Een Meertje In Finland - 7

Naderend afscheid

De dagen gingen voorbij en de dag van het afscheid kwam steeds dichterbij.
Erik zat steeds vaker piekerend voor zijn tentje en probeerde voor zichzelf de zaken op een rij te zetten. Hij was naar een eenzame bestemming in Finland gereisd om te kunnen nadenken, maar daar waren de vier zusjes verschenen en hij was als een blok gevallen voor twee van hen en dat was nog wederzijds ook. Ze hadden hem gevraagd om bij hun te komen wonen op een kasteel dat ze kennelijk hadden. Maar kon hij zomaar zijn baan opgeven? En hoe zat dat dan met geld? Gingen zij hem een toelage geven of zoiets? En hoe moest het met zijn hypotheek? Hij besloot om er thuis een besluit over te nemen.
Maar telkens klonken Ellens woorden plotseling in zijn hoofd… “Als je straks thuis bent dan komen we gewoon met een grote verhuiswagen en dan ontvoeren we je naar ons kasteel…”

De kleintjes lagen op hun bedjes in hun tent.
Mea fluisterde tegen Heleen “ik wil het zoooo graag nog een keer met hem doen, ik heb me de hele week al ingehouden omdat die twee hem voortdurend claimen maar voordat hij weer naar huis gaat wil ik het nog een keer met hem doen. Ooohh ik lig de hele tijd te denken aan die heerlijke dikke paal die me open boort en dan helemaal suf ramt… ooohhhmmm”
Heleen keek naar haar zusje en streelde over haar buik.
“Ooohh Leentje… niet doen, dan kom ik…”
Heleen had geen medelijden; “Niet zeuren geile slet” gromde ze en ze dreef twee vingers diep in het kutje van Mea. “Whoeoeoehh…” gilde die, want dat had ze niet verwacht, maar meteen golfde haar kutsap over Heleens handje doordat ze wild schokkend klaarkwam.
“Oooohh lieve schat, als we elkaar toch niet hadden” kreunde ze en ze stak op haar beurt haar middelvinger in Heleens poesje.. Die had ook niet veel nodig en na een paar minuten van kussen en vingeren lag zij ook innig verstrengeld in haar zusjes armen te genieten van haar orgasme.

Een uurtje later

“Erik kom eens” klonk het uit de hut. Mea zat in een klein blauw bikini broekje wijdbeens op de tafel. Ze spreidde haar armen en benen naar hem uit. Erik stapte tussen haar benen en sloeg zijn armen om haar heen. Ze hief haar hoofd naar hem op en ze kusten elkaar. “Erik ik wil zo graag nog een keer met je vrijen voor we naar huis gaan” Erik voelde haar stevige borsten tegen zijn lichaam en twijfelde niet lang. Haar jonge stevige lichaam en het zoete tongetje dat hem kuste waren gewoon niet te weerstaan.
Ze hopte van de tafel af en trok hem mee naar buiten naar zijn tentje.
“Erik dit is de laatste keer deze vakantie, dus doe het lang en heel lekker met me. Want weet wat je versmaadt mannetje… je bent wel tien jaar ouder dan ik maar ik zie in je ogen wat je voelt.” Ze maakte de strikjes van haar broekje los zodat het op de grond viel. Erik grinnikte. Hij legde het grietje op het matrasje en trok haar benen uit elkaar. Haar roze spleetje glinsterde nat van verlangen.
“Hmm Erik, wil je het hééél langzaam doen? Dat vind ik zo heeeeerlijk” kreunde ze.
Hij grijnsde om haar ‘bestelling’, maar hij wist wat ze bedoelde. De vorige keer was het behoorlijk stevig geweest, maar nu wilde ze genieten van elk moment.
Sabbelend aan haar heerlijke borsten streelde hij haar buik. Hij voelde haar sidderen onder zijn aanraking. Ze duwde zijn hoofd naar beneden, de bedoeling was duidelijk. Hij kuste haar kutje en likte door het zachte roze spleetje naar haar kleine maar oh zo gevoelige klitje. “Hmmmm” kreunde ze zacht.
Toen keek ze hem aan en knikte. Hij positioneerde zich in missionaris positie en legde zijn eikel in haar openingetje. Millimeter voor millimeter drong hij in haar kutje. Hij voelde hoe het spleetje wild pulseerde en hij zag in haar ogen het enorme genot wat hij bij haar teweeg bracht. Toen zijn eikel haar g-spotje passeerde kon ze haar orgasme niet meer tegenhouden en rillend en kreunend trok het genot door haar lijf. Al die tijd had ze Erik strak aangekeken. Erik duwde in dezelfde trage beweging zijn pik zo diep in haar kutje dat hij niet verder kon en toen begon hij haar met rustige lange halen te neuken. Mea onderging het met openhangende mond en genoot van elke beweging.
Teder maar toch met de ongeremdheid die haar eigen was liet ze zich door hem nemen en toen ze naar haar tentje terug ging fluisterde ze. “Dit zal ik nooit vergeten”. En toen draaide ze zich om.

Heleen kwam een uurtje later. Ze was gekleed in een polo shirt en een kort spijkerrokje. “Hoi Erik, ik kom afscheid van je nemen.”
Erik zat in zijn campingstoeltje en nodigde haar met een gebaar uit om naast hem te komen zitten. Ze ging naast hem zitten met haar knieën tegen elkaar aan en haar onderbenen gesloten opzij.
“Erik” begon ze “thuis heb ik Peter en Mea heeft Ulli, maar hier hebben we met jou kennis gemaakt. Jij bent de man waar Manon en Ellen eigenlijk al hun hele leven naar zochten. Iemand waar ze allebei gek op zouden zijn en die hun helemaal begreep en aanvulde. Ze wilden altijd iemand waar ze samen gelukkig mee konden worden net zoals onze moeders.” Erik knikte. “Maar Mea en ik zijn ook heel erg gek op je dus ….” Ze stopte en veegde met haar hand langs haar ogen. Toen stond ze op en liep weg. Maar plotseling keerde ze zich weer om en vloog in zijn armen. “Ohhh Erik ik zal je zo missen” snikte ze. Hij trok haar tegen zich aan en streelde haar. Zijn handen gingen over haar blote billen, maar er was geen enkele seksuele bedoeling bij. Alleen maar diepe genegenheid en onvoorwaardelijk vertrouwen.
Zo hielden ze elkaar lang vast. “Lieve Heleen, ik denk aan niets anders.” fluisterde hij.
Heleen keek hem lang en doordringend aan maar ze zei niets. Toen stond ze op en ging naar haar tent.

Ellen en Manon kwamen samen. Zoals altijd gingen ze tegenover elkaar zitten in een driehoekje. Ellen begon. “Erik, jij bent de enige man bij wie ik durf te huilen. Je zal me nooit uitlachen of bespotten. Blijf alsjeblieft bij ons. Ik heb nog niet eerder iemand ontmoet die ik zo absoluut vertrouw als jij”
Manon vulde haar aan. “Je vult ons ideaal aan. Jij kan ons samen als één persoon laten zijn.”
Ellen ging door: “Wij hebben altijd dingen aan de ander over gelaten. Samen waren we compleet, maar elk afzonderlijk missen we allebei een boel. En dus hebben we altijd gezocht naar iemand die ons in een relatie kon binden. En we denken dat we die nu hebben gevonden.”
Ze stonden op en liepen naar hun tent.
Erik keek ze na door een waas van tranen maar kon geen woord uitbrengen.

Nog nooit had hij zichzelf een grotere klootzak gevonden en nog nooit had pure liefde hem zo diep ongelukkig gemaakt.


Dag twaalf


De laatste dag was aangebroken. Doordat hij alleen ‘onder protectie’ van de meiden op de kampplaats mocht blijven moest hij gelijk met hun vertrekken.
Hij pakte zijn tent in en laadde die op zijn motor. Voor het eerst in twee weken had hij zijn motorpak weer aan het voelde als een middeleeuws harnas.

De meiden waren op hun eigen manier aan het inpakken. Ze liepen op blote voeten rond in shorts en hemdjes en overal lagen stapeltjes. Erik besloot om zich er niet mee te bemoeien.

Plotseling kwam Manon naar hem toe.
“Erik, ik vraag het voor de laatste keer.. wil je echt niet met ons mee komen?”
“Lieve Manon, ik ben zo bang… mijn vorige relatie is mislukt en nu vragen de twee mooiste en liefste vrouwen die ik ken of ik voor ze wil kiezen… ik ben zo bang dat ik dat verkloot….. geef me alsjeblieft een beetje tijd..”
Ze pakte hem bij zijn schouders “Erik… IK HOU VAN JE!!!” tranen liepen over haar wangen en ze sloeg haar armen om hem heen alsof ze hem nooit meer wilde laten gaan.
Hij kuste haar betraande gezicht. “Manon ik bel je zodra ik thuis ben. Dat beloof ik je.”
Ze keek hem aan “Maar als je niet binnen een week belt dan kom ik je gewoon halen. En denk er om. Dat is geen grapje!! Want je hebt beloofd dat je niet met me zou spelen…” Erik herinnerde zich dat hij dat inderdaad had gezegd toen ze elkaar net kenden.
Het was bij Manon liefde op het eerste gezicht geweest. Bij hem had het een dag langer geduurd, maar toen was hij ook voor haar gevallen, maar nu twijfelde hij toch weer. Ze was schatrijk en ook wel een beetje verwend, zou dat werken? Hij besloot er op de terugreis rustig over na te denken.

Hij nam afscheid van de anderen. Ellen hield hem lang vast. “Erik je weet wat ik voor je voel. Ik weet ook wat Manon gezegd heeft. Speel niet met ons want we menen het bloedserieus. Als je Manon niet belt dan komen we je halen, want we laten je nooit meer los!” Hij lachte naar haar maar Ellen lachte niet terug. Haar blik was dof. Haar mond vormde heel stil de woorden ‘ik hou van je’ en toen draaide ze zich snel om, maar Erik zag de tranen in haar ogen.

Hij startte zijn motor en klapte het vizier van zijn helm dicht. Toen keerde hij zich naar de vier meiden en zwaaide. Terwijl hij wegreed zag hij in zijn spiegel dat Ellen en Manon en de kleintjes hem nakeken zonder te zwaaien.