Mediterraanse Slavenval - 6

De afgelopen dagen had Kevin eindelijk kunnen uitrusten en bijkomen van alle avonturen. Zijn tenen waren langzaam weer hersteld en hij kon alweer normaal lopen. Zelfs zijn aarsje deed geen zeer meer. De stinkende spuiter in de struiken had hem tot op heden toe als laatste schaamteloos oraal vol gepompt. Twee maal daags kreeg hij te eten en werd hij spiernaakt ingevet met dure oliën om in de binnentuin naadloos bij te bruinen. De Engelsman had hij al in tijden niet meer gezien. De vele momenten van verveling begonnen steeds vaker zijn jeugdige veerkracht te ondermijnen en het minuscule raampje ver boven zijn reikwijdte benadrukte steeds intenser en steeds schrijnender de totale stommiteit van zijn daden. De gevangenis leidde tot bezinning. In afgezonderde stilte besefte de treurende Kevin maar al te goed dat hij zich onmogelijk nog kon onttrekken aan een toekomstig luguber lot. Hij wist dat ze hem over niet al te lange tijd zouden gaan kwalificeren, om hem daarna schaamteloos als stukgoed te kunnen veilen! Als schandknaap, als prostitué, met veel geluk als luxueus verpakt neukvlees in een jongensharem! Als dumpgat voor andermans plezier met onbepaalde afloop! Elk woord van de Engelsman passeerde eindeloos zijn gedachten. Talloze scenario flitsten voorbij. Geen enkele visie stemde hem gerust. Op zijn kale matrasje piekerde de knaap zich suf, waar en wanneer verder? Hoe zou het met hem gaan aflopen?

Totaal onverwachts kwamen ze hem halen en ditmaal niet voor de dagelijkse zonuurtjes! Die hadden namelijk eerder die dag al plaatsgevonden. Ditmaal namen de mannen een andere route in de van de buitenwereld afgesloten haciënda. Kevin wist meteen dat hij de slavenhandelaar vandaag weer zou gaan ontmoeten. En inderdaad, in een onbeschrijfelijk kitscherig kantoor rookte de man in een veel te grote patserige fauteuil een veel te dikke havanna. Het voelde al meteen verkeerd fout! De grotendeels lege fles Scotch Whisky kleurde bijpassend de luchtkwaliteit in de bedompte mistige ruimte. Humeurig snauwde de man hem geïrriteerd af. De opgeknapte aanblik van de seksslaaf maakte ten minste nog iets goed. Kevin moest nodig naar de kapper, had verdomme niemand daaraan kunnen denken? Inderdaad waren zijn prachtige blonde haren tot ver over de oren uitgegroeid en de dode punten woekerden alle kanten uit. De vreemde blik in de ogen van zijn ontvoerder baarde nieuwe zorgen, het bijpassende humeur stemde de sekslaaf verre van optimistisch.

“Zo, zo! Je bent een danser?” Een vreemde mix van emoties, deels verbazing, deels angst, vermengd met teleurstelling en verwijt, kleurde de klank in zijn stem. Als een paal aan de grond genageld keek de verbouwereerde knaap de slavenhandelaar met grote ogen aan. Hoe waren ze hier in hemelsnaam achter gekomen? Niemand had ooit eerder, tot op de dag van vandaag, belangstelling getoond voor zijn verleden! De stilte sneed door de rokerige ruimte en ‘s mans drankkegel bereikte priemend Kevins neus. Een blik op de bijna lege fles verklaarde de oorzaak van het totale gebrek aan zuiver articuleren. “Je staat op de lijst van vermiste personen!” Als door de bliksem getroffen reageerde Kevin hoopvol en sloeg meteen weer de ogen neer, in de hoop dat de korte, flitsende opleving onopgemerkt was gebleven. De zuiplap wist deze kiem van hoop echter direct op effectieve wijze te vernietigen. De tomeloze agressie indoctrineerde doeltreffend. “Dwaas! Nooit zullen ze je vinden!” Bibberend van angst hoopte Kevin opeens dat ze hem hierom niet zouden gaan vermoorden. De man keek ziedend van woede het naakte, rillende wrak in de ogen en draaide zich opeens met de rug van de fauteuil naar hem toe. Tussen neus en lippen door, verschafte hij fijntjes enige geruststelling. “De plaats waar jij naar toe gaat bestaat zelfs niet in de fantasie van Interpol! Helaas zak je wel aanzienlijk in waarde!” Langzaam verwerkte Kevins verbijsterde verstand de schaarse informatie. Interpol? Interpol was naar hem op zoek? Konden ze hem nu alleen nog maar als goedkope hoer slijten? Zou hij nu nog beroerder eindigen? Zou Interpol op tijd zijn? En toch resterend de eerste hoop op een eventuele redding, een eerste helder lichtpunt! ten minste waren ze naar hem op zoek en was het thuisfront hem niet vergeten.

“Dans voor ons slaaf, laat ten minste zien wat je kan! Misschien kunnen we je toch nog met een beetje winst lozen!” De dronkenman duwde hem lallend door de deur naar een podium in de aangrenzende zaal. Hij was werkelijk zo zat als een kanon en kon zichzelf nauwelijks nog staande houden. Kevin kon inderdaad dansen, en goed ook. Enkele weken geleden nog maar was hij, zelfs cum laude, afgestudeerd aan de dansacademie en beheerste de kleinkunst van bijna elke exotische dans en alle danstechnieken die op de moderne bühne gangbaar zijn. Een zweep knalde in de lucht door de geluidsbarrière. Een gespierde slavendrijver spoorde hem nodeloos dreigend aan te gehoorzamen. Kevin reageerde meteen op de eerste tonen van de muziek, strekte zijn spieren zo soepel mogelijk en danste op de exotische klanken zijn ellende naar de vergetelheid. De buitenwereld was naar hem op zoek, ze waren hem niet vergeten en even voelde het slaafje zich hoopvol gestemd. Het koste de jonge danser niet veel moeite de toekijkende heerschappen jeuk in de knellende broeken te bezorgen. Zijn slanke naakte lichaam harmonieerde gracieus met de klanken van onwerkelijke instrumenten onder onwerkelijke omstandigheden. Dansend wist de knaap ondanks alle narigheid een zuivere intrinsieke passie in zich zelf tot grote hoogte op te wekken. Dansend stuwde hij alle ellende voor zich uit en bood vele mooie herinneringen uit vergane glorietijden de kans elke gedachte in het heden te verdrijven. Kevins blote piemel zwiepte met elke draai feilloos in de maat mee. De kristalzuivere passie in zijn volmaakte bewegingen deed zijn toekijkers versteld staan. Dit talent hadden ze nooit achter de jonge knaap gezocht! Kevin danste zijn dans en raakte steeds verder een triest lot in een zalige vlucht uit het oog.

Ooit had hij ook zo voor zijn eerste vriend gedanst. Het was kort daarna, dat de vijftien jaar oudere dansleraar hem liefdevol en gevoelig bemind had. Even was het weer net alsof de lieve Martin vandaag, hier en nu, opnieuw voor hem stond. En opnieuw danste hij alleen nog maar voor hem! De slavendrijver zwiepte zijn zweep in Kevins richting, die behendig de opkrullende riem rond zijn middel wist op te vangen. De illusie van het moment zegevierde! Opeens was het geen slavendrijver meer! Zomaar ineens was het Martin die hem vriendelijk lachend naar zich toe trok! Na een onvoorstelbaar gracieuze sliding, eindigend in een knieval voor het begerige kruis, betoverde de jonge danser bezwerend de tent die hij zo liefhad. Nieuw verraad in zijn lendenen, maar het was geen verraad! Het was pure liefde voor Martin! De dans der dansen had hem opnieuw verleid en zijn verstand op de vlucht gedreven. Gulzige lippen hunkerden naar de liefdessappen van zijn minnaar, maar in werkelijkheid was het niemand anders dan de slavendrijver, die druppelend door de veel te dunne stof van zijn zomerse broek druppels druppelde. De lippen tuitend, het zwoele vocht lekkend op een sensationele tong, een ademloze verbijstering onder de zwetende naar lucht happende toeschouwers!

“Genoeg!” De dronken kapitein schreeuwde het uit en was er klaarblijkelijk als enige uit het publiek klaar mee! De ontblote eikel van de slavendrijver had nog maar nauwelijks de sensuele aanraking van een intens erotische sensatie mogen ervaren. De vulkaan, die op het punt van uitbarsten stond, had echter niet veel meer nodig. Ook Kevin ontwaakte geschrokken van de brute oerkreet uit zijn droom. Onmogelijk kon hij nog voorkomen dat zijn klemmende lippen, vonkend deden ontvlammen. Brullend greep de man met beide handen de slavenkruin beet en trok zich reflexmatig met het hoerige keeltje rond zijn exploderende eikel naar de climax. Het eerste schot moest de zich verslikkende knaap kokhalzend doorslikken. De daarop volgende stralen bedekten volledig de jeugd in het gelaat van het proestende erotische danstalent. Woedend stampte de mensenhandelaar op het naar zijn mening smakeloze geklieder af, rukte de zweep uit de hand van de slavendrijver en hief in blinde woede het handvat in de lucht om beide ongehoorzame zondaars genadeloos af te straffen.

“Dick Sulleyman!” Onverwachts bezoek, onmogelijk te negeren, baste rauw en oppermachtig een stopcommando door de ruimte. Met de kracht van de oerknal achter deze donkere stem wist de nieuwkomer de opgefokte adrenalinestromen door de bloedbanen van de Engelsman direct af te kappen. Net op tijd om de onbesuisde razernij te bekoelen. Kevins onder gespoten kleverige ogen konden met geen mogelijkheid scherp waarnemen. Geschrokken kroop de knaap, nog steeds proestend het sperma uit zijn luchtwegen ophoestend, een stukje naar achteren. Evenzo de slavendrijver, die nog steeds hijgend zijn ongecontroleerde, overvloedige ejaculatie tot bedaren probeerde te brengen. Iedereen richtte zich op de drie gestalten die van achteren naderden en niemand wist hoe lang ze daar al niet hadden staan toekijken. “Dick Sulleyman! Niet slaan!” Opnieuw de diepe klank van een grommend roofdier, dat gewend is om te heersen! Kevin leerde de verbijsterde kapitein van de slavenbark voor het eerst bij naam kennen. Onvoorstelbaar rap wist Dick zijn agressieve houding compleet om te gooien, in een klap ontnuchterd! De zweep liet hij, zichzelf daarbij achteloos als een stout schooljongentje verontschuldigend, vallen. Een brede glimlach in een herboren gelaat sierde verwonderlijk subiet de zijnerzijds, eenzijdige hartelijke begroeting. Inmiddels was het Kevin gelukt het opgehoeste zaad uit zijn luchtwegen door te slikken, kuchte een laatste keer en probeerde vervolgens tevergeefs het sperma uit zijn ogen te wrijven. Ruw greep de leider van het stel Kevins haren klem in zijn knuisten en poetste het zaad met een toegeworpen handdoek zorgvuldig uit zijn gezicht. Verbaasd ontwaarde de jongen langzaam maar zeker de Mongolische trekken in het gezicht van Dzjengis Khan, de verpersoonlijking van zijn redding. Met zijn wijsvinger controleerde de man de perfecte staat van het slavengebit, trok hem overeind en liet het slanke jeugdige lijfje rondjes draaien en bukken. Enigszins leunend op de heupen van zijn handelswaar onderzocht de man met zijn duim schurend het droge inwendige van Kevins aarsje. Begerig hees, corrigeerde de heerser der heersers nogmaals het gedrag van zijn ondergeschikte! “Niet beschadigen idioot! Dit is de mooiste die je tot nu toe hebt weten aan te leveren!”

De heerser der steppen gunde zich de tijd de nieuwe buit uitgebreid te onderzoeken, haakte inmiddels al een derde vinger in de gapende slavenkut en liet zich niet hinderen door de piepende klaagzang. Met een hand in de slavenkut, de andere hand rond de slavenkeel, trok Dzjengis Khan de arme Kevin half overeind en keek het pijnlijk verwrongen slaventoetje recht in de ogen en sprak tevreden gesteld: “Jou verkopen we zonder meer met grote winst, maakt niet uit hoe en aan wie!” Met een ruk trok de slavenhandelaar zijn vingers uit Kevins aars en liet zich meteen breed glimlachend schoonlikken. Kevin proefde zichzelf, na deze brute benadering loog zijn natuur deze keer helaas niet. Stilletjes hoopte hij er totaal verbijsterd op dat zijn ijver deze vingers schoon af te leveren enige verlichting in zijn lot zou opleveren. Minutenlang zoog het slaafje alsof zijn leven ervan afhing, duim, wijsvinger, middelvinger, ringvinger en pink, alsof het vijf pikken waren die op het punt van spuiten stonden. Zichzelf bewijzend, zijnde topkwaliteit, totdat Dzjengis het zat werd en de slavendrijver wenkte. “Maak hem helemaal schoon! Vanavond wil ik hem nader kwalificeren!” De slavendrijver gehoorzaamde, greep hem bij de bovenarmen en sleurde hem naar achteren. Met het opgedroogde geklonterde zaad van de slavendrijver in zijn blonde lokken, een schrijnende aars en een penetrante poepsmaak in zijn mond, luisterde Kevin naar het beestachtig schateren van de Mongool. Deze heerser bezat en beheerste hem volledig! Voor hem moest hij waken, de Engelsman bleek slechts een pion in het grote spel. Duidelijk en helder verstaanbaar nog net een laatste opmerking! “Fuck Interpol!” Het dierlijke gelach stierf weg bij het dichtvallen van de zware deur.