Quint's Liefde - 7

Het is ondertussen anderhalve maand geleden dat ik deel 6 heb gemaakt, ik wilde deel 7 nog voor m’n vakantie maken, maar dit lukte dus niet meer vanwege mijn vakantie. Daarom nu deel 7, deel 8 zal dit keer niet lang op zich laten wachten. Tevens bedankt voor alle toffe reacties en mailtjes! Veel lees plezier! (:

Het was de dinsdag na het feest. Zondag had ik m’n kater uitgeslapen en gisteren alweer mijn eerste werkdag van de week gehad. Buiten dat het een mooie zomerse dag was, had ik totaal geen zin om vandaag weer te werken. Na een verfrissende douche en een stevig ontbijt sprong ik op m’n fietsje. ‘Lekker 40 minuten fietsen’, dacht ik bij mezelf sarcastisch. Eenmaal aangekomen op m’n werk, nog even snel mijn kapsel fatsoeneren en wat drinken. ‘Quint, je staat vandaag bij de ijskraam samen met Stenn’, kreeg ik te horen van mijn leidinggevende. Oja, vandaag stond ik ingedeeld samen met Stenn, totaal vergeten.
‘Hey, daar hebben we onze knappe kampioentje’ zei Stenn opgetogen toen ik eraan kwam. ‘Hey, daar hebben we ons ijsschepper-kampioen’ zei ik hem terug. We omhelsde elkaar. ‘En nog een beetje je kater kunnen verwerken de volgende dag?’ vroeg Stenn. ‘Ja zeker, jij ook samen met Rick?’ vroeg ik hem. Hij liep rood aan en durfde me niet meer aan te kijken. ‘Ehm… ja… dat is wel gelukt… dusja…’ zei hij twijfelachtig. Ondertussen kwamen de klanten, dus ik kon er niet op ingaan. Omdat het vrij warm was vandaag, bleven er mensen komen om ijs te halen. Ik gaf ze geen ongelijk. Maar de hele dag door was het angstvallig stil vanuit de kant van Stenn. Ik probeerde telkens een gesprek te beginnen, maar tevergeefs strandde dat iedere keer. Omdat Stenn eerder begon, zat zijn werkdag er op om vier uur. Zwetend en met een rode kop als een tomaat, kwam onze leidinggevende aangerend. ‘Stenn, zou je alsjeblieft langer kunnen blijven? Het is zó druk dat we te weinig mensen hebben voor alle horeca locaties in het park’ smeekte hij hem. ‘Nou ik denk wel…’ ‘Fijn dat je langer kan blijven Stenn! Tot sluitingstijd? Top!’ En zo was hij weer weg. ‘Zitten we nog langer aan elkaar vast, beetje jammer dit’ zei ik hem sarcastisch. Hij begon te lachen. Tegen sluitingstijd begon het park zo goed als leeg te lopen en konden we het kraampje afsluiten. Onderweg naar het medewerkers gebouw begonnen we weer te praten. ‘Ik wist niet dat jij met Rick omging, ik kon me wel herinneren dat je hem niet mocht toen wij nog veel meer elkaar omgingen’ vroeg ik hem direct. ‘Ik heb een tijdje terug hem een beetje uit de put geholpen, en zo raakten we een beetje bevriend.’ Nieuwsgierig als ik was begon ik te vragen wat er precies speelde. ‘Nou, je weet dat hij bi is, en daar is hij op onze school voor gepest door hogere jaars. Maar hij heeft nu eindexamen gedaan op VMBO, dus hij is daar wel vanaf. En ik ken hem natuurlijk van voetbal, dus ik vond het zielig, en ik wilde hem helpen omdat ik maar al te goed weet hoe het is om gepest te worden en hoe hij zich voelt’ vertelde Stenn. Ik schrok hier wel enigszins van, nooit geweten dat Stenn werd gepest.
‘Sorry Stenn, dat…’ Stenn onderbrak me: ‘Hoezo zeg je sorry?’ ‘Nouja, je bent altijd m’n beste vriend geweest, en sinds dat we niet meer bij elkaar op school zaten en ik van voetbal af ben… Als ik er gewoon voor je was werd je misschien niet gepest.’ Het werd eventjes stil. ‘Het was niet zo erg als je denkt, iemand heeft mijn vriendengroep tegen me op gezet door roddels te verspreiden die niet waar waren. Maar ik vind het wel lief van je Quint’ zei hij. ‘Maar wat bedoel je eigenlijk met hoe hij zich voelt?’ vroeg ik Stenn. ‘Nou Quint, je kent Damian en Jordi toch wel?’ ‘Ja tuurlijk, Damian ken ik van wedstrijdzwemmen en Jordi van de atletiekvereniging van m’n broers. Oja, wist je dat ze gay zijn? En dit moet je echt niet door vertellen, maar ze hebben samen iets. Echt heel leuk voor ze’ vertelde ik met iets te veel enthousiasme. ‘Weet ik Quint, ik ga best veel met ze om’ zei hij met een glimlach. Ondertussen werd ons gesprek onderbroken door een groepje collega’s die we tegen kwamen op de terugweg naar het medewerkers gebouw.
We fietsen samen terug naar huis, waar we nog veel hebben gepraat over vroeger, voetbal en over dat we straks bij elkaar in de klas zitten na de zomer. Helaas scheidde onze wegen omdat hij in het dorp ernaast woont, niet dat het heel ver is, want alles is aan elkaar gegroeid hier. Het laatste stukje moest ik dus alleen naar huis fietsen, met m’n oortjes in en Spotify aan lukte dit aardig. Moe en voldaan kwam ik thuis, warmde ik nog een maaltijd op in de keuken en plofte ik neer op de bank, de rest van het gezin was naar een verjaardag toe van m’n tante. Omdat ik moest werken, hoefde ik er niet heen en kon ik een ander keertje langskomen.
…
De week vliegt voorbij, met m’n bijbaantje bij de lokale Albert Heijn en vakantiebaantje bij het attractiepark in de buurt zorgde er voor dat ik een drukke laatste week had vlak voor m’n vakantie. Ik ging namelijk vanaf Griekenland tot aan Italië langs de kust van de Middellandse Zee reizen met mijn broers, zusje en moeder. M’n vader zou ergens later tussendoor ons joinen, in verband met zijn werk. In totaal duurde dit vier weken. Tijdens mijn vakantie heb ik nog veel contact gehouden met vrienden, ook met Stenn. We praatte zo’n 24/7 met elkaar, als ik wifi had ten minste. Ook de Snaps en FaceTime gesprekken ontbraken niet. Ik had bijna iedere avond wel een FaceTime gesprek. En soms bleven we wel tot 4:00 ’s nachts praten met elkaar. En iedere avond sloten we af met elkaar welterusten te wensen en mooie dromen. Ook met een kus emoji, wat ik wel vaker deed bij vrienden en zij bij mij. Maar Stenn stuurde me altijd meerdere hartjes en andere van dat soort emoji’s. Ook deed ik het terug, en zo waren we vaak een kwartier lang bezig om elkaar een goede nacht te wensen. Iedere ochtend werd ik wakker met een leuk goodmorning bericht. Stenn was altijd eerder wakker omdat hij vroeg moest werken. We leken wel een getrouwd stel hoe klef het was. Toch bracht het iedere morgen een glimlach op m’n gezicht.
…
Uitgerust werd ik wakker, dinsdagmorgen, het schooljaar begon al goed met een studiedag op de eerste maandag van het schooljaar. Dat beviel me prima. Zoals altijd heb je het idee dat de vakantie voorbij is gevlogen. Ook deze zomer, de eerste week van school was namelijk aangebroken. Als vanouds begint mijn school met een introductieweek, en dat was ook wel nodig, want na vier jaar zit ik een zo goed als nieuwe klas, gelukkig wel nog met m’n vrienden! Maar dit jaar ook met Stenn, m’n oude beste vriend met wie ik afgelopen zomer vaak ben opgetrokken en mee heb gewerkt bij ons vakantiebaantje. Toch moest ik maar eens m’n bed uitstappen, ik wil niet nu al op m’n eerste schooldag te laat komen. Na een goed stevig ontbijt stapte ik op m’n fiets om naar school te gaan. Aangekomen in de aula zag ik het groepje al zitten en ik liep naar ze toe. ‘Als we daar niet onze kampioen hebben’, en Thomas gaf me een knuffel. Ook Jelmer, Tom, Tim, Zoey, Amy en Kim kon ik een knuffel niet een knuffel onthouden. Ondanks dat we een aantal keer hebben afgesproken en 24/7 met elkaar gepraat hebben in de groepsapp, hadden we nog van alles te bespreken over de vakantie en hoeveel ‘zin’ we hadden in het nieuwe schooljaar. De eerste bel van de dag ging en dus ook het startsignaal voor de introductieweek.
Aangekomen in het lokaal ben ik naast Jelmer gaan zitten, naast wie ik het vierde jaar ook altijd zat. Onze mentor dit jaar is meneer Jansens, hem hadden we ook al als mentor in het tweede en derde jaar, dat beviel ons wel. ‘En om jullie het hele jaar in het gareel te houden, hebben we weer een klassenplattegrond, je dient altijd op je vaste plek te gaan zitten. Laten we daar maar vanaf vandaag mee starten’ vertelde meneer Jansens. Jelmer en ik vreesde dat we niet meer bij elkaar mochten zitten, wat ook wel logisch was: als twee mensen aan het praten waren, dan waren wij het wel. ‘Quint en Jelmer, jullie blijven bij elkaar, maar op een voorwaarde: minder geluid, anders haal ik jullie zo uit elkaar.’ ‘Pfoe, wat een opluchting’ dacht ik bij mezelf, en ook Jelmer was blij. Thomas kwam naast Stenn te zitten, Tom naast Zoey achter ons en Tim en Kim voorin, met Amy daarachter. Stenn kwam gelukkig vooraan te zitten. Niet gelukkig voor hem, maar wel voor mij, om een of andere manier kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. Toen meneer Jansens klaar was stak ik m’n vinger op: ‘Meneer, ik mis Jorne… Waar is hij?’ ‘Ehm ja, dat was mijn tweede mededeling, Jorne is deze week niet aanwezig. Ik heb vernomen dat hij en zijn familie gaan verhuizen naar het buitenland. Maar er is nog geen 100% duidelijkheid, dus ik durf het niet met zekerheid te zeggen of hij terugkomt of niet.’ Verschrikt en verbaasd keek ik hem aan… Er ging een raar gevoel door me heen, in combinatie met misselijkheid. ‘Dus Jorne komt niet meer terug?’ vroeg ik meneer Jansens. ‘Quint, zoals ik al zei, er is nog veel onduidelijkheid. Deze week is hij in ieder geval niet op school zodat hij alles kan inpakken voor de verhuizing, mocht het zover zijn.’ ‘Dus hij gaat wel verhuizen? Anders pak je je spullen toch niet in?’ Meneer Jansens zuchte, ‘Quint, ik weet net zoveel als jij, als ik meer weet dan vertel ik dat jullie.’ Vol ongeloof pakte ik m’n mobiel en appte ik Jorne, ik wilde duidelijkheid en waarom vertelde hij me helemaal niks? ‘Quint, doe je mobiel weg anders is die van mij’ zei meneer Jansens. ‘Maar u weet dus niet of hij überhaupt nog komt?’ vroeg ik hem drammand nogmaals. ‘Quint, wat boeit het nou. Het is toch een meeloper en een sukkel’ riep Thomas me toe. Thomas heeft wel eens vaker een ongezouten mening en heeft dan geen blad voor de mond. ‘Thomas, mond dicht, ik heb het toch tegen meneer Jansens?’ ‘Jongens, ophouden nu. Het is wat het is, meer heb ik er niet aan toe te voegen, ik wil nu verder gaan met de introductie, kan dat?’ Zuchtend knikte ik. Maar in m’n hoofd kon ik er alleen maar aan denken waarom Jorne me niks vertelde. Toch was ik niet verliefd op hem, ondanks dat ik twee keer iets met hem heb gedaan. Ook daar moest ik aan denken, waarom ik hem niet leuk vond…
De bel ging, een pauze en dan het tweede deel van de introductiedag. Samen met Jelmer, Kim en Zoey liep ik de gang op, de menigte in om naar de aula te gaan. Op een gegeven moment voelde ik een hand op m’n schouder, het was Thomas. ‘Gast, wat was dat nou man? Wat interesseert Jorne jou nou?’ vroeg Thomas me. ‘Hij is gewoon een vriend Thomas, zo zou jij hem ook eens moeten beschouwen’ zei ik hem toe. ‘Ach hou toch op, het is een eerste klas meeloper en hij staat beneden ons’ zei Thomas geïrriteerd. ‘Thomas, houd gewoon je mond tot je wat nuttigs hebt te zeggen en bemoei je er niet mee’ snauwde ik hem toe. Geïrriteerd liep hij weg. ‘Laat mij maar’ zei Zoey, en ook Jelmer liep mee. In de aula aangekomen gingen we aan onze tafel zitten, waar we altijd zitten. Ik was stil, en ik wilde niet eten. Ondertussen zaten er ook wat mensen van de andere 5HAVO en 6VWO klassen aan tafel. ‘Quint, je bent stil, dat is niks voor jou. Normaal heb je altijd de grootste mond hier in de aula, en nu zeg je niks’ zei Kim. ‘Heeft het te maken met Jorne. Dat op jouw feestje… ik zag jullie wel.’ ‘Kim niet hier, alsjeblieft’ antwoorde ik. ‘Goed dan ergens anders, kom mee.’ En voordat ik kon antwoorden trok ze aan m’n arm. ‘Waar gaan we heen Kim?’ ‘Een leeg en open lokaal, kijk, hier’ en ze sloot de deur achter zich. ‘Wat speelt er tussen jou en Jorne?’ vroeg Kim. Ik zuchte: ‘Niks Kim, hij is niet gay als je dat denkt.’ ‘En sinds wanneer mag jij liegen? Daarom zaten jullie bijna in elkaar en liepen jullie samen sneaky weg op jouw feestje, ik zag het heus wel hoor.’ Ik liep rood aan en ik begon te stamelen: ‘Okay okay, hij is wel gay, en misschien hebben we wel wat gedaan.’ ‘Misschien? Ik weet het wel zeker’ lachte ze. ‘Ben je ook verliefd op Jorne?’ vroeg ze. ‘Nou… nja, nee. Eigenlijk niet… Ik weet niet wat het is, maar ik ben niet verliefd, denk ik…’ Kim begon te lachen. ‘Het is niet erg Quintje’ en ze begon me te knuffelen. Iets dat wel welkom was nu. Ondertussen ging de bel weer, tijd voor het laatste blokuur van de dag. ‘Maar Quint…’ ‘Ja Kim?’ ‘Jorne gaat wel verhuizen, zijn vader wordt vanwege zijn werk, overgeplaatst naar Amerika. Ik sprak Jorne nog vanmorgen omdat hij tegenover me woont.’ Ik keek teleurgesteld, ook al was ik niet verliefd op Jorne, toch had hij een andere betekenis voor me. Iets speciaals, maar ik kon het niet omschrijven. Ik keek naar m’n mobiel en nog steeds niks. Ondertussen kwamen er drie bruggers het lokaal binnen. ‘Hey wegwezen hier!’ riep ik naar ze toe. ‘Maar wij hebben hier les…’ zei één van hen. ‘Ja nu niet’ snauwde ik en ze liepen er weer uit. Ik begon Kim weer te knuffelen. ‘Zullen wij naar onze eigen les gaan Quint? Anders heb je je eerste gele briefje al te pakken (te laat briefje).
Aangekomen in het lokaal zat ik weer op m’n plek en in gesprek met Jelmer en Stenn die erbij stond. Het ging over voetbal, over hoe dramatisch Ajax wel niet had gespeeld afgelopen weekend. Thomas kwam aangelopen en onderbrak ons: ‘Jo Quint, sorry van daarnet man, ik had dat niet moeten zeggen.’ ‘Geen probleem maat, het is geen probleem dus maak je niet druk.’ En zo was het weer goed tussen ons. Thomas en ik hebben wel eens vaker een woordwisseling omdat we beiden direct zijn en een ongezouten mening hebben. Maar dat is dan ook weer zo goed. Iedereen moest weer op z’n plek zitten. ‘We praten later wel verder’ zei Stenn, en ik knikte. We keken elkaar aan, hij draaide zich om en liep naar zijn plaats. Maar holy damn, iets wat me vandaag nog niet opgevallen was aan hem, is die ass in zijn lichtblauwe skinny jeans. Ik bleef ernaar staren. Toen Stenn eenmaal op zijn plek was draaide hij z’n gezicht naar me toe, we keken elkaar aan en spontaan gaf hij me een knipoog en begon te lachen. Ik liep rood aan en keek meteen naar het bord…
Naarmate de tijd voorbij ging tijdens het blokuur, ebde de misselijkheid over Jorne weg. De enigszins verdrietige gevoelens waren langzaamaan omgezet in onbegrip. Onbegrip waarom Jorne me niks heeft verteld, want zoiets komt niet spontaan uit de lucht vallen. Maar misschien kan ik het ook wel stiekem een beetje boosheid noemen. Uiteindelijk was de les voorbij, tijd om naar huis te gaan! Ik hoefde geen boeken te pakken dus de lockers kon ik zo voorbij lopen. Samen met Jelmer, Stenn en Thomas liepen we naar onze fietsen toe. ‘Boys, ik moet alvast gaan, ik heb een vroege training, morgen fietsen we wel samen!’ vertelde Stenn. We gaven elkaar nog een hand en een druk tegen de schouders en Stenn fietste alvast weg. Ik hield Stenn wel wat langer vast. God, wat ruikt hij toch lekker, die parfum…

Op de fiets met Jelmer en Thomas hadden we het over games, maar in m’n hoofd kon ik alleen maar denken aan Jorne en z’n verhuizing. Uiteindelijk waren bij het punt gekomen dat we alle drie uit elkaar moesten, we zeiden elkaar gedag. Zo fietste ik eventjes alleen, maar ik kwam op het briljante idee om langs Jorne te fietsen. Zo gezegd zo gedaan, aangekomen bij z’n huis zag ik een grote verhuiswagen staan. De hoop die ik had dat hij misschien niet hoefde te verhuizen kwam nu tot een dieptepunt. Dit bevestigt alleen maar dat het wel het geval is… De deur stond open en enigszins terughouden liep ik het huis binnen. ‘Hallo, is er iemand? Jorne..?’ riep ik door het huis. Om de hoek hoorde ik allemaal stemmen, en ging ik op het geluid af. Nietsvermoedend liep iemand de hoek om en zag me niet, hij botste tegen me aan, we vielen om en hij kwam op mij terecht. ‘Quint?! Wat doe jij hier?’ Hij stond op en ondertussen kwamen ze ouders de hoek om. ‘Ach help die jongen toch eens omhoog’ zei z’n vader hem toe. ‘Jeetje, wat ben ik blij om jou te zien!’ zei Jorne opgetogen. ‘Ja… Ik jou ook’ zei ik iets minder enthousiast. ‘Oja, mam, pap, dit is Quint, hij zit bij me in de klas, of eigenlijk, zat…’ Ik gaf zijn ouders een hand en stelde me vriendelijk voor. ‘Kom, wil je wat te drinken?’ We liepen naar de keuken om wat glaasjes cola in te schenken en we liepen naar de tuin om daar te gaan zitten. ‘Hoe gaat het met je Quint?’ ‘Ja gaat wel, met jou?’ ‘Ja prima! Beetje druk maar het gaat’ vertelde Jorne. Direct als ik was vroeg ik hem waarom ik niks van zijn verhuisplannen wist. Je zag de vrolijkheid van zijn gezicht wegtrekken: ‘Ik wist niet hoe ik het moest vertellen Quint…’ ‘Dus dan maar niks zeggen?’ vroeg ik hem. ‘Ik weet dit ook pas sinds twee weken Quint, het spijt me okay…’ ‘Het is al goed… Ik had het gewoon liever van jou direct gehoord. Dit kwam zo onverwachts…’ Jorne antwoorde: ‘Ik snap het… Ik had het anders moeten aanpakken.’ ‘Dus je gaat echt weg..?’ vroeg ik hem met een zachte stem. ‘Ja… Mijn vader werkt bij de Europese Ruimtevaartorganisatie, en hij wordt overgeplaatst naar een kantoor in Washington. ‘Helemaal daar?!’ riep ik verschrikt op. ‘Jep…’ antwoorde Jorne. ‘Was je daarom aan het rondreizen in Amerika?’ vroeg ik hem. ‘Nee, toen wisten we dat niet. We weten dit pas sinds kort, en mijn vader kan geen nee zeggen en we konden hier niet achterblijven. Dus we moesten wel mee…’ ‘Kom je nog terug..?’ vroeg ik hem teleurgesteld. ‘Ja tuurlijk, ik ga proberen om iedere zomer naar Nederland te komen of misschien zelfs vaker, mijn familie woont ten slotte wel hier.’

Zo hebben we nog een uur gepraat met elkaar. Ondertussen was het voor mij tijd om te gaan, om vijf uur moest ik namelijk weer bij de Albert Heijn zijn om te werken. ‘Wanneer was je van plan om me dit te vertellen?’ vroeg ik hem. ‘Ik wilde het vanavond doen eigenlijk, maar je was me al voor haha.’ ‘Dus dan is het nu tijd om afscheid te nemen?’ vroeg ik hem. ‘Ja ik denk het wel… Morgenavond vlieg ik namelijk al.’ Hij liep met me mee naar poort toe, we gaven elkaar een knuffel. ‘Ik ga je missen Quint… En sorry van dit allemaal…’ ‘Je kan er niks aan doen Jorne, ik ga jou ook missen!’ ‘Maar we houden wel contact he..?’ vroeg Jorne. ‘Ja tuurlijk, we hebben niet voor niets social media toch?’ lachte ik. ‘Ja dat is waar!’ en hij gaf me nog een goeie knuffel. ‘Bedankt voor alles… Je betekent veel voor me’ vertelde hij. Ondanks dat ik niet verliefd op hem ben, smolt mijn hart. Dat was toch wel heel cute om te horen. ‘Jij ook bedankt Jorne, zet Amerika maar op z’n kop! En beloof me één ding: blijf voetballen.’ ‘Dat beloof ik!’ En zo liep ik naar m’n fiets totdat… ‘Quint, wacht! Wacht even, ik moet je nog wat vertellen!’ riep Jorne. ‘Wat dan?’ ‘Ik vind je leuk Quint, ontzettend leuk… Maar…’ ‘Maar wat..?’ ‘Maar ik weet dat het niet kan, als we zover uit elkaar wonen enso… Maar ik wilde je dit laten weten. Je bent echt een ongelooflijke leuke jongen, en als ik droomde, dan ging dat over jou.’ M’n hart begon nog meer te smelten. Om hem niet te teleurstellen heb ik maar niet gezegd dat het wederzijds was… Ik wilde niet dat hij met een rot gevoel naar Amerika ging, maar gelukkig was hij wel realistisch door in te zien dat een lange afstands relatie er niet inzat. Ben ik een eikel dat ik dit voor me hou? Of beschermend, ik weet het niet. Maar op dat moment leek dat me het beste. Ik gaf hem nog een knuffel: ‘Jij bent ook hartstikke leuk Jorne. Vergeet dat niet…’ en ik gaf hem nog een kus op z’n wang. Zo liep ik weg, met tegenstrijdende gevoelens of ik hem de waarheid moest vertellen of niet. Ik stapte op m’n fiets en ik reed weg, ik keek nog achterom en zwaaide nog naar hem, de laatste keer dat ik hem zou zien.

Thuis aangekomen had ik een kwartier de tijd om mijn werkkleding te pakken en me te fatsoeneren. Trek in eten had ik niet. Onderaan de trap hoorde ik Levi nog roepen: ‘Quint, kom naar beneden, je eten staat klaar.’ Maar trek in eten had ik niet. Juist door die tegenstrijdende gevoelens. As usual deed ik te lang over het fatsoeneren en rennend kwam ik met m’n rugtas met daarin m’n werkkleding naar beneden. ‘Quint, zeg niet dat ik voor niets heb gekookt’ zei Levi geïrriteerd. ‘Sorry broer, ik moet naar werk en ik heb geen trek. Tot vanavond!’ en binnen een mum van tijd was ik al weer weg. Het was hectisch bij de Albert Heijn, het dorpsfeest was net gaande en de supermarkt werd overspoeld door jongeren die van de kermis afkwamen voor een snack en mensen die bier haalde. En vaak kwamen ze met hele groepen, het team was onderbezet dus het was hard aanpoten. Maar ondanks dat is het ons toch gelukt om de winkel af te maken.

Op de fiets appte ik nog met Kim, ik vertelde haar door middel van spraakberichten over dat ik Jorne die middag nog sprak en afscheid van hem nam. Kim stelde me gerust door te zeggen dat ik er goed aan had gedaan om niet helemaal eerlijk te zijn tegen hem. Dat zorgde er wel voor dat ik iets minder maalde in m’n hoofd over die kwestie. Eenmaal thuis ben ik direct naar boven gegaan en direct naar m’n bed gestapt. Ook al was het niet zo’n intensieve dag, ik was wel erg moe. Ondanks dat ik afscheid moest nemen van Jorne, keek ik er wel naar uit naar dit schooljaar. Ik was benieuwd wat dit schooljaar me zou brengen. Ik kon m’n ogen niet van Stenn afhouden. Dat kon ik al niet als ik met hem aan het werk was in het attractiepark. Door aan hem te denken maakte m’n hart wel een sprongetje, iets wat ik nog niet eerder heb gehad. Zo’n gevoel… Dat was wel nieuw voor me. Spontaan checkte ik nog even zijn profiel op Instagram, en damn, al die foto’s… Een foto trok wel m’n aandacht. De shirtless foto van hem tijdens zijn vakantie op Texel begin deze zomer. Jeetje, wat ziet zijn lichaam er toch goed uit… En met die foto in gedachten, viel ik in slaap, onderweg naar dromenland.

Een onverwachte wending in dit verhaal. Maar zeker niet het einde van ‘Quint’s Liefde’. Uiteindelijk bleek dat Quint niet verliefd is op Jorne, Jorne wel op Quint. Maar de gevoelens voor Jorne waren er gewoon niet voor Quint en heeft Quint de liefdes gevoelens nog niet ondervonden. Maar hoe zit het met Stenn? Al die appjes en Snaps deze zomer, soms een nachtje door… Kent Quint liefdes gevoelens voor hem..? Wie weet is het verhaal nu pas écht begonnen…
Wordt vervolgd in deel 8…




Noot van de schrijver: zoals je misschien hebt gelezen, er kwam geen seks in voor of iets. Eerder lieten jullie weten dat jullie graag meer van Quint's persoonlijke leven zouden willen lezen, ook als er geen seks in voor komt. Ik hoop dat dit beviel, dus laat het me weten. Ook wil ik het verhaal zo logisch en chronologisch mogelijk houden door er geen random seks scene's in te plaatsen. Ik wil het zo realistisch mogelijk houden omdat het een waargebeurd verhaal is. Dus ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben en geduld wordt beloond! :D