Angstdroom Kort Voor Kerst

Ze rijdt door de plaats waar ze is opgegroeid. Alles is veranderd behalve de huizen en de verlaten villa. Het wekt herinneringen op. Als ze een kijkje in de villa neemt, wordt ze overweldigd. Haar huiveringwekkende verhaal

Ik draaide de gravenlaan in. Een beetje luguber maar mij was altijd verteld dat dat van ‘graaf’ was afgeleid. Hoewel er een paar straten verder een kerkhof was. Het begon licht te sneeuwen. Kleine sneeuwvlokjes dansten in de koplichten. Het was koud. Waterkoud, ondanks de weinige wind. Of misschien wel daardoor. Met de verwarming op max was het net te doen. Toch dook ik dieper weg in mijn ski-jack. Trok de muts verder over mijn oren. De kerstman zou dit jaar direct van de noordpool komen. Nog een dagje werken, dan was’ie er.

Nog een dag kerstliedjes op de radio. Ik sloeg de zijstraat in. Het meeste zag er anders uit dan vroeger. Er waren fietsstroken en versmallingen. Paaltjes die probeerden auto's tegen te houden. Alleen de huizen waren hetzelfde. 'Parkeren alleen voor vergunninghouders', stond er op een bord. Ik naderde de straat waar ik vroeger gewoond had. Toen een gewone straat. Nu een woonerf. Het plantsoen waar Diane en ik een karige hut hadden. De plek waar we in broekjes hadden gekeken. Belachelijk dichtbij huis; toen voor m’n gevoel heel ver daar vandaan. Op het weiland stonden nu huizen. Het pad er door was een fietspad.

Ik draaide de laan weer op. Het hield op met sneeuwen. 'k Kwam langs het spookhuis. Nou, ja een oude villa die we zo noemden. De tuin ervoor was overwoekerd met uitgelopen bomen en opgeschoten struiken, waardoor het nauwelijks te zien was. De gemeente hield het kennelijk niet bij omdat het niet van hen was.

Ik kon niet langzaam rijden door het verkeer achter mij, en besloot later terug te komen. Eerst het pakje afleveren, daarna had ik de tijd aan me zelf.

***

De villa was wat kleuren betreft een pipi langkous huis. Veel verschillende bruintinten. Bruinrode luiken voor de ramen. Het werd vroeger bewoond door een echtpaar van adel. Plotseling was de baron overleden. Geen verrassing, want de man was al oud. Na een jaar was de iets jongere barones verhuisd. De villa en de tuin waren te onhandig voor haar geworden, vertelden ze. Al het personeel had ze ontslagen. Per testament had ze haar enige zoon eigenaar gemaakt. De zoon die niemand ooit gezien had en die, als hij bestond, de villa had laten verslonzen. Dat was al voordat ik geboren was.

Volgens de plaatselijke bewoners hing de geest van de overledene nog in de villa. Veel durfden daar niet te komen. Wij kinderen werden gewaarschuwd daar niet te zijn. Daar trokken we ons niets van aan. Als schoolkind niet. Zeker als puber niet. We hielden er geheime bijeenkomsten. Op één daar van ben ik ontmaagd.

***

Dat herinnerde ik me nog als de dag van gisteren. De aanloop was ik vergeten maar we hadden de jongens eerst bevredigd. Gewoon omdat het kon, het betekende niets voor ons.

Diane was daar ook, maar ging naar huis nadat ze gepijpt had. Zij wou niet meer. Was geschrokken van de geile blikken in hun ogen, vertelde ze later. Had iets gemompeld als 'dat bewaar ik', en was weg gegaan. Toen was ik dus overgebleven, met drie jongens. Ik was er niet op uit, maar vond dat ik er aan toe was.

Een auto toeterde. Blijkbaar was ik onbewust langzamer gaan rijden. 'Sorry, mijnheer. Ik zat te dromen.' Ik reed door tot ik buiten de stad was.

Een jongen had een kleed. Dat hadden we al gebruikt en ze waren er weer op gaan zitten. Als drie kleine kleutertjes. Met hun spijker- en onderbroeken op de enkels.

Na het werk aan de eerste veegde ik mijn handen af. Ze kleefden van het sperma, dat in hoge stralen uit zijn kraantje was gespoten. Voor het eerst rook ik de geur. "Volgende", zei ik. Diane was nog bezig, dus de keus was snel gemaakt. Hij ging achterover liggen. Ik hielp hem tot ook hij zijn lading over m'n hand spoot. De derde zat toen al op zijn knieën te wachten. Ook hem trok ik af tot de spetters in mijn haar vlogen. Toen Diane klaar was, ging zij weg.

De jongens overlegden even. "De maagd is voor de oudste", hoorde ik zeggen. Daar bedoelden ze mij mee, want Diane was dus niet meer in de villa.

"Kleed je uit", gebood degene die dat blijkbaar was. Een niet onaantrekkelijke jongen uit twee klassen hoger die ik alleen van gezicht kende. Ik deed wat hij wilde, en legde m'n kleren op een stapeltje. Ging op mijn rug liggen. Rilde een beetje. De grond was kouder dan ik gedacht had, ondanks het kleed. "Kijk me aan", zei hij. "Blijf mij aankijken." Ik keek hem in de ogen maar zag in de periferie zijn stijve naderen. 'Zal die passen?', dacht ik want ik had nog geen idee hoe diep ik was. Hij ging in me en stopte bij het randje. Ik bleef naar hem kijken toen hij verder in me ging. Na een paar stoten trok hij terug. Ik had m'n eerste kwakje gekregen maar ik vond er niks aan. Er was iets in me gegaan. Was dat nou waar ze zo over opschepten? Het zaad droop tussen m'n benen.

Nummer twee was aan de beurt. Een jongen uit dezelfde groep als ik maar een andere klas, Corné. Hij woonde een paar straten verder en ik had wel eens met hem tikkertje gespeeld. Een beetje een nerd, zoals we nu zouden zeggen. Had altijd gedacht dat meisjes niet voor hem bestonden. Hij nam langer de tijd dan de eerste en ik kreeg een aangenaam gevoel tussen mijn benen. Dit was beter.

De derde jongen kende ik niet. Hij stelde zich voor als Marcel, wat ik heel lief vond. Vertelde dat hij in dienst zat en voor een paar dagen verlof had. Hij gebood me mijn handen boven mijn hoofd te doen. Hij deed er boeien om en maakte die vast aan een oude radiator. Daarna haalde hij een kapotje te voorschijn. Ik had ze tot dan toe alleen gezien en erover gepraat. "Hier moet je altijd aan denken, Sandra", zei hij toen hij het over zijn erectie schoof. Tot slot haalde hij een masker te voorschijn, en deed dat om mijn hoofd. "Hoeveel vingers?", vroeg hij. "Weet ik niet, want ik zie niks", antwoordde ik naar waarheid. Ik werd zenuwachtiger; vond het best wel spannend om geboeid te liggen zonder dat ik iets kon zien. Misschien dat mijn SM-gevoelens toen ontkiemd zijn?

Ik werd niet door één maar door geneukt. De eerste was de soldaat en die gaf me een fijn gevoel. Net als die tweede trouwens. Die kende ik want die had me ontmaagd. Blijkbaar wilde die jongen toch wat langer. Duidelijk was ik meer ontspannen dan in het begin.

Iemand haalde het masker weg. Ik keek naar de jongens terwijl de soldaat me weer losmaakte. Ik was best wel trots op me zelf: Ik hoorde erbij. Niet om aan de grote klok te hangen maar toch een mijlpaal. Samen met m'n vriendin had ik er drie een stijve gegeven. We hadden hen verschillende keren laten spuiten; zij met de mond en ik met de hand. Toen ze weg was, in me. Eén was zelfs vier keer gekomen. Pas later, veel later, zou ik er achter komen dat dat veel is voor een man.

Ik had de straat gevonden. Een stille weg op een uitgestorven industrieterrein. Nu het juiste nummer nog zien te vinden. "Daar!", zei ik tegen me zelf, en ik parkeerde de auto. Ik leverde het pakje af. De receptioniste bood me een beker chocomelk aan. Terwijl ik die beker leegdronk informeerde ik naar de villa. "Ga er niet heen. De geest van de baron waart er nog rond." Hoe wist ze dat ik dat van plan was? Of was het een waarschuwing zonder reden? En die geest, haha? Plaatselijke folklore. Volgens mij had er alcohol in de choco gezeten.

Doezelig reed ik naar de villa. Niet direct maar maakte een ommetje via het bos. Op een rustige plek die ik nog van vroeger wist, stopte ik. Ritste m'n broek open en duwde die onder mijn dijen. Daarna wipte ik nog eens op om mijn slip daar heen te brengen. Draaide rondjes over mijn klitje. Mijn damespiemeltje die pas lang naar mijn ontmaagding de aandacht zou krijgen die ze verdiende. Door mezelf, met een kaars want dildo's waren er toen nog niet. Door de biologieleraar, die in het kabinet uitlegde dat voortplanting meer is dan in het boek staat. Aan een paar meiden. Mij als voorbeeld koos. Mij als voorbeeld nam. Mij als ... Hoe kon ik zo stom zijn om m'n broek uit te doen. Ik schrok. In de verte zag ik een schim. Wipte weer omhoog en deed snel mijn kleding goed. Met een bonzend hart startte ik de motor en reed weg. 'Had hij me gezien? Was het wel een man?'

***

Het sneeuwde weer toen ik de auto parkeerde. Aan het begin van de oprijlaan, want ik kon niet verder rijden door de omgevallen bomen. Nog steeds doezelig controleerde ik of mijn muts nog over de oren zat. Klauterde met moeite over de bomen. Het bruinrood van de luiken was nog te zien als je wist dat het daar geweest was. Het dak was ingestort. De ramen hadden gebroken glas; de elementen hadden binnen vrij spel. Het begon al wat donker te worden. De voordeur was dichtgetimmerd maar de achterdeur hing los in z'n scharnieren. Via die deur kwam ik in de keuken. Lichtte bij met de zaklampfunctie van m’n mobiel. Liep over de rommel op de vloer verder. Een fauteuil onder een doek. Een scheef hangend schilderij. Ik herkende de kamer waar ik ontmaagd was. Die zag er vroeger heel wat beter uit. Ging ondanks de kou op de vloer zitten. Dacht aan vroeger. Happy days. De naderende dagen. Christmas is coming. De mobiel gleed uit mijn hand. Kwam via mijn voet op de grond. Ik was te duf om hem op te rapen. Dommelde weg.

***

Ik kreeg iets over mijn hoofd. Nieste een paar keer. Mijn handen werden ruw naar achteren getrokken en ik voelde dat ik boeien om kreeg. 'Politie, ging er door me heen. 'Iemand heeft gebeld.' "Wat gaat u doen?", stamelde ik. "Je uitkleden", zei een stem. Iemand begon mijn kleren kapot te snijden. Toen ik helemaal naakt was, werd ik ergens aan vast gezet.

"Is de slet al nat?", vroeg de stem. "Even voelen", zei een andere. Een hand ging in mijn doos. Niet langzaam zodat ik kon wennen, maar in één keer. Ik kermde. "Kan nog natter. Voel maar." Ik boog voorover van de pijn toen een andere hand ruw in me ging. Dat waar mijn boeien aan vast zaten hield me tegen. Ik kon niet erg diep kon bukken. Blijkbaar boog ik zo dat ik mijn achterste liet zien, want ik hoorde: "Ze heeft een dikke kont." Gelijk daarna voelde ik een pets. En nog één. En nog één. Steeds harder. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik kermde weer. Riep "genade" in de hoop dat ze dat zouden begrijpen. "Teef wil stoppen."

"Stoppen?" Ik voelde een zweepslag op mijn rug. Niet van een flogger of zo maar van zo'n lang ding dat ook voor paarden gebruikt wordt. "We moeten haar hoger hangen." Er rammelde iets, volgens mij deden ze iets met kettingen. Mijn handen werden omhoog getrokken. Ik schreeuwde het uit van de pijn. "Ze kan niet hoger komen. Maak haar los." Ik hoorde iets in mijn handboeien rommelen. Een hand werd ruw voor mijn buik gebracht. Ik liet mijn andere naast me hangen maar dat was niet de bedoeling. "Hou je polsen naast elkaar, teef." Ik deed dat, en ze werden weer geboeid. Daarna werden ze boven mijn hoofd gebracht. Ik hoorde weer iets rammelen, en kon ze niet meer naar beneden krijgen.

Ik voelde weer een slag op mijn rug. Ze hadden de zweep weer gepakt. Daarna even niets tot mijn buik en borst geraakt werden. "Ros die teef af", hoorde ik achter mij. Daarna het knerpende geluid van brekend glas dat onder een voet kwam. Ik werd bang en begon te snikken. Elke slag werd ik gevoeliger, maar gek genoeg raakte ik er steeds beter aan gewend.

Onverwacht stopten de slagen. ‘’We laten hem ook van ons kerstcadeautje genieten’’, zei iemand. ‘’Ooit zo’n pakket gehad?’’, een andere. Ze lachten. Hun stemmen werden zwakker. ‘’Christmas is coming.’’ ‘’Is cumming, haha.’’ ‘Okay, dat staat me dus nog te wachten’, dacht ik huilend.

M’n tranen stopten na een tijdje. Ik kon weer georganiseerder denken. Dat had ik nu weer. ‘Waar had ik dit nou weer aan te danken? Hadden er zwervers in het huis gezeten?’

Na een tijdje hoorde ik weer stemmen. Hoe lang zal ik daar gehangen hebben? Buiten was het donker. Ik was afgekoeld, maar nog steeds warm.

Een man ging ruw van achteren in me. Ik boog door de schok naar voren. Iemand ging voor me staan. Duwde me meer overeind en trok de zak een beetje omhoog. "Pijp me slet", zij een onbekende stem. Ik rook een vieze snikkel. Ik braakte. "Pijpen, teef", herhaalde de gene voor mij nu krachtiger. Nog steeds kokkend nam ik hem in de mond omdat ik begreep dat ik maar beter kon doen wat me opgedragen werd.

M’n borsten kwamen onder het sperma. Eerst voelde het aangenaam warm. Naarmate het afkoelde als koude sneeuw, tot de volgende warme lading tussen de koude kwam. Na een tijdje werden mijn handen losgemaakt. Ik zakte uitgeput neer. Te moe om de zak weg te halen. De stemmen verwijderden zich. Ik was supergevoelig. Helemaal uitgewoond. Ik had drie keer gepijpt. Er was vier keer iemand achter in me gegaan. Eén had z'n pik in m'n ster geramd. Ik was kwijt hoeveel keer ik op een andere manier was genomen.

Na een paar minuten trok ik de zak van mijn hoofd. Een jute ding zoals door zwarte piet wordt gebruikt. Daardoor had ik kunnen ademen. Had ik geniest. Hoeveel waren er geweest? In elk geval drie: de twee van het begin en degene die ze waren gaan halen. Maar het konden er makkelijk twee keer zoveel geweest zijn.

Ik zocht m'n kleding bij elkaar. Het was kapotgesneden maar nog wel draagbaar. Mijn sleutels zaten er gelukkig nog in. Met natte ogen klauterde ik over de bomen terug. Duwde laaghangende takken opzij. Waande dat ik in een mistig spookbos was. Vol met spinnen die me achtervolgden. Ging opgelucht in mijn auto zitten en deed zeker vijf minuten niks. Startte met nog steeds trillende handen de motor en reed weg.

***

Plotseling schrik ik wakker. Een enge droom probeert mij vast te houden. Geeft mij met tegenzin aan de werkelijkheid als hij als een ballon uiteen spat. Ik lig gekleed op bed. Met mijn ski-jack aan en muts op. Badend in het zweet. Heb koppijn.

Ik weet niet meer hoe ik zo boven gekomen ben. Het laatste wat ik me herinner is dat ik in de auto was. Instinctief grijp ik naar mijn mobiel. Die is weg. Straks in mijn wagen kijken.

Het is nog pikdonker Met slappe benen loop ik naar de keuken. Met bevende handen maak ik een kop chocomelk. Als ik die op heb, ga ik weer naar bed. Lig een tijdje te draaien. Morgen kerst. Vandaag nog werken. Dan val ik in slaap.