Dat Zoë plots het initiatief neemt, is onverwacht. Of toch niet? Heeft Joon te lang gedraald?
Hoe dan ook, is het startschot gegeven voor het omzetten van het gevoelige
verlangen in het beleven van een ontdekkende lichamelijkheid.
En dat alles in een heuse Zazie-woordenpracht.
Wat wil een lezer nog meer?