Islandx - 1

“€35.000, Emma!”

De moed zonk me in de schoenen.

Mijn avond begon zo leuk. Een date met Mark, die leuke jongen ik op internet had leren kennen. Maar toen ik wilde vertrekken begon het gedoe al: mijn fiets had een platte band en mijn ouders hadden hun eigen fietsen mee op vakantie. Even twijfelde ik, zou ik het doen? Toen overwon ik mijn twijfel en pakte de sleutels van de auto van mijn moeder. Ik heb bijna mijn rijbewijs, wat kan er fout gaan?

Zo gezegd, zo gedaan en zonder enig probleem kwam ik aan bij het café waar we hadden afgesproken. De auto was binnen no-time geparkeerd en binnen zat Mark op mij te wachten. Dat was het begin van een leuke avond. Ik wist dat ik niet moest drinken maar had toch een paar drankjes genomen. Ik voelde mij onoverwinnelijk en genoot met volle teugen van de mooie zomeravond en het leuke gezelschap. Ik mocht Mark wel, en voelde me bij hem op mijn gemak. Argeloos vertelde ik hem dat ik eigenlijk nog niet mocht rijden, maar dat ik volgende maand mijn rijbewijs zou halen. Samen lachten wij er om. Toen ik uiteindelijk vertrok had ik een wat licht gevoel in mijn hoofd. Het kon echter niet veel zijn, ik had ten slotte maar 3 drankjes op. Ik stapte in de auto en reed weg.

“Gaat het?” Klinkt het naast mij. Ik voel hoe iemand mijn gordel losmaakt. Ik open mijn ogen en langzaam word het beeld scherp. Ik zit in de auto en sta op een brede, donkere straat. Vlak voor mij staat een andere auto. Langzaam begon de realiteit tot mij door te dringen: ze heeft een aanrijding gehad!

“Heb je gedronken?” klinkt het. Ik kijk op en zie een man van middelbare leeftijd in trainingspak. Hij ziet er netjes verzorgd uit. De vraag doet de paniek bij mij opwellen: ja, ik heb gedronken, en nee, ze ik mag eigenlijk nog helemaal niet rijden. Het huilen staat mij nader dan het lachen.

“Ja, nee, ik weet het niet”, hoor ik mijzelf weinig overtuigend zeggen.

“Je hebt mijn auto geraakt en zo te merken heb je gedronken, ik bel toch maar even de politie”

Het klonk niet onvriendelijk, maar ik wist dat ze een groot probleem zou hebben als de politie gebeld zou worden.

“Nee, nee, dat niet, alstublieft!”, hakkel ik tegen hem.

De man denkt even na en knikt dan.

“Hoe heet je?”, vraagt hij.

“Emma, meneer!”, antwoorde ik.

“Ik ben Arjan. Ik stel voor dat je mij volgt me je auto. Een klein stukje hier vandaan zit een garagebedrijf van een vriend, daar nemen we de schade dan wel op.”

Ik knik, ik heb immers weinig keus.

Het kleine garagebedrijfje is inderdaad dicht bij. Daar wordt het pas echt duidelijk hoe diep ik in de shit zit. De auto van Arjan is een splinternieuwe Bentley en de schade bedraagt minimaal €35.000.

Ik besluit open kaart te spelen, ik heb immers niets te verliezen en hoop op sympathie.

Ik vertel dat ik nog geen rijbewijs heb.

“Geen rijbewijs, en gedronken? Goed bezig meid! Dat betekend dat de verzekering niet uitbetaald, ik hoop dat je ouders rijk zijn?”

Ik schud mijn hoofd. “Die gaan echt geen €35.000 voor mij betalen”.

Ik zie Arjan een poosje nadenken. “Er is nog een andere optie”.

Hoopvol kijk ik hem aan.

“Ik ben een tv producent en momenteel bezig met een nieuw programma wat IslandX heet. Dit is een soort kruising tussen The Hunger Games en de Olympische Spelen maar uiteraard vallen er geen doden”, lacht hij.

“We zijn nog op zoek naar vrouwelijke kandidaten, en jij zou prima in het profiel passen. Als je meedoet scheld ik je de €35.000 kwijt.”

Arjen haalt een stapel papier uit zijn auto en legt die mij voor.

“Als je mee wilt doen teken je op dit lijntje, zo niet dan verwacht ik de betaling binnen 2 weken op mijn rekening”.

Ik kan mijn geluk niet op, ik kom hier mooi vanaf EN misschien word ik nog wel beroemd ook!

2 dagen later zit ik bij een psycholoog. IslandX is kennelijk vrij streng wie er worden aangenomen en ze willen zeker weten dat ik geschikt ben. Ik heb het niet aan mijn ouders verteld. Ze zijn toch nog 4 weken op vakantie, en Arjen heeft mij verteld dat het maximaal 2 weken duurt. De psycholoog gaat bijzonder uitgebreid in op mijn seksleven, en ik voel mij er toch wat ongemakkelijk bij dit met een wildvreemde te bespreken. Wat ik wel vreemd vind is dat ik als ik google op IslandX alleen maar een website met een inlogpagina vind, zonder verder ook maar iets aan informatie. Het zal er echter wel mee te maken hebben dat het programma nieuw is.

Weer twee dagen later ben ik op het eiland. Tot mijn verrassing is het een tropisch eiland en ik kan mijn geluk niet op. Het eerste stuk zat ik op een normale lijnvlucht, maar nu zit ik sinds een uur in een klein vliegtuigje met ongeveer 20 man er in. Nou ja, 19 man, en ik dan. Vreemd genoeg ben ik de enige vrouw.

Ik probeer met enkelen een gesprek aan te knopen, maar geen van hen gaat hier op in. Ze kijken slechts naar mij, en ik krijg het idee dat ze mij met hun ogen proberen uit te kleden.

Als 18 jarige blondine heb ik dat echter wel vaker meegemaakt. Met mijn lange blonde haar, C-cup en vaak toch wel wat onthullende kleding ben ik dit wel een beetje gewend, maar deze mannen gaan wel heel ver.

We landen op een kleine landingsbaan midden in de jungle. Er staat een klein gebouwtje bij. Binnen word ik ontvangen door een vriendelijke man rond de 30. Hij vertelt mij dat het eerste onderdeel altijd ‘de jacht’ is.

“We gaan een soort paintball doen, als een soort initiatie voor de games zal men op jou ‘jagen’. Er ligt kleding voor je klaar in de kleedruimte. Trek alleen deze kleding aan, andere kleding werkt niet met de puntentelling.”

Ik vind het maar een vreemd verhaal maar besluit toch maar te luisteren. Hiermee kom ik immers makkelijk van mijn schuld af!

In de kleedruimte vind ik vreemd genoeg alleen een dun stringetje, een wit shirt en een witte rok tot op mijn knieën, allemaal van vrij dun materiaal. Ik controleer nog even of de stof niet doorschijnt, maar dat is niet het geval. Wel voel ik mijn kleine tepeltjes tegen de stof aan wrijven wat helemaal geen onprettig gevoel is. Het is hier zo warm dat de extra vrijheid helemaal niet verkeerd aanvoelt.

Als ik de kleedkamer uitkom krijg ik de instructie. Ik zal in het bos gedropt worden en moet met de GPS mijn weg vinden naar het officiële wedstrijdterrein. Onderweg zal er op mij worden gejaagd en ik moet proberen zo min mogelijk geraakt te worden. Aan de andere kant mag ik terugschieten en elke geraakte tegenstander moet het spel uit.

Zo gezegd, zo gedaan en een half uur later sta ik in het midden van de jungle met een vreemd uitziend paintballgeweer in mijn handen. Tot mijn verbazing komt er bij de eerste test water uit in plaats van een paintballetje. Na even testen met de GPS kom ik er achter welke kant ik op moet. Na enkele minuten lopen hoor ik wat ritselen. Ik draai mij om, net op tijd om een straal water op mijn buik te ontvangen. Ik spuit terug en de gedaante in bivakmuts steekt zijn wapen in de lucht ten teken dat hij uit het spel ligt. Het koele water voelt lekker aan. Ik kijk naar beneden en zie het dunne shirt aan mijn huid plakken. Mijn buik is goed zichtbaar door het natte T-shirt.

Ik loop door en opeens valt mij een camera langs het smalle paadje op. Nu ik er op ga letten zie ik overal camera’s. Het idee dat ik ergens te zien ben maakt mij er niet geruster op. Ik ben even afgeleid en opeens voel ik een straal water tegen mijn billen aan komen. Ik draai mij om en zie iemand achter een boom wegduiken. Mijn straal water mist. Ik loop op de boom af en zie mijn tegenspeler op goed gelukt van achter de boom een straal water mijn richting op spuiten die ver naast gaat. De gedaante springt van achter de boom vandaan en zijn straal water raakt mijn hoofd terwijl ik hem vol op zijn torso raak.

Ik voel aan mijn natte rokje en neem de schade op: mijn rokje is behoorlijk doorzichtig geworden en mijn billen zijn door het dunne stringetje amper bedekt en goed zichtbaar door de stof van het rokje. Ik hoop maar dat de camera’s uitstaan.

Wat ik mij niet besef is dat een stuk verder op het eiland Jack momenteel tevreden naar de viewcounter kijkt: ruim 6000 kijkers die de streams bekijken.

Hij was tevreden over het resultaat. Enkele weken draaien en er waren al tienduizenden betalende leden wereldwijd. Ook het wedden kwam al goed op gang.

Hij had 5 jaar geleden zijn softwarebedrijf verkocht en had enkele jaren gerust. Op zijn wereldreis kwam hij er achter dat er verscheidene eilanden te koop waren in de internationale wateren in de buurt van Cuba. Langzaam begon er een plannetje te vormen. Een jaar geleden had hij het eiland vol camera’s laten plaatsen en een arena laten bouwen met meer dan duizend zitplekken en een verwisselbare vloer. Zijn businessmodel? Anonieme rijkaards laten betalen voor het vervullen van al hun fantasieën. Daarnaast kon er op bijna elk aspect gewed worden. Welk lichaamsdeel van Emma zou men het eerst raken? Na hoeveel minuten zouden haar billen zichtbaar zijn? En haar borsten? Etc. Jack was tevreden, dit was nu al een zeer lucratieve business. Het bedrijf was niet alleen van hem, hij had ook echt alle touwtjes in handen. Emma was zorgvuldige geselecteerd. Factoren die meespeelden waren onschuld, uiterlijk, leeftijd en seksuele ervaring. Haar oppikken was niet moeilijk geweest, hij had ongeveer 10 acteurs in dienst en ze was met open ogen in de val getrapt die Jack in samenwerking met de acteurs ‘Arjan’ en ‘Mark’ voor haar had gezet. Haar drankje was gespiked, en de Bentley had al schade gehad. Hij wreef zich in zijn handen: hij ging niet alleen plezier beleven aan Emma, maar ook een boel geld aan haar verdienen. Vergenoegd keek hij naar de mooie billen van Emma die op een van de monitoren zichtbaar waren.