Harry De Boer Op - 7

Het eerste wat Harry had gedaan toen hij zijn kwelgeest de boerin had verrast, overmeesterd en veilig vastgeklonken, was die pijnlijke vishaakjes uit zijn voorhuid verwijderen en de acht spijkers voorzichtig uit mijn balzak trekken. Die spijkers waren een beetje een geworden met het hout waarin ze gespijkerd waren en kwamen maar moeilijk los.

Het was een wereld van verschil, toen de pijn een beetje wegtrok uit zijn voorhuid en het vel van zijn balzak. Het plankje en de plastic ring gooide hij in de vuilnisbak, net als de spijkers en de vishaakjes. Hoewel, hij haalde ze er toch maar weer uit. Je wist maar nooit wanneer ze van pas zouden komen …

Hij had besloten het geïsoleerd liggende boerenbedrijf – met hulp van Nel en de boer – voort te zetten en de boerin als een zeug te laten 'vegeteren'. Hij wist genoeg naar zijn inwerkperiode om de dagelijkse gang van zaken op het boerenbedrijf te managen. Hij kon de boerin helaas niet van de aardbodem laten verdwijnen, maar hij zou haar betaald zetten voor wat zij hem had aangedaan in nauwelijks twee weken tijd en wat hem bijna in een lichamelijk en geestelijk wrak had doen veranderen. Totdat hij het zat was en de rollen had omgekeerd.

Hij liep naar de stallen, waar de ineengezakte boerin enigszins opleefde en meteen weer begon te schelden en tieren. 'Denk jij dat je hiermee weg komt, mannetje? De boer zal mij losmaken en mijn wraak zal zoet zijn. Wat je tot nu toe hebt meegemaakt zal verbleken bij wat er nog komt. Maak me nu los! Je gaat hier dikke spijt van krijgen!'

Harry probeerde koel te blijven en in controle. Ondanks het hart dat in zijn keel bonkte, begon hij resoluut de kleren van de boerin af te scheuren. Haar rok ging het makkelijkst, die trok zo van haar kont, daarna ging hij verder met de rest, te beginnen met haar enorme onderbroek. Dat maakte haar nog bozer. Ze probeerde zich te verweren, maar dat lukte nauwelijks. Ze deelde trappen uit met mijn haar benen, maar die ontweek Harry handig. Het laatste kledingstuk dat hij aan flarden trok,was een enorme beha.

Haar witte blubberige naakte lichaam hield de boerin liever verborgen. De boer mocht af en toe in het halfdonker de achterkant zien (en voelen) als hij zijn verplichte doggy-neuknummertje had, om te zorgen dat de boerin niet uitdroogde en om hem zijn zaad te laten lozen, maar verder geen kijkvolk. Daarom ging ze ook nooit naar een dokter. Ze schaamde zich voor haar volume.

En nu lag ze, toen Harry klaar was met het verwijderen van haar kleding, piemelnaakt. Als een roze zeug. Alleen de ring door haar neus ontbrak. En vooralsnog de geur van varkens. Was die ring wellicht een leuk ideetje voor Harry?

Harry wist even niet wat zijn volgende stap moest zijn. Uit besluiteloosheid deed hij zijn gulp open, pakte zijn slappe piemel vast en begon in haar gezicht te plassen. Proestend probeerde de boerin weg te kruipen, maar ze had te weinig bewegingsvrijheid door de handboeien. En flinke straal pis kwam in haar ogen terecht. En Harry kreeg er een kick van, merkte hij.

'Dit is de grens, Harry. Die heb je nu overschreden. Nu zijn de rapen echt gaar.' Ze kon het kennelijk niet laten om in agrarische beeldspraken te denken en praten. Harry zat er niet mee en zou nog wel wat meer dingen van stal halen om te laten zien wie nu de lakens uitdeelde. Hij zou haar sowieso op streng dieet zetten, zodat haar toch al ruime vel nog meer ging lubberen, want bij dat idee raakte hij best wel opgewonden. Hoeveel hang-ups had hij eigenlijk nog meer? Zijn slaaf zijn en zijn onderdanige karakter hadden tot nu toe een hoop andere voorkeuren in de weg gezeten.

Zo bedacht hij zich dat hij haar vlezige schaamlippen aan dat ellendige plankje zou gaan vastspijkeren en die vishaakjes in haar zware borsten zou hangen. Hij werd enorm geil bij dit idee en kon bijna niet wachten. Maar het was zaak om de boerin eerst uit te hongeren en te verzwakken. Ze zou nu nog te veel tegenstribbelen, vreesde hij. Bovendien had hij bij zo'n exercitie sowieso de hulp van de boer en/of Nel nodig.

Maar hij kon deze kinky ideeën niet uit zijn hoofd zetten, zat te vol met wraakgevoelens en liep naar de keuken om twee vishaakjes te pakken. Toen hij terug was, hield hij met een voet de spartelende boerin in bedwang, pakte een tepel tussen twee vingers, kneep erin en duwde er vervolgens impulsief een vishaak in. Die kwam er braaf aan de andere kant weer uit. De boerin gilde als een mager speenvarken. 'Zo, nu weet je wat voor pijn ik heb moeten doorstaan. En er komt nog veel meer!' En hij pakte de andere tepel, om daar ook een vishaak doorheen te jagen.

De eerste 'speldenprik' was uitgedeeld door Harry. Zijn wraak op de vastgebonden en machteloze boerin zou zoet zijn en ze had nu twee vishaakjes door haar dikke spenen. Vloekend en grommend had ze de pijn verbeten. Harry was extra geil geworden door de macht die hij over zijn voormalige sadistische meesteres uitoefende en wilde nu meer.

Hij had een flinke erectie gekregen toen hij de vishaakjes door de tepels van de gillende boerin duwde. Pijn bij anderen wond hem enorm op, merkte hij. Hij liep terug naar de keuken en nam het hele doosje vishaakjes mee. De boer en Nel bleven zwijgend achter aan de keukentafel. Geen zin om getuige te zijn van wat zij vermoedden dat komen ging. Ze legden zich bij de nieuwe situatie neer.

De boerin zag Harry aankomen met het doosje, herkende het, trok aan de handboeien en riep: 'Ooh nee, niet nog meer!' Harry reageerde verontwaardigd met: 'Wist je bij mij van ophouden dan, vuile dikke zeug? Je hebt geen recht van spreken en krijgt nu je verdiende loon.' Hij dacht even na en besefte toen dat hij dit klusje niet alleen aankon en riep daarop naar de keuken, dat de boer moest komen om te helpen.

Liefst wilde de boer in de grond zakken en zich dood houden, maar dat ging niet. Hij moest óf solidair zijn met zijn sadistische vrouw, die jarenlang ook allerlei vernederende spelletjes met hem had gespeeld en hem vaak medeplichtig had gemaakt aan haar misbruik van knechten, óf hij moest verder met de nieuwe machtshebber: Harry. Hij koos uiteraard opportunistisch voor de laatste. Geef hem eens ongelijk.

'Boer, ik wil wat vishaakjes door haar schaamlippen duwen. Dat lijkt me wel een geil gezicht: twee door haar spenen en een stuk of wat door haar dikke schaamlippen. Maar dan moet jij haar wel een beetje in bedwang houden'.

De boerin begon meteen op haar ega in te praten (haar enige kans) en dreigde met hel en verdoemenis als hij zo stom was de kant van Harry te kiezen. De boer keek haar quasi-schuldig aan en zei wijselijk niks. In discussie gaan met haar had nooit veel zin gehad. 

Harry zei dat de boer haar benen wijd moest houden en omgekeerd op haar bovenlijf moest gaan zitten. Daardoor kon de boerin weinig meer uitrichten. Ze keek nu tegen de zwaarbehaarde gorillarug van de stevige boer aan en haar intimiderende scheldkanonnade gleed zonder effect af langs diezelfde rug. De boer hoorde haar wel, maar zag haar gezicht ten minste niet meer. En voelde daardoor ook niet langer de druk om te reageren.

Harry had intussen haar rechterschaamlip van de kolossale boerin met twee vingers beetgepakt en flink uitgerekt. Vervolgens hij had een vishaakje beetgepakt en – beginnend aan de onderkant – tussen die vingers door in haar vlees geduwd, zodat het haakje er aan de andere kant weer braaf uitkwam. Dat ging gepaard met een enorm gegil, maar in de verre omtrek kon niemand de boerin horen, behalve Nel en een heleboel koeien. Waarvan sommige nerveus om zich heen begonnen te kijken.

Harry pakte een volgend vishaakje, trok weer aan de rechterschaamlip, zag het ene haakje meebewegen en prikte een halve centimeter verder naar binnen. Weer een gil, maar het deed hem weinig. Behalve zijn seksuele opwinding naar recordhoogte opstuwen. Goh, dat hem dit zoveel genoegen zou verschaffen. Sweet revenge! Hij zag nog zeker 10 haakjes in het doosje liggen en was van plan die allemaal een mooie plaats te geven, eerlijk verdeeld over twee kanten.

De boerin gaf haar verzet grotendeels op, waardoor het gegil afnam. De boer keek met 'dokter' Harry mee en constateerde dat de dikke kut van zijn vrouw er met een minuut geiler uit begon te zien. Hij vond die vishaakjes wel mooi bij haar, al hadden ze eerder heel pijnlijk aan zijn eigen voorhuid vastgezeten, uitgerekt naar een grote plastic ring. Hij dus ook.

Uiteindelijk zaten er 14 vishaakjes in de boerin: 2 in haar tepels en 12 in haar schaamlippen, 6 rechts en 6 links. Mooi symmetrisch. Harry keek voldaan naar zijn werk, zag kleine bloeddruppeltjes her en der, maar dat hoorde er nu eenmaal bij. Hij liep terug naar de keuken, pakte daar de hamer waarmee de boerin een week geleden de spijkertjes in zijn balzak had geslagen en liep terug naar de stal.

De schaamlippen van de boerin stonden redelijk uiteen en hij likte aan de steel van de hamer. Vervolgens joeg hij het hout met veel kracht in de kut van de boerin. 'Zo, die mag even kennismaken'. Hij begon de steel heen en weer te bewegen, maar vond in de uitgewoonde kut van de boerin weinig weerstand. 

Daarom maakte hij haar poepertje nat, stak een vinger in haar dikke kont en stopte vervolgens de steel van de kamer een gat verder. De ruime kut van de boerin was geen 'partij' voor de hamersteel, haar kontje wellicht wel. Onder luid gekreun stootte hij zeker vijftien centimeter van de steel in de kont van de hulpeloze boerin, die een verrassende scheet produceerde en daarna een zacht gekreun liet horen. Het was moeilijk te herkennen of dit pijn was of genot, of allebei. Bij die maffe boerin was alles mogelijk.