Disclaimer: dit verhaal, wat bestaat uit 4 delen en op verzoek is geschreven, kent naast de nodige opwindende scenes’s, ook situaties die een harde, rauwe en ruige kant kennen en absoluut niet geschikt zijn voor lezers die hier aanstoot aan nemen. En onthoud, het is een verhaal en slechts fantasie.

In het westen van de staat Montana lag, tegen de Rocky Mountains aan geschurkt, de Rockin’Crows Ranch. De ranch lag even ten Oosten van Montana City en een paar mijl ten Noorden van het water van de Missouri.

Op het enorme vruchtbare grondgebied met grasland lag, omringd door verschillende gebouwen die de stallen, schuren en logistiek huisvesten, een 20-tal lodges en een enorm wit hoofdgebouw.

Op de bovenste etage van het hoofdgebouw zaten 5 zakenmannen te midden van sigarenrook, hun zaken te bespreken.

De voorzitter, een kalende slanke vijftiger, gestoken in een driedelig maatkostuum schoot zijn vragen op basis van een checklist af op de 4 mannen die links en rechts van hem aan de lange mahoniehouten tafel zaten.

Als je niet beter wist zouden het vragen kunnen zijn geweest als van elk willekeurig internationaal bedrijf.

“Mike, hoe staat het met de nieuwe aanvoer?”, vroeg de voorzitter aan de man links van hem. “Conform planning Tom”, antwoordde de man die verantwoordelijk hiervoor was. Australië is wat lastiger geworden met de nieuwe douanebeperkingen maar onze man ter plaatse heeft het onder controle”. Tom bromde wat binnensmonds, nipte wat van zijn whisky en wendde zijn blik vervolgens op de man daarnaast.

“Jake, nog nieuwe ontwikkelingen?”, doelend op de wereld van security, cyber en beeldmateriaal. “We zijn aan het testen met de nieuwste drÔnes Tom, maar zoals het er nu uitziet voldoen ze niet aan onze eisen. Er loopt wel een veelbelovende pilot bij een andere leverancier dan de huidige uit Japan. Met name het infrarood gedeelte en de audio moeten beter. Tom knikte begrijpend en keek de man rechts van hem aan.

“Alex, hoe staan we er dit kwartaal voor?” Alex keek niet op zijn A4-tje die hij voor zich had liggen, hij kende het uit zijn hoofd en wist te vertellen dat de cijfers licht waren gestegen ten opzichte van het vorige kwartaal. De winstcijfers waren 0,7% hoger uit gevallen ten opzichte van het vorige kwartaal maar vermeldde er tevens bij dat de exportcijfers nog niet allemaal binnen waren maar waarschijnlijk tegen vielen.

Dat was het bruggetje dat Tom’s volgende vraag naar de man naast Alex deed belanden. “Charles, wanneer denk je die aan te kunnen leveren?” “Afgelopen maand was er wat tegenslag Tom, wat zieken waarmee materiaal onverkoopbaar bleek en wat dodelijke ongevallen wat de handel op enkele lijnen heeft doen stopzetten”. “Verdomme Charles”, onderwijl Mike aankijkend, “We halen toch geen onverkoopbare rommel binnen hé. Ik eis kwaliteit van jullie. Geen ruimte en geen tijd voor zwaktes. En als de veiligheid onvoldoende is zoeken we een andere vent die dit wel goed weet in te regelen”. Charles vervolgde zijn verklaringen, “export medisch en export vlees verloopt boven verwachting maar we ondervinden wat betreft beeldmateriaal ernstige concurrentie van goedkoop video materiaal uit Azië”. Tom keek de mannen beurtelings aan en gaf aan teleurgesteld te zijn, “ik had op een beter kwartaal gerekend mannen. Jullie weten wat te doen”.

De mannen raapten hun papieren bij elkaar en leken opgelucht te zijn toen ze, de in strak latex en bewegingloos staand meisje met het dienblad negerend, de vergaderzaal verlieten. De winstgevende cijfers waren weliswaar niet slecht maar konden beter. Mike keek bedachtzaam, hij wist waar hij de betere kwaliteit vandaan kon halen, aanvoer via politie en defensie, dat was fysiek immers al gekeurd. Ja, de mannen wisten dat ze slimmer en harder moesten werken om de klandizie tevreden te stellen.

Maar het ging niet om een willekeurig internationaal bedrijf. Het betrof handel in mensen en verkoop van producten en diensten die het daglicht niet konden verdragen. Met een ranch van paarden, vee, een fokkerij, stallen, dressuur, een trainingcentre, visvijver, gun shooting zelfs met een dierenhospitaal was dit een perfecte dekmantel om deze duistere praktijken uit te kunnen voeren. De klanten waren immers de rijken der aarde met enorme invloeden. Klanten uit adellijke geslachten, captains of industry, klanten uit de jetset en politiek. Het waren mannen en vrouwen die veel geld neertelden om aan hun gerief te komen, in een netwerk een gezamenlijke hobby te hebben en gewoon, om te kunnen ontspannen.

2.

Renate ‘Boobs’ Devries kwam weer bij. Ze hotste en schudde door elkaar. Langzaam kwam ze weer bij haar positieven, met branderige ogen, een droge mond en heftige hoofdpijn. Ze realiseerde zich weer dat ze, hoe lang geleden was het, de mannen in het voertuig te woord wilde staan toen zij even stopte tijdens haar hardloop ronde om de vliegbasis. De spray die ze in haar gezicht kreeg gespoten was het laatste wat ze zich herinnerde. En nu lag ze, verdomme geboeid zo realiseerde ze zich, in een of andere kar die met grote snelheid voortraasde. Dan voelde ze dat er iemand naast haar lag, ze was dus niet alleen. Deze situatie moest ze laten bezinken. Wat was er in Godsnaam aan de hand, het had er alle schijn van dat ze ontvoerd werd, was dit een geintje van haar collega’s? Nee, hier achtte ze hen niet toe in staat.

Na een rit van meer dan 4 uur stopte het voertuig eindelijk. Ze vernam aan de geluiden dat de motor van een voertuig werd uitgezet, het slaan van een autoportier, voetstappen klonken haar kant op. Het lichaam naast haar was de hele rit stil gebleven. Er opende zich boven haar een klep en fel zonlicht deed haar ogen dichtknijpen.

Een mannenstem riep wat waarna ze hardhandig naar buiten werd getrokken en ruggelings op de stoffige ondergrond viel. Vervolgens werd ze omhoog en op haar voeten gezet naast een honden aanhangkarretje wat achter een zwarte Dodge Ram was gekoppeld. Ze zag dat het lichaam wat naast haar lag slap en bewegingloos op de grond viel. Het was een jonge vrouw, van ongeveer haar leeftijd. Een man boog zich over haar heen, voelde naar hartslag en ademhaling en riep naar 2 andere mannen dat “deze naar de recovery moest”. Renate keek om haar heen en bemerkte nu pas dat er, wat op een soort binnenplaats leek en waar de schemer langzaam inviel, een paar grote honden vrij rondliepen. Ook stonden er grote spotlights op haar gericht en er stonden een aantal camera’s op statieven. Een cameraman liep rond haar heen, zijn camera via haar naar het lichaam op de grond richtend. Op de veranda van een groot wit gebouw zat een man in het zwart met een hoofdtelefoon op in een microfoon te praten. Verderop, langs de weg waar zij zojuist waren aangekomen, zag ze een soortgelijk voertuig aan komen rijden. Helaas kon ze niets meer verder zien want ze werd door 2 mannen vastgepakt en met dwang meegenomen naar een kleiner gebouw.

In het gebouw werd ze ontkleed, haar naar zweet stinkende sporttenue werd ingenomen waarna ze naakt opgesloten werd in een soort kalverbox op wieltjes waar een kleedje in lag. Boeien knelden om haar polsen en enkels. In de loop van de resterende tijd zag ze steeds meer jonge vrouwen binnenkomen. De een stil, de ander tranen met tuiten huilend. Renate was wel wat gewend. Als Apachehelikopter pilote bij Defensie was ze goed getraind om te gaan in uitzonderlijke situaties. Met haar intelligentie analyseerde ze haar situatie. Die zag er niet goed uit. Aan haar omgeving te zien leek het erop dat zij, en een aantal andere vrouwen, ontvoerd waren en in een soort gevangenis waren terechtgekomen. Maar wat was deze organisatie met hen van plan? Wat deden die camera’s buiten? Waarom een hardhandige aanpak en geen uitleg of andere vormen van communicatie. Haar stevige opleiding en training hadden haar geleerd situaties goed in te schatten, energie niet te verspillen, altijd op je qui-vive zijn in een niet vreedzame situatie, eten en slapen wanneer het kon om aan te sterken en de situatie ontvluchten zodra de mogelijkheid zich voordeed. Dat had ze in ieder geval voor op de andere meiden. Haar operationele ‘callsign Boobs’ had ze van haar collega’s op het squadron gekregen, met een D-cup tussen een overschot aan mannen was dat niet zo moeilijk te raden, misschien had ze dat wel tegen ten opzichte van de andere meiden.

Terwijl Boobs in haar onderkomen de omgeving in de gaten hield druppelden er in de uren die volgden steeds meer meiden binnen, blank, bruin, Aziatisch, blond, rood en in allerlei soorten en maten. Sommigen tegenspartelend, veelal snikkend, maar ook hooghartig allerlei eisen bevelend. Sommigen hadden zich overgeleverd en jankten aan een stuk door maar allemaal kregen ze een kalverbox toegewezen.

Na verloop van tijd kwam er een vrouw aanlopen met een superstrak rood latex bodysuit aan. De contouren van haar vagina en tepels duidelijk zichtbaar, op palen van hakken en haar lange zwarte haar strak naar achteren dragend, kwam ze zelfverzekerd voor de kalverboxen staan.

Met een Texaans accent zei ze; “welkom op de Rockin’Crows Ranch! Jullie verblijf hier is niet vrijwillig en dat zal het ook niet worden. Jullie zijn uitverkoren en hiernaar toegebracht om te doen wat wij willen. Sommigen van jullie kunnen wereldberoemd worden, sommigen van jullie zullen emigreren. Het is aan jullie of je kunt gehoorzamen of niet. Of het hemels wordt of hel. Of het een kort verblijf wordt of lang. Voor eten, drinken en onderdak wordt gezorgd. Vragen worden niet beantwoord en medelijden kennen we niet”. De vrouw draaide zich na deze mededelingen weer om en verdween weer.

Een aantal mannen maakten de boxen open en haalden alle meisjes er een voor een uit en sleurden ze naar een soort takel op een rails met een haak waar ze aan hun boeien aan werden opgehangen. Ook Boobs moest eraan geloven, twee mannen tilden haar op en haakten haar aan de boeien op haar rug waarna de rails meteen in beweging kwam. Na enkele ogenblikken hoorde ze iets verderop een enorm gegil. Naarmate ze dichterbij kwam werd het gegil alleen maar erger, meer meisjes gilden ook, ze rook de geur van verbrand vlees. De schrik sloeg haar om het hart en toen ze iets verder kwam zag ze dat 2 mannen het meisje voor haar aan de haak stilhielden terwijl een derde man een gloeiendheet ijzer op de rechterbil drukte wat een sissend geluid en een gegil van het meisje ontlokte. “Oh God nee”, was het enige wat Boobs kon bedenken tot zij aan de beurt was. De mannen hielden haar in een ijzeren greep, gelaten wachtte ze tot de pijn kwam. En die sloeg bij haar in als een gloeiende steek die haar niet alleen verminkte maar al haar gevoel verscheurde en haar gedachten verdoofde. Ze hoorde het sissen van haar huid, de geur van haar verbrande bil steeg op in haar neus. Gehard als ze was kon ze de rauwe kreten van pijn niet voorkomen. Ze schreeuwde het werkelijk uit van de pijn. Ondertussen bewoog ze hangend verder aan de rails tot ze door een ijskoud waterbad werd getrokken. De wond op haar bil verkoelde enigszins maar brandde toch nog steeds door in haar vlees. Het bad met ijswater was zeker een meter of 10 lang en de rails bewoog maar langzaam. Ondanks dat de verkoeling op de wond goed aanvoelde kreeg ze het over de rest van haar lichaam ijskoud. Het meisje voor haar was buiten bewustzijn en hing als een levenloze pop aan haar haak. Boobs was jaloers op het kind, ze was liever zelf ook ‘out’ gegaan. Terwijl ze door het ijskoude water werd getrokken en weer het droge op kwam, kwam ze in een betegelde ruimte waar de meisjes van de haken werden afgehaald. Ze zag wat het brandmerk had aangericht, een soort beeltenis van 2 hoofdletters ‘R’ met een grote ‘C’ er omheen. Ze kreeg nauwelijks tijd om de rauwe wond die het brandmerk had gemaakt te bekijken. Er stonden alweer andere mannen klaar om elk meisje apart te scannen.

Vier mannen met een soort tablet en scanner pakten twee aan twee een meisje op om hun handelingen uit te voeren. Ook Boobs werd aan haar armen opgepakt om te gaan staan. Boobs overwoog haar kansen om de mannen neer te slaan en de benen te nemen maar zag al gauw dat ze door de inspanningen aan de haak erg vermoeid was geraakt en dit plan gedoemd was te falen. Ze zou ook niet ver komen. Bij de enige uitgang die er was stond een man met op zijn heup een volautomatisch pistool van het merk Glock, 12 patronen van 9 mm en zeer effectief op de korte afstand. Voordeel wat haar te binnen schoot was dat er in ieder geval een wapen aanwezig was mocht ze daar ernstig behoefte aan hebben. Ze werd gedwongen te gaan staan, met behulp van de scanner werd er een infrarood signaal gestuurd en haar lichaam werd gescand. Ze kreeg een ferme tik tegen haar achterwerk, 2 vingers streken langs haar kut en haar borstomvang werd gemeten maar ze besloot geen kik te geven. Ze zag dat alle gegevens werden opgeslagen. Daarna werd ze omgedraaid en werd de scanner op haar schouderblad gezet. Ze hoorde een ‘schot’ en voelde meteen een felle steek en pijn. Het bleek dat er een chip onder haar huid was geschoten. De scanner bleek dus nog een functie te bezitten. Een van de mannen plakte een pleister op het ontstane wondje waarna ze weer terug in een box werd geduwd. Zou deze chip alleen haar lichamelijke kenmerken weergeven of zou er ook een track and trace in geplaatst zijn? Opnieuw analyseerde Renate de laatste ontwikkelingen, de mededelingen van de vrouw en haar kansen en mogelijkheden. Het zag er niet best uit, best wel zorgelijk zelfs maar ze zou alert blijven en wachten tot een kans zich voordeed.

Boobs maakte, terwijl ze naakt in de kalverbox zat en het verdovingsmiddel langzaam uit haar lichaam verdween, de balans op. Ze zat hier niet alleen. Ze keek tegen nog enkele andere boxen aan en hoorde gejammer en gesnik van andere meiden. Ook wel begrijpelijk, ondanks de verdoving en het ijswaterbad brandde de wond op haar rechterbil als de hel. Hier en daar hoorde ze een zin in een vreemde taal die Afrikaans klonk. Het rook in de ruimte waar ze zich bevond naar een boerderij, naar dieren, stro en uitwerpselen. De ruimte werd bewaakt en er hingen her en der camera’s. De ingebrachte chip bewaarde data en zou haar mogelijk ook kunnen traceren en volgen. Waarom werd er zoveel risico en moeite gedaan haar hier te krijgen en te houden? Wat waren haar opties, haar kansen en welke risico’s liep ze? Vooral dat laatste baarde haar zorgen, wat was men met haar van plan? Was dit een ordinaire ontvoering voor losgeld? Losgeld van wie? Ze kwam uit een eenvoudig milieu, pa was een voormalig vliegtuig mecanicien en haar moeder een gepensioneerde tandartsassistente.

De hokken werden na verloop van tijd weer open gemaakt. Hen werd door de mannen aangegeven dat ze moesten volgen. Achter elkaar liepen de meiden, nog verdoofd van de gebeurtenissen die ze hadden meegemaakt, moe en uitgeput achter de mannen aan naar een soort eetzaal. Boobs merkte plots dat ze honger had. Ze had die ochtend voor haar hardloopronde nog ontbeten met wat yoghurt, en dat was het enige wat ze die dag op had. God hoe lang leek dat alweer geleden. Ze had geen notie van tijd maar door haar training wist te dat ze moest eten en slapen zodra ze daar de kans voor kreeg, alles om het lichaam in de meest optimale conditie te krijgen als de omstandigheden dit toelieten. Het eten wat ze voorgeschoteld kregen was niet om over naar huis te schrijven. Brood, wat fruit, een slappe runderbouillon en water. Boobs nam zoveel eten als ze op kon. Na de maaltijd werden ze weer terug naar hun boxen geleid waarin het dekentje lag en waar ze de nacht in moesten doorbrengen. De lichten gingen al gauw uit en in het aardedonker klonk alleen het jammeren van sommige meisjes. Boobs viel ondanks de schrijnende pijn van het brandmerk al snel in een onrustige slaap.

3.

De volgende ochtend. Boobs werd wakker van een harde doordringende hoge toon. Als een soort wekker alarm klonk het door de ruimte waar de boxen opgesteld stonden. Ze was blij dat ze wat had kunnen slapen. Met het dunne dekentje was het wel fris geweest maar ineen gedoken was het uit te houden. Opnieuw schoten haar gedachten naar de vorige dag en weer was er de paniek die ze moest onderdrukken.

Het duurde niet lang of haar overpeinzingen werden verstoord. Twee mannen in overall, met stroomstootwapens op de heup, kwamen hun halen. Zodra ze uit het hok werd getrokken had de eerste man al een stomp in zijn gezicht van haar gekregen. Het was een reflex, een uitlaatklep van de opgebouwde spanning. Met voldoening zag ze dat er bloed uit zijn neus spoot tot ze zich tot de andere man draaide om ook hem een dreun te verkopen maar er een verlammende stoot elektriciteit haar op de grond deed belanden al spastisch met haar benen schoppend. Opnieuw werd ze op haar voeten gezet, harder en dwingender nu. ‘Bloedneus’ keek haar vuil aan, haar handen werden strak op haar rug gebonden en aan haar enkels werd een korte ketting aangebracht. Zachtzinnig gebeurde het allemaal niet maar Boobs had besloten geen kik te geven, de les met het stroomstootwapen was voldoende geweest.

Ze werd gedwongen, sneller te lopen dan de ketting om haar enkels toeliet waardoor ze struikelend en half vallend door de mannen werd voortgetrokken. Ze kwamen in een open ruimte waar al een ander meisje was. Ze bemerkte opnieuw enkele camera’s, een verhoging of een soort van tribune met enkele mannen en vrouwen die maskers droegen en allerlei attributen in de open ruimte die er niet goed voor haar uitzagen. Eén van de mannen met masker vroeg iets aan ‘bloedneus’ die grommend antwoordde wat een luide lach van de man in het pak opleverde. Deze kwam naar haar toe en bekeek Boobs van dichtbij, knijpend in haar volle borsten en een vinger langs haar kruis leek het erop dat hij haar keurde, als vee op een veiling. Ze noteerde in haar hersens dat de man dure schoenen en een maatpak droeg. Tekenen van welvaart en geld.

Boobs werd door de 2 mannen ruggelings achterover een ronde balk, bekleed met zacht leer gelegd. De ketting werd van haar enkels verwijderd en haar benen gespreid waardoor haar kale kut open stond. Haar polsen werden aan haar enkels vastgebonden, ze kon geen kant meer op. De paniek begon nu langzaam bezit van haar te krijgen en ze trachtte te schoppen om enige beweging in haar boeien te bewerkstelligen maar tevergeefs. Een touw werd om haar middel gelegd, langs haar rug en door haar spleetje getrokken. Het touw voelde ruw aan en, ze wilde het opkomende gevoel van geilheid ontkennen en negeren, maar voelde toch enige opwinding. Een van de mannen draaide aan de zwengel van een katrol en ze voelde het touw zich spannen. Het trok ruw door haar vagina heen, ze kwam los van de balk en hing draaiend aan het plafond. De ruimte zag ze nu op zijn kop. Een deur werd opengedaan en ze zag een enorme grote bruine man verschijnen. Het geslacht open en bloot, bij elke stap die hij zette bungelde deze mee, zwaar, gezwollen, half stijf de eikel ontbloot. De aanblik van deze enorme penis wond haar toch meer op dan ze wilde. Sterker nog, ze verafschuwde het lichaam van de man maar waarom werd ze er dan toch zo geil van? De combinatie van machteloosheid, paniek, het touw door haar kut en de enorme pik van de man maakte dat ze ruimschoots vloeide. Haar tepels werden keihard. Ze gaf zichzelf het bevel geen tegenstand te bieden en de vernedering, nee verkrachting, weerloos te ondergaan. Ze moest haar kans afwachten om toe te slaan, weg te komen van deze vreselijke omstandigheden, terug naar de veilige basis.

De man kwam rustig op haar afstappen, torende hoog boven haar uit en legde zijn enorme hand op haar kut. Ze rook zijn mannengeur, iets zweterig maar ook muskusachtig en opwindend. Zijn vinger gleed langs haar schaamlippen wat een siddering bij haar veroorzaakte. Ze wilde zich slap houden maar haar spieren besloten zich uit hun zelf aan te spannen. Het touw maakte dat er zich een claustrofobisch gevoel van ongemak bij haar voordeed. De vinger glipte langs het touw bij haar naar binnen. Ze onderdrukte binnensmonds een kreun, verdomme het voelde lekker. De man pakte zijn leuter en sloeg deze in haar gezicht. Het harde geluid van een pets, penisvlees op haar huid klonk door de hele ruimte.

Ze bedacht dat deze beelden het wel goed zou doen voor de camera. De camera’s die haar filmden, haar filmden terwijl ze misbruikt werd. En hoeveel mensen, nee mannen of ook vrouwen zouden hiernaar kijken? Hoeveel zouden zich op haar aftrekken terwijl ze naar haar keken? Alleen deze gedachte al maakte dat ze de pik van de man in haar kut zou willen voelen.

Maar de man had duidelijk andere plannen, hij legde zijn geslacht op haar mond en kneep haar keel dicht. Hij dwong om haar mond te openen en schoof de gezwollen penis naar binnen. Woorden waren overbodig, ze begreep dat ze hem moest pijpen. Ze voelde hoe de gladde eikel langs haar huig gleed en het scrotum van de man over haar voorhoofd schoof en benam haar het zicht. Hij schoof iets terug waardoor Boobs tussen zijn benen heen het andere meisje in haar kooi zag zitten. Ze zag daar grote ogen van schrik.

Heel even flitste de gedachte door haar hoofd om keihard in de lul te bijten maar dat kon mogelijk haar leven kosten.

Net toen ze aan de pik wilde zuigen stootte de man zijn geslacht diep in haar mond, nogmaals tegen haar huig aan. Het benam haar de adem, ze zou overgeven en stikken, paniek schoot door haar lichaam. En toen ze dacht kokhalzend dood te gaan haalde hij zijn pik weer uit haar mond waardoor ze snakkend naar adem hapte. Het was net genoeg om weer tot haar positieven te komen. “Door je neus ademen trut, je weet toch hoe het werkt”, sprak ze zichzelf vermanend toe. En weer schoof de man zijn lul in haar keel, deze keer bleef Boobs kalm en liet ze haar hoofd achterover hangen waardoor haar keel vrijkwam. Ze voelde de penis over haar lippen in en uit haar mond glijden, de ziltige smaak van geil en urine overheerste in haar huig. Ze werd er zelf geil van.

De zak kletste tegen haar hoofd bij elke stoot die hij deed. Opnieuw greep hij met zijn hand haar kutje en dreef er een vinger in. Zijn pik verliet haar keel, een sliert kwijl uit haar mond meenemend. Een rauwe kuch ontsnapte uit haar keel en ze nam een enorme teug adem wat haar weer bij haar positieven bracht. Hij gaf haar een zet waardoor ze aan het touw slingerend ronddraaide. Ze zag het andere meisje nog steeds met grote verschrikte ogen naar haar kijken. Wacht maar, jij komt zo aan de beurt, zond ze haar met een veelzeggende blik toe.

Ze werd stilgehouden en de man kwam tussen haar benen in staan. “Oh sjeezus, die lul past nooit in me”, was het eerste wat bij haar opkwam. Maar de man deed gewoon, bijna geroutineerd, zijn ding. Hij plaatste zijn penis voor haar opening en drukte met zijn gewicht door. Boobs kreunde van de pijn en schrik en merkte dat de eikel voorbij haar schaamlippen gleed. ‘Dam’n waarom vloeide ze ook zo veel”, bedacht ze, terwijl ze hier tegelijkertijd opgelucht door was. Dit formaat lul in een droge kut krijgen was onmogelijk. De man begon, verveeld naar de camera kijkend, rustig in haar te stoten. Ze was nummer zoveel die hij voor filmopnames moest neuken. Voor Boobs voelde het alsof er een bestelbusje tegen haar opbotste. Het massieve lichaam van de man van zo zwaar. Ondanks dat er verder geen enkele passie bij kwam kijken voelde Renate zich enorm gevuld en dat ze geil was.

Deze onderwerping deed meer bij haar dan ze voor mogelijk had gehouden. Haar lichaam verraadde haar, het was opwindend, elke centimeter voelde ze in haar kutje, voelde hoe hij haar vulde, zijn dikte, de aders, de lengte, eigenlijk wilde ze helemaal niet dat hij zou stoppen maar haar juist helemaal vullen. Ze voelde hoe hij haar baarmoeder raakte, haar G-spot stimuleerde, haar hartslag sneller liet slaan. Maar net toen ze haar lichaam voelde verstrakken, ze op weg was naar een hoogtepunt, verliet hij haar kut plotseling en begon boven haar buik aan zijn pik te trekken. Het duurde niet lang of ze voelde warme spetters zaad op haar buik en over haar borsten belanden, sperma druppels gleden langs haar zij, via haar rug op de grond. De man keek nog een keer naar de camera, pakte onder het weglopen een handdoekje van een stoel en verdween, zijn leuter droog vegend, achter een gordijn. “Cut”, hoorde ze iemand in de verte roepen.

‘Bloedneus’ liet haar weer op de ronde balk zakken en maakte het touw los. De bloedsomloop in haar polsen en enkels kwam met wat wrijven weer op gang wat pijnlijk was. ‘Bloedneus’ duwde haar terug naar haar kooi, maakte het deurtje open, liet haar instappen en deed het deurtje van buiten op slot.