Des Kabouters Paddenstoel

Voor ik vertel hoe het met Inge en mij verderging, wil ik wel kwijt dat de meeste verhalen die hier als waargebeurd verkocht worden dat echt niet zijn. Het zijn de dromen van de makers van die verhalen. Niks mis mee. Een ieder mag toch zijn dromen hebben? Of niet soms? Maar om dat als waargebeurd te verkopen, gaat mij te ver. Ik hou me liever bij de werkelijkheid, die is al fantastisch genoeg. Volgens Inge romantiseer ik de boel. Dat is dan voor haar rekening, feit is dat ik het wel allemaal zo beleefd heb. En niet anders! Laten we eerlijk zijn. Ik kan de werkelijkheid toch niet verzinnen?

In het vorige verhaal, zie boven, heeft een akelig lekker meisje me in haar kontje ontmaagd. Ze zat naast me in het filmhuis, maar ik weet nog altijd haar naam niet. We lopen nu uit de zaal naar buiten.

Oh my god wat is ze mooi en spannend. Ik heet trouwens Inge, hoe heet jij eigenlijk? Wouter. Ah, Wouter knotskabouter, giechelt ze in mijn oor. We lopen naar buiten. In de gure schemering kwam nog altijd ijskoude regen met bakken uit de lucht. Kut kut kut en nog eens kut, wat een kutweer. Foei Woutertje, wat gebruik jij een vieze woorden, wat een groffe taal, mind you er is wel een dame bij. Moet je trouwens nog ver?

Bijna een half uur nog. Shit, ben vanochtend vergeten om mijn droge was binnen te halen. Het hele zootje hangt nu dus weer kleddernat op het balkon. Fucking kut, maar dat laatste zeg ik niet. Ik kijk mistroostig op mijn mobiel, die buien gaan nog uren duren. Ga anders met mij mee, zei ze, het is maar een paar minuten op de fiets. Dan zien we later wel. Ze kijkt me ongelofelijk lief dwingend in de ogen. Okay, okay, why not. Die paar minuten zijn er al minstens vijf als we in de verste uithoek van de Pijp belanden. Tot overmaat van ramp is het onderweg pas echt beginnen te hozen, een halve wolkbreuk, binnen een minuut hebben we geen droge draad meer aan het lijf. Het is noodweer als we onze fietsen aan elkaar vastzetten. Onze verkleumde vingers worstelen met de sleuteltjes en de sloten, kille windvlagen jagen een leeg blikje ratelend door de straat. Kom op, lekker naar de kachel, bibbert ze, ik ben zo nat als een verzopen kat. In het portiek knarst de sleutel in het slot. Inge Vingerling BGA staat er op het naambordje. BGA? Zou dat een soort titel wezen? Bijvoorbeeld een graad van een balletacademie. Ballet Grande Artiste. Het zou zo maar kunnen, ze heeft wel iets van een meisje van ballet. Het hele postuur, kleine borsten, een strak gelijnd kontje, lang zwart haar en hoewel tot op bot verkleumd toch een lichtvoetig bijna trippelend huppelend loopje. Heel apart. Lang niet alle meisjes, zelfs al zijn het lang geen karrepaarden, lopen zo. Inge heeft beslist iets onbestemd artistieks, sympathiek charmant, ze is absoluut niet verkeerd. Of draaf ik nu door en is het gewoon een heel leuk meisje, onwijs aantrekkelijk, en geen plastic babe van dertien in het dozijn.

Ze deed me vaag maar dan zo heel veel anders denken aan Natasja, een lang mager meisje waarmee ik iedere dag door weer en wind 12 kilometer op de fiets naar school in Doetinchem worstelde. Ik was net dertien in de brugklas en zij net zestien in 4-havo. Het was het enige meisje uit ons gehucht dat ook naar Doetinchem op school ging. We fietsten altijd samen voor de gezelligheid. Onderweg kletsten we honderduit over school en van alles en nog wat. Al had zij het eigenlijk het meest over ballet, ze zat op les in Arnhem. Na het examen zou ze naar de balletacademie in Amsterdam gaan. Dat was haar grote droom. Ik droomde over Ajax of Barcelona, dat was toen mijn ding. Op de fiets naar school maakten we carrière en wereldreizen, het is van beide niet gekomen. Natasja was heel apart. Donkere dromerige ogen in een bleek smal gezicht. Ik vond haar mooi omdat ze zo anders dan anderen was. Ze had voor mij de mystieke uitstraling van een gothic queen. Met haar lange steile diepzwarte haar leek ze op de verstild lijdende madonna's die bij ons in de kerk hingen. Maria, moeder van alle barmhartigheid. Dat kon toch niet verkeerd wezen. Natasja was letterlijk een magere lat, zo mager dat ze wel breekbaar leek. Ik bedacht me dat ze thuis niet genoeg te eten kreeg en vroeg daarom aan mijn moeder of Natasja daarom af en toe bij ons mocht eten. Mijn vader lachte schamperend: anorexia, dat hebben die gratenkutten van ballet altijd, ik snap die ouders niet. Mijn moeder zei dat hij niet zo onnodig grof moest doen en dat anorexia een soort ziekte was die later vanzelf overging als een meisje dikker werd. Ik hoefde me dus nergens ongerust over te maken.

In de laatste week voor de kerst, repetitieweek, stond ik haar op een morgen tevergeefs bij het fietspad op te wachten. Zich waarschijnlijk verslapen, dus vertrok ik maar alleen. Later op de dag was ze ook niet op school. Wegens geen mobiel om te essemessen (ik had toen nog geen aaifoon om te appen en mijn vader had hem wegens een dikke onvoldoende tijdelijk ingepikt), fietste ik na school bij haar huis langs om te vragen wat er aan de hand was. Misschien was ze ziek en kwam ze morgen ook niet. Haar moeder liet me binnen in de keuken waar ze bezig was met thee en brood. Natasja was vanochtend flauw gevallen en voelde zich niet lekker. Ze lag boven op bed. Ik kreeg een dienblaadje met twee kopjes thee en een broodje in mijn handen gedouwd. Breng dat maar Natasja, ze moet wat eten en ze zal wel blij zijn om je te zien. Zelf moet ik nu snel naar de stad, naar de apotheek, ben met een uurtje terug, dat weet ze al. Vergeet niet om de buitendeur goed dicht te trekken als je weggaat.

Balancerend met het dienblaadje op de trap omhoog, vroeg ik me af of het echt waar kon zijn wat haar moeder zei. Dat Natasja blij zou zijn om me te zien. Bij het idee begon mijn hart sneller te kloppen, want ik was heimelijk smoorverliefd op haar. Tot nu toe een kansloze onderneming, want een al volwassen meisje wordt nu eenmaal niet verliefd op een brugklasser, dat begreep ik ook wel. Als ik haar op de fiets diep in de ogen keek, viel daar afgezien van een meewarige blik hoogstens beleefde verveling om mijn voetbaldromen te lezen. Niets wat erop wees dat ze mijn verliefde puberdromen deelde. Iedere avond voor ik slapen ging droomde ik er sinds oktober met mijn handen onder de dekens van dat zij met mij zou vrijen. In een martelend verlangen naar echte sex met een meisje. Sex met alles erop en eraan. Met Natasja zou het voor mij de allereerste keer kunnen wezen. Alhoewel. Ja, toch wel. Al had ik op dat gebied wel al enige ervaring, maar dat telde niet...

Dat beetje ervaring, dat was met Lieke, mijn buurmeisje, een jaar jonger dan ik. Al van kindsbeen af aan speelden wij na schooltijd met elkaar. Ze was een klas blijven zitten, dus niet zo heel slim zou je denken. Maar in de spelletjes was zij mij vaak de baas. We speelden meestal bij haar op het grote erf dat wel honderd meter tot aan de beek doorliep. Het was er een doolhof van vervallen schuurtjes, hokken en schuttingen. Al eeuwen geleden een eendenfokkerij geweest. En werd nu alleen nog maar gebruikt voor opslag van allerhande spul waar al in geen jaren naar omgekeken werd. Niets bijzonders, eigenlijk allemaal rotzooi. Afgezien van de spullen van een camping in de buurt die er 's winters gestald werden. In de grootste schuur overwinterden twee caravans die in het voorjaar weer verdwenen. Het erf was dus ideaal om urenlang verstoppertje te spelen en als dat ons verveelde, verzon Lieke honderden andere spelletjes. Die ik op de een of andere manier altijd verloor, volgens haar omdat ik de regels nooit goed begrepen had. Protesteren hielp niet, Lieke dreef altijd haar zin door.

De laatste jaren eindigden de spelletjes er altijd mee dat de verliezer, ik dus meestal, iets voor de winnaar moest doen: bijvoorbeeld thee of koekjes halen. Of cola. Een reep chocola of dikke kaneelpijpen. Als we daarvan al voorzien waren, had ze op een dag bedacht dat ze als beloning mijn plassertje mocht zien en voelen. De eerste keer had ik van schaamte nog een rooie kop, maar verliezen went snel en al gauw had ik er geen moeite meer mee. Vooral omdat Lieke haar jurkje daarna omhoog trok en haar slipje tot op de enkels schoof. Dan mocht ik ook kijken. En de vinger die ze langs haar plassertje haalde, hield ze dan onder mijn neus. Een vreemde geur die ik niet kon thuisbrengen, maar het stonk zeker niet naar pis. Het duurde niet lang of ik mocht ook met een vinger bij haar voelen, terwijl zij met mijn plasser bleef spelen. Dat vond ik steeds spannender, vooral omdat mijn pikkie in haar handen groter en een beetje stijf werd, wat een fijn gevoel was. Het favoriete einde van onze spelletjes werd ten slotte een spel op zich. Lieke noemde het kutje poeren. Toen ik op een dag met haar verscholen in een schuurtje aan het kutje poeren was, gleed bijna mijn hele vinger erin. Het was er helemaal nat en glad. Lieke begon heel zacht te kreunen en te zuchten alsof ze pijn had. Van schrik trok ik mijn vinger eruit, ik wilde haar geen pijn doen. Lieke haar altijd zo witte gezicht zag nu helemaal rood. Alsof ze heftig blozende wangen had met koortsachtig rode koontjes. Lekker kutje poeren fluisterde ze hijgend in mijn oor en ze duwde mijn vinger er weer kordaat in. Lekker kutje poeren hijgde ze steeds maar weer. Terwijl ik in haar plasgaatje doorging met kutje poeren, kneep zij steeds in mijn piemel die nog nooit zo stijf geweest was. Haar zachte zuchten werden langgerekte kreunen en ze kreeg ook een steeds rooiere kop. Ik zat met mijn neus in haar haren, ze rook heerlijk naar vers gebaald stro. Haar ogen had ze dicht gedaan en met haar andere arm hing ze zwaar om mijn nek. Toen ze op een gegeven moment op haar benen begon te trillen, klemde ze zich hijgend en kreunend aan me vast om niet te vallen, met haar dijen kneep ze mijn hand bijna fijn. Ze schokte een paar keer hard met haar plassertje tegen me aan. Ik stond te wankelen op mijn benen. Toen ze weer op eigen benen kon blijven staan, gaf ze me een nat kusje op mijn mond. Stoute Wouter, jij hebt hééééél erg vies met Lieke gedaan, als ik dat aan je moeder vertel, stuurt ze je zonder eten met blote benen naar bed. Ik was nu in totale verwarring. Zij wilde toch zelf dat ik deed wat ik had gedaan? Toen zij haar slipje en ik mijn broek weer aantrok, zei ze dat ze het niet aan mijn moeder zou vertellen, maar dat ik wel straf verdiend had. Kreempie, kristemeziele nog aan toe, wat had het wicht nu weer verzonnen? Ze trok me uit het schuurtje mee naar de grote schuur waar, hoewel het al op slag van juli was, nog eentje van de twee caravans stond. Volgens Lieke omdat die mensen de hele zomer in het buitenland wegbleven. Ze duwde me de caravan in en draaide van binnen de deur op slot. Mijn straf bestond er voor het moment uit dat ik al mijn kleren moest uitdoen. Zij was binnen een oogwenk ook helemaal naakt.

Als straf moet ik met Lieke een nieuw spelletje doen dat ze van haar vader en Doenja geleerd heeft. Liekes vader was met ladder en al van een lek schuurdak gevallen en had daarbij zijn been tussen de sporten van de ladder op twee plaatsen gebroken. Een ongelukkige breuk, dat zei mijn moeder die vroeger in een ziekenhuis gewerkt heeft. Hij mocht er in de eerste weken nog niet op lopen en lag de hele dag met zijn been gestrekt op de bank het raam uit te staren. ten minste als hij niet voor zijn werk met een laptop bezig was. Hij kon geen kant uit, wil ik maar zeggen. Omdat Lieke geen moeder meer heeft, kwam er overdag sinds drie weken een gezinshulp in huis. Die heette Doenja, leuke naam trouwens voor iemand die iets komt doen. Ze kwam uit de Filipijnen en sprak krom Nederlands maar was verder erg aardig. Het spelletje was eigenlijk een geheim spelletje vertelde Lieke. Want Doenja en haar vader hadden de luxaflex dicht gedaan omdat niemand het mocht zien. Ze wisten alleen niet dat ik al thuis was en dat ik alles vanuit de achterkamer door de gekleurde ruitjes van de tussendeuren kon zien. Om te beginnen moet jij net als mijn vader op je rug hier op de bank liggen. Dan kom ik net als Doenja omgekeerd boven je zitten en moet je aan mijn stroopwafeltje likken en dan mag ik jouw piemeltje ophappen. Zo deden mijn vader en Doenja het ook, niks moeilijks aan, en je merkt vanzelf hoe het verder gaat. Het spel is pas afgelopen als ik ''ik kom'' roep en dan moet jij ''geile kut, ik spuit je vol'' roepen. Zo ging dat bij hun ook. Ik begreep er helemaal niks van, maar het zou wel goed wezen als het volgens haar zo moest.

Ze kwam met haar smalle kontje vlak boven mijn neus zitten. Haar knieën pasten maar net op de smalle bank. Ze begon mijn slappe piemel met haar tong te likken en hapte hem af en toe helemaal op. Ze sabbelde erop en zoog hem steeds weer verder naar binnen. Ik vond dat zo lekker dat hij vanzelf stijver werd. Mijn handen werden naar de twee kleine bultjes op haar borst getrokken. Ik moest haar tepels voelen, die tot mijn verbazing veel groter en harder waren dan de mijne. Het was me een raadsel hoe dat kon, maar echt normaal leek het me niet. Mijn piemel die al snel helemaal stijf werd in haar soppende warme mond, had ze nu helemaal opgehapt. Haar tong en natte lippen gleden er aan alle kanten omheen, wat ik erg lekker vond. Al gauw vond ik dit het lekkerste spelletje dat Lieke ooit verzonnen had. Niet alleen omdat ik haar poergaatje voor het eerst heel goed kon zien, maar haar stroopwafeltje smaakte in het spleetje tussen de randen van verend gestold babyvet ook echt lekker. Het smaakte wel niet echt naar stroopwafels, maar de druipende stroop had iets zilts en zoets tegelijk. Nooit eerder iets geproefd wat daarop leek. Ik likte haar zo goed als ik kon, gleed van voor naar achter door het stroperige spleetje. Als mijn tong bovenaan tegen een soort hard knobbeltje kwam, begon ze diep te zuchten. Dan gleed ik weer terug tot mijn tong zo diep mogelijk in haar poergaatje verdween. Dan hoorde ik haar kreunen en duwde ze haar glibberige spleetje even heftig tegen mijn kin. Zelf ging ik als vanzelf met mijn heupen wringen om hem dieper in haar mond te laten glijden. Veel dieper kon hij trouwens niet, want haar natte lippen zaten al vaak tegen mijn buik. Het voelde alsof hij wel bijna zo lang en dik was als de kaneelpijpen die ik altijd samen met Lieke na het zwemmen in het snoepwinkeltje kocht. Kaneelpijpen vindt ze het lekkerste wat er is. Ik vond het heerlijk wat ze met me deed en het was ook leuk om te voelen hoe ze met haar poergaatje in mijn tong kneep als die er heel ver in zat. Ik hoopte maar dat ze niet al gauw ''ik kom'' ging roepen, want dan was dit geweldige spelletje voorbij. Het knobbeltje bovenin haar spleetje was zo groot als een klein doperwtje geworden en stuiterde al sneller over mijn tong heen door de glibberstroop op mijn lippen en kin. Ze hijgde nu aan een stuk door, terwijl haar zuigende mond steeds trager over mijn nu erg harde piemel schoof totdat ze helemaal stopte en met langgerekte kreunen begon te trillen terwijl ze haar erwtje keihard tegen mijn mond perste. Ze lag nog heftiger trillend dan straks met haar volle gewicht op mij te schokken. Mijn stijve was intussen door al dat schokken en trillen uit haar mond gefloept. Ik hoopte dat ze hem weer op zou happen als ze uitgeschokt was, want ze had nog altijd niet ''ik kom'' geroepen, dus het was volgens mij nog niet voorbij. Ik was dan ook hevig teleurgesteld toen ze zich plotseling omdraaide en nog na hijgend op mijn buik ging zitten. Nogal suf dat ze niet eens ''ik kom'' geroepen had, zodat ik kon weten dat het klaar was.

Woutertje, zegt ze bazig als altijd, Woutertje, ik ga nu met mijn stroopwafeltje op de paddestoel van je tuinkaboutertje zitten. Dat moet volgens de regels van het geheime spel. Ik heb van Doenja precies gezien hoe dat moet. Ze pakt mijn stijve tuinkabouter in haar hand en gaat er met haar stroopwafeltje precies boven zitten. Ik zie nu dat mijn pijpkaneel toch minder lang is dan dat het zonet in haar mond voelde. Hoogstens anderhalve vinger, maar wel net zo dik als een pijpkaneel. Ze wrijft het paddestoel heel voorzichtig door de glibber van haar drijfnatte spleetje. Stukje bij beetje laat ze haar spleetje er langzaam overheen zakken. Mijn stijve piemel verdwijnt steeds verder in Lieke. Ik zie het met mijn ogen, maar ik voel het in mijn hele lijf hoe hij daar naar binnen glijdt. Het voelt nog stukken fijner dan in haar mond. Dat komt natuurlijk omdat ze hier geen schurende tanden heeft. Ze perst mijn hele tuinkabouter bij haar naar binnen. Een werkelijk geweldig gevoel, ik voel me in de zevende hamel. Haar binnenste zuigt zich aan mijn paddestoel vast en glibbert strak langs de stam naar beneden. Ze kijkt me met koortsachtig glinsterende ogen aan. De bloeddoorlopen blos op haar wangen is teruggekeerd, een blos die lichter rozerood langs haar hals zelfs tot op haar borst rooiige vlekken kleurt. Ik zie nu voor het eerst de bobbeltjes gestold babyvet met de dikke tepelknoppen erop. Ik knijp er voorzichtig in waardoor het verende speentjes worden. Melk me, hijgt ze met een diepe zucht, melk de melk uit mijn tietjes leeg. Met haar kontje wipt ze zuigend langs mijn stijve op en neer. Ongelofelijk dat iets zo gaaf lekker kan zijn. Ik doe van puur genot mijn ogen dicht. Ik voel alles overal en hoor alleen haar hijgende stem dat mijn tuinkabouter haar kutje moet poeren. Kutje poeren, oh wat lekker, kutje poeren op je paddestoel, hijgt en kreunt ze aan een stuk door. Ze wipt steeds sneller en vooral ook harder op en neer. Haar billen kletsen tot op mijn dijen. Als ik mijn ogen weer opendoe, zie ik hoe haar spleetje mijn stijve wilder en wilder zo diep mogelijk naar binnen zuigt. Lieke haar vingers raken keer op keer mijn buik, want ze gaat met twee vingers als een razende over haar glibberende erwtje heen en weer. Haar mond hangt een beetje scheef met scheel fonkelende ogen. Lekker in mijn kut, oh zóóó lekker in mijn kut, hijgt ze met naar adem happende kreunen. Haar spleetje klemt zuigend en knijpend strak om mijn piemel waarin ik het bloed nu voel kloppen. Hij is nog nooit zo steenhard geweest. En zit vol met gevoelens die ik nog nooit gevoeld heb. Daardoor stoot hij vanzelf omhoog als Lieke naar boven wipt. Als ze haar spleetje weer helemaal tot op mijn buik wringt, duwt ze me weer met mijn billen hard op de bank. Ze hijgt de hele tijd dat ik voor straf haar kutje moet poeren. Wat ik zo goed mogelijk doe. Omdat het zo onwijs lekker is. Effe later wipt ze haar kontje niet meer omhoog, maar schuurt en schokt ze van voor naar achter hard met haar spleetje over mijn buik. Mijn stijve wordt zo van voor naar achter meegetrokken, waardoor mijn stam en paddestoel nog strakker diep in haar buikje glijden. Dan perst ze zich plotseling helemaal klem op mijn buik en begint ze met haar tong tussen haar lippen onwijs te trillen. De adem giert haar door de keel en ik voel de schokken op en door mijn buik gaan. Oh mijn kutje, oh mijn kutje, oh mijn kutje, oh mijn kutje komt, ''ik kom''. Ik voel mijn hele kruis zeiknat worden van de dikke pis die ze langs mijn stijve naar buiten perst. Lieke valt voorover op mijn borst, met graaiende handen die hard aan mijn haren trekken. Ze bijt kreunend in mijn oor ''ik kom'', jij moet ook komen, spuit mijn kut vol. Ik roep ''geile kut, ik spuit je vol''. Ik dacht dat ik in haar krampende spleetje moest plassen, maar dat kon ik niet, mijn piemel was gewoon te stijf om te plassen. Na de laatste schokken blijft ze minutenlang wezenloos van de wereld op me liggen. Mijn piemel, nog altijd even hard, zit nog diep in haar. Volgens mij is het spel nu voorbij, maar misschien heeft ze mij door het schokken en trillen niet horen roepen. Daarom fluister ik nog een keer zachtjes in haar oor ''geile kut, ik spuit je vol''. Ze schiet meteen in de lach en begint me wild op mijn neus, mijn mond, ogen, oren, voorhoofd, wangen, waar ze maar kan te kussen. Mijn stijve laat ze langzaam uit haar spleetje glijden.

Zoals ik net al zei was het op slag van juli dat die caravan daar nog in de schuur stond. Vakantietijd. En de week daarna begon de schoolvakantie. In die week hebben we nog drie keer in die caravan ons nieuwe spel gespeeld. Voor vaker, al wilden we dat wel, was er geen gelegenheid. De week daarna ging Lieke voor drie weken op een paardenkamp in Drente. Met een heel paard tussen haar benen zou ze daar niets tekort komen als ze die net zo grondig als mij bereed. Bedacht ik me een beetje jaloers op dat paard, want ik miste ons geheime spelletje meer dan ik me aanvankelijk besefte. In de derde week stond Liekes huis plotseling te koop. Haar vader had een baan bij een departement in Den Haag gekregen. Drie dagen later was het al verkocht. In dat weekend ging Lieke nog twee weken met haar vader op vakantie in Frankrijk. Hij kon toen al goed op krukken lopen, maar niet autorijden. Daarom ging Doenja mee om te rijden. Ze was er nu, ook al kon hij weer lopen, zelfs dag en nacht in huis. Liefde op het eerste gezicht zei mijn moeder, het is een goede vrouw voor die man. Ik keek haar aan zonder haar te zien. Ik zag in gedachten voor mijn ogen hoe Doenja met haar dikke billen boven het gezicht van Liekes vader hing en voelde mijn piemel stijver worden. Ik hoorde nog dat ze zei dat Doenja en hij in september zouden trouwen. Ook goed voor Lieke dat ze een nieuwe moeder krijgt. Ik gaf mijn moeder knikkend gelijk maar was niet blij. Ik zag haar pas weer op de dag van de verhuizing. In de drukte zagen we kans om snel naar een van de schuurtjes te gaan. We stonden als altijd eerst bij elkaar te voelen, kutje poeren, en Lieke liep al rood aan toen Doenja ons kwam zoeken. Ik zie nog haar tieten met de dikke tepelknoppen in haar strakke t-shirt dansen toen ze op ons af kwam gelopen. Ik zal die dansende tieten nooit vergeten. Het uur van vertrek had geslagen. Mijn moeder en ik stonden nog lang dag met het handje te zwaaien toen ze wegreden. Ik heb Lieke nooit meer gezien. Alleen vier weken later nog een ansichtkaartje met een tuinkabouter erop gekregen. Achterop stond dat ze me miste en dat ik ons geheime spel niet met anderen mocht spelen. Ik zat toen al lang en breed in de brugklas en miste haar ook.

's Avonds in bed dacht ik altijd aan haar en kreeg er steevast een stijve piemel van. Die streelde ik dan. Net zoals zij dat altijd met haar vingers er omheen deed. Dan kwamen al die verloren gevoelens weer bijna net zo lekker terug en viel ik dromend van Lieke in slaap. Toen ik weken en weken later, het was al oktober, op een ochtend dromend van haar wakker werd, voelde ik meteen nattigheid. In het laken bij mijn keistijve piemel zat een grote natte vlek. Uit mijn paddestoel droop wit glibberspul dat ik nog half dromend van Lieke langs de hele stam uitsmeerde. Met mijn hand schuivend er omheen, net als Lieke altijd deed, voelde het net zo lekker als dat zij het deed. En nog veel lekkerder toen hij plotseling stijver en harder dan ooit begon te schokken en er tot mijn verbazing witte straaltjes uit mijn paddestoel de lucht in spoten. Een helemaal super okay en verwarrend gevoel, ik was even helemaal van de kaart. Vooral omdat het in een flits tot me doordrong dat dit de bedoeling van het spel was geweest. Ik begreep nu glashelder wat ze bedoelde toen ze kreunde dat ik haar geile kut moest volspuiten toen ze zei dat ze kwam. Zij had toen datzelfde fijne gevoel gekregen dat ik nu had. Dat zij al die eerdere en latere keren was gekomen, daar twijfel ik achteraf geen moment aan. Ik was toen nog niet volgroeid genoeg en te jong om te spuiten, ook dat begrijp ik achteraf. Lieke was me in haar lichamelijke ontwikkeling gewoon voor geweest. En helemaal achteraf besef ik dat Lieke voor haar leeftijd een supergeil wichtje was, zo geil ben ik ze niet vaak tegengekomen. Afgezien van Inge natuurlijk en toch zeker ook wel Natasja.

Het zal nu duidelijk zijn wat ik zo net bedoelde met dat ik wel enige ervaring had met sex maar toch nog nooit echte sex had gehad. Dat met Lieke telde niet omdat ik nog nooit was klaargekomen en niet in haar kutje had gespoten. Van mijn kant, niet van de hare, was het niet meer dan onschuldig kindergedoe. Kinderen die vieze spelletjes spelen, het is van alle tijden, maar het blijft onschuldig kindergedoe.

Sinds de afwezigheid van Lieke was Natasja het enige meisje met wie ik omging, al bleef dat hoofdzakelijk tot samen op de fiets babbelen beperkt. Onderweg keek ik vaak naar haar traag malende dijen en vroeg me af of het het spleetje daartussen net zo spannend was als bij Lieke. Ik vond Natasja veel knapper dan Lieke en daarnaast was zij al een volwassen meisje. Wat ik sinds oktober ongelovelijk spannend vond. En zo werd ik heimelijk eigenlijk een beetje verliefd en hartstikke geil op Natasja. Zij was mijn eerste en laatste grote verlammende puberliefde. 's Avonds in bed dacht ik nog wel aan Lieke, maar op het laatst alleen aan Natasja die met haar grote donkere ogen haar spleetje langzaam over me heen liet zakken als ik bijna begon te spuiten. In gedachten hoorde ik haar dan met hijgende stem zeggen dat ik haar geile kutje moest volspuiten. 's Morgens naast haar op de fiets vroeg ik me altijd wanhopig af of het ooit zo ver zou komen. Niet dat ze onaardig tegen me was, ze keek me altijd vriendelijk en soms met een trage glimlach aan. Maar nooit zoals Lieke een spannend ondeugende glinstering in haar ogen. Zeg maar de beroemde flirtende blik waar ik later nog vaak te gretig en tot mijn schade en schande op ben ingegaan. In de loop der jaren ben ik de tel kwijt geraakt van het aantal levenloos dooie tepels dat ik op deze manier tegengekomen ben. Hopeloos frigide schraalkutterij. Tepels moeten het gewoon doen, het zijn de startknoppen van alle geilheid, daar staat of valt alles mee.

Boven sta ik helemaal strak van de zenuwen aarzelend met het dienblaadje voor haar deur. Zou Natasja wel echt blij zijn om me te zien zoals haar moeder zei. Moet ik kloppen of roepen dat ik het ben? Is ze in haar pyjama of ligt ze helemaal bloot onder de dekens? Bij die gedachte beginnen de theekopjes van opwinding op de schoteltjes te rinkelen. Er gutst thee overheen, het wordt onvermijdelijk een kledderboel. Het kadetje met harde worst ligt te soppen. Mam, roept ze, moet ik de deur voor je opendoen. Ik ben het, Wouter, roep ik door de deur terug. Even blijft het doodstil. Vier, vijf, zes... eindeloos lange seconden gaan voorbij.

Sorry, maar dit verhaal wordt te lang. Misschien heb ik van de week nog tijd om te vertellen hoe het verder ging. Mocht daar behoefte aan bestaan. En als het niet teveel gevraagd is zou ik graag reacties zien over wat beter kan. Want als schrijver zit ik er te dicht op om de leesbaarheid te beoordelen. Misschien moet ik een andere of meer volwassen invalshoek kiezen? De thematiek duidelijker zichtbaar naar voren brengen? Ik twijfel intussen aan alles.