Quint's Liefde - 20

Allereerst wens ik iedereen een gelukkig nieuwjaar en dat jullie wensen mogen uitkomen. Ook al zitten we nu een week in het nieuwe jaar; beter laat dan nooit toch? Het heeft even geduurd voor deel 20, maar door de drukte van voor, tijdens en na de feestdagen, lukte het me niet om het nieuwe deel te maken. Super, super, super bedankt voor jullie lieve reacties. Iedere geweldige reactie geeft me echt zo’n fijn gevoel en ik ben blij met jullie! Jullie zijn A-mazing!

‘Een zoon die homo is, is geen zoon van mij!’ ‘En anders sla ik het eruit!’ schreeuwt m’n vader. Ik zie hoe m’n vader op me af komt lopen, een vuist maakt , met dreigende en doordringende ogen kijkt hij me aan terwijl hij naar me toe komt gelopen. Hij trekt z’n arm naar achteren, een kreet verlaat z’n mond en ik zie z’n vuist naar me toe komen. Ik schreeuw het uit van angst. ‘Quint?! Quint?!’ Ik schrik wakker. Ik snak naar adem, en er volgt een ongecontroleerde ademhaling. Ik kijk verschrikt om me heen. ‘Quint..?’ en ik voel twee zachte handen op m’n schouders. ‘Het is goed…’ Het zijn de geruststellende woorden van Stenn. ‘Je had een slechte droom’ vervolgt hij. Maar nog steeds kijk ik verschrikt om me heen, nog onder de indruk van m’n droom en de tranen springen in m’n ogen. Ik voel hoe Stenn m’n hoofd tegen zich aandrukt. ‘Het ging over je pa hé?’ vraagt Stenn. Ik knik snikkend. ‘Hij kan je niks meer maken, vooral hier niet.’ Ik tril van de spanning, van de zenuwen. Hij gaat weer op z’n rug liggen en automatisch ga ik mee omdat hij m’n hoofd nog tegen zich aangedrukt houdt tegen z’n borst. Ik voel de strelingen door m’n haren. Er wordt geen woord gezegd. Ik voel de ademhalingsbewegingen van z’n borst. Hij laat me rustig worden. ‘Gaat het weer een beetje’ vraagt Stenn zachtjes. Ik knik en begin hem stevig vast te houden. Ik zucht eventjes. ‘Wat is er..?’ vraagt Stenn. ‘Gewoon… Die nachtmerries… En dat jij hier last van hebt’ antwoord ik. ‘Quint, ik heb er geen last van, ik ben blij dat ik nu bij je ben, dat ik je wakker kan maken en je kan knuffelen.’ Wat een lieverd is het toch. Ik schrik op: ‘Stenn… Hoe laat is het eigenlijk?!’ Het licht schemert door de kamer heen. ‘Rustig, het is 8:30, over anderhalfuur begint de eerste les’ antwoordt hij. Ik leg m’n hoofd weer op z’n borstkas en sluit m’n ogen. ‘Hey meneertje, betekent niet dat we nog even kunnen blijven liggen’ en Stenn knijpt met z’n vrije hand in m’n kont. Ik begin te lachen. ‘Nouhou, Stenn!’ ‘Ja we moeten nog kleding passen, want ik weet niet of je alles van me past en we moeten nog eten klaarmaken voor op school’ vervolgt Stenn. Ik begin te kreunen en te zuchten. ‘We kunnen ook gewoon eten in de kantine halen’ zeg ik kreunend. ‘Kan ook’ antwoordt hij. In één beweging staat hij op uit bed en trekt z’n boxer aan. Met veel aandacht kijk ik naar hem. ‘Hmmm, je kan ‘m ook nog uit laten’ zeg ik hem toe. ‘Hmmm’ aapt hij me na: ‘Gaat niet echt als mijn broers en zus thuis zijn.’ Oja! Dat is zo denk ik bij mezelf, we vielen al snel in slaap vannacht en hebben ze niet thuis horen komen.

Nadat we afzonderlijk van elkaar hebben gedoucht is het tijd om aan te kleden. Stenn heeft z’n outfit al gepakt terwijl ik aan het douchen was. Ondertussen heeft hij die ook aan, een wit shirt met daaroverheen een zwart leren jasje en skinny jeans met gaten eronder. ‘Nu jij nog Quint’ en bedenkelijk staat hij voor z’n kleding kast. Zodra ik wat wil uitbrengen snoert hij me al de mond. ‘Nee ik kies het voor je uit’ en hij geeft me een kusje op m’n wang. In m’n boxer ga ik op het randje van z’n bed zitten. Hij pakt wat uit z’n kast en gooit de stapel met kledingstukken op m’n schoot. ‘Dit is ‘m!’ Een wit Thrasher shirt, een grijze vest met daaroverheen een spijkerjasje en grijze skinny jeans. Met moeite trek ik als laatste de broek aan. De pijpjes zijn wel wat aan de korte kant. ‘Je kan het hebben met die slanke enkels van je’ en hij knikt goedkeurend. ‘Is het naar uw zin meneer?’ vraag ik hem. ‘Zeker meneer. Ik stel voor dat we naar beneden gaan, wat ontbijten en richting school gaan. Akkoord?’ Ik loop naar ‘m toe en ik begin hem te zoenen. Ik pak ‘m vervolgens bij z’n kin vast: ‘Akkoord’. Met z’n tweeën lopen we vervolgens naar beneden, Stenn met z’n schooltas, maar ik zonder. In de woonkamer zit z’n zus te ontbijten, ik herken haar nog van vroeger toen ik bij Stenn nog wel eens over de vloer kwam. ‘Zo Quint! Dat is lang geleden!’ zegt ze nadat ze haar eten heeft doorgeslikt. Ze geeft me een knuffel. ‘Wat goed je weer te zien!’ vervolgt ze. Ik voel me enigszins ongemakkelijk en knuffel haar terug. ‘Ik maak wat te eten klaar’ en Stenn loopt naar de keuken toe, mij achterlatend bij z’n zus. We geraken aan de praat en ze stelt me op m’n gemak. Tot Stenn aankomt met twee borden met boterhammen. ‘Misschien iets anders dan je thuis gewend bent, maar dit huishouden is puur Hollands. Boterhammen met kaas en Nutella. Géén pindakaas’ zegt Stenn met een knipoog als hij een bord aanreikt. ‘Géén pindakaas?’ vraagt zijn zus verbaasd. Ik schud m’n hoofd: ‘Bah nee, zo smerig…’ Ze begint te lachen, ‘Eet smakelijk in ieder geval, ik moet er weer vandoor, anders mis ik m’n college zodadelijk’ en Stenn z’n zus staat op. Ze geeft hem nog een knuffel. ‘Tot snel Quint!’ en ze verlaat het huis. ‘Zullen we vanavond samen naar het feest van Thomas gaan?’ vraagt Stenn. ‘Ehm ja kan wel, ik heb Thomas niet gehoord of ik hem wil helpen met de voorbereidingen, doen we!’ antwoord ik. Na het lekkere ontbijt van Stenn poetsen we onze tanden en trekken we vervolgens onze schoenen en jassen aan. Ik spring bij Stenn achterop de fiets en we rijden richting school.

Zodra we naar het hek van het schoolplein toe rijden, zien we veel leerlingen buiten staan, heel veel. ‘Volgens mij is er wat aan de hand’ begint Stenn. Ik spring van de fiets af en Zoey komt naar me toe gerend. ‘Quint, Stenn! De jongens zijn aan het vechten met het groepje van Kevin en Jorne!’ Ik ren er naartoe, duw de mensen opzij die in de weg staan. ‘Quint, niet doen!’ en ik hoor Stenn z’n fiets neergooien. Ik begin op m’n vingers te fluiten. De aanmoedigingen van de scholieren en het geschreeuw van de jongens stopt. ‘What the f*ck is hier aan de hand?’ vraag ik met een verheffende stem. Ik zie hoe Kevin bovenop Thomas zit, die geen kant op kan. ‘Ga weg Quint, dit is iets tussen jongens, dat ben jij niet’ en Kevin wilt verdergaan met waar hij is gebleven. Maar voordat hij überhaupt de kans krijgt, antwoord ik al terug. ‘Kom hier voor me staan dan, en zeg het dan nog een keer, als je een échte jongen bent ten minste.’ Twijfelachtig zie ik Kevin kijken, maar toch staat hij op en komt hij voor me staan. ‘Nou?’ zeg ik hem uitdagend toe. ‘Docenten!’ hoor ik iemand roepen. Iedereen loopt hard weg. ‘Dit is nog niet afgelopen, flikkertje.’ Het bloed begint te koken, ik voel hoe Stenn me preventief probeert tegen te houden. ‘Wacht maar, zelfs voor een flikker ben je niet waardig genoeg om gepakt te worden’ zeg ik hem met een flinke grimas toe. Ik geef hem een klein duwtje wat zorgt dat hij een stap naar achteren doet. Ik zie dat hij flink pissig wordt, maar beiden zien we in onze ooghoeken docenten aan komen en maken we ons net zoals de rest uit de voeten. Ik en Stenn voegen ons toe bij Thomas, Jelmer, Timo en Tom. ‘Sorry gap, Kevin daagde ons uit’ begint Jelmer. En zo te zien heeft Thomas wel een paar klappen gehad. ‘Het gaat wel’ zegt Thomas moedig. Maar alle vier zijn ze boos, boos dat ze zich zo te grazen lieten nemen door Kevin en z’n compagnons. ‘We krijgen ze nog wel’ zeg ik ze toe. Stenn houdt me tegen, terwijl de vier jongens doorlopen. ‘Dit ga je toch niet menen? Jij gaat niet, maar dan ook niet nog eens de confrontatie aan met Kevin!’ zegt Stenn streng. ‘Stenn… Luister…’ ‘Nee niks luister! Je doet het niet, klaar!’ zegt Stenn geïrriteerd. ‘Quint!’ en Jorne komt naar me toe gesneld. Ik draai me 180 graden om en loop verder de gang in. ‘Quint!’ en ik voel hoe een hand me probeert om te draaien, Jorne z’n hand. Direct sla ik z’n hand van me af en duw ik hem achterover. ‘Rot. Op!’ zeg ik resoluut. ‘QUINT!’ ‘En nu mijn kantoor in!’ schreeuwt de teamleider terwijl hij richting zijn kantoor wijst. Een geïrriteerde en diepe zucht verlaat m’n mond. Ik kijk boos uit m’n ogen. Ik trap nog tegen de tas van Jorne aan en die schuift nog enkele meters verder de gang in tussen de voeten van de scholieren. Ik voel dat de teamleider nóg bozer begint te kijken en schreeuwt nog één keer hard m’n naam. Terwijl we naar zijn kantoor lopen, komen we meneer Jansens tegen die onderweg is naar zijn les die hij gaat geven. Ze fluisteren wat en ik zie meneer Jansens z’n hoofd knikken. Nog steeds kijk ik boos uit m’n ogen en kijk ik naar alles behalve hun twee. ‘Zitten’ zegt de teamleider als we zijn kantoor binnen lopen. ‘Waar is je mobiele telefoon?’ en hij reikt z’n hand toe. ‘In m’n zak, maar die krijgt u niet’ want ik weet al wat de aard is van de vraag. ‘Quint. Het is beter voor JOU dat je nu begint te luisteren, geef je mobiele telefoon.’ Opnieuw zucht ik, ik pak m’n iPhone uit m’n zak en ik doe ‘m uit, vervolgens geef ik die aan hem. ‘Je blijft hier voorlopig zitten tot ik terugkom’ en hij verlaat z’n kantoor en slaat de deur achter zich dicht.

Drie kwartier zit ik in zijn kantoor, op de stoel voor zijn bureau. Nadenkend over alles, starend naar buiten en ondertussen heb ik elk voorwerp in zijn kantoor met m’n ogen onderzocht. Ik hoor stemmen bij de deur, maar ik kijk nog steeds recht voor me uit. Ineens gaat de deur open, ik hoor een hele bekende stem, de stem van m’n moeder. Ik draai me om en ik zie m’n moeder en de teamleider het kantoor binnen komen. Ze neemt op de stoel naast me plaats en de teamleider achter z’n bureau. ‘Mam..?’ vraag ik haar verbaasd. ‘Ik heb je moeder gevraagd om langs te komen Quint. Want het gaat niet goed zo’ opent de teamleider het gesprek. ‘Ik heb je moeder al verteld wat er vandaag is gebeurd, maar ook wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Je gedrag en houding tegenover de leraren en medescholieren is onacceptabel. En je cijfers dalen. Niet zorgwekkend, maar je cijfers vallen lager uit dan normaal en…’ ‘Ik heb hier geen behoefte aan’ en ik wil opstaan. De hand van m’n moeder pakt m’n pols beet en ze kijkt en schudt afkeurend naar me. ‘Quint ik maak me zorgen om je, wat is er toch aan de hand?’ Afwachtend kijkt hij me aan, evenals m’n moeder. Om de beurt kijk ik ze aan. En beiden kijken ze bezorgd en medelijdend me aan. Ik voel de tranen in me opkomen en in één beweging sta ik op en verlaat het kantoor. ‘Quint?!’ roept m’n moeder me nog. Ik haast me naar de toiletten, ik voel me misselijk, de tranen lopen over m’n wangen. Zodra ik in de herentoiletten loop, sprint ik zowaar een hokje in, in m’n ooghoeken zie ik iemand staan aan de handdroger. Ik doe de deur van het hokje achter me dicht en ik hang boven het toilet. ‘Quint?’ hoor ik zachtjes Jorne roepen. ‘Ah nee, flikker op’ zeg ik hem vermoeiend met gesnik toe. ‘Nee. Wat is er aan de hand?’ Ik antwoord niet en ik probeer me, op m’n gesnik na, stil te houden. ‘Quint..?’ en ik hoor de deur van het hokje open gaan. ‘Quint.. ?’ ‘Nee !’ Hij plaatst z’n handen op m’n schouders. Ik worstel tegen, ‘Blijf van me af!’ en dat herhaal ik nog zo’n paar keer tot ik niet meer tegenstribbel. ‘Kom op, we gaan even op de gang zitten’ en hij helpt me omhoog. Terwijl we op een bankje op de gang zitten, vertel ik hem wat voor problemen er op school spelen, maar zeker niet van wat er thuis speelt. Hij troost me, legt z’n arm om m’n nek.

‘Quint..?’ Ik kijk op, en ik zie Stenn in de gang staan, hij kijkt me verbaasd aan. Snel haalt Jorne z’n arm van me af. ‘Heb je gehuild?’ en hij komt naar me toe lopen en neemt aan m’n andere zijde plaats op de bank. ‘Nee. Ik bedoel, ja…’ antwoord ik hem. Veel tijd om uit te leggen wat er gaande is, heb ik niet. M’n moeder kom de gang ingelopen. Ik zie Stenn nog verbaasder kijken. ‘Quint, kom je even? Hi Stenn. Quint?’ Ik sta op en loop met haar mee, terug naar het kantoor van de teamleider. Alle drie nemen we weer plaats. ‘Quint. Voordat je boos en/of verdrietig wordt, alles wat hier gezegd is, blijft tussen ons drie’ zegt de teamleider. ‘Wat bedoel je..?’ vraag ik hem. ‘Ik heb verteld van de problemen thuis, met papa…’ vervolgt m’n moeder. ‘Ah nee… Nee! U f*cking serious!’ en ik begin in het Engels boos te worden. ‘Quint! Taalgebruik!’ waarschuwt m’n moeder. ‘Het is beter dat ik weet wat er speelt Quint, die verklaard onder andere soms je uitschieters. En we gaan hier met z’n allen aan werken om dit te voorkomen. Maar voor vandaag lijkt het me beter dat je naar huis gaat.’ Ik begin de teamleider verbaasd aan te kijken. ‘Je ziet er moe uit, en je dag is nu al zo hectisch begonnen…’ vervolgt m’n moeder. Na een korte stilte, knik ik uiteindelijk instemmend toe. M’n moeder en de teamleider praten nog wat tot ze uiteindelijk elkaar de hand schudden en we het kantoor verlaten.

Onderweg naar huis wordt er geen woord gezegd, als een zombie kijk ik naar buiten. Verstrikt in m’n gedachten. Zodra de auto in de garage staat stap ik uit en lopen we het huis binnen, uitkomend in de grote hal. ‘Quint. Ik heb voor morgenmiddag een afspraak gemaakt, je moet over dit allemaal gaan praten jongen. Dit kan zo niet meer langer…’ verteld m’n moeder ineens. ‘Maar morgen is het zaterdag…’ antwoord ik met een vermoeide en zachte stem. ‘Het is na je training’ antwoordt ze. Ik haal m’n schouders op en loop de trap op. Het interesseert me eigenlijk niet meer zoveel, ik voel me zó moe. Ik hoor m’n moeder nog zuchten. Ik sla de deur van m’n kamer achter me dicht, en doe de gordijnen dicht. Ondertussen is het 12:30 uur en ik voel me ineens moe. Moe van de korte nacht en moe van vanochtend. Met m’n kleding nog aan, plof ik me neer op m’n bed, en val niet veel later in slaap.

Verschrikt word ik wakker. Ondertussen is het al donker geworden buiten, ik kijk naar m’n klok en die tikt half zes aan. ‘Pffff... Zo laat al’ zeg ik zachtjes in mezelf. Ik besluit om een douche te nemen, om mezelf op te frissen en écht wakker te maken. Ik gooi de kleding die ik aan heb en van Stenn is, in de wasmand. Ik doe de muziekbox aan die in de badkamer hangt en ik wil m’n mobiel pakken. ‘F*ck… Die ligt nog op school!’ Ik wil mezelf slaan, maar dat brengt me niet m’n mobiel terug. Daar kan ik wel naar fluiten voor dit weekend! Ik neem een lange warme douche, iets waar ik veel zin in heb. Vervolgens trek ik m’n outfit voor het feest van vanavond aan en ga ik naar beneden. M’n moeder staat in de keuken uit te sloven voor het avondeten. ‘Lekker geslapen lieverd?’ vraagt m’n moeder als ik bij haar kom kijken wat ze aan het koken is. Ze geeft me een knuffel. ‘Er zijn trouwens nog wat vrienden hier voor je’ zegt ze. Met haar ogen wenkt ze naar de woonkamer toe. Zodra ik de woonkamer in loop, zie ik Stenn, Amy en Zoey op de bank zitten. ‘Hehe, daar is hij eindelijk’ klinkt Zoey. ‘Zo, is het prinsesje ontwaakt’ zegt Stenn als hij van de bank af naar me toe komt lopen. Er volgt een zoen en een knuffel. ‘Volgens mij mis je nog iets’ en Stenn geeft me mijn mobiel. ‘Wat doen jullie hier?’ vraag ik ze verbaasd. ‘Stenn was van plan om je mobiel te brengen, dus gingen wij mee, want ineens was je weg vandaag!’ zegt Kim met gefronste wenkbrauwen. ‘…En nu willen jullie zeker weten waarom?’ vervolg ik. Alle drie knikken ze. Ik neem ze alle drie mee naar de kelder, zodat m’n moeder niet plotseling het gesprek kan onderbreken of horen. Voor Stenn is het oud nieuws, maar voor Kim en Zoey is het nieuw als ik ze vertel van de problemen thuis. ‘Maar dit op school komt echt niet daardoor toch?’ vraagt Kim nadat ik alles heb verteld. ‘Nah, m’n concentratie is wel minder, maar dat gedoe met Kevin en Jorne, tussen onze groepjes, dat zorgt wel voor die confrontaties op school’ antwoord ik. ‘Is er eigenlijk nog wat gebeurd op school?’ vraag ik ze nieuwsgierig. ‘Nee, Kevin en Jorne hielden zich wel gedeisd vandaag. Maar er gaat wel wat rond door de school…’ zegt Stenn. Ik kijk hem nieuwsgierig aan en Stenn kijkt op z’n beurt naar Amy en Zoey. ‘Okay, iemand van het derde jaar, hoorde van iemand van het tweede jaar, en die weer van degene uit de sportklas…’ en Kim onderbreekt Stenn. ‘Iemand hoorde dat er vanavond ergens een einde aan komt, op het feest, en dat Kevin en zijn groepje hun lach niet konden bedwingen.’ Ik begin nog verbaasder te kijken: ‘Een einde aan wat..?’ Alle drie halen ze hun schouders op. ‘Heren, dames! Eten!’ klinkt er ineens boven aan de trap van de gamekelder. ‘Ik denk dat het een grap is’ gokt Zoey. ‘OMG! Zeg niet dat Thomas ze heeft uitgenodigd…’ vraag ik ze met een afkeurende blik. ‘Alleen Jorne, omdat hij in de klas zit, maar meer niet’ antwoord Kim. Afkeurend draai ik m’n ogen weg en zucht ik diep.

‘Goed, laten we naar boven gaan en eten’ zegt Kim. Iedereen staat op, behalve Stenn. ‘Gaan jullie maar alvast, wij komen zo’ zegt Stenn ineens. Ik begin hem vragend aan te kijken, ook Kim kijkt me vragend aan. Toch gaan Kim en Zoey alvast naar de eetkamer en neem ik weer plaats op de bank naast Stenn. ‘Is er iets..?’ vraag ik hem angstig. ‘Wat was dat eigenlijk op school vanochtend?’ vraagt hij ineens. Ik kijk hem glazend aan. ‘Je zat naast Jorne, je had gehuild, hij had een arm om je nek heen… Toen hij mij zag trok hij die wel heel snel weg.’ ‘Hij was er toevallig toen ik huilend de toiletten in ging…’ antwoord ik verlegen. Hij kijkt me streng aan. Een blik die ik niet ken bij Stenn. M’n hoofd loopt rood aan, m’n hart begint sneller te kloppen. Het voelt alsof Stenn me totaal niet gelooft. ‘Nja, eerst duw je hem nog naar de grond toe, en vervolgens zit je jankend naast hem op een bankje in de gang’ vervolgt Stenn na een kleine stilte. M’n mond begint een klein beetje open te staan. Is hij nu oprecht boos? Jaloers..? ‘Laten we maar naar boven gaan’ zegt Stenn en hij staat op. Ook ik doe dat en beiden lopen we naar de eetkamer toe. Vlak voordat we de eetkamer in gaan, houdt hij me nog even tegen. ‘Ik heb eigenlijk liever niet meer dat je nog met Jorne omgaat…’ zegt hij zachtjes zodat ze het in de eetkamer niet kunnen horen. Ik begin hem bedenkelijk aan te kijken. ‘Stenn… Hij is niet meer dan een klasgenoot voor me’ antwoord ik hem. ‘Toch heb ik liever niet dat je met hem omgaat.’ ‘Hoe kan ik niet met hem omgaan als we in dezelfde klas zitten? Hij zit ook bij jou in de klas he!’ en m’n fluistertoon wordt harder. Schuddend met z’n hoofd loopt hij de eetkamer in en neemt hij plaats aan tafel. Ik weet even niet hoe ik om moet gaan met de situatie. Is Stenn nu werkelijk waar jaloers om iets wat niet speelt tussen mij en Jorne..? Hij ontwijkt m’n ogen zodra ik ook plaats neem aan tafel. Terwijl iedereen gezellig aan tafel zit te praten en te eten, blijf ik maar in m’n gedachten hangen wat ik aan moet met deze situatie. Ik krijg bijna geen hap door m’n keel. Maar niemand maalt er om, waarschijnlijk denkt iedereen toch dat het komt door m’n problemen met m’n vader in plaats nu met Stenn.

De tafel is afgeruimd, de meiden zijn naar huis gegaan om op te frissen voor het feest. Ik neem Stenn mee naar m’n kamer. Ik doe de deur dicht en pak zijn hand vast, ik sleur hem mee het bed op waar we beiden op gaan zitten. ‘Stenn. Als jij wilt dat ik niet meer met Jorne omga, prima. Maar geloof me als ik zeg dat er niks tussen mij en hem is. Je weet wat we gedaan hebben, je weet dat hij niet meer hoog op m’n lijstje staat. Vanochtend was hij op dat moment degene die me opving, ik was toen met mezelf bezig, en niet met mij en Jorne.’ M’n hart klopt in m’n keel, ineens voelt het alsof m’n relatie met Stenn op spanning staat, maar waarom eigenlijk? Maakt Stenn zich teveel druk om niets? Stenn zucht, en hij drukt z’n gezicht in z’n handen. ‘Je hebt gelijk. Waar maak ik me toch druk…’ Een harde kreun verlaat z’n mond. ‘Waarom ben ik toch zo snel jaloers. En jij kan dit er al helemaal niet bij hebben, sorry Quint.’ Ik begin hem stevig te knuffelen. Ik voel me opgelucht. ‘Ik ben gewoon bang dat ik je kwijtraak, je bent de eerste liefde van m’n leven, en ik ben zo stapelgek op je…’ ‘En ik op jou cutie’ en ik begin hem te zoenen.

Nadat we ons hebben omgekleed voor het feest bij Thomas, beiden een casual outfit, springen we op onze fiets, onderweg naar Thomas z’n huis. ‘Blijf je slapen vanavond?’ vraag ik hem met een grote grijns. ‘Ik heb wel een wedstijd morgen… Maar dat is toch pas in de middag, dus dat lukt wel’ antwoordt Stenn. ‘Yas!’ ‘Ik moet morgen trouwens naar iemand toe… Om te praten over je weet wel…’ vertel ik. ‘Echt..? Wat goed van je Quint. Echt, vertel degene alles, als het eruit is, kan je het zoveel makkelijker verwerken’ antwoordt Stenn. Stiekem heeft hij ook wel gelijk. We komen ‘casual’ te laat op het feestje van Thomas. We zetten onze fietsen op slot, ergens tussen de andere tientallen fietsen die voor het huis staan. ‘Wacht jij eens even’ en hij trekt aan m’n arm. Hij plaatst z’n handen vervolgens aan m’n gezicht en begint me hartstochtelijk te zoenen. Onze tongen zijn met elkaar verstrengeld. We staan zo een minuutlang te zoenen. ‘Waar heb ik dit aan te danken?’ vraag ik hem na de zoen. ‘Omdat ik trots ben op zo’n vriendje, ik vind het echt stoer van je dat je het morgen gaat doen.’ M’n hart maakt een sprongetje, wat is hij toch een lieverd.

‘En wij maar denken: die komen niet meer vanavond’ zegt Thomas zodra we de drukke woonkamer binnenstappen. Ik geef hem een typische hetero-knuffel, ook Jelmer, Timo en Tom. Ineens wordt er op m’n schouder getikt, ik draai me om en ik zie daar Kim staan. ‘Wij moeten praten. Hoi Stenn’ en ze sleurt me mee naar de tuin. ‘Jij ook hallo’ zeg ik lachend. ‘Wat was dat vanavond met Stenn?’ vraagt ze direct. Dit had ik kunnen weten, zij zag dat natuurlijk gelijk al vanavond. ‘Er was iets, maar dat is al weer verleden tijd’ en ik probeer haar gerust te stellen. Maar dat antwoord is natuurlijk niet goed genoeg voor d’r. Ze gaat zitten op één van de loungebankjes en ze gebaard me ook te gaan zitten. ‘Vertel’ zegt ze zodra ik naast d’r zit. Ik vertel haar van Jorne, en dat Stenn zich zorgen maakte. ‘Nawh, het schatje is jaloers op mijn schatje. Maar wel goed dat jullie het hebben opgelost. Ik snap Stenn wel hoor, maar de liefde tussen jullie is echt. Kom we gaan feesten’ en ze sleurt me weer mee naar binnen. Swingend en dansend loopt ze naar de grote muziekboxen toe en zet ze het volume wat harder. ‘PARTY ON!’ schreeuwt ze en ze begint te dansen met me. Kim, ik kan me geen betere beste vriendin wensen dan zij. Ze maakt je dag zó veel beter als dat nodig is, net zoals deze avond.

We spelen wat potjes beerpong met z’n allen, de alcohol vloeit de monden binnen. Stenn ben ik al een tijdje kwijt, maar zo nu en dan zie ik hem en knipogen we naar elkaar. Het voelt fijn dat we niet de hele tijd bij elkaar moeten staan, zó klef zijn we ook weer niet. Uit het niets krijg ik ineens een drankje in m’n handen gedrukt. ‘Ik zag dat je niks meer hebt, dus heb wat voor je ingeschonken’ zegt Jorne. In de verte zie ik Stenn naar me kijken, ik kijk hem aan, maar hij knipoogt naar me. Blijkbaar vindt hij het geen probleem. ‘Gaat het weer een beetje?’ vraagt Jorne. ‘Ja man, thanks voor ehm… vanochtend…’ antwoord ik. ‘Geen probleem. Zin in een potje beer pong, maar dan wat sterkers dan bier?’ vraagt hij me uitdagend. ‘Uitdaging geaccepteerd!’ en we lopen naar de tafel waar het spelletje gaande is. Jorne is goed, heel goed zelfs. Het potje verlies ik. De bier van vanavond, de shotjes sterke drank en het feit dat ik daarna een heel glas moet atten, zorgt ervoor dat ik pittig hard aangeschoten ben. Ik voel me duizelig, heel duizelig. ‘Wow Quint, jij hebt wel genoeg voor vanavond’ zegt Jelmer ineens. Maar hij ziet er meer aangeschoten uit dan ik. ‘Kom we gaan buiten wel even wat frisse lucht halen’ en Jorne neemt me mee naar de tuin. Onder genot van een drankje zitten we buiten, verder op de tuin zit een ander koppel wat tongwerk te doen. We praten wat over school. ‘Jorne denk je nou echt dat je beter af bent bij Kevin?’ vraag ik hem direct. Hij begint wat te mompelen. Onverstaanbaar te mompelen. Voor het idee zeg ik maar ja, zodat het lijkt alsof ik het heb verstaan. ‘Weet je, laatste keer dat ik met iemand in een loungeset zat, buiten, in het donker… Was met jou…’ vervolgt Jorne ineens. ‘Wat wil je hiermee zeggen?’ vraag ik hem. Hij legt z’n hand op m’n bovenbeen. ‘Dat ik dat nog een keer wil’ en onhandig probeert hij bovenop me te gaan zitten. Het drankje wat ik in m’n handen heb, valt over m’n dure Tommy Hillfiger trui heen. ‘Jorne!’ roep ik, maar het deert hem niet. Hij gaat verder en hij zit op me. ‘Jorne!’ Ik voel z’n hand m’n pik grijpen, die in m’n jeans zit. Een ‘ahum’ komt uit m’n mond. ‘Ja Quint, je wilt dit’ zegt hij. Met m’n handen stribbel ik tegen, ik wil hem van me af slaan. Maar door de hoeveelheid alcohol voel ik me minder krachtig dan ik ben. En met iemand op me kan ik niet echt een kant op. Ik voel z’n tong over m’n wangen gaan, ik draai me hoofd weg, ik hou m’n lippen stijf dicht. Hij probeert m’n riem los te maken.

‘WAT IS DIT?!’ klinkt er hard. Ik draai m’n hoofd de andere kant op. Het is Stenn en ik roep z’n naam. Jorne kijkt verschikt op, stopt met waar hij mee bezig is. In één beweging duw ik Jorne hard van me af en sta ik op, al gaat dat laatste niet heel soepel. Ik stap naar hem toe en hij doet een paar stappen naar achteren. ‘Stenn…’ Ik zie de tranen in hem opkomen, die vervolgens één voor één over z’n wangen lopen. ‘Dit is niet wat het lijkt’ zeg ik heel cliché. Tegelijkertijd sla ik mezelf voor m’n kop, in m’n gedachten. ‘Ik bedoel, Jorne kwam ineens bovenop me zitten en…’ ‘Bovenop? Ineens? Geloof je het zelf?’ schreeuwt Stenn boos en verdrietig. Ook bij mij springen de tranen in m’n ogen. ‘Hij wilde dat ik hem zou zuigen’ begint Jorne opeens. ‘Jorne, hou toch verdomme je bek dicht!’ schreeuw ik fel tegen hem. ‘Hij lult uit z’n nek Stenn! Geloof me toch!’ zeg ik Stenn toe. ‘Eerst zat je vanochtend huilend op een bankje naast hem, nu zit hij f*cking bovenop je!’ antwoord Stenn. Ondertussen is ook Kim naar buiten gekomen, evenals Jelmer. ‘We hebben gezoend gisteren, bij het zwembad’ zegt Jorne met een dronkenkop. Stenn begint nog verdrietiger te kijken. ‘Stenn dat is echt niet waar! Ik hield hem tegen!’ ‘Oja? Net zoals je hem nu tegenhield zeker, sowieso dat zijn tong al in jouw mond zat!’ ‘Nee Stenn! Dat is echt niet waar!’ ‘Heb je gezoend of niet?’ vraagt Stenn resoluut. ‘Nee! Hij wilde wel, ik niet!’ antwoord ik Stenn direct. Hij begint met z’n hoofd te schudden. Hij gooit z’n glas in het gras, draait zich om en loopt richting de deur van de tuin. ‘Stenn!’ en ik loop naar hem toe, pak hem vast bij z’n schouder en draai hem om. Direct slaat hij z’n hand weg. ‘Laat me met rust, ik ga naar huis, app en bel me maar niet’ en hij loopt door. De tranen schieten uit m’n ogen, Stenn verdwijnt het huis in.

Met m’n knieën zak ik jankend in het gras. Kim en Jelmer kijken me verbijsterend aan, maar lopen op een gegeven moment toch naar me toe. Ineens klinkt er gelach achter me. ‘Wat valt er te lachen, eikel?’ vraagt Kim aan Jorne. Jorne lacht door. ‘Hey! Blijf nog zo lachen en ik sla straks al je tanden eruit tot je niet meer kan lachen, idioot’ vervolgt Jelmer. ‘Quint, Quint, Quint… Dit heb je aan jezelf te danken’ zegt Jorne nadat hij klaar is met lachen. Ondertussen ben ik aan het uithuilen bij Kim. Ze troost me. ‘Ssst…’ ‘Wat wil je daarmee zeggen?’ vraagt Jelmer aan Jorne, hij maakt zich groot. ‘Je bent zwak Quint, je bent niet meer de popu jongen van de school, Kevin en ik zijn dat nu. Iedereen die zodadelijk gaan opmerken dat Quint hier jankend in de tuin zit te janken.’ ‘Jij gaat nu sowieso klappen krijgen!’ en Jelmer balt zijn vuisten. ‘Jelmer laat het! Hij is hier alleen maar op uit’ waarschuwt Kim Jelmer. ‘Ja Jelmer, anders roep ik gewoon iedereen de tuin in en kan iedereen de jankende Quint hier zien, ach, de laatste tijd jankt hij toch alleen maar. Een typische homo.’ Jelmer doet een stap naar voren en als een bang konijn maakt Jorne grote stappen naar de achterkant van de tuin, en gaat via de poort weg.

M’n hart voelt als gebroken. ‘Hij denkt dat ik vreemdga! Vreemdga met Jorne!’ breng ik jankend uit. ‘Stil maar…’ sust Kim. ‘Maat het komt goed, echt…’ zegt Jelmer. ‘Nee het komt niet goed! Stenn is weg!.’ Het is even stil, Kim streelt me door m’n haren. ‘Jelmer, haal Thomas nu’ dirigeert Kim Jelmer. Niet veel later komt Thomas de tuin in. ‘Wat is er gebeurd? Moet ik Stenn halen?!’ vraagt Thomas. Jelmer schudt z’n hoofd. ‘Jorne heeft zitten stoken tussen Quint en Stenn, Stenn is naar huis, hij denkt dat Quint vreemdging’ antwoord Kim. ‘Tho, misschien is het beter als we het feestje afkappen, het is toch al twee uur…’ vervolgt Jelmer. Thomas knikt, en Jelmer gaat naar binnen. ‘Ik ben hem kwijt Kim…’ Kim legt haar jasje over me heen. ‘Kom naar binnen, het is hier te koud…’

Jorne z’n jaloezie is een feit, hij heeft zo zitten stoken tussen Quint en Stenn, dat Stenn Quint wantrouwt, denkt dat Quint met Jorne vreemd is gegaan. Terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo is. Komt het nog goed tussen Quint en Stenn? En krijgt Jorne nog zijn payback? Je leest het allemaal in deel 21! Laat me zeker weten wat je er van vindt, volgend weekend het nieuwe deel.

Wordt vervolgd…