Luuk is na een jaar stage als cameraman in Praag (100 Boheemse Meisjes) terug in Amsterdam. Hij werkt voor zijn opleiding aan de filmacademie aan een project, waarin hij aan bestaande situaties nieuwe elementen moet toevoegen. Daarvoor fotografeert en filmt hij meisjes bij standbeelden en buitenkunst in de stad, bloot. Luuk heeft nog steeds problemen met zijn satyriasis en hij benut het project om daarin meteen ook aan zijn trekken te komen…


Lieverdje Karolien

Zachtjes en met veel aandacht streelt Karolien mijn pik, ze doet het zó lekker dat ik terug op mijn rug ga liggen om haar alle ruimte te geven en er van te genieten. Heel subtiel kriebelt ze met haar ring- en wijsvinger mijn ballen en baant zich dan langzaam met haar wijsvinger over de hele lengte van mijn pik een weg naar boven, waarna ze de eikel verkent door het randje te volgen en daarna wat de wriemelen aan het gaatje. Waarna ze dezelfde weg weer naar beneden gaat en daar aangekomen nogmaals het hele spelletje herhaalt. Mijn pik wordt er heel blij van en staat na enkele van haar onderzoekingstochtjes staalhard uit mijn lijf te steken, steeds als ze bij de eikel komt richt het hele apparaat zich verwachtingsvol op.

In feite raakt Karolien me met dat op en neer gaande gekriebel alleen maar aan met de topjes van haar twee vingers, maar het effect is onaards geil, alsof ze me op alle seksplekjes tegelijk weet te raken, ik kan niet anders reageren dan iedere keer weer m’n billen aan te spannen en mijn pik wat met mijn bekken omhoog te duwen als ze bij de eikel aankomt. Het voelt alsof ik me op een presenteerblaadje wil aanbieden, haar bijna wil dwingen verder te gaan en me harder aan te pakken. Maar dat gebeurt dus niet, het is duidelijk dat dit meisje weet wat teasen is en ze voert het tot grote hoogte op, bijna tot het moment waarop m’n zaad zich spontaan naar buiten wil dringen.

Dat puur Amsterdamse goedgebekte meisje voelt het blijkbaar haarfijn aan wat er in mijn lijf gebeurt want precies als ik denk dat ik haar hand vol ga schieten zegt ze ‘af, Luukie’ en laat ze mijn pik in de steek om zich op mijn mond te richten. Ze drukt zich tegen me aan, kust me vol op mijn lippen en al snel vinden onze tongen elkaar in een soort van gelukzalig dansje, alsof ze samen op een dancefloor terecht zijn gekomen en op de beat van onze lijven hun ritme vinden. Dan komt het moment dat Karolien zich nog iets steviger tegen me aandrukt, ik zie mijn kans en trek haar in één beweging op me. Tegelijk steek ik mijn handen in mijn uitgeleende boxer die nu om haar kontje zit, die iets te wijd is en daardoor zo geil om haar uitdagend ronde billen floddert. Eenmaal in het broekje leg ik genietend mijn handen op die lekkere bollen, pak ze zo vol mogelijk vast en kneed ze dan alsof ik deeg voor broden bewerk.

Net als ik doet Karolien behoorlijk fanatiek aan voetbal en aan haar hele lijf is dat te voelen, ze is lekker afgetraind en haar billen zitten vol met van die stevige spieren die alles goed op hun plek houden. Genietend streel ik beide magische bollen, terwijl onze tongen zijn nog steeds actief zijn in hun eigen feestje. Op het moment dat ik Karolien ineens stevig in haar achterste knijp voel ik hoe haar hele lijf reageert, ze spant zich volledig aan, ontspant zich dan weer en éven voelde ik al die doorgetrainde spieren onwijs lekker strak staan, mmm.

Ik neem Karolien in een houdgreep, draai me met haar om en voor ze het beseft trek ik haar broekje omlaag, gaat haar shirtje er achteraan, spreid ik haar benen en duik ik met mijn mond op haar kutje. Een mooi vers geschoren kutje waarvan de lipjes nog geopend moeten worden. Dat zal ik snel doen, ik steek er mijn tong tussen en werk de lipjes uit elkaar met een forse lik over haar hele spleetje richting haar klitje. Ik heb daarboven dat meisjesgeluksknopje meteen te pakken en duw er eens flink hard met het puntje van mijn tong tegenaan. Meteen daarna zet ik er mijn lippen omheen en zuig ik haar klitje heel hard naar binnen. Karolien geniet eerst in stilte maar dan begint ze te kreunen. Na een tijdje kom ik tussen haar benen vandaan en beweeg ik me al likkend en knabbelend aan het vel van haar strakke buikje naar boven. Ook haar borsten krijgen een flinke beurt, ik zet mijn mond om beurten bij beide tietjes vol op haar tepels en zuig ze stijf, met als gevolg dat Karolien onder me begint te bokken en haar bekken steeds wat opduwt.

Hmm, ze is er klaar voor. Ik zet mijn pik voor haar kutje en langzaam duw ik me bij haar naar binnen, rustig, zodat ik voel hoe haar lijf centimeter voor centimeter voor me open gaat, hoe de wandjes van haar neukbuisje voor mijn paal ruimte maken en hoe ik uiteindelijk diep in haar aankom. Ondertussen kijk ik steunend op mijn armen Karolien voortdurend aan en in ons oogcontact zie je bijna hetzelfde gebeuren, hoe we elkaar diep van binnen vinden en daar de verbinding maken. Net zo rustig als ik haar binnenging begin ik Karolien nu te neuken en verwachtingsvol tilt ze iedere keer haar bekken wat op als ik haar opnieuw binnenga. Het is een heel traag gek makend ritme, de beheersing die tegelijk alles in me op scherp zet, als een vulkaan die op uitbarsten staat.

Omdat Karolien me al een keer naar bijna een zaadlozing bracht zit die nu vlak onder de oppervlakte, ik voel hoe hij op uitbarsten staat en wil dat niet alleen beleven. Ik kijk Karolien aan een vraag: ‘het komt er aan, ga je met me mee?’ Ze knikt, beweegt extra stevig met haar bekken tegen me in, ik voel hoe ze tegelijk me van binnen met haar kutspiertjes knijpt en masseert en dan zet ik een hoger tempo in. Ik pomp stevig door en tegen de tijd dat ik voel hoe mijn zaad mijn ballen verlaat en zich klaar maakt om zich in dit lekkere meisje te lanceren komt ze me tegemoet, Karolien kreunt luid, vouwt haar benen hoog om mijn heupen waardoor ze maximaal open is en ik tot aan de wortel van mijn pik me steeds weer in haar kan beuken. We kreunen samen op en niet veel later voel ik hoe Karolien klaar komt en kan ik me daarbij voegen.

Bloot op ‘t Spui

Het is nog verdomd vroeg als de wekker van mijn phone gaat, vijf uur, het wordt net licht. We douchen ons snel waarna Karolien alleen maar haar trainingspak aantrekt, om straks snel uit de kleren te zijn bij ’t Lieverdje. We drinken haastig een koffietje en fietsen daarna samen in stilte naar de stad. Net als gisteren geniet ik opnieuw van de rustige morgen, hoewel het duidelijk wat drukker is omdat het maandagochtend is, iedereen moet weer aan ’t werk. Het voelt daarom wel extra spannend om de shoot tussen de al op gang komende drukte te doen.

Terwijl we vanuit de Houthaven via de Prinsengracht richting het Spui fietsen vraagt Karolien op een gegeven moment als we langs het Anne Frankhuis peddelen of ik ook wat doe met het beeld van Anne. ‘…ehm ja, weet je, ik loop daar ook aan te denken maar eigenlijk geloof ik dat ik dat niet moet doen. Alles wat je daar aan toevoegt haalt het alleen maar omlaag. Wat vind jij?’ We fietsen even zwijgend verder en dan reageert Karolien: ‘je hebt wel gelijk ja, laat Anne maar met rust, d’r is al genoeg met haar gesold.’

Op het Spui aangekomen nemen we eerst eens rustig de tijd om ’t Lieverdje te bekijken. Het is een bronzen beeld op een behoorlijke hoge vierkante sokkel van ruw graniet, het beeld is in zijn geheel zeker een meter of drie hoog. Het manneke draagt een korte broek, heeft een petje op en staat er een beetje uitdagend bij, handen in zijn zij, een been ietsje gebogen, zo van ‘had je wat? Kom maar op als je durft.’
Ik vraag Karolien met haar kleren nog aan eens een houding aan te nemen terwijl ik ondertussen de video weer laat lopen. Omdat Karolien zo klein is komt ze maar net met haar koppie tot aan de voeten van het manneke en als ze met haar gezicht naar mij toe frontaal voor de zuil gaat staan lijkt het bijna alsof hij op haar hoofd staat, whow, dat wordt absoluut het éérste beeld. Verder wil ik dat ze zowel links als rechts van het beeld een keer dezelfde houding als Lieverdje aanneemt en ook dat ziet er gaaf uit.

‘Durf je het aan, je nu uit te kleden? vraag ik, wijzend op de drukte die al aardig toeneemt. Karolien knikt stoer: ‘als jij een beetje doorknipt heeft misschien wel niemand iets in de gaten.’ En meteen trekt ze haar haren los, doet ze haar trainingspak uit, en gaat ze recht voor de zuil staan. Niet te geloven zo mooi als dit eruit ziet, dat levende blote puur Amsterdamse meisje met bijna op haar hoofd staand dat hondsbrutale bronzen puur Amsterdamse ventje. Snel knip ik een reeks foto’s en daarna nog een paar keer als Karolien eerst rechts en dan links van het beeld dezelfde houding aanneemt. Nou, helemaal onopgemerkt is het toch niet gebleven want op een gegeven moment komt er zo’n typisch Amsterdamse arbeider bij ons staan die ons gedoetje verlekkerd staat aan te kijken. En natuurlijk met commentaar, want we zijn ten slotte in Amsterdam: ‘nou, voor mij mag je dat mokkeltje hier wel achter laten hoor, d’r is ten minste meer eer aan te behalen dan aan dat stijve kereltje dat hier al vanaf sint Juttemis staat.’ Karolien giechelt en reageert relaxed door haar duim op te steken. Ondertussen doe ík of ik niks hoor en klik ik maar door met mijn camera, dit wordt ook weer écht heel mooi.

Na afloop kleedt ze zich snel aan, druipt de man af met als slottekst ‘nou wijffie, als je nog eens ’n pijpfitter nodig hebt…’ en duiken wij grinnikend om die tekst het koffietentje naast de Atheneum boekhandel in, heerlijk allebei een latte en ’n croissantje naar binnen werken. ‘Hoe vond je het?’ vraag ik. ‘Leuk! Heel opwindend hoor om midden in de stad uit je kleren te gaan! Ik snap nou die streakers wel die dat af en toe ergens lopen te doen.’ Ik grijns en daarna kletsen we gezellig een tijdje over van alles en nog wat, als echte maatjes na deze korte maar wel heel heftige nacht en ochtend. Buiten trek ik Karolien als afscheid dicht tegen me aan, samen zo nog even genietend van ons contact en terwijl ik beloof dat ik haar de mooiste foto’s toestuur gaan we daarna uit elkaar.

Beeldbestorming

Nadat ik weer thuis ben duik ik eerst nog een tijdje m’n bed in, beetje uitpitten na al deze acties. In bed ruikt het nog behoorlijk naar de seks die ik er eerst met Anna en Maartje en daarna met Karolien had, genietend snuif ik het geurtje op. Als ik begin van de middag wakker word bedenk ik tot mijn verbazing maar ook blijdschap dat het dit eerste weekend al spontaan tot drie ‘beeldbestormingen’ kwam, terwijl ik het hele project nog maar afgelopen zaterdag in de Wasteland heb bedacht! Tijd om vanmiddag de boel eens op een rijtje te zetten. Ik heb namelijk al een idee hoe ik straks het project ga inrichten. M’n idee is dat ik op een linkerscherm ‘the making of’ laat zien via de bewegende videobeelden, terwijl ik op een wat groter scherm rechts synchroon het resultaat in de verstilde beelden laat zien.

Tegen een uur of twee fiets ik naar de filmacademie. Het is er uitgestorven, ik heb alle ruimte om in een van de editrooms wat te knutselen en ‘s-avonds heb ik eigenlijk het concept al wel te pakken. Bij de videobeelden knip ik eigenlijk amper in de opnames, wat ik vooral doe is ze per beeld steeds versnellen tot het moment van het serieus foto’s maken, bv. toen met Anna in de Cirkel. Vanaf dat moment laat ik het beeld in normaal tempo lopen terwijl je rechts in tijd en moment afgestemd het resultaat ziet in de foto’s. Die bewerk ik behoorlijk, omdat ik per beeld het sfeertje wil bereiken dat het ook oproept. In de cirkel is dat de open lucht die je steeds door die enorme constructie heen ziet, en waartegen Anna’s lijf zo mooi tot haar recht komt. Bij het Lieverdje met Karolien is het juist haar blote lijf in de relatie met die hele stedelijke sfeer er omheen en bij de Rembrandtbeelden met m’n teamgenoten breng ik kleuren in die doen denken aan een slagveld, donker en dreigend.

Na een uurtje of vier werken ben ik al behoorlijk tevreden en als ik op huis aan ga eet ik onderweg een pizza, ik vind dat ik die wel heb verdiend. De rest van de avond besteed ik aan het selecteren van nieuwe te fotograferen beelden en uiteindelijk, omdat er zó veel zijn, besluit ik tot een soort van ‘less is more’. Deze week wil ik in ieder geval nog de ‘Engel Gabriel’ doen, die op de dijk langs de begraafplaats in het Westerpark staat. En Capriccio, aan de Oostenburgergracht. De rest zie ik later wel. En hoe dan ook wil ik in ieder geval zodra Tessy er is met haar een soort van afsluiter maken. Voor de engel Gabriel heb ik Neeltje op het oog, de keepster van het vrouwenteam. Ze is een pittige stevige meid, ik zie haar die engel wel doen. Ik bel Karolien, liefst heb ik dat zij Neeltje vraagt en dat wil ze doen. Afgelopen zaterdag zag ik in de Wasteland in de kleedkamer een set engelenvleugels staan, ik besluit die voor de shoot te gaan lenen, zodra ze vrijdag weer open gaan.

Wankel evenwicht

Voor Capriccio vraag ik Bella die ik van de broodjeszaak ken, die achter het centraal station tegen het IJ aan ligt. Voordat ik naar Praag ging had ik daar een bijbaantje, ik was er vaak en we hadden altijd de grootste lol. Bella is een klein tenger meisje, half van Indonesische afkomst en superlenig, wat nu wel heel erg van pas zal gaan komen. Ik weet namelijk dat ze een beetje aan steile wand beklimmen doet en dat heb ik nodig voor dat beeld. Capriccio komt eigenlijk uit de muziek en het betekent ‘wankel evenwicht’. Het beeld is helemaal van brons en bestaat uit een zuil van wel zeven meter hoog, waarop een blote man staat, zwaar achterover leunend omdat hij aan een touw een ook alweer blote man vasthoudt die tegen de zuil omhoog klimt en bijna boven is. Bella zal die beklimming ook moeten gaan doen…

Bella is er meteen voor in en we spreken af dat we al komende donderdagmorgen vroeg de shoot doen. Als ik die dag om vijf uur met de sloep vanaf het IJ het Oosterdok invaar staat ze op de afgesproken tijd al netjes klaar bij het Nemo, waar ze vlakbij woont. Van daaruit is het via de Oostenburgergracht nog maar een kort stukje naar het beeld, waar ik vlakbij kan aanleggen. Nadat ik de sloep heb vastgebonden neem ik even de tijd om te checken hoe het met Bella is. ‘Zie je het wel zitten, liefje? Je mag altijd nog nee zeggen hoor, zoek ik ’n ander, echt waar.’ Ik zie dat ze zenuwachtig is maar ze wil het gelukkig doorzetten.

Ik geef haar een hug, pak dan de ladder die ik heb meegenomen en sjouw er mee de kade op. Ik stel de video op, zet hem aan en klim dan naar boven, waar ik zorgvuldig check of het beeld op de zuil goed vast staat. Dan maak ik er een dik touw aan vast dat ik langs het andere klimmende beeld naar beneden gooi. ‘Kan-ie Bella?’ vraag ik dan. Bella knikt, kijkt even een beetje angstig om zich heen of er iemand te zien is, wat gelukkig niet het geval is en kleedt zich dan uit. Ik heb haar nog nooit bloot gezien en ze is práchtig! Ze is een heel exotisch meisje, overal die lichtbruine tint, dan die lange donkere haren en bruine ogen, spitse tietjes met zwarte tepels en tot slot een klein driehoekig bosje getrimd haar boven haar kutje.

Ik vraag haar onder het klimmende beeld langzaam naar boven te klauteren door het touw vast te pakken en dan als het ware met stapjes tegen de zuil naar boven te ‘lopen’, zoals het klimmende beeld ook doet. Ik loop fotograferend om haar heen en weet gave plaatjes vast te leggen. En eerlijk gezegd fotografeer ik sneaky ook haar kutje als ze al wat hoger is en ik het vanaf onder en wat gespreid in beeld krijg. M’n pik reageert meteen, ‘bij de les blijven Luukie’ spreek ik mezelf toe.

Als Bella bijna bij het klimmende beeld is vraag ik haar terug te komen, hang het touw aan de andere kant van de zuil en vraag haar nog een keer naar boven te klauteren. Dit keer laat ik haar helemaal tot boven doorgaan en vraag haar dan de hand te pakken die het beeld boven op de zuil achterover gestretcht naar beneden reikt. Het is ongelooflijk mooi, die twee bronzen blote mannen en dat al net zo blote meisje van vlees en bloed dat er contact mee maakt. Na afloop knuffel ik Bella dankbaar en daarna trakteer ik haar op een broodje en koffie in ‘onze eigen’ broodjeszaak bij het CS.

Wasteland paint

Die vrijdagavond vaar ik om een uur of negen naar de Wasteland, om de vleugels voor de shoot van de engel Gabriel te lenen. Tot mijn verrassing blijkt er een special-event te zijn voor bodypainters, die elkaar in koppels met de meest aparte patronen zullen gaan beschilderen. Ik vraag de portier of ik de vleugels mag lenen en die zegt ‘oké vriend, maar het is wel voor wat hoort wat. Van een meisje binnen is haar model ziek en dus niet komen opdagen, jij mag voor hem invallen.’ Ohw, dat heb ik dus nog nooit eerder gedaan. Maar het lijkt me wel een kans om dit ook eens mee te maken dus ik knik ja en loop achter de man aan de zaal in. Daar staan al veel mensen bloot of nog met een broekje aan en zijn anderen hen ijverig aan het beschilderen.

Het meisje waar de portier me aflevert is volgens mij een jaar of vijfentwintig, ziet er gotic uit, helemaal in het zwart gekleed, lang zwart geverfd haar op een staart, met felrode shines erin en is overal doorboord en behangen met ringetjes, staafjes, gespen, kettingen en weet ik wat allemaal. Ze is maar ietsje kleiner dan ik, skinny, bijna doorschijnend wit en op een aparte manier mooi. Ik stel me voor en nogal tot mijn verbazing zegt het meisje dat ze Anastasia heet, op de een of andere manier had ik dát helemaal niet bij haar verwacht. Ze bekijkt me met een chagrijnige en bijna afkeurende blik, alsof ze me niet moet en ik denk al bijna ‘graag of niet’ als er ineens een commando komt dat ik me moet uitkleden. Als ik in m’n slip sta klinkt het ‘die ook uit’. ‘Ehm, Anastasia, zou je iets vriendelijker willen zijn? En wat is precies de bedoeling?’ ‘Zal je wel zien. Ik wil je helemaal bloot hebben’ is de ruimhartige toelichting. Nou ja, wie a zegt moet ook b zeggen en ik trek mijn slip uit.

Anastasia loopt keurend om me heen, zegt me dan op een zeil te gaan staan dat er al klaar ligt. Ze pakt een haarklem, grabbelt mijn haar boven mijn hoofd bij elkaar en zet het in een frutje vast. Ze komt daardoor bijna tegen me aan te staan en het geeft me de kans haar gezicht goed te bekijken, rond de ogen zwaar opgemaakt, mooi wel. En ze ruikt apart, een mix van een eigen lijfluchtje en een geurtje wat ik helemaal niet thuis kan brengen, misschien wel wierook of wiet of weet ik wat. na m'n haren te hebben opgebonden geeft ze me een fles met een of andere bodylotion waar ik me helemaal in moet wrijven. Als dat klaar pakt Anastasia een brede platte kwast, doopt die in witte verf en begint me met stevige halen wit te verven, te beginnen bij mijn nek aan mijn achterzijde en daalt dan over mijn rug af, via mijn billen naar mijn hakken. Geen plekje slaat ze over. Dan moet ik me omdraaien en begint ze aan de voorzijde. Het is een zeldzaam erotisch gevoel en ik kan er echt niks aan doen, hoe lager ze komt des te meer bemoeit mijn pik zich er ook weer mee.

Anastasia doet alsof ze het de gewoonste zaak van de wereld vindt, pakt m’n apparaat kordaat bij de eikel vast, tussen haar wijsvinger en duim en verft m’n ballen en m’n paal vlotjes mee. Niet te geloven, dat dit me zo opwindt. En die trut doet het er volgens mij om want ze blijft maar met die kwast in de buurt van m’n paal in de weer, ze mag wel uitkijken want dadelijk spuit ik haar zo onder. Maar zó ver komt het niet: ‘ga jij je eens op de plee aftrekken want ik wil dat ding slap hebben’ snauwt ze, alsof ik een klein jongetje ben dat straf heeft verdiend. ‘Mag ’t wat vriendelijker?’ vraag ik nog een keer en voer dan haar bevel toch maar gehoorzaam uit, hoewel ik nu al weet dat aftrekken niet zal helpen, meestal moet ik zeker drie keer spuiten voor er wat gebeurt. En inderdaad, in no time trek ik er een hoop zaad uit maar het scheelt nauwelijks, m’n paal blijft enthousiast aanwezig, ietsje minder hoog, dat wel...

Anastasia’s lesje

Als ik terugkom zucht Anastasia diep als ze mijn amper verslapte pik ziet, buigt zich weer over mijn voorzijde om die wit te schilderen maar dat zorgt er alleen maar voor dat mijn paal weer recht omhoog gaat staan. ‘Meekomen jij’ grauwt ze en meteen paradeert ze zó snel weg dat ik bijna moet rennen. Ze opent in de zwarte muur de deur naar de darkrooms, gaat daarna een van de kleinere ruimtes binnen, sjort haar rokje omhoog, doet haar broekje uit en knielt dan op handen en voeten. Met haar eigen spuug maakt ze tussen haar benen door haar kaal geschoren kutje glad en commandeert ‘neuken’. Nou, volgens mij is die griet er óók wel aan toe en als er íets is wat ik kan op commando is het dat wel. Bovendien geeft het me mooi de kans die meid een lesje te leren.

Ik kniel achter haar, zet m’n paal voor haar uitnodigend naar me toegestoken opening en ram me er dan in één beweging tot aan de wortel in, alsof ik haar aan m’n killing zwaard steek. Tegelijk geef ik haar twee stevige klappen op haar witte billen die amper een paar seconden daarna al rood kleuren en begin haar dan te palen. Ik moet het Anastasia nageven, stoer is ze wél, ze geeft geen kik, ik meen zelfs een verlekkerd kreuntje te horen. Nou, nog maar een flinke serie meppen op haar billen dan en ondertussen zet ik er een stevig tempo in want de opdracht is ten slotte dat er zaad geloosd moet worden. Inmiddels is Anastasia een beetje voorover gaan leunen, op haar ellebogen en door deze houding kan ik haar snoeihard en diep palen. Nou, dat doe ik dan ook, ik trek me steeds bijna uit haar terug en jaag me dan meteen weer tot de wortel van mijn pik in haar, zodat mijn heupen tegen haar billen kletsen.

Ik weet niet waarom, normaal ben ik niet zo maar deze meid wil ik graag laten zien wie hier de baas is. Ik pak haar paardenstaart beet en trek er aan, haar zo dwingend haar hoofd achterover te tillen. Vanaf dat moment voel ik me een jockey die z’n renpaardje aanvuurt harder te galopperen want in de verte lonkt de eindstreep en dus de overwinning. Met mijn ene hand haar ‘mennend’, met mijn andere hand haar billen meppend spoor ik mijn merrie aan en pomp ik haar naar de zaligheid. Al snel schiet ik haar vol met zaad maar ik weet dat er nog minstens een keer wat nodig is om te verslappen. Dus galopperen we door tot ik voel dat ook Anastasia klaar gaat komen. Ik mep haar nog wat harder, paal en spies haar nog wat dieper, trek haar hoofd nog wat verder achterover waardoor ze uiteindelijk omhoog komt en haar rug tegen mijn borst duwt. Dát is het moment dat ik haar over haar randje duw, kreunend en zachtjes gillend komt ze klaar.

Daarmee geeft Anastasia mij het sein nog een keer te schieten en als ook díe kleine onderkruipertjes uit me zijn voel ik me al snel verslappen. Ik trek me uit Anastasia d’r kutje terug, het moet niet te gezellig worden met deze bitch. En whow, het is met die witte verf op mijn lijf wel een zooitje geworden, bij mij is er van alles af en bij haar zit het er dus op, haar billen zijn een mix van rood van het meppen en wit van de verf en haar kleren zijn ook niet meer zo zwart als ze waren. Naja, iedereen heeft recht op d’r eigen problemen. In het toilet veeg ik m’n nu keurig slappe pik schoon en ga er dan in de zaal weer voor staan.

En alsof er niks is gebeurd schildert Anastasia me helemaal wit, doet dan ook mijn gezicht met een kleinere kwast en begint daarna met een penseel over mijn hele lijf zwarte kronkellijntjes te trekken. Het kriebelt nog steeds heel geil maar mijn pik is nu gelukkig koest. Anastasia schildert die als finishing touch helemaal zwart en als ik mezelf uiteindelijk in de spiegel bekijk vind ik het onwijs gaaf, helemaal wit, overal die kronkelende lijntjes, rond mijn ogen en mijn hele pik zwart geschilderd, ik voel me net zo’n alien. Anastasia staat naast me terwijl ik me van alle kanten bekijk en als ik zie dat ze trots staat te grijnzen vind ik haar toch wel leuk en geef ik haar een high five. En ik ben om meer dan één reden blij want ze heeft me een prachtig idee aan de hand gedaan voor mijn final shoot met Tessy.

Tot slot moet ik nog meedoen in de ‘Parade of the painted people’ en kijk ondertussen mijn ogen uit naar al het moois wat hier gemaakt is. En opnieuw moet ik uitkijken dat mijn paal niet weer verrijst want er lopen behoorlijk wat mooie all-over painted maar wél blote meiden tussen. Als de parade is afgelopen is kan iedereen die dat wil zich douchen in de badruimtes naast de darkrooms. Natuurlijk heb ik ijverig al het blote schoons om me heen bekeken, maar uiteindelijk, schoon gepoetst, een ervaring rijker en met de vleugels voor Gabriél in mijn bootje koers ik weer in mijn uppie richting de Houthavens.


Je weet het hè? Ik lees graag wat je er van vindt! Liefs, Zazie.