De Wondere Wereld - 8

Profetieën vliegen om de oren.

Stond ik dan in m’n T-shirtje. In de ijs kou op m’n blote voeten. Godverdomme, hoe was ik hier toch beland. Ik ging naar bed in m’n shirtje en m’n boxer en nu sta ik hier in de sneeuw. Het had een droom kunnen zijn maar de kou deed zo’n zeer dat ik onder tussen wel wakker zou geworden als het ook echt een droom was.

Ik stortte in en dacht dat ik m’n dood tegemoet ging. Maar net voordat ik mijn ogen sloot zag ik de vlammen mij omringen. ‘’Hey! Gaat het?’’ werd er geroepen. Het was een vrouwen stem. Ik keek op maar zag alleen maar iemand die verscholen was onder een donker kleed. Lichtgevende runen zag ik nog schitteren en de vlammen werden al snel groen. En toen viel ik echt weg.

‘’Shit!’’ ik schrok wakker. Het was dus toch een droom. Maar toen keek ik om me heen en realiseerde ik me dat ik niet huis in bed lag. ‘’Je bent wakker.’’ Een opgeluchte vriendelijke stem kwam mij tegemoet. Ik keek verschrikt op en zag haar toen zitten. ‘’Ik ben Noa, ik heb je gered. Hoe voel je je?’’ ik keek haar aan en het meest vriendelijke en lieve gezicht keek me nu verwonderd aan. ‘’Oh, tyfus!’’ ik had een erectie gekregen bij het zien van haar en die probeerde ik schuil te houden. Ze schoot juist in de lach. ‘’Ik had hem al gezien hoor. Je tentje stond al een tijdje.’’ Ik schaamde me kapot. ‘’Geeft toch niets.’’ Zei ze volwassen. Want dat was ze niet. Het was nog maar een jong meisje. Haar gewaad deed ze uit en legde ze op een koffer. ‘’Waar ben ik?’’ vroeg ik.

Ze legde me uit dat ze me uit de kou heeft gehaald, of eigenlijk, haar volgeling. Ik begreep haar nog niet zo goed. Ik lag in haar tent in haar bed in een streek die ze Icecrown noemde. ‘’Icecrown?!’’ ik sprong op. Mijn stijve wees nu in haar richting en snel klom ik weer terug in bed. ‘’Het is goed, je bent veilig.’’ Haar donkere ogen keken me lief aan en tot mijn verbazing kleedde ze zich verder uit.

Icecrown, niets kon hier overleven. Maar belangrijker nog, ik was in Azeroth! Een andere wereld die ik kende van mijn computer spel. Maar nog belangrijker..! Noa, wat een prachtige jonge meid bleek te zijn, kroop bij mij in bed nu. naakt!

Ik voelde haar lichaam over mijn kruis wurmen. Ik had mezelf onder de dekens verstopt maar Noa was bij mijn voeten er onder gekropen. Ze kwam aan de andere kant er onder vandaan en gaf me een kus. ‘’Wat is je naam?’’ vroeg ze lief. Ze had een groene gloed in haar ogen maar daar vroeg ik verder niet naar. ‘’Carter.’’ Zei ik alleen zenuwachtig. ‘’Carter, maak je nu maar geen zorgen. Je bent veilig. Laat mij maar even m’n gang gaan.’’ Ze had prachtig lang bruin haar en die zwijmelende ogen lieten mij smachten naar alles wat ze van plan was.

Haar slanke jonge tienerlichaam gleed onder de dekens en even later voelde ik hoe mijn onderbroek door haar werd uitgetrokken. Haar zachte handen gleden over de harde piemel van mij heen. Dit was een betere droom, als het een droom was. ‘’Ah, jezus!’’ ze stopte gewoon m’n lul zonder pardon in haar mondje. Een keer maar. Ze tilde de deken even kort omhoog om me iets te melden. ‘’Ik vroeg me al af of je een wapen bij je droeg, maar hier draag jij je slagwerk dus.’’ Ik kon niet reageren of de deken trok ze alweer over haar heen. Het meisje sabbelde op mijn eikel en liet mij kermen van genot.

De dekens gingen op en neer en voelde haar hoofdje passend meezuigen op mijn lul. Dit was gekkenwerk. Een kaarsje lichtte de sfeervolle tent op en bij de ingang viel zo af en toe was sneeuw naar binnen. En ik lag hier maar warm onder de dekens. Het werd erg warm zelfs. Zwetend lag ik te kreunen en wachtte ik op deze Noa die mij langzaam maar zeker klaar aan het pijpen was. Ze wisselde het zuigen zo nu en dan af met wat stevig getrek en zo kwam ze dan even op adem. Altijd maar kort en daar ging ze weer. Scheldend en kreunend lag ik te kronkelen. Ze drukte met een hand tegen het bed aan en haar andere hand werkte daarna prima samen met haar zuigende lippen en slingerende tong.

Huppakee, daar was het dan eindelijk. Het meisje zoog gewoon door alsof ze niet anders gewend was en slikte alles gelijk door. Eenmaal klaar kwam ze op m’n borst liggen en begon ze met te knuffelen.

‘’Zo, meester. Heb ik u goed gedaan?’’ ik schrok van haar woorden. ‘’Meester!?’’ vroeg ik haar geschokt. Ze lachte vriendelijk naar me. ‘’Ja, ik wist dat u zou komen. De profetie sprak over de locatie. Jij zal ons redden. De grote krijger. De heilige der heiligste. Meester van de magie. Heerser van het duister…’’ ze wou nog verder doorgaan maar ik stopte haar. ‘’Waar heb je het over?’’ vroeg ik haar. Haar warme lichaam lag overigens prima op mij zo en dat gepijp was ook helemaal geweldig, maar ik snapte er niets van. Maar rustig legde ze me alles met een glimlach uit terwijl ze lekker over me heen wreef. ‘’De profetie verklaarde dat een jonge man in Icecrown zou opduiken uit een andere dimensie, en degene die hem zou vinden moest hem voorzien in al zijn behoeftes.’’ Okay, ik snapte het nu al wel redelijk. Ze ging verder. ‘’je stierf in de kou, bijna, dus ik gaf je warmte. Toen ik die stijve van je zag, wist ik dat ik je ook daar in moest voorzien. En met plezier, Carter.’’ Klonk geheel logisch. Maar was nog steeds wel vreemd.

‘’En nu?’’ ze keek me overtuigd aan. ‘’Trainen. Toch?’’ zo overtuigd was ze dan weer niet en de twijfeling was van haar gezicht af te lezen. ‘’Uhm, ik denk dat we naar Dalaran moeten en dan naar Stormwind, denk je niet?’’ ik knikte. Dat waren in ieder geval veilige plekken, wat Icecrown niet was. ‘’Wanneer gaan we?’’ ‘’Nu?’’ zei ze weer vertwijfeld. ‘’Mesus! We gaan over een uurtje, bereid je voor.’’ Ik keek verbaasd op. ‘’Mesus?’’ ‘’ja, m’n volgeling.’’

De tent ging open een grote stenen constructie tuurde naar binnen. ‘’Jij bent een warlock?’’ vroeg ik haar nog. Lachend knikte ze. ‘’Ik voel dat je weer behoefte hebt?’’ ik keek haar vreemd aan en bedacht het even. ‘’Oh! Jah, sorry.’’ Ik had weer een stijve gekregen. ‘’Geeft niets.’’ Zei ze opgewekt. ‘’de profetie vertelde al dat je vruchtbaar zou zijn.’’ Dat was wel raar om te horen. ‘’Mesus, houd nog maar even de wacht.’’ En het monster verdween en Noa ook. Sabbelend liet ik haar mijn stijve nu voor een tweede maal verwennen. ‘’Wil je niet...? je weet wel.’’ Ik durfde het haar niet te vragen. Ouder dan een jaar of 15 kon ze niet zijn. Ze kwam snel tevoorschijn. ‘’nee, dat zou te veel lawaai maken.’’ Zei ze vlug en met een knipoog verdween ze weer. Ik liet haar dan maar haar gang gaan.

Wat als een nare droom begon eindigde in iets fantastisch, al betwijfel ik of dit het einde was. Als een blije jongen die net twee keer klaar gepijpt was door een lekkere jonge meid, stond ik verheugd naast m’n bed. Ze had wat reserve kleren voor me en zo maakte we ons weer klaar voor de kou. De toch naar Dalaran. Een tocht met veel gevaren maar ik denk dat dit avontuur velen malen beter zal zijn dan mijn oude leven. Op het avontuur!