Een iets ander soort verhaal dan normaal. Niet in de ik-vorm, maar beschrijvend van een afstandje. Soms moet je nieuwe dingen proberen 😉

Lotte stapt uit de bus en checkt de route op haar telefoon. Het is nog tien minuten lopen naar de locatie. Dit is de eerste keer dat ze alleen naar een fotoshoot gaat terwijl ze toch al bijna 19 is en afgelopen jaren al best wel veel shoot gehad heeft. Lotte geniet van de aandacht die ze krijgt tijdens zulke shoots, haar make-up wordt gedaan, haar haren wordt voor haar gedaan, soms wordt ze zelfs geholpen met de kleren aandoen. En tijdens de shoot is zij het middelpunt. Alle spots zijn letterlijk op haar gericht.

Als je haar dit zes jaar geleden had gezegd had ze het niet geloofd, ze baalde van haar lichaam. Ze was en is een ‘sprietje’ zoals haar omgeving vaak tegen haar zei. Ze was niet super groot, maar stak toch wel een klein stukje boven haar klasgenootjes uit. Nu valt het gelukkig wel mee, begon vrij vroeg met groeien, maar hield er ook weer snel mee op. Ze is iets groter dan gemiddeld. Waar ze zich het meest onzeker over voelde (en voelt) waren haar borsten. Die waren eigenlijk bijna niet eens begonnen met groeien, maar wel al vroeg gestopt met groeien. Met de goede beha was het net een cup B, maar eigenlijk nog A. Wat ze wel heeft is mooi stijl bruin haar en hele sprekende ogen. Afhankelijk van wanneer en wie je het vraagt zullen mensen zeggen dat ze of blauwe of groene ogen heeft.

Toen ze 13 was werden haar ouders benaderd door een lokaal modellenbureau. Iedereen was verbaasd en eerst was er vooral tegenzin en afkeer tegen het idee. Maar nadat zij en haar ouders een paar gesprekken gehad hadden draaiden ze bij. In het begin waren het foto’s voor de lokale bakker, een paar kleine tijdschriften en wat reclames. Niks groots, maar naar mate de tijd vorderde werd het steeds serieuzer en had ze op haar zestiende een shoot voor een groot bedrijf. Niet veel later prijkte ze op de gevels van allerlei panden van een grote Nederlandse bedrijfsketen. Natuurlijk kreeg ze ook allerlei verzoeken voor shoots in bikini of lingerie, maar haar ouders kozen uit wat ze wel en niet mocht doen en ze waren daar heel voorzichtig in. Ergens baalde Lotte ervan, ze zag dat andere meiden veel grotere shoots mochten doen omdat ze wel wat meer kleren uittrokken. Haar ouders waren alleen onverbiddelijk en één van de twee ging altijd mee naar haar shoots.

Tot dat moment een paar weken geleden, ze had net en shoot gehad voor een bedrijf dat winterjassen verkocht en was nog even aan het napraten. Een fotograaf kwam naar haar toe en gaf haar zijn visitekaartje, terwijl hij het deed gaf hij haar een knipoog en zei verder niks. Haar moeder had niks gezien, dus Lotte besloot het kaartje snel weg te stoppen. Er was iets met deze man, iets mysterieus. Nog diezelfde avond stuurde Lotte hem een mailtje. De fotograaf, Stefan, liet al snel doorschemeren dat hij een shoot had voor een lingeriemerk. Lotte wist gelijk dat het niet kon. Wat als haar ouders de foto’s zouden zien? Stefan stelde haar gerust dat het voor een catalogus was die alleen mensen met een abonnement kregen, dus haar ouders kregen het echt niet te zien. Hij vertelde haar ook dat alles geregeld was, visagie was aanwezig, ze hoefde zelf niks mee te nemen. Daarnaast liet hij ook doorschemeren hoeveel ze ervoor zou krijgen en dat was een stukje meer dan dat ze gewend was van normale shoots.

Ze had er een week lang slecht door geslapen, ze wist dat het niet goed was. Maar ze wilde dit al zo lang en hier was haar kans! Ze was verdorie al lang en breed 18, en het was gewoon lingerie. Ze had al zoveel meiden gesproken die zeiden dat het niet veel anders was dan andere kleding, alleen een beetje kouder. In één van de mailtjes vertelde Stefan de locatie en het was slechts een half uurtje met de bus vanaf haar huis. Dat gaf de doorslag en ze stemde in.

En daar staat ze dan, voor een groot kantoorgebouw. Nog één keer checkt ze het adres, zoekt de goede bel uit en drukt deze in. Een paar seconde blijft het stil en dan klinkt er een vrouwenstem door de intercom. Lotte zegt dat ze voor de fotoshoot komt en de vrouw zegt dat ze de lift moet nemen naar de 28ste etage, dan gaat er een buzzer en kan ze doorlopen. Een paar minuten later gaan de liftdeuren open op de 28ste etage en ze stapt uit. Direct komt er een vrouw naar haar toegelopen die haar hartelijk begroet. Samen lopen ze naar een ruimte toe waar alles al klaarstaat voor de shoot. Ze ziet Stefan en begroet hem. Kijkt op van zijn laptop en er verschijnt een grote lach op zijn gezicht, snel staat hij op en loopt naar haar toe. Hij begroet haar met drie kussen op haar wang en vertelt hoe blij hij is dat ze er is. Dan begint hij uit te leggen waarvoor het is en wat ze de komende uurtjes gaan doen. Een paar setjes, ze beginnen rustig omdat het haar eerste shoot in lingerie is en daarna was meer sexy als ze zich op haar gemak voelt. Stefan vraagt of ze wat drinken wil, maar de vrouw onderbreekt ze. Ze zegt dat ze graag het haar en de make-up van Lotte wil doen want ze moet over een uurtje echt weg. Oh, denkt Lotte, dan ben ik dus alleen met hem. Ze besluit er niks van te zeggen.

Snel neemt de vrouw haar mee naar de kamer ernaast, hier staan al haar spullen klaar. Ze stelt voor om het eerste setje alvast aan te doen, want anders gaat het haar weer door de war als ze haar kleren uittrekt. Lotte stemt in, best logisch. De vrouw loopt naar een rek met allemaal setjes eraan en komt terug met een licht roze hipster en beha en vraagt aan Lotte of de maat klopt. Lotte kijkt naar de maat, de beha is 70C. Lotte vraagt of ze ook 65A hebben, eventjes lijkt de vrouw te twijfelen. Als Lotte haar gezicht ziet wordt ze direct onzeker, straks gaat alles niet door omdat ze te kleine borsten heeft. Maar dan loopt de vrouw naar het rekje en met een glimlach geeft ze Lotte de goede maat aan. Achter een kledingscherm kan Lotte zich omkleden en daarna gaat ze in de stoel zitten zodat de vrouw haar make-up en haar kan doen. Lotte geniet met volle teugen, dit is zo leuk aan modellenwerk, alles wordt voor je gedaan.

Een half uurtje later is ze er helemaal klaar voor, althans qua uiterlijk. Ze heeft zwarte make-up rond haar ogen en haar stijle haar hangt prachtig los over haar schouders. Nu het moment dichterbij komt is ze toch wat onzeker. Blijkbaar ziet de vrouw het en stelt haar gerust dat het helemaal goed komt. Ze geeft Lotte ook een badjas en zegt met een knipoog dat ze dan nog heel even kan wennen aan de situatie. Lotte is haar super dankbaar en trekt de badjas aan. Als ze door de deur loopt staat Stefan al klaar met zijn camera, hij vraagt of ze zenuwachtig is en ze knikt. Hij stelt haar gerust en zegt dat als ze er klaar voor is, ze de badjas over een stoel mag hangen en in het licht mag gaan staan. Alsof ze nou nog terug zou kunnen, denkt Lotte bij zichzelf. Ze haalt twee keer diep adem en kijkt dan nog even achterom, de vrouw staat in de deuropening en lacht naar haar. Dan laat ze de badjas van haar lichaam glijden, legt deze over de stoel en stapt de lichtbundels in. Eventjes verblindt het licht haar, maar als haar ogen wennen ziet ze Stefan klaarstaan met zijn camera. Hij kijkt over zijn camera heen en kijkt een beetje teleurgesteld, hij mompelt iets over haar kleine borsten. Lotte kan hem maar half verstaan, dus de vrouw al helemaal niet. Ze hoort hem nog iets zeggen als ‘nou het moet maar’. Ze krimpt een klein stukje ineens door zijn woorden. Dan begint hij foto’s te maken en haar aanwijzingen te geven. Hoe ze moet staan, waar ze haar armen en handen moet houden, de houding van haar hoofd en de blik in haar ogen. Na een paar minuten komt Lotte weer helemaal in de flow van shoots en neemt ze alle goede poses aan. Af en toe laat Stefan zien hoe de foto’s zijn geworden en eigenlijk is ze ook wel een beetje trots op zichzelf, dat ze dit zomaar doet.

Als Stefan aankondigt dat hij even een andere lens op zijn toestel gaat zetten loopt de vrouw naar hun toe. Ze moet echt weg en vraagt nog even aan Lotte of ze het echt niet erg vindt. Lotte kan moeilijk zeggen dat ze erg vindt en schudt haar hoofd. Daarnaast is het ook wel prima, Stefan maakt foto’s, ze heeft al zoveel shoots gehad, ze weet hoe het werkt. De vrouw geeft me nog een hand en groet Stefan en vertrekt dan. Als Stefan de lens verwisseld heeft kijkt hij een stuk minder vrolijk dan net. ‘Sorry dat ik het zeg, maar ik had echt verwacht dat je grotere borsten had. Ik hoop dat ze de foto’s accepteren.’ Zegt hij wat geïrriteerd. Lotte voelt gelijk de onzekerheid weer opkomen en kijkt naar de grond. ‘Sorry, ik kan er ook niks aan doen.’. ‘Ja dat zeggen ze allemaal, maar ondertussen zit ik met de gebakken peren. Nou hup, kin omhoog en duw die borstjes dan maar vooruit, dan lijkt het nog wat.’. Onzeker als ze is doet Lotte haar armen achter haar rug en duwt haar borsten vooruit, ze hoort de camera klikken. Hij kijkt even op het schermpje en zucht dan diep, hij loopt naar haar toe en gaat achter haar staan. Ze voelt twee handen op haar schouders die haar schouderbladen naar achteren trekken en vervolgens een hand in haar onderrug die haar rug hol maakt. Dan loopt hij weer terug en pakt zijn camera en begint weer foto’s te maken.

Lotte voelt zich nu heel erg onzeker, ze staat in een hele oncomfortabele en bijna ordinaire houding. Maar ze probeert zo professioneel mogelijk te blijven en de aanwijzingen op te volgen. Dit hoort er blijkbaar bij. Na een paar minuten kondigt Stefan aan dat hij hier niks mee kan en dat ze mee moet lopen. Ze volgt hem de andere kamer in en hij rommelt wat in het kledingrek. Dan geeft hij haar een setje en zegt dat ze die aan moet trekken. Zonder te wachten loopt hij de kamer uit. Lotte bekijkt het setje, het is felrood. Als ze beter kijkt ziet ze dat er heel weinig stof aanzit, het is een minuscuul stringetje en een doorzichtige beha. Verwacht hij dit echt van haar? Hij is de kamer al uit en ze loopt naar de deuropening, hij zich weer achter zijn laptop. ‘Euhm, Stefan, weet je zeker dat dit het goede setje is?’ vraagt ze vertwijfeld. Geïrriteerd kijkt hij op ‘Als eerste vind ik het fijn als je wat respect toont en me meneer noemt, en ten tweede moet je het gewoon aantrekken. Fotomodellen van tegenwoordig denken dat ze het middelpunt van alles zijn, gewoon luisteren. Jij bent voor de sier en ik doe al het werk. Je maakt het me al lastig zat met die kleine tietjes van je.’. Lotte krijgt tranen in haar ogen en draait zich snel om. Ze is zo uit het veld geslagen dat het niet eens in haar opkomt dat ze ook gewoon haar kleren aan kan doen en weg kan gaan. Ze stapt achter het kledingscherm en wisselt de setjes om. Ze voelt zich bijna naakt en als ze in de spiegel van de visagie kijkt scheelt het ook heel weinig, je kan duidelijk haar tepels door de beha zien, de doorzichtige stof verhult niks. En het stringetje is niet meer dan een paar touwtjes en een klein beetje stof voor haar kutje. Gelukkig heeft ze wel alles bijgewerkt beneden en ziet het er wel netjes uit. De badjas ligt nog bij de set dus ze heeft geen andere keus dan zo naar binnen te lopen en dat doet ze dan ook.

Met haar handen voor haar platte buik loopt ze naar de set toe. Stefan kijkt niet eens op totdat ze in het licht staat. Weer zucht hij overdreven hard en staat dan op met zijn camera. ‘Eens kijken of ik hier wel wat van kan maken, want veel is het nog steeds niet.’. Een paar seconde later hoort Lotte het klikken van de camera terwijl ze alleen maar vurig kan hopen dat niemand die ze kent deze foto’s ooit te zien krijgt. Haar ervaring doet zijn werk en de gezichtsuitdrukkingen die ze maakt voor de camera geven niks weg van haar onzekerheid. Na een paar minuten stopt hij met foto’s maken ‘en kijkt hij wat blijer ‘Ik geloof dat ik er toch iets van heb kunnen maken.’. Hoe het kan weet ze niet, maar na alle negativiteit voelt dit als een echt compliment voor Lotte. ‘Dankuwel meneer.’ zegt ze voordat ze het doorheeft. ‘En ze heeft ook nog respect gekregen, het wordt misschien toch nog een goede dag.’ Zegt hij en loopt naar haar toe. ‘Doe die maar om, goed strak.’ En hij heeft haar wat aan, ze kijkt en het zijn twee brede leren armbanden met aan ieder een grote ring. Zonder na te denken doet ze die om. Wat ze niet doorheeft is dat Stefan ondertussen twee touwen heeft laten zakken die met katrollen aan het dak vastzaten. Lotte had ze wel zien hangen, maar dacht dat het bij de verlichting hoorde.

Als Lotte met moeite de armbanden omheeft kijkt ze hem vragend aan ‘Zo goed meneer?’. Hij loopt zwijgend op haar af en pakt haar hand vast. Lotte denkt eerst nog dat hij controleert of het goed zit, maar dan krijgt ze door dat hij er een touw aan vastmaakt. Hij doet het zo snel en geroutineerd dat het nog niet tot haar doordringt totdat hij haar andere hand vastpakt en daar een ander touw aan vastmaakt. ‘Wat doet u?’ vraagt Lotte geschrokken, maar Stefan geeft geen antwoord. Hij draait zich om en loopt terug. Lotte kijkt naar haar polsen en beseft dat het geen armbanden, maar leren handboeien zijn. Snel probeert ze ze los te maken, maar een seconde later worden haar armen uit elkaar en naar boven getrokken. Geschrokken kijkt ze naar Stefan, hij is bezig de touwen strak te trekken en vast te maken. Hij heeft ze zover omhoog getrokken dat Lotte net op haar tenen haar tenen moet staan, haar armen in een v-vorm boven haar hoofd. Ze kan geen kant op en kijkt naar haar handen. ‘Hey, dit wil ik niet hoor!’ zegt ze half paniekerig. Als ze weer naar voren kijkt ziet ze Stefan staan met een grote glimlach op zijn gezicht, maar nog belangrijker, een grote paarse vibrator in zijn hand…