Onbewoond Eiland? - 4

De middag liep al op zijn einde toen Andreas en Farodin eindelijk op stonden en hun onderbroeken aantrokken. Voorzichtig haalden ze de schichtige eekhoorn uit zijn kooitje. Farodin hield het spartelende beestje aan zijn staart vast. ‘Weet je,’ zei Farodin, ‘het kost me altijd moeite om dieren te eten. Zeker als ze nog leven op het moment dat ik ze vang.’

Andreas knikte. Nu hij het angstige dier zo zag worstelen had hij ermee te doen. ‘Waarom laten we het niet gewoon gaan? We hebben genoeg fruit voor vanavond en morgen ochtend. Misschien kunnen we nog wel een lekker visje vangen.’

Farodin glimlachte. ‘Goed idee.’ Hij liet de eekhoorn los en het beestje schoot weg tussen de palmbomen. Farodin rolde met zijn schouders en streek het haar uit zijn gezicht. ‘Andreas, ik wil je iets laten zien. Kom je mee?’

Andreas’ nieuwsgierigheid was gewekt. Farodin nam hem mee naar een open plek in het bos. In het midden ervan lag een platte, witte steen met daaromheen een bed van verse en uitgedroogde bloemen. ‘Hier liggen mijn ouders,’ zei Farodin zacht.

Andreas zag dat zijn vriend weer emotioneel werd en pakte zijn hand stevig vast. ‘Farodin toch… Heb jij al die bloemen hier neer gelegd? Het is prachtig. Je ouders zouden vast enorm trots op je zijn dat je zo goed voor ze zorgt. En dat je het hier in je eentje hebt gered al die jaren.’

Dat ontlokte Farodin een waterig glimlachje. ‘Je hebt gelijk, Andreas, vriend.’ Farodin liep voorzichtig naar de witte steen toe. Eerbiedig legde hij zijn hand op het gladde, witte oppervlak. ‘Vader, moeder, dit is Andreas. Hij is mijn vriend. Hij komt bij ons op het eiland wonen. We zullen goed voor elkaar zorgen, dat beloof ik.’ Farodin kwam weer overeind en stond nog een moment naar de steen te kijken voor hij weer naar Andreas toe liep. ‘Laten we maar weer gaan. Vader en moeder verdienen hun rust.’

Andreas had verwacht dat ze terug zouden gaan naar Farodin’s hut, maar in plaats daarvan liepen ze rechtstreeks aar het strand. Aan de bosrand bleek een soort luifel te hangen waar een houten krat en een wit laken onder lagen. ‘Hier kom ik altijd las ik bij mijn ouders ben geweest,’ zei Farodin. Dan wil ik graag bij ze in de buurt zijn terwijl ik slaap, snap je? Andreas knikte.

Zonder overleg trokken de jongens hun onderbroeken uit en rende de zee in om zich in het zoute water te wassen. Andreas wilde Farodin graag opvrolijken, dus spetterde hij wat water in zijn richting om een watergevecht uit te lokken. Farodin ging er eerst halfslachtig in mee, maar al snel was hij zijn verdriet vergeten en begonnen de jongens te stoeien. Ze lieten zich door de golven meevoeren tot ze aanspoelden. Naakt rolden ze door de branding en kietelden elkaar tot ze buiten adem waren van het lachen.

Ze stoeiden weer, worstelend om bovenop te komen, en dit keer raakten ze opgewonden van elkaars lichaam. Uiteindelijk behaalde Farodin de overwinning. Hij zat bovenop Andreas en drukte diens polsen met speelse kracht in het natte zand. Zijn buik ging zwaar op en neer en zijn half stijve piemel rustte op Andreas’ borstkas. Farodin bukte zich en kuste Andreas gepassioneerd. Andreas maakte van de gelegenheid gebruik door zich om te rollen en Farodin mee te trekken zodat hij ineens bovenop zijn vriend zat. Triomfantelijk keek hij zijn redder aan. Farodin glimlachte lief terug. ‘Oké, je hebt gewonnen. Je bent te onweerstaanbaar om niet te kussen,’ zei hij. Andreas lachte.

Omdat ze nu onder het natte zand zaten moesten de jongens zich nog een keer wassen. Andreas zorgde ervoor dat hij dit zo zorgvuldig mogelijk deed. Hij herinnerde zich de belofte die hij Farodin die middag had gedaan.

Toen ze eindelijk klaar waren begon de zon onder te gaan. Snel legden ze een vuur aan op het strand – Farodin was een expert – en ze brachten het witte laken en al het eten dat in de houten krat zat mee. Ze spreidden het kleed op het warme zand naast het vuur en maakten het zich gemakkelijk. Terwijl ze de zonsondergang bekeken aten ze een avondmaal van bessen en bananen.

Toen het eten op was gingen de jongens dicht tegen elkaar aan liggen, volledig naakt. In het laatste zonlicht knuffelden en kusten ze elkaar liefdevol. Hun handen gleden teder over elkaars lichaam. Andreas voelde dat dit een bijzondere avond zou worden. Zijn opwinding nam onbeteugeld toe zodat zijn piemel al snel steigerde. Bij Farodin gebeurde het zelfde. De handen van de eilandbewoner voelden heet als vuur en zijn lippen waren zoet en vochtig en warm.

Farodin verbrak de kus om met zijn hete, zuigende mond af te dalen naar Andreas’ tepels. Daar bleef hij een tijdje plagerig sabbelen voor hij verder naar beneden ging over Andreas’ zwaar op en neergaande buik. Heel even zoog hij op Andreas’ stijve piemel, maar toen kwam hij overeind. ‘Weet je nog waar we het vanmiddag over hadden?’ vroeg hij verlegen.

Andreas knikte. ‘Ja.’

‘Dus… zullen we het proberen?’

Andreas haalde diep adem. ‘Ja.’

‘Oké,’ zei Farodin, ‘dan zal ik ervoor zorgen dat je er klaar voor bent. Til je kontje eens wat op.’ Andreas deed wat er van hem gevraagd werd. Farodin maakte een zandheuveltje onder het laken waar Andreas met zijn bekken op kon liggen zodat zijn kontje iets omhoog kwam. Farodin spuugde op zijn eigen vingers, en toen, tot Andreas’ verrassing, op zijn gaatje. De eerste vinger gleed soepel naar binnen dus al snel deed Farodin er een tweede bij. Hij bracht zijn gezicht dichterbij en begon Andreas’ schaamstreek en ballen te likken terwijl hij zijn vingers rustig op en neer liet gaan.

Andreas probeerde te zien wat er gebeurde, maar het was lastig. Zijn piemel was helemaal stijf en lekte vocht op zijn onderbuik. Farodin raakte hem echter niet aan. Plotseling gelden de vingers uit Andreas’ kontje en voelde hij iets nats tegen zijn gaatje drukken. Hij kon Farodin’s gezicht niet meer zien. Het was zijn tong. Het was een gek idee, maar de tong die zijn gaatje verkende voelde zo lekker dat Andreas niet klaagde.

Na Andreas’ kontje geproefd te hebben bracht Farodin weer twee vingers naar binnen, en met een beetje moeite ook een derde. Ondertussen keek hij Andreas aan. In het flakkerende licht van het vuur zag Andreas hem glimlachen. ‘Ben je er klaar voor?’

Andreas knikte.

Farodin kwam op zijn knieën overeind en trok een paar keer aan zijn piemel zodat deze helemaal stijf werd. Toen zette hij de eikel tegen Andreas’ gaatje. Heel voorzichtig duwde hij. Andreas voelde de druk toenemen. ‘O, ik weet niet of dit wel gaat passen,’ zei Farodin onzeker.

‘Probeer het gewoon. Het gaat vast goed,’ zei Andreas verlangend.

Farodin begon nog harder te duwen. Langzaam, heel langzaam schoof de eikel het nauwe gaatje binnen. Andreas hapte naar adem. ‘Gaat het?’ vroeg Farodin bezorgd.

‘Ja. Ga door,’ kreunde Andreas.

Farodin verhoogde de druk weer zodat zijn eikel Andreas’ kontje verder binnendrong. Andreas kreunde bij het gevoel van zijn gaatje dat werd opgerekt om plaats te maken voor de piemel. Het ding voelde zo veel groter dan hij had verwacht. Het leek alsof zijn hele lichaam werd opgevuld. Traag gleed de piemel verder. Andreas kreunde en haalde oppervlakkig adem. Farodin hield zo nu en dan stil, maar steeds gebaarde Andreas hem dapper dat hij door moest gaan.

Het gevoel was onbeschrijfelijk. Het was tegelijkertijd pijnlijk en opwindend. Andreas’ piemel bleef volledig stijf en elke keer als Farodin’s piemel dieper naar binnen schoof lekte er een druppel vocht uit. ‘Ik zit er bijna helemaal in, nu,’ hijgde Farodin. Net als bij Andreas was zijn lichaam bedekt met een laagje zweet dat glom in het oranje-rode licht van het vuur. Hij zag er zo mooi uit, bedacht Andreas, en hij vergat de pijn. Wel voelde hij hoe de piemel van zijn vriend diep in zijn lichaam zat. Hij had zeker niet groter moeten zijn. Het paste precies. Andreas was helemaal opgevuld.

‘Daar gaat het laatste stukje,’ waarschuwde Farodin, en in een keer duwde hij hard door. Andreas had zich vergist, ze konden nog net iets verder. Hij voelde nu Farodin’s ballen tegen zijn billen drukken. Beide jongens hijgden en bleven onbeweeglijk in dezelfde houding om te wennen aan het nieuwe gevoel. ‘Gaat het,’ vroeg Farodin weer. Andreas knikte alleen maar.

Farodin trok zich een stukje terug zodat Andreas zijn eikel door zijn lichaam voelde glijden. Toen hij er bijna helemaal uit was begon Farodin weer te duwen. Weer ging zijn piemel langzaam dieper en dieper. Het ging nu iets makkelijker dan daarnet, maar Andreas haalde nog altijd zwaar adem. Hij trilde over zijn hele lichaam en zijn stijve piemel klopte.

Het ritme van terugtrekken en duwen werd steeds herhaald. Het ging steeds makkelijker en sneller. Andreas kon het niet laten zijn piemel te pakken en eraan te trekken terwijl Farodin zijn kontje opvulde. Zijn piemel was ontzettend gevoelig. Alleen al het vastpakken bezorgde hem bijna een orgasme. Gecombineerd met het opwindende gevoel van Farodin’s piemel die binnenin hem heen en weer schoof was dit het beste gevoel dat Andreas ooit gehad had. Na een paar keer langzaam trekken kwam hij met een diepe zucht klaar. Zijn zaad belandde op zijn buik en borst en glibberde in vochtige stroompjes naar beneden.

Door zijn orgasme trokken de spieren rond zijn gaatje zich samen. Farodin zat net zo diep mogelijk in zijn kontje, dus zijn piemel werd optimaal gestimuleerd. Hierdoor hield ook hij het niet meer uit en met een kreun ontlaadde hij. Hij kon zich niet meer terugtrekken uit Andreas’ kontje, dus die voelde de hete stralen zaad diep zijn lichaam ingespoten worden.

Toen Andreas’ orgasme wegebde kon Farodin zich terugtrekken. Uitgeput liet hij zich bovenop de met zaad bedekte buik van Andreas zakken. Hun lippen vonden elkaar en ze bliezen hun hete, hijgende adem bij elkaar naar binnen. Andreas meende het warme zaad van zijn vriend nog binnenin zich te voelen. Hij voelde zich hierdoor meer dan ooit met Farodin verbonden.

Lange tijd lagen de jongens zo in elkaars armen, met hun piemels tegen elkaar aangedrukt. Kussend en knuffelend maar vooral bijkomend van de nieuwe ervaring. ‘En, hoe was het?’ vroeg Farodin nieuwsgierig.

‘Het voelde vreemd, maar wel heel goed… Ik kan het moeilijk uitleggen. En voor jou?’

‘Het zelfde.’ Farodin speelde met Andreas’ tepel. Hij liet hem speels tussen zijn vingers rollen. ‘Wil jij ook bij mij proberen?’

‘Ja hoor, lijkt me leuk.’

Farodin grijnsde. ‘Oké, maar dan moet je me wel eerst klaar maken.’ Met die woorden ging hij op handen en knieën zitten en kantelde zijn kontje naar boven zodat Andreas er goed bij kon. Andreas ging op zijn knieën achter Farodin zitten en stak meteen een vinger in diens gaatje. Het voelde nog altijd wat onwennig, maar Farodin kreunde goedkeurend, dus Andreas ging rustig door. Al snel kon hij er een tweede vinger bij doen. Terwijl hij zo bezig was viel het hem op hoe mooi en schoon Farodin’s kontje eigenlijk was. Hij herinnerde zich dat Farodin hem zojuist had gelikt, en was nu zelf ook nieuwsgierig. Hij haalde zijn vingers uit het gaatje en bracht zijn tong naar de bilnaad. Na een paar keer likken had hij het gaatje gevonden en ging met het puntje van zijn tong naar binnen. Het smaakte niet bepaald lekker, maar Farodin leek er heel erg van te genieten dus ging Andreas toch even door.

Andreas had nu zijn handen vrij om met zijn piemel te spelen en toen deze helemaal vochtig en stijf was vond hij dat het moment daar was. Hij kwam op zijn knieën overeind en zette zijn eikel tegen het gaatje. ‘Ben je er klaar voor,’ vroeg hij aan Farodin. In deze positie konden ze elkaar niet aankijken, maar Andreas zag dat Farodin knikte. Voorzichtig, zodat het geen pijn zou doen, duwde hij zijn piemel het gaatje binnen. Eerst leek het alsof het helemaal niet zou passen, maar hij merkte dat als hij gewoon door bleef duwen zijn piemel als het ware naar binnen werd gezogen.

Farodin kermde en rilde. Andreas hield even stil, maar Farodin zei: ‘Ga door. Het gaat goed.’ Andreas streelde zijn vriend over zijn rug en billen terwijl hij steeds een stukje dieper zijn kontje binnendrong. Met een hand pakte hij Farodin’s half stijve piemel vast en begon ermee te spelen. Dit leek voor wat afleiding te zorgen, want Farodin ontspande. Hierdoor kon Andreas het laatste stukje van zijn piemel naar binnen drukken. Het voelde ongelofelijk strak, alsof zijn piemel geen kant op kon, maar als hij terugtrok ging dat toch redelijk makkelijk.

Andreas keek en zag hoe zijn piemel tot aan de ballen in het heerlijke kontje van Farodin verdween. Het zag er een beetje gek uit, maar het voelde heel goed. Langzaam begon hij op en neer te gaan, zoals Farodin dat ook had gedaan. Het bewegen veroorzaakte allemaal vochtige geluidjes. Andreas merkte dat hij wat sneller kon gaan en begon het zelf steeds lekkerder te vinden. Het besef dat deze prachtige eilandbewoner hem toestond zijn kontje op te vullen met zijn piemel raakte hem. Andreas had het idee dat hij met Farodin versmolt, dat hun bewegingen één werden. Nog nooit had hij zulk genot ervaren.

Toen Andreas voor de zoveelste keer helemaal naar binnen was gedrongen begon Farodin opeens te kreunen. Andreas was haast onbewust doorgegaan met het aftrekken van de eilandbewoner en had daardoor bij hem een orgasme veroorzaakt. Hij voelde hoe het zaad zijn hand vulde, maar ook hoe de spieren in Farodin’s kontje zich ongecontroleerd samentrokken. Andreas’ piemel kwam vast te zitten en door het trekkende gevoel kwam ook hij klaar. Zijn zaad spoot hij noodgedwongen bij Farodin naar binnen.

Andreas trok zich terug en zag een dun sliertje zaad uit Farodin’s kontje druipen. Farodin liet zich hijgend op zijn buik vallen. Andreas ging naast hem liggen en streelde zijn vriend door zijn wilde haar. Farodin glimlachte voldaan, zijn ogen gesloten. Zijn ademhaling vertraagde en hij viel in slaap. Hij zag er zo lief en zo kwetsbaar uit als hij sliep. Andreas bleef hem liefdevol aanraken tot hij zelf ook door de slaap overmand werd.