Quint's Liefde - 9

Nog steeds waren onze tongen met elkaar in gevecht. Zijn handen hadden m’n billen nog stevig vast. Op een gegeven moment leidde hij me iets naar links naar waar hij naartoe liep, hij stopte met zoenen. Onze hoofden geraakten ietsjes verder van elkaar, we deden beiden onze ogen langzaam ogen en we keken elkaar aan in onze ogen. Een glimlach verscheen op z’n gezicht. Z’n mooie witte tanden, z’n stralende glimlach, ik smolt er van. ‘Ik heb dit altijd al met je willen doen’ zei Stenn met een rood gezicht. Ik glimlachte: ‘Dit is het leukste wat me is overkomen’. Z’n glimlach veranderde in een ondeugende lach en een ondeugende blik. ‘Wat is er?’ lachte ik. ‘Niks, ik besef me alleen nu dat ik nog moet omkleden’ en zo gaf hij me een duwtje naar de gang toe, en deed snel de deur dicht, en zei: ‘Too slow Quint!’. ‘Ah kom op Stenn, flikker!’ En ik hoorde ‘m nog lachen. Achter me hoorde ik een deur het slot in gaan, ik keek achter me, maar ik gaf er geen aandacht aan. Ik besloot om te wachten, en zette m’n rug tegen de muur aan en pakte m’n mobiel erbij. Ik beantwoorde wat appjes. Het omkleden duurde erg lang, ik stond er ondertussen al kwartier te wachten. ‘Ben je al klaar Stenn?’ Maar ik kreeg geen antwoord. ‘Ik wacht in ieder geval wel buiten het gebouw’, want het was erg warm binnen het gebouw. Ook buiten stond ik een geruime tijd te wachten, ‘toch maar even kijken dan’ dacht ik. Ik liep weer naar de kleedkamer, opende de deur van de kleedkamer en er was niemand te bekennen. Ik keek nog of ik bij de goeie kleedkamer zat, en dit was wel het geval. ‘Misschien voorbij gelopen…’ dacht ik, pakte m’n mobiel en belde zijn nummer. Er werd niet opgenomen, nog een paar keer, en nog steeds geen antwoord. Ik appte hem, want hij was wel online. ‘Stenn waar ben je?’ vroeg ik. Het duurde even voordat hij antwoordde: ‘Ik ben al thuis, sorry. Ik zag je niet meer buiten wachten, dus ik dacht dat je al weg was… :(’.

Enigszins geërgerd fietste ik naar huis. Er gingen verschillende vragen door m’n hoofd, ‘Deed ik iets fout? Heeft hij spijt?’. Thuis aangekomen zette ik de fiets in de garage en liep naar de garderobe om m’n jast op te hangen. Ik liep naar de keuken. Vulde een glas met water en liep in één richting door naar boven, naar m’n kamer. ‘Zeggen we geen hallo meer?’ hoorde ik m’n moeder nog zeggen. ‘Die kleine heeft z’n dag denk ik niet’ hoorde ik Bram nog zeggen. En toen ging ik er helemaal niet meer op in. Onderweg naar m’n kamer dronk ik m’n glas water op om daarna m’n kleding uit te trekken en m’n bed in te duiken. Het was druk in de groepsapps met vrienden, maar als ik zo even erdoorheen scrolde, heeft Stenn niks gezegd. In het groepsgesprek ging het veel over het feestje van Jelmer aankomend weekend. Als vanouds helpen we elkaar met het regelen van het feestje, wie het eten haalt, de drankjes, muziek regelt en et cetera. Maar in m’n hoofd was ik teveel bezig met Stenn waarom hij niet antwoordde. Dus ik reageerde bot en kortaf, om uiteindelijk uit het niets te zeggen dat ik ging slapen en dat ik ze morgen wel weer zie. Privé kreeg ik nog appjes van Jelmer en Zoey, wat er was, maar ik had er geen zin in om erop te reageren. Ik deed m’n mobiel weg, sloot m’n ogen en dommelde weg.

De volgende ochtend werd ik ontwaakt door m’n wekker. Ondanks de stress om Stenn, had ik toch goed geslapen. En langer! Dankzij m’n eerste twee uur uitval, ik besloot gelijk te douchen en aan te kleden, pakte m’n tas in en liep naar beneden. Pakte wat cereals en wat melk. Iedereen was al van huis waardoor ik alleen thuis was. En stuurde nog een ‘goodmorning’ Snap naar iedereen. Veel tijd om te eten had ik niet want ik moest al snel naar school.

Ik kwam op school en de tweede bel ging al, ‘fuck’ dacht ik bij mezelf. Ik nam een sprintje naar de lockers, pakte wat boeken en dumpte m’n jas er in. Onze school is best groot voor ons dorp, met onder andere twee torens met vijf etages, drie keer raden waar ik heen moest, juist ‘m, de vijfde etage. Niet wetende welk vak ik had, alleen lokaal, rende ik erheen. Klopte op de deur en liep naar binnen. ‘Gelukkig, een invaller’ dacht ik bij mezelf. ‘Ga gauw zitten’ zei de docent die ik nog nooit had gezien en nam plaats naast Jelmer. Expres ontweek ik de hoek waar Stenn zit, ik durfde hem niet aan te kijken, laat staan wat zeggen tegen hem. Ik wist niet meer hoe ik me moest gedragen tegenover hem, terwijl ik dat juist niet bij Jorne had.

De dag verliep snel, dankzij de eerste twee uur uitval. En omdat ik eruit gestuurd was, samen met Thomas. De hele dag ontweek ik Stenn, wat moeilijk was omdat hij ondertussen in onze vriendengroep zit. Thuis aangekomen had ik een lichte maaltijd, aangezien ik die avond nog moest trainen voor wedstrijdzwemmen, want dat begint natuurlijk ook weer allemaal na zo’n zomervakantie. Omdat ik op enkele onderdelen kampioen ben op het NK, kon ik me klaarstomen voor het WK. De trainer verzekerde me ervan dat het maanden afzien is met trainen, maar dat was voor mij juist een enorme uitdaging om die tegemoet te gaan! Diezelfde avond, thuis in m’n bed, was ik nog veel appen en snappen met vrienden. Ook Stenn appte ineens in het groepsgesprek toen ik er wat in zei dat ik er weer ben. Ik voelde me ineens misselijk, en de spanning voelde ik ineens. Ik besloot om m’n mobiel weg te leggen, en proberen om te slapen. Maar dit lukte niet. Ik durfde Stenn gewoon niet meer onder de ogen te komen, wat als het gewoon vanuit zijn kant een opwelling was en meer niet? En daar ben ik ingetuind. Ik heb zo tot twee uur ’s nachts wakker gelegen, en dat terwijl ik om zeven uur weer de wekker had.

De wekker ging, ik draaide me om. Ik bedacht me dat ik veel te kort had geslapen. Maar ik bedacht me ook dat ik Stenn vandaag zou zien. Het liefst wilde ik ‘m ontwijken, maar de lessen zijn te belangrijk. Toch besloot ik me fake ziek te laten melden. Door te doen alsof ik hoofdpijn had, en me zielig voor te doen bij mama, heeft ze me ziekgemeld bij school. Het scheelt dat ik zo goed als zelden ziek ben, waardoor het lukt. Zelf moest ze werken, dus er werd niet op me gelet die dag. Na een licht ontbijt, ging ik terug naar bed om m’n gemiste slaap in te halen.

…

Ondertussen is het donderdagavond, de afgelopen drie dagen ben ik niet naar school geweest. Ik was te bang om Stenn onder de ogen te komen. Ook op WhatsApp hield ik me stil, privé werd ik volgespamd door vrienden, hoe het ging, waar ik was en etc. Maar ik reageerde er kortaf op. Twaalf uur ’s avonds, en ik was nog steeds wakker. Met een Netflix serie aan, waren m’n ogen gefixeerd op de televisie. Ik pakte even m’n mobiel om alle meldingen door te lezen, maar dit waren er teveel door alle groepsgesprekken, maar een paar meldingen vielen me wel op, die waren van Stenn, hij had me geappt. Hij moest wel door hebben dat ik niet écht ziek was afgelopen dagen, hij is ook niet gek. Toch besloot ik om ‘m niet te lezen, ik was bang dat hij me niet meer wilde zien, of iets dergelijks. Ik was met mezelf in tweestrijd terwijl ik probeerde te slapen: Ga ik het lezen, of niet?

De volgende ochtend werd ik wakker, m’n moeder wilde dat ik vandaag toch wel naar school ging, na drie dagen thuis zijn terwijl je nog niet zo lang naar school gaat na een vakantie, is nogal snel naar haar mening. En gelijk heeft ze, en uiteindelijk zie ik hoe dan ook Stenn, vandaag niet, dan wel maandag weer. Ik appte Jelmer hoe laat ik bij hem zou zijn met fietsen, en opende het gesprek met Stenn. Hij had me vannacht geappt maar ik durfde niet te kijken.

‘Hey Quint, ik merkte dat je de afgelopen dagen ziek thuis zit. Ik wil niet zeggen dat je nep ziek bent of iets, maar ik kan me voorstellen dat je niet naar school wilt gaan na wat er tussen ons is gebeurd maandagavond. Ik hoop niet dat je boos bent op wat er is gebeurd, of dat ik naar huis ging na het omkleden, ik kon je niet meer vinden. Dus ik dacht dat je naar huis was gegaan. Ik was die dinsdag ziek omdat ik die nacht echt heel misselijk was, klinkt heel raar, maar ik vond het spannend om je weer te zien de volgende dag, na onze zoen… Ik hoop in ieder geval dat we erover kunnen praten na schooltijd vrijdagmiddag. Ik wil namelijk niet dat onze vriendschap over is na onze zoen, waar ik overigens mee begon en waar ik spijt van heb. Hopelijk zie ik je vandaag, en anders beterschap.’

Ik voelde me gevlijd door de moeite en wat hij heeft geschreven met dit berichtje. Ik dacht juist dat hij boos was of iets, ik voelde me ook veel beter nadat de misselijkheid was verdwenen. Ik had weer de moed gevonden om naar school te gaan. Snel kleedde ik me aan, deed wat wax in m’n haar en ging naar beneden voor het ontbijt. Ook de tweeling zat er. ‘Ga je toch weer naar school Quint? Verstandig!’ zei m’n moeder. Ik was ook een stuk opgewekter. Allemaal aten we onze wafel op en gingen de deur uit, toevallig moesten we allemaal tegelijk weg. Mama bracht Anna nog naar school, m’n broers sprongen beiden op hun eigen Vespa naar school en ik op m’n fiets. Ondertussen pikte ik Jelmer op met de fiets, en samen met de andere boys. Alles wat ik gemist had kreeg ik te horen. Ook dat Thomas gevochten had met een jongen uit de klas, Kevin. Thomas ‘verloor’, niet zo gek ook, Thomas heeft nauwelijks spieren en is hartstikke slank, geen grammetje vet. Kevin daarentegen, goeie voetballer, lang en heeft de nodige spieren. Maar zijn niet voor niets geruime tijd beste vrienden, ‘Ik pak ‘m wel aan maat’.

Op school aangekomen kreeg ik knuffels van de vriendinnen en werd ik meerdere keren aangesproken door anderen, dat ik er weer ben en et cetera. Je kent het wel. Ook m’n mentor was blij dat ik er was, het eerste uurtje hadden we namelijk mentorles, zo behandelden we wat enkele dingen waarna de mentor wat individuele gesprekjes ging voeren met leerlingen. Nadat hij een tijdje weg was, verbrak ik de stilte in de klas: ‘Zeg Kevin, het is niet zo dat als ik weg ben, je dingen kan flikken die je normaal nooit doet als ik er ben. Normaal durf je amper je bek open te trekken.’ Natuurlijk kon hij dat niet waarderen, hij stond op en liep naar me toe, totdat de deur open ging en de mentor weer binnen kwam. Kevin liep terug naar z’n plek. Maar ik sta m’n mannetje wel: ‘Zie je Kevin, je durft niks’ riep ik nog. De mentor was nog in gesprek met de leerling. ‘Quint, schreeuw eens niet door de klas, ik kan haar amper verstaan.’ Wat ik zei, merkte hij nog geen eens op. De les was voorbij en we liepen naar de volgende les. Kevin stootte me aan, ‘Jij komt nog wel aan de beurt Quint’ en liep verder. Jelmer en Thomas liepen naast me, ‘let op’ zei ik. Ik huppelde wat naar hem toe, en stapte op z’n enkels. Hij viel voorover met de boeken in z’n armen. ‘Ah sorry man, het is ook zo druk hier.’ Iedereen lachte. We liepen verder naar de volgende les, Kevin moest nog z’n spullen oprapen en kwam later in de les. Achter hem kwam Quint het lokaal in, die ik nog niet had gezien. Hij liep langs de tafels van mij en Jelmer, Jelmer zei ‘m nog gedag, Stenn zei ‘Hey Quint’ en glimlachte. Ik smolt van hem, ik kon amper ‘Hey’ terug zeggen. Jelmer tikte me aan, ‘Besta ik niet meer ofwat?’. Ik moest lachen.

We hadden nog een blok uur Frans en daarna een blokuur gym, daarna tussenuur en dan als laatste uur nog een uur Nederlands. Frans was even doorbijten. Maar ik vind het een mooie taal, dus dat gaat prima. In de grote pauze liep ik samen met Thomas, Jelmer, Tom, Zoey en Kim naar de bakker tegenover de school om wat broodjes te halen, om die vervolgens op het plein in de zon op te eten. Uiteraard duurde dat nogal lang waardoor we snel naar de sportzaal moesten om ons om te kleden in de kleedkamers, wij waren de laatsten, aangezien de meesten in de pauze al naar de sportzaal gaan om met z’n allen te voetballen. Net op tijd kwamen we de sportzaal binnen, de sportleraar begon met z’n les. ‘Vandaag heb ik nog geen lesprogramma, dus het is een beetje improviseren. Dus we spelen de gehele twee lesuren trefbal.’ Ik mocht team samenstellen, en Stenn het andere team, helaas konden we niet bij elkaar. Iets waar ik wel op hoopte, omdat ik hem tussendoor wel wilde spreken.

Na de les kleedden we ons om, samen met Jelmer liep ik de kleedkamer uit tot ik arm om m’n nek heen voelde. Het was Stenn. ‘Hey Quint, alles goed? Je hebt lekker gespeeld daarnet.’ ‘Ja wel goed, en met jou? En bedankt trouwens, jij ook man.’ ‘Ja ook. Zeg Jelmer, ik heb Quint even nodig voor een opdracht, hij moet me even helpen. Erg als ik ‘m even leen?’ vroeg Stenn aan Jelmer. ‘Nee is goed bro, wij gaan toch even naar het winkelcentrum, komen jullie later ook?’ vroeg Jelmer. ‘Het is een pittige opdracht, dus die krijg je nog tegoed van ons.’

We besloten om naar de zuidzijde van de school te gaan, waar vrijdagmiddag amper lessen worden gegeven en zochten een leeg lokaal op. Stenn sloot de deur achter zich en ik ging op een random tafel in het lokaal zitten. Stenn kwam tegenover me staan, ‘Waarom was je niet op school afgelopen dagen?’. Ik kon me van te voren bedenken dat er directe vragen zouden komen, maar desondanks overviel het me. ‘Eh ja… Ik voelde me niet zo lekker’ stamelde ik. Natuurlijk kwam dat niet geloofwaardig over. ‘Ja en nu de echte reden? Is het om die zoen van maandagavond, ben je boos?’ vroeg Stenn. ‘Die dinsdag ontliep je me ook de hele tijd, althans, zo’n indruk had ik. Normaal zit je in de pauze ook altijd bij de groep. Nu zat je ineens met vijfde jaars te chillen.’ Ik sloeg compleet dicht. Er kwam alleen ‘Ehh… Tja… Ja nee…’ uit. ‘Heb je spijt van maandagavond?’ vroeg Stenn. Ik trilde helemaal, en dat moet Stenn gezien hebben, m’n handen die op m’n bovenbenen lagen. ‘Quint, het spijt me wat ik heb gedaan maandagavond. Ik heb nooit onze vriendschap op het spel willen zetten, en het deed me veel dat je door maandagavond twee dagen niet op school was. Het is fout wat ik heb gedaan. Maar ik…’ ‘Ik wat..?’ onderbrak ik hem. ‘Ik ben echt al heel lang verliefd op je. En maandagavond, toen je zo voor me stond, ingesloten, ik kon me niet inhouden door je te zoenen. Ik vind je echt fucking leuk, en die zoen… Die was gewoon magisch.’ Ik tilde m’n hoofd toe, keek hem aan. Ik zag een traan over z’n wang langs z’n neus naar beneden lopen. Hij veegde die weg, maar uit de andere oog kwam een andere traan. Deze traan veegde ik weg, ik pakte z’n handen toen vast. ‘Die zoen was zo magisch… Dat je me hebt betoverd Stenn. Ik vind je ook al een tijdje leuk, en die zoen bevestigde mijn gevoelens’ zei ik terwijl ik hem in z’n ogen keek. Maar ook ik moest een traan laten, hij veegde die traan weg en glimlachte naar me. Hij kwam langzaam tussen m’n benen staan, bracht zijn hoofd naar mijn hoofd toe en ik voelde zijn lippen op die van mij. Ik legde m’n armen op zijn schouders, net zoals maandagavond, waren we wild aan het tongen. Zijn handen gingen over m’n rug heen. Hij tilde m’n shirt op waardoor zijn handen over m’n blote rug gingen. Langzaam gleed ik van de tafel af zodat ik met beide voeten op de grond stond, m’n handen gingen over z’n rug, naar z’n haren toe. Z’n mooie, blonde en zachte haartjes. Onze zoen was intens, we konden niet stoppen. De tijd stond weer stil. Mijn hart maakten sprongetjes en in mijn buik voelde ik alleen maar vlinders. In m’n zwarte skinny ripped jeans zat ondertussen een stijve dick, en ik voelde een overduidelijk natte plek. Wat was deze zoen geil, en wat is deze jongen ongelooflijk geil en lekker. Ook voelde ik wat hards tegen mij aanschuren. Hij duwde me langzaam weer terug richting de tafel waar ik langzaam weer met m’n kontje op ging zitten. Hij haalde z’n tong uit m’n mond, kuste m’n wangen, m’n nek. Ik voelde z’n tong overal in m’n nek, zijn handen verplaatste hij naar m’n buik, ze sloegen niks over. M’n ogen waren dicht, m’n hoofd achterover, ik genoot hier intens van, vooral toen zijn handen m’n tepels stimuleerden.

Hij legde me achterover, waardoor ik met m’n rug op de tafel lag. Hoe oncomfortabel ook, ik was in de zevende hemel waardoor ik daar geen erg in had. Hij ontdeed me van m’n sweater. Waardoor hij vrij spel had met m’n bovenlichaam. Hij kuste nu ook m’n borst, en zijn tong gleed naar m’n tepels. Mijn handen gleden wild door z’n haartjes heen. Hij was intens mijn tepels aan het bewerken, en ondeugend beet hij er af en toe in waardoor een kreun mijn mond verliet. Iets wat hem alleen maar opwond. Ook begon hij ineens te zuigen bij m’n borst, waar m’n sleutelbeen zit. Dit deed hij lang totdat… Totdat ons moment werd verstoord door een mededeling van de directeur die door het hele schoolgebouw klinkt: ‘Het is vanaf dit schooljaar verboden om te roken op het schoolplein, rook je rondom het schoolterrein, dan worden je ouders of verzorgers ingelicht.’ We moesten lachen, ‘Daar gaat ons moment’ zei Stenn. Hij keek me ondeugend maar geil aan. We hoorden stemmen op de gang, verschrikt keken we door het raampje naast de deur naar de gang. We zagen twee leraren in gesprek met elkaar. Snel deed ik m’n sweater aan en we fatsoeneerden onze kapsels. Ondertussen deed de leraar de deur open van het lokaal. ‘Wat doen jullie hier?’ ‘We hadden een plek nodig om te werken aan een schoolopdracht, maar u heeft uw lokaal nodig zeker?’ De leraar knikte waarop we het lokaal verlieten.

‘That was close’ zei Stenn en we lachten. Ik keen om me heen en ik zag niemand in de buurt waarop ik hem een kusje gaf. Hij deed hetzelfde bij mij. Mijn dick was (gelukkig) niet meer stijf. We liepen samen naar de aula waar we ons vriendengroepje zagen zitten. ‘Daar zijn jullie! Waar waren jullie?’ riep Zoey. ‘Huh, jullie zouden toch naar het winkelcentrum gaan?’ vroeg ik aan ze. ‘De meiden wilden per se op jullie wachten, maar naar het winkelcentrum gaan heeft nu geen zin meer. Over tien minuten gaat de bel’ reageerde Tom enigszins teleurgesteld. Zo praatten we nog wat met z’n allen tot de laatste bel ging voor het laatste uur. M’n ogen kon ik niet er niet van weerhouden om naar Stenn te kijken.

Na het laatste uur was het tijd om naar huis te gaan, weekend! Met z’n allen liepen we naar de lockers om de tas te legen en enkele boeken voor huiswerk mee te nemen. Steeds hield ik Stenn maar in de gaten, maar tegelijkertijd betrapte ik mezelf telkens omdat ik bang was dat mensen dat zouden zien. Met z’n alleen fietsten we naar huis, de meiden hadden met elkaar een high tea, Thomas, Jelmer en Timo moesten op een gegeven moment andere richting op voor hun huis waardoor ik nog met Stenn en Tom fietsten. Het liefst had ik dat Tom met hen meeging, maar hij woonde eenmaal dichtbij mij. Hoe lief Tom ook is, en aardig, ik wilde nu gewoon Stenn voor mezelf. We raakten nog wat in gesprek over het aankomend weekend, onze plannen en Jelmer zijn feestje. Uiteindelijk was Tom onderweg aangekomen bij z’n huis, we zeiden elkaar gedag en eindelijk, ik had Stenn voor mezelf. We reden mijn wijk in, hij woont een wijk verder met allemaal rijtjeshuizen. Eenmaal bij m’n huis aangekomen, stopten we bij de poort van de oprit. ‘Wil je anders mee naar binnen?’ vroeg ik hem enigszins verlegen. ‘Sorry, maar ik moet zo werken en dan naar de voetbaltraining’ antwoordde Stenn. ‘Oja’ dacht ik bij mezelf. Hij keek om zich heen en gaf me een zoen. Tot morgenavond Quint’je, en hij fietste weg. Keek nog achter zich om en zwaaide waarop ik terug zwaaide. Ik bleef wachten, tot hij uit het zicht verdween.

Wordt vervolgd in deel 10!

Laat me weten wat je er van vond, je kan me ook mailen! Geduld wordt wellicht beloond in het volgende deel? (: