De tweede persoonsvorm is een niet veel gebruikt perspectief. Persoonlijk vind ik het wel wat hebben. Het plaatst mij als schrijver buiten de hoofdpersoon, maar nog steeds met de focus volledig op hem of haar. Als lezer voel ik met dit perspectief minstens evenveel betrokkenheid bij de hoofdpersoon als met de eerste persoonsvorm. Eigenlijk vind ik het nog intiemer. Maar dat kan een ieder anders
ervaren. Het is in ieder geval een perspectief waar je aan moet wennen. Ik zal het in de toekomst vast nog vaker gaan gebruiken.