Droom Of Werkelijkheid - 30

Er zijn al aardig wat gasten in de zaal. Als Gabriel me ziet, komt hij meteen op me af gelopen. Hij vraagt me naar mijn grenzen. Ik geef hem duidelijk mijn grenzen aan.

Dan neemt hij me mee naar iets wat een podium lijkt. Nu weet ik waarvoor dit bedoeld is, ik vroeg me dit namelijk al af. Hij geeft me de opdracht om op mijn knieën te gaan zitten. Hij zegt erbij dat ik ervoor moet zorgen dat ik goed zit, omdat ik zo een behoorlijke lange tijd zal moeten zitten. De ondergrond is gelukkig zacht. Als ik zit vraagt hij; “Hoe voel je je”. “Zenuwachtig, nerveus, opgewonden en geil”, antwoord ik. Verschrikt kijkt hij me aan waardoor ik meteen in de lach schiet. Ik zie dat ik hem overrompel met mijn directe antwoord. Heel lang duurt dit niet en zijn ogen worden donker en geil. “Jij zult altijd een uitdaging blijven he”, vraagt hij, waarop ik bevestigend knik. Gabriel laat me weten dat Latiffa bij me zal blijven en als er iets is ik haar om hulp moet vragen, omdat ik onder geen geding nog op mag staan. “Doe je dit toch dan staat daar als straf zweepslagen op welke je naakt voor het gehele publiek zal ontvangen”. “Is! Dit duidelijk”, vraagt hij met een zeer zware en dominante stem. Geen haar op mijn hoofd die er op dit moment aan denkt om bijdehand te gaan doen. Met het publiek wat er in de zaal is zal Stefan hier niets aan kunnen veranderen namelijk. De heren zullen dit namelijk eisen. Ik kijk Gabriel aan en verdrink bijna in zijn ogen. Hij ziet dit en het ontroert hem. De chemie tussen ons valt niet te ontkennen. Ik voel me helemaal week worden en ik blijf hem aankijken en hij mij. Ik knik bevestigend naar hem dat ik me zal gedragen waarop hij mijn voorhoofd kust en dan wegloopt naar zijn plaats.

De zaal begint vol te stromen en ik zie alle heren naar me kijken. Sommige komen zelfs dichterbij met een verlekkerde blik in hun ogen. Ik voel me gekwetst en boos worden omdat ze me op dit moment alleen maar als vers vlees zien en niet als persoon. Als ik de heren boos naar me zie kijken keer ik mijn hoofd naar Latiffa en zij probeert me te kalmeren. Ze verteld me dat ik mijn blik maar beter aan kan passen omdat dit me anders wel eens duur zou komen te staan als ik uiteindelijk op de vloer loop. Ze fluistert in mijn oor dat er behoorlijke eikels tussen zitten. Op dat moment voel ik me opstandig worden. Er komen ook andere heren de zaal binnen die veel zachtaardiger ogen en die met respect naar me kijken. Dat ik dat verschil zo goed kan voelen dat doet me goed. Ik ga meteen wat rechterop zitten en lach naar ze. Sommige geven me daarvoor een knipoog. Na enige tijd begin ik ondanks de zachte ondergrond toch mijn knieën en spieren te voelen. Ik denk aan Stefan en aan dat ik hem trots wil maken door gehoorzaam te zijn en mijn best voor Gabriel te doen. Ook de ogen van Gabriel zitten nog in mijn gedachten. Ik blijf daarom ook netjes zitten maar met hele kleine beetjes een beetje te gaan verzitten. Gabriel moet dit hebben gezien en komt op me af gelopen. Ik voel me meteen betrapt en ik begin te kleuren. Even weet ik niet meer waar ik het zoeken moet. Betekend dit dat ik straf ga krijgen. Ik krijg het warm en koud tegelijk, Ik voel me onzeker en geil tegelijk. Ik voel mijn sap langs mijn dijen lopen. Als hij bij me is probeer ik te peilen wat hij denkt maar dit lukt me niet. Hij steekt zijn hand uit om me overeind te helpen en ik voel me opgelucht dat ik op mag staan.

Dit gevoel verdwijnt meteen als sneeuw voor zon als Gabriel iemand roept en ik die persoon aan zie komen lopen met een groot kruis. Ik schud smeken nee naar hem. Er komt een fonkeling in zijn ogen die er donker en hard uitzien. Die fonkeling zorgt voor een vlinder in mijn buik en een heerlijk gevoel in mijn klit. Gabriel ziet dat ik geil en opgewonden raak van het geheel en er verschijnt een lach op zijn gezicht. Ondeugend en brutaal kijk ik daarna terug naar hem waarop hij me bruut vastpakt en mee neemt naar het kruis. Hij plaatst me met mijn rug tegen het kruis en maakt de banden vast. Als ik opstandig en brutaal aan mijn polsbanden ruk grijpt hij me meteen bij mijn keel. Ik moest hem wel aankijken en het enige wat ik zie is zijn oer instinct. Op dat moment wist ik dat ik hem heb waar ik hem hebben wil, ook hij wist dit. Hij was zo dichtbij dat ik zijn heerlijke geur ruik, zo mannelijk en geil, dat mijn ademhaling versnelt. Gabriel zag het meteen en komt tergend langzaam met zijn mond richting mijn oor en zegt; “Ik zou heel voorzichtig zijn juffie!”. Ik kan zien dat hij alle mogelijke moeite doet om zich in te houden. “Het liefst zou ik je hier in je blote kont zetten en deze mooi rood slaan”, vervolgt hij. Mijn ademhaling stokt en mijn hart slaat een slag over. Door deze rauwe woorden voel ik me nog natter worden dan ik al ben. Gabriel is zo dichtbij dat ik zijn snelle ademhaling kan horen. Meteen weet ik dat hij dit ook zo voelt. Als ik naar beneden kijk en zijn gezwollen pik door zijn kleding hen kan zien geniet ik met volle teugen. Het geeft me zo een vrouwelijk gevoel dat ik dit teweeg kan brengen. Gabriel ziet dit en verteld me dat ik een hele geile gloed over me heen heb nu en hij mijn geilheid kan ruiken. Hij waarschuwt me dat er vele mannen in de zaal zijn die hier niet goed mee om kunnen gaan. Ik weet dat hij me van mijn stuk probeert te brengen door dit te zeggen en daardoor heeft het geen effect op me. Ik vertrouw hem volledig en weet dat hij me nooit iets zou laten overkomen en mijn grenzen heilig zijn voor hem. Bijdehand antwoord ik daarom; “Oh is dat zo?

“Volgens mij ben jij op dit moment veel gevaarlijker voor me dan al die mannen in de zaal samen”. Met donkere en zeer geile ogen kijkt hij me diep aan en loopt dan weg. Daar stond ik dan vast aan dat kruis met mijn armen en benen wijd.

Gabriel pakte me meteen bij mijn keel wat ervoor zorgde dat ik hem wel aan moest kijken. Ik zag zijn dominantie en oer instincten. Ik kon zijn geur ruiken want hij was nu heel dichtbij.

Als ik de mannen zie kijken voel ik me klein en vernederd. Het maakt me onzeker en het duiveltje op mijn schouder vertelt me; “Niemand vind jou knap”. En hij heeft gelijk denk ik bij mezelf. “Ja, een makkelijk prooi om te gebruiken en weer weg te gooien dat ben je”, voegt het duiveltje er aan toe. Met mijn 1,67 en 78KG kan ik hem ook geen ongelijk geven. Als ik rond kijk in de zaal, zie ik bij iedereen die naar me kijkt akelige dingen die ze over me denken. Ik voel me boos en opstandig worden en wel zo opstandig dat ik de neiging krijg om zeer domme dingen te gaan doen. Ik heb mezelf slechte en destructieve methodes aangeleerd om met deze gevoelens om te gaan. Binnen no-time stond Gabriel bij me, het was alsof hij dit verwacht had. Ik denk dat hij me lost komt maken maar in werkelijkheid komt hij me alleen waarschuwen dat ik me moet gedragen. Hij herinnerde me eraan waar ik was en dat ondanks dat Stefan er niet was ik een vrij brief heb voor wangedrag, integendeel zelfs. Ik heb er zelf voor gekozen om op de vloer te willen lopen en dit hoort daar bij en zal ik dus moeten doorstaan zoals alle andere meiden dit hebben moeten doen. Door mijn geilheid lukt het me niet om me te focussen op mijn ademhaling. Het feit van mijn omgeving, zijn geur en de chemie tussen ons wordt het alleen maar erger. Mijn hoofd raakt steeds voller en mijn gedachten gaan alle kanten op. Als dan ook mijn klit gaat schreeuwen om aandacht wordt het me teveel en ruk ik aan mijn polsbanden om te kijken of ik los kan komen.

Gabriel grijpt me meteen vast en vertelt me dat ik wat er nu gaat gebeuren ik zelf heb veroorzaakt. Het kan me niets meer schelen en ik ruk nog een keer aan mijn polsbanden. Hij draait zich om en verlaat de ruimte. Ik zie alle mannen verlekkerd kijken zij weten allemaal wat er komen gaat. En ook dat kan me niet schelen. Ik wil maar 1 ding dat gevoel uit mijn lijf en rust in mijn hoofd. Als ik Gabriel terug zie komen met de zweep in zijn handen probeer ik er nog even om onderuit te komen. Eigenlijk meer om te kijken of hij doorzet dan dat ik er daadwerkelijk onderuit wil komen. Hij knikt naar me als teken dat het zeer zeker gaat gebeuren en er geen ontkomen meer aan is. Latiffa die nog steeds naast me staat, vraagt me om in godsnaam gehoorzaam te zijn omdat het anders alleen maar erger wordt. Maar alles gaat langs me heen. Ik kan alleen maar naar Gabriel kijken. Zijn ogen en mijn ogen lijken in elkaar vast te zitten. Als hij eenmaal bij me is maakt hij me los, alsof hij weet dat ik wil ontsnappen grijpt hij me steviger vast. Hij kijkt me strak aan en schud alleen maar nee. Dit is voor mij voldoende om te blijven staan. Gedwee laat ik Latiffa me uit de kleren helpen. Een andere keus heb ik immers niet omdat Gabriel me nog steeds stevig vast heeft. Bruut draait hij me om met mijn buik tegen het kruis en maakt alle banden een voor een weer vast. Hij loopt om het kruis heen en kijkt me aan. Ik kon zijn onuitgesproken vraag of ik in orde ben duidelijk horen. Ik knikte en rechte mijn rug. Het feit dat hij dit heeft gedaan ontroert me en maakt me sterk. Sterk en trots om alle pijn aan te kunnen en te kunnen dragen. Als hij me een blinddoek voor wilt vraag ik hem om dit niet te doen. “Stil!”, klinkt het streng. Meteen ben ik stil en berust ik me in wat er komen gaat. Ik hoor Gabriel weglopen en hem praten met de mannen in de zaal. Ze hebben het over het aantal slagen wat ik moet krijgen. In mezelf gekeerd en met mijn blinddoek om, besef ik dat Gabriel, in opdracht van Stefan, me dit door laten maken om te kunnen groeien. Mijn zelfvertrouwen, die me in mijn jeugd is ontnomen, te laten groeien. Om me te laten geloven in mezelf, mijn schoonheid en mijn kracht.