Meisje In De Kroeg - 2

Vrijdag 15 mei

De hele week had ik continu op mijn telefoon gekeken in de hoop een berichtje of een belletje te krijgen van het mooie roodharige meisje. Maar niks van dat alles. En aan het einde van de week had ik de hoop opgegeven en was ervan overtuigd dat ze het papiertje of niet gevonden had, óf weg had gegooid.

Vandaag had ik een afspraak met de redactie van een plaatselijke krant en dat hielp mij om mijn hoofd aan andere zaken te denken. Het overleg ging prima en er waren afspraken gemaakt voor een nieuwe serie verhalen, die ze zouden plaatsen. Zelfs het tarief werd verhoogd. Vrolijk neuriënd reed ik naar huis toen opeens mijn telefoon ging. Hij ging maar een keer over en net toen ik het gesprek wilde aannemen, was de oproep al weer weg. In mijn schermpje stond enkel ‘onbekend nummer’. Ik besteedde er verder geen aandacht aan en meefluitend met de mooie klassieke muziek op de radio reed ik verder. Onderweg deed ik nog een paar boodschappen, waarbij ik weer gebeld werd. Weer was het een onbekend nummer en ging hij maar een keer over.

Thuis aangekomen besloot ik een eenvoudige maaltijd in elkaar te zetten. Ik at het met smaak op en terwijl ik met een kop koffie op de bank naar het journaal zat te kijken ging mijn telefoon weer over. Weer een onbekend nummer, maar deze keer ging hij een tweede keer over. Ik drukte snel op ‘opnemen’ en ik zette het toestel aan mijn oor.

“Hallo, met Rob.” Sprak ik in het toestel.

Maar het bleef stil. Ik keek nog even naar mijn toestel om te zien of misschien de verbinding al weer was verbroken, maar ik zag dat deze nog steeds in stand was.

“Hallo?” vroeg ik. “is daar iemand?”

En toen stokte mijn ademhaling. Mijn handen begonnen te trillen en ik voelde mijn hart sneller tekeer gaan en mond droog worden. Ik hoorde de ademhaling van een meisje, gevolgd door een lief zacht stemmetje, dat ik inmiddels in mijn geheugen gegrift had. Zij was het! Mijn muze, mijn geheime liefde, mijn wanhoop. Ze belde!

“Hallo?” hoorde ik haar vragend zeggen met die lieve stem van haar. “met… eh… met wie spreek ik?”

“Je spreekt met Rob en wie ben jij?” antwoordde ik voorzichtig.

Ze gaf geen antwoord op mijn vraag, maar vroeg in plaats daarvan:

“Heeft u het briefje met uw nummer in mijn handtasje gedaan? Ik vond het vanmorgen en ik kende het nummer niet.”

“Ja,” zei ik na enige aarzeling. “dat was ik. Ik…eh… ik wilde…eh… met jou in contact komen, maar ik wist niet zo goed hoe. Vandaar mijn briefje. Vind je dat …eh… raar?”

“Een beetje wel ja.” Zei ze zachtjes. “Maar wie bent u dan? Ken ik u?”

Ik legde haar hakkelend uit wie ik was en waar ik haar had gezien. Ik vertelde haar ook dat ik het papiertje met mijn nummer in haar tasje had laten glijden, toen ze naast me drankjes stond te bestellen.

“Jeetje,” zei ze toen ik uitgepraat was. “dit is wel apart hoor. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Dit is me nog nooit overkomen. Je schreef trouwens ook dat je me mooi vind. Is dat echt zo? Zo mooi ben ik toch niet?”

Ze was in een keer overgegaan op mij te tutoyeren, wat ik wel zo prettig vond. Ik legde haar dan ook uit dat ik haar heel mooi vond en dat ze een heel lief uiterlijk en lieve uitstraling had. Dat had mij direct in haar aangetrokken, toen ze met haar vriendinnen de eerste keer het café binnen was gekomen. En elke volgende keer, dat ze met die andere vriendin was.

Zij legde uit, dat het groepje van de eerste keer klasgenoten van haar waren. En dat andere meisje was een nichtje van haar. Ze vertelde dat ze in haar laatste jaar van het VWO zat en vlak voor haar examens zat. Daarom was ze een paar keer uitgegaan om even haar hoofd leeg te maken van al het gestudeer. Op mijn beurt vertelde ik het een en ander over mijn dagelijkse beslommeringen en het werd een heel gezellig gesprek. Alle aarzelingen en verlegenheid leken verdwenen te zijn en na een half uur zaten we met elkaar te babbelen, alsof we elkaar al jaren kenden. Op een gegeven moment vroeg ik zonder aarzeling aan haar:

“Ga je vanavond weer naar het café? Lijkt me leuk om wat met jou te gaan drinken.”

“Helaas niet.” Zei ze met een licht zweem van teleurstelling in haar stem. “Ik ga straks naar mijn vader en zijn nieuwe vriendin tot maandag. Daar kan ik in redelijke rust leren, want dinsdag beginnen mijn eerste examens. Anders had ik wel gekomen hoor.”

“Jammer,” zei ik gemeend, “ik had je graag in levende lijve gesproken. Volgende week dan maar? Lukt je dat?”

“Ja, dat is goed.” Zei ze gelijk. “Lijkt me leuk. Is vrijdagavond okee?”

“Helemaal goed. Ik kijk er nu al naar uit.” Zei ik blij.

“Leuk.” Zei ze met haar lieve stemmetje. “Tot vrijdag dan.”

En nog voor ik kon antwoorden had ze de verbinding verbroken. Ik keek verheugd naar mijn telefoon en voelde een hele zwerm vlinders in mijn buik tekeer gaan. Toen pas realiseerde ik mij echter dat ik helemaal vergeten was haar telefoonnummer te vragen. Maar nog veel erger… Ik wist nog steeds haar naam niet! Ik moest hier eigenlijk wel om lachen en bedacht me opeens, dat mijn wanhopige gevoel van de afgelopen twee weken opeens zomaar omgezet was in een gevoel van hoopvolle blijdschap. Ze had mijn briefje gevonden en niet weggegooid. Ze had mij gebeld en we hadden heerlijk gekletst met elkaar. En we hadden zelfs een afspraakje voor volgende week gemaakt. Er straalde een vrolijk licht in mijn hart en geest.

Vrolijk fietste ik naar het café, waar ik als altijd om klokslag negen uur binnen stapte. Ik groette Maaike vrolijk en zij keek even verbaasd op naar mijn vrolijke uitstraling en terwijl ik met ferme stappen naar mijn hoekje liep, stond zij er al en legde de krant voor mij neer.

“Jeetje Rob.” Zei ze mij onderzoekend aankijkend, ”Wat is er met jou gebeurd? Zo vrolijk heb ik je in lange tijd niet gezien. Heb je soms een vriendinnetje?”

Ik schudde ontwijkend en ontkennend mijn hoofd en vertelde haar maar dat ik een goede zakelijke deal had gesloten die dag. Ik vertelde maar niet over mijn fijne gesprek met het mooie roodharige meisje, waarvan ik verdorie nog steeds de naam niet van wist. Maaike schonk mij een kop koffie in en liet mij alleen met mijn koffie en mijn krant.

Elke keer als de deur van het café open ging, draaide ik onbewust mijn hoofd richting de deur. Ergens, tegen beter weten in, erop hopend dat ze toch nog zou komen vanavond. Maar dat was niet zo. Wel kwam het meisje binnen, waarvan ik inmiddels wist dat zij het nichtje was van het roodharige meisje. Ik zag haar rondkijken en toen ze mij zag, kwam ze resoluut op mij af gelopen. Ik schrok hier wel van en ik voelde mij alweer rood worden in het gezicht.

“Hoi.” Zei ze vrolijk en keek mij strak aan. “Ben jij Rob?”

Ik knikte en mompelde “hoi” terug.

Ze stak haar hand uit en ik schudde deze verbaasd.

“Ik ben Jolanda en jij bent dus die mysterieuze man, waarmee mijn nichtje vandaag gebeld heeft?”

Ik knikte weer en ze begon te lachen. Haar knappe gezicht onder die grote bos blonde haren straalde en haar mond trok in een heel mooie glimlach.

“Ze belde me net en vroeg me even te komen kijken of jij er was.” Zei ze. “En of jij inderdaad diegene was, die ze in gedachten had. Gelukkig kan ik haar geruststellen.”

“Hoezo dat?” vroeg ik verbaasd.

“Nou dat zit zo.” Ging ze verder. “We hadden jou al een paar keer gezien en Petra had mij gezegd dat ze jou wel een leuke vent vond, met een leuke kop en lieve ogen. Dus toen ze dat briefje van jou in haar tasje had gevonden had ze mij gebeld en ergens vertelde ze dat ze eigenlijk hoopte, dat het van jou zou zijn. En dat klopt dus. Geinig hè?”

Ze heette dus Petra. Wat een mooie naam voor zo’n mooi meisje. Vond ik erg goed bij haar passen. En ze vond mij dus ook al leuk en interessant. De vlinders in mijn maag waren weer in volle sterkte terug.

Jolanda begon mij nu systematisch uit te horen. Ze vroeg mij alles over mij en hoe ik was. Ik beantwoordde zo veel mogelijk haar vragen, waarbij we af en toe gestoord werden door Maaike, die kwam vragen of we wat wilden drinken. Ze bleef maar vragen stellen telkens als ik een vraag over Petra wilde stellen, kreeg ik als antwoord, dat ik dat zelf maar moest vragen, als ik haar weer zag. Het enige dat Jolanda aan mij kwijt wilde, was dat haar nichtje erg veel voor haar betekende en dat ze zeker wilde weten, dat ik niet een of andere enge vent was met slechte bedoelingen. Ik verzekerde haar dat ik niks kwaads in zin had en zij lachte mij toe en zei me dat ik haar bijna had overtuigd. Ze stelde nog enkele min of meer persoonlijke vragen, waar ik zoveel mogelijk antwoord op gaf.

Uiteindelijk waren we meer dan twee uur met elkaar aan de praat geweest, toen ze opstond en haar vestje aantrok. Ze boog naar mij toe en gaf me een kusje op mijn wang.

“Rob,” zei ze vriendelijk, “je bent goedgekeurd. Van mij mag je met mijn nichtje uitgaan. Dan kan ik je nu met een gerust hart dit geven. Wees lief voor mijn lieve nichtje en wee je gebeente als je haar verdriet doet. Dan kom ik bij je terug hoor.”

Ze legde een envelop voor me op de bar, waar ik in klein schrift “Rob” op zag staan. Met een vriendelijke “Doei” nam Jolanda afscheid van me en liet me alleen achter met die gesloten envelop, waar ik in stilte naar bleef zitten staren.

“Hey Rob,” hoorde ik Maaike lachend zeggen, “dat was nog eens een lang en gezellig gesprek. Leuk meisje hoor. Toch een nieuw vriendinnetje?”

Ik schudde mijn hoofd en besloot de drankjes, die Jolanda en ik hadden gedronken, af te rekenen. Ik stak de envelop in het zakje van mijn colbert en vertrok op mijn fiets naar huis. Thuis schonk ik mij in de bibliotheek eerst een glas whiskey in en zette een zacht muziekje op. Ik ging zitten, stak een sigaret op en haalde de envelop uit mijn colbertzak. Ik staarde er even naar en scheurde toen de envelop open om er een briefje uit te halen. Het briefje was kort en geschreven in een typisch meisjeshandschrift. Ik las:

“Hallo Rob, als je dit leest, dan ben je door de strenge keuring van Jolanda heen gekomen. Ik hoop niet dat je het erg vervelend vond, maar je zult begrijpen dat ik best wel voorzichtig wil zijn. Je hoort zoveel nare verhalen tegenwoordig. Daarom heb ik Jolanda gevraagd om jou uit te horen. Sorry daarvoor. Hopelijk ben je niet boos op me. Vrijdag praten we wel verder. Tot dan. Groetjes, Petra”

Daaronder stond haar telefoonnummer geschreven. Ik heb denk ik wel een uur met het briefje in mijn hand gezeten. Ik heb het zo vaak opnieuw gelezen, dat ik de tekst uit mijn hoofd kende en ik had voor het eerst in lange tijd een gelukkig gevoel toen ik even later mijn bed instapte.

In mijn slaap kreeg ik een heerlijke droom over het mooie roodharige meisje, dat nu eindelijk een naam had gekregen. We liepen hand in hand over de grote markt en we waren helemaal alleen. Petra was gekleed in een kort zwart jurkje, dat met spaghettibandjes om haar smalle schouders hingen. Haar kleine borstjes vormden bobbeltjes in de stof en ze liep op blote voeten. Haar lange rode haren glansden met een koperen glans in de zon. Ik zelf droeg een zwart pak met pantalon en colbert. Geen overhemd en ook ik was blootsvoets. De zon scheen uitbundig en de vogels floten een concert alleen voor ons.

Midden op het plein nam Petra mij in haar armen en begon me innig te zoenen. Ze drukte daarbij haar tengere lijf tegen het mijne en ik voelde haar stijve tepeltjes tegen mijn borst prikken. Ik merkte dat mijn pik stijf werd en ook Petra voelde tegen haar onderlijf iets hards drukken. Ze legde een smal handje op mijn pik en begon deze door de stof van mijn pantalon heen te kneden. Haar andere hand begon aan mijn colbert te trekken. Mijn eigen handen gleden langs haar rug, waar ik geen BH bandje aantrof, naar haar ronde heupen en rustten op haar ronde, maar stevige billen. Ik streelde deze onder het rokje en merkte dat ze geen slipje droeg. Ik kneedde haar billen en liet plagend een vinger door haar hete bilnaad glijden op zoek naar haar gleufje, waar ik net niet bij kon.

Petra had inmiddels mijn broek los geknoopt en deze was op mysterieuze wijze verdwenen, net als mijn colbert. Naakt met dit heerlijke schepseltje in mijn armen stond ik midden op de grote markt. We waren nog steeds helemaal alleen op een stel vogels na, die ons vrolijk toefloten. Even dacht ik ‘L’apres-midi d’un faune’ van Debussy te herkennen.

Ik legde mijn handen nu op haar schouders en liet de bandjes van haar jurk over haar armen naar beneden glijden. Haar jurkje gleed mee en vielen rond haar smalle enkels, om net als mijn pak in het niets te verdwijnen. Volledig naakt drukten we ons tegen de ander aan en we zoenden alsof ons leven er van af hing. Onze handen waren overal op onze lichamen en we werden geiler en geiler.

Opeens liet ze mij los en ik keek haar met een stijf staande pik vragend aan. Ze lachte en duwde me plots achterover. Ik viel en kwam de grond neer, waar ik heel zacht terecht kwam. Ik keek om me heen en zag dat ik niet op straat was gevallen, maar op een heel groot zacht bed met fluwelen lakens. Het plein had plaats gemaakt voor de grote zaal van het eeuwenoude gemeentehuis. De portretten aan de wand, waren allemaal naakte mannen en vrouwen, die driftig aan het masturberen waren.

De hele zaal werd verlicht door duizenden kaarsen, die hun magische licht over ons heen lieten schijnen. De rode haren van Petra leken in brand te staan in dit licht. Er gloeide een warme gloed van haar lichaam en ze kwam gespreid boven me staan. Ik keek zo in haar natte kutje, waar een grote druppel wit vocht uit kwam zetten. Ze haalde met haar slanke middelvinger de druppel tussen haar benen weg en likte hem genietend af. Haar hand ging weer tussen haar benen en met pink en ringvinger, waar weer die ring met de ierse Claddagh om zat, schoof ze behendig haar natte schaamlippen uit elkaar. Ik keek zo in haar geopende kutje en zag hoe ze zich langzaam over mijn gezicht naar beneden liet zakken. Ik kon alle details van haar kutje goed zien en zag haar rood gezwollen grote schaamlippen wijd staan, waar haar gerimpelde kleine schaamlipjes tussen naar buiten kwamen zetten. Bovenaan stond een klein gezwollen klitje dat ik maar wat graag wilde gaan likken.

Die kans kreeg ik al snel, want een paar seconden later zat ze met haar kutje op mijn gezicht en ik begon gretig haar natte gleufje te likken. Druppels nectar gelden in mijn mond en ik slikte alles door. Met lange halen likte ik langs haar gleufje en over haar klitje. Bij elke lik op haar klitje kneep ze even haar dijen bij elkaar alsof ze me duidelijk wilde maken op dat plekje verder te blijven gaan. Ik deed dit en likte met kleine likjes over dat fijne genot brengende knopje.

Ze begon te trillen en ik wilde niets liever dan dit heerlijke meisje naar een orgasme likken. Zij had echter andere plannen en met moeite, vanwege de trillende benen stond ze op en kroop boven mijn stijve pik. Op dat moment, zag ik tussen haar gespreide benen aan de voorkant van de zaal een naakt orkest verschijnen, die de ‘Bolero’ van Ravel aan het inzetten was. Met deze opzwepende muziek op de achtergrond liet Petra zich zuchtend op mijn pik zakken en ik voelde haar krappe kutje zich om mijn pik heen vouwen. Met haar handen op haar borstjes wipte Petra op en neer en begon harder en sneller te hijgen. Op de maat van de muziek ging ze op en neer en naarmate de muziek aanzwol, ging zij harder en sneller. Bij het knallende slot van het stuk sloeg ze haar hoofd heen en weer, waarbij haar haren vochtig mee zwaaide en kwam ze met open mond, maar zonder geluid te maken klaar.

En op dat moment werd ik hijgend wakker en lag ik in mijn eigen bed. Ik was geil en ik had in mijn slaap mijn dekbed van mij afgetrapt. Mijn pik stond stijf omhoog en er gleed een druppel voorvocht uit mijn eikel, langs de stam, richting mijn schaambeen. Ik pakte mijn pik beet en begon met het laatste beeld, van een klaarkomende Petra, voor ogen mij af te trekken. Ik spoot al snel mijn hete sperma over mijn lijf en hand en trillend lag ik te genieten van dit hemelse orgasme, waarna ik direct weer in slaap viel. Deze keer zonder te dromen.

Zaterdag 16 mei

De volgende ochtend werd ik wakker en toen pas realiseerde ik me dat ik was gaan slapen, zonder de restanten van mijn aftrek-sessie die nacht op te ruimen. Alles plakte en mijn onderlaken zat vol vlekken van mijn zaad. Terugdenkend aan de heerlijke droom, begon ik met stijve pik mijn bed te verschonen. Daarna sprong ik onder de douche en maakte een uitgebreid ontbijt voor mij zelf klaar. Tijdens het ontbijt overdacht ik het indringende gesprek, dat ik de vorige avond met Jolanda, de nicht van Petra, heb gehad. Ik kon me nog elke vraag herinneren, alsmede elk antwoord dat ik heb gegeven. Ik was volledig eerlijk en mijzelf geweest en ik hoopte, dat Petra elk detail zou meekrijgen, zodat ze een goed beeld van mij zou krijgen voor onze eerste ontmoeting.

Onze eerste ontmoeting! Ik zat stil hierover na te denken en ondanks het feit, dat ik uitkeek naar deze ontmoeting, begon ik toch weer angst te voelen. Ik schoof mijn ontbijtspullen aan de kant en schonk nog een koffie in. Ik stak een sigaret op en begon te fantaseren over de eerste ontmoeting die aanstaande was. Diverse scenario’s schoten door mijn hoofd. De een nog erger dan de ander. De onzekerheid sloeg met kracht weer toe. Ik herinnerde mij naast de vragen en de antwoorden opeens ook mijn gehakkel, gestamel en onzeker gedrag aan het begin van het vragenvuur, waaraan ik door nicht Jolanda was blootgesteld.

Wat nou als ze dit onzekere gedrag ook zou doorbrieven? Petra had in het café ook heel erg onzeker n verlegen geleken en misschien zocht ze wel een sterke en zekere vriend, die haar zou aanvullen en haar uit haar verlegenheid zou helpen. Misschien was ik dan toch weer niet goed genoeg. Zou het dan weer het zelfde liedje zijn, als vroeger op school? Ik voelde een traan over mijn wang vloeien en ik besloot het huis uit te gaan. Ik wandelde rustig naar het park, langs de gracht, dat dichtbij mijn woning lag en ging op een bankje in de zon zitten mijmeren. Ik wist het wel. Ik zat mijzelf gigantisch in de weg. Maar waarom was het dan ook zo moeilijk? Waarom werd ik nooit begrepen door de meisjes in mijn omgeving? Ik had in mijn schooltijd genoeg vriendinnetjes hoor. Ik had toen al een zacht karakter en was altijd vriendelijk en behulpzaam. Maar de relaties bleven altijd platonisch en werden nooit intiem. Ik durfde zelf nooit de eerste stap te zetten en zij waren altijd terughoudend geweest vanwege mijn verlegenheid.

De enige die mij begreep in die tijd, was mijn tante. Zij was de jongste zus van mijn moeder en ik ging altijd heel close met haar om. Zij begreep mij en zij gaf mij al van jongs af aan een vertrouwd gevoel en zij was de enige waarbij ik mij geborgen en veilig voelde. Zelfs mijn eigen moeder kon mij dat gevoel niet geven. Vlak voor mijn zestiende verjaardag betrapte ik haar per ongeluk bij het masturberen, toen ik bij mijn tante logeerde. Ik wilde wat vragen en liep, zoals altijd, zonder te kloppen haar slaapkamer binnen. Ik zag haar wijdbeens op bed liggen met haar vingers in haar vagina. Ik schrok en bleef als versteend staan. Ze zag me staan en wenkte me vriendelijk dichterbij te komen, wat ik als verdoofd deed. Toen ik naast haar op het bed ging zitten begon mijn tante alles over seks te vertellen en waarom ik haar zo had aangetroffen. Dus niet alleen over bloemetjes en bijtjes, maar ook over gevoelens, genot en geilheid. Ze had daarbij gezien dat ik mijn ogen telkens over haar naakte lichaam liet glijden en hoe er een tent in mijn broek was verschenen.

Van het een kwam het ander en zij liet mij mijn kleren uittrekken en naakt naast haar te komen liggen. Stokstijf en niet wetende wat te doen lag ik daar maar. Mijn tante begon mij tips te geven en vroeg mij te doen, wat zij me zou vertellen. Ik deed dat en begon op haar aanwijzingen over haar hete lijf te strelen. Eerst nog een beetje houterig, maar al spoedig gleden mijn handen teder over haar strakke lijf. Ze heeft me die dag geleerd hoe ik moest beffen en zij heeft mij geleerd hoe ik haar moest neuken. Dat eerste moment, waarop ik mijn pik in een nat kutje stak, zou ik nooit meer vergeten. Elke keer als ik daar aan denk wordt mijn pik stijf en denk ik met veel liefde terug aan mijn tante. Aan het eind van die vakantie was ik, naar haar zeggen, een goede minnaar geworden. We bleven nog een paar jaar van elkaar genieten en elke vakantie, die ik had, bracht ik door bij mijn geile, lieve tante.

Daar zat ik aan te denken op het bankje in het park. Mijn pik stond stijf in mijn broek en vormde een mooie tent, toen naast mij een jonge vrouw kwam zitten. Zij ging rustig in een boek lezen, zoals veel mensen wel deden in dat park. Dat was ook een van de redenen, waarom ik er zo graag kwam. De rust en het ontbreken van verkeersgeluiden maakten het perfect om rustig te lezen of na te denken. Ik sloeg snel mijn benen over elkaar om mijn bobbel te verbergen en keek opzij om te peilen of de dame naast me iets gezien zou hebben. Ze keek even terug en knikte mij groetend toe. Ik knikte terug en keek weer vooruit naar de gracht, waar ik twee eenden in het water op elkaar zag kruipen om te paren. Ik keek opzij en zag net een hond een ander hondje beklimmen. Alles leek wel in het teken van seks te staan en ik kreeg het benauwd. Zo onopvallend mogelijk schoof ik mijn erectie goed in mijn broek en stond op. Ik groette de jonge vrouw, die naast me aan het lezen was en liep op huis aan.

Thuis ging ik, om mijn gedachten ergens anders dan op seks te focussen aan het huishouden en stopte mijn was in de machine. Schoonmaken hoefde ik niet, want daarvoor kwam twee keer per week een werkster. Tineke was een redelijk mooie vrouw van eind veertig, die al twaalf jaar bij ons in dienst was als huishoudster. Na het overlijden van mijn ouders heb ik haar in dienst gehouden voor de schoonmaak. Rond mijn 18e heb ik wel eens seksuele avances gemaakt, maar die werden vriendelijk, doch zeer beslist afgewezen. Sindsdien bewaarden we gepaste afstand naar elkaar toe. Maar ondanks dat dronken we graag koffie samen in haar pauzes, waarbij we altijd gezellig kletsten en rookten. Het voorval van toen kwam nooit meer ter sprake.

Ik was net klaar met het opruimen van de bibliotheek, toen ik mijn telefoon hoorde piepen. Er kwam een SMS binnen. Ik pakte het toestel en opende het bericht.

“Hoi Rob,” las ik, “heb bericht gehad van Jolanda. Ben blij met de resultaten. Heb jij mijn brief al gelezen? Groetjes Petra”

Ik plofte in mijn fauteuil en las het bericht wel tien keer en ik voelde blijdschap door mijn hele lijf stromen. Ze was blij met de resultaten! Ze was dus niet geschrokken en afgeknapt op mijn onzekere houding en verlegenheid. Mijn angsten van die dag verdwenen als sneeuw voor de zon en ik begon een antwoord te typen. Nu ben ik niet zo’n kei in SMS’en en zag al snel dat ik veel te veel getypt had. Het verhaal zou al over zes berichten verspreid worden. Ik wiste alles weer en begon opnieuw. Weer wiste ik alles en zo bleef ik maar aan klungelen. Het was voor mij blijkbaar makkelijker om een verhaal in 1000 woorden te typen dan een simpel berichtje in 160 leestekens. Uiteindelijk stond er in mijn scherm:

“Hi Petra. Fijn te horen. Ja, ik heb je brief gelezen en vond gesprek met je nicht leuk en gezellig. Wacht gespannen op vrijdag. Groetjes Rob”

Ik las het nog eens over en besloot dat het alles bevatte, wat ik in zo’n kort berichtje kon sturen. Ik drukte op ‘verzenden’ en legde het toestel weer op de tafel. Ik deed een CD in de speler en genoot achterover leunend van de diverse klanken van de ‘Schilderijententoonstelling’ van Moessorgski.

’s Avonds was ik om negen uur weer in het café en begon uit mijzelf een praatje met Maaike. Zij merkte nog eens op dat er iets aan mij veranderd was, maar ik liet haar maar gewoon in het ongewisse. Als alles goed zou verlopen met mijn contact met Petra, kan ik altijd nog wel vertellen wat er aan de hand was. Nu moest ik maar beter niet op de zaken vooruitlopen. Ik ging mijn krantje lezen en bleef die avond langer dan normaal zitten. Ik had wat contact met andere vast gasten en ging uiteindelijk pas om een uur naar huis toe.

In bed kreeg ik weer erotische fantasieën over Petra en mij. Deze keer lagen we in het park bij de gracht en we vrijden in alle denkbare standjes. Ik begon mij af te trekken en de beelden in mijn hoofd werden steeds geiler en geiler. Op het moment dat ik haar op zijn hondjes nam, net als die hondjes eerder in het park hadden gedaan, spoot ik mijn sperma weer kwistig in het rond. Deze keer maakte ik het eerst schoon en ging toen bevredigd en rustig slapen.

Dinsdag 19 mei

Ik werd om negen uur wakker en besloot Petra een bericht te sturen. Ik liep naar beneden en pakte mijn telefoon.

“Veel succes vandaag met je examens.” Typte ik. “Ik zal voor je duimen. Groetjes Rob”

Ik kreeg ’s middags antwoorde.

“Hey Rob.” Las ik. “dank je wel hoor. Eerste twee examens goed gegaan. Je duimen heeft geholpen. Blijf zo doen. Lief van je”

Ik werd warm van binnen. Mijn berichtje van vanmorgen was in een opwelling gedaan. Maar ze vond het lief, had ze geschreven.

Woensdag 20 mei

Ik besloot mijn goede zet van gisteren te herhalen en stuurde weer een SMS naar Petra.

“Goedemorgen Petra. Ook voor vandaag heel veel succes gewenst. Mijn duimen zijn er klaar voor hoor. Jij ook? Groetjes Rob”

Bijna direct kreeg ik antwoord:

“Ja hoor. Vandaag geschiedenis en nederlands. Moet lukken. Veel plezier vandaag. Groetjes Petra.”

En ’s middags piepte mijn telefoon weer.

“Hoi Rob. Jij moet wonderduimen hebben. Alles helemaal lekker gelopen. Was als eerste klaar.”

“Ik ben blij voor je. Al krijg ik eelt op mijn duimen. Ze zijn voor jou de komende tijd. Groetjes Rob”

Donderdag 21 mei

“Veel succes vandaag Petra. Mijn duimen zijn al opgewarmd voor jou. Maak er iets moois van. Groetjes Rob”

“Dank je wel. Zal het nodig hebben. Vanmiddag alleen latijn. Niet mijn sterkste vak. Denk aan me. Groetjes Petra”

“Ecce ego vobiscum sum animo. Salutem Rob” (in gedachten ben ik bij je. groetjes)

“hihi… moest dat zelfs opzoeken. Wel heel lief van je. Voel me nu beter en ik ga er voor.”

En ’s middags ontving ik: “Ben redelijk tevreden. Denk wel dat het voldoende is. Morgenochtend alleen nog bedrijfseconomie en dan is het eindelijk weekend”