Meneer Mamba

Eveline kon thuis blijven werken. Op zich fijn, voor de kinderen en zo, maar na bijna twee jaar werd het ook een beetje saai. De verveling begon langzaam toe te slaan. Ze was alweer net de dertig gepasseerd, ruim tien jaar getrouwd en daarvan ook al acht jaar moeder, ondertussen zes jaar van twee kinderen. Ze had haar man, Mark, al op de middelbare school ontmoet, en het is nooit overgegaan. Getrouwd toen ze nog jong was, en ook al jong moeder geworden. Dat was wat ze wilde. Toen. En alhoewel haar leven prettig was, denkt ze soms toch terug aan hoe het anders had kunnen zijn. Was het niet te snel gegaan. Dat gebeurde er met haar omdat de verveling toesloeg. Ze had een mooie baan in de administratie van een groot bedrijf, en ook haar man had goed geboert. Ze hadden sinds kort hun eigen kleine kasteeltje kunnen kopen in de nog relatief goedkope Flevopolder, maar hadden daar wel hun meeste vrienden en familie voor achter gelaten. Eveline bracht de meeste dagen dan ook alleen door. Manlief werkte vaak tot laat in de avond, en als de kinderen, Set en Lia, klaar waren op school, gingen ze vaak gelijk door naar de vereniging. Huisdieren hadden ze niet. Ze was of aan het werk, of aan het werk in huis. Een werkster wilde ze niet. Dan had ze in ieder geval iets te doen. Vriendinnen had ze nog niet kunnen maken. Ze twijfelde om zich bij een yogagroep aan te sluiten, maar deed dat nu nog gewoon thuis. Verder een beetje fitnessen of lezen... Het was niet veel. En het zou ook niet genoeg blijken te zijn voor deze jonge moeder, die blijkbaar nog niet genoeg geleefd had.

Eveline was een prachtige vrouw. Moeder van twee, maar een lichaam om door een ringetje te halen. Ze had halflang, blond haar wat net niet tot haar schouders raakte, en een lief en speels gezicht, met mooie, donkere ogen in contrast tot dat lichte, blonde haar. Haar borsten waren ferm en stevig, maar niet te groot. En dat ze graag sportte, was zeker te zien. Mooie lange benen, een platte buik... Dit was de milf zoals die hoort te zijn. Hier droomde elke jongen van. Zij werd over een aantal jaar die moeder waar elk vriendje van Set mee begint tijdens het ontdekken van masturbatie. Het was gewoon zonde dat zij bijna niet gezien werd, los van wat videocalls die ze zo nu en dan moest doen. Daar maakte ze zich dan nog net wat extra voor op, en dat loonde vaak als ze wat geregeld moest krijgen bij mannelijke collega's. Ze maakt zo nu en dan dankbaar gebruik van haar lichaam en schoonheid. Als er dan met haar geflirt werd, vroeg ze zich soms af, wat allemaal gekund had als ze niet zo snel haar ware was tegengekomen. Was ze die wel tegengekomen? Het waren gedachtes die zomaar konden opkomen, en die ze dan ook net zo snel schamend kon wegduwen. Want ze was gelukkig. Dat vertelde ze iedereen.

Ze vanochtend een call gehad, en aangezien ze met het thuiswerken haar eigen werk kon indelen, en dit effectief deed, had ze vaak hele dagdelen vrij. Na het middaguur was ze klaar. Ze had snel wat makkelijks aangetrokken, en na een korte, maar pittige yogaoefening, plofte ze neer op de bank met een tijdschrift voor haar neus en een kopje thee in de hand. De kinderen waren bijna klaar met school, maar Set ging naar de scouting, en Lia werd opgehaald door de moeder van een vriendin van haar om naar de manage te gaan, zoals bijna elke dag het geval was. Zelf voelde ze er niet zo veel voor om die actieve moeder te zijn. Niet meer. Ze leek de laatste tijd liever alleen te zijn, als het kon, al zou ze altijd die liefdevolle moeder blijven. Maar dan wel thuis. Haar kinderen waren veel makkelijker geaard, dan zij. Zo kwam ze ook niet snel aan nieuwe kennissen, maar dit leek ze bewust te doen. Het was nooit helemaal haar plan geweest om deze kant op te verhuizen. Des te verrassender was het dat de bel ging, en ze daar opeens een vriendelijk gezicht trof. Ze had toch niks besteld, dacht ze nog, toen ze de donkere man door het glas zag staan van de voordeur.

'Ja, hallo?' vroeg ze voorzichtig. Ze had de deur niet verder geopend dan een kier en keek om de hoek met voorzichtigheid. Daar zag ze een lange, donkere man staan van halverwege de veertig.

'Uh, hoi.' begon hij nog aarzelend. 'Alles goed?' vroeg hij door de manier waarop zij opendeed. Eveline knikte maar. 'Ik ben William. Woon hier met in de buurt en was bezig met een rondje kennismaken.' zei hij toen wel enthousiast. Eveline dacht goed na. Dat huis op de hoek was verkocht. Ze had nog niet gezien aan wie.

'Van op de hoek?' vroeg ze kortaf.

'Ja, dat klopt.' zei hij nog. 'Als het niet gelegen komt, moet je het zeggen, hoor.' bood hij nog aan, want hij voelde zich niet welkom door haar argwanende blik en gedrag. Ze keek hem kort aan en liet haar ogen ook snel over zijn hele postuur gaan. William was nogal een verschijning. Niet iemand die ze in deze buurt verwachte. Hij was lang, gespierd en donker. Hij had een mooie lach en een kaal hoofd. Hij droeg een vrij strak rood T-shirt en een kort zwart broekje. Zijn armen, schouders en benen waren gespierd en zichtbaar. Maar ook zijn torso oogde al gespierd, zo bedekt door de rode stof. Ook viel haar de meer dan gezonde bobbel op in zijn broek. Ze besefte ook wel hoe ze overkwam, en opende vervolgens maar de deur, nu ze inzag dat hier geen kwaad inzat.

'Volgens mijn heeft mijn man je al een keer gezien. Mark.' zei ze William.

'Oh ja, dat klopt. Met de krulletjes.' lachte hij vriendelijk'.

'Ja, ik ben Eveline.' zei ze uiteindelijk en er kon zelfs een vriendelijke lach vanaf. Ook William nam kort de tijd om te analyseren wat hij zag. Beide personen hadden niet lang nodig om een hevige indruk op elkaar te maken. Doordat Eveline nog aan de yoga was gegaan, droeg ze een lange, loshangende, groene broek met daarboven een eenvoudig zwart, mouwloos topje, wat haar wel een flinke decolleté gaf. Het beviel hem zeer. En gek genoeg beviel hij haar ook. Ze had bet nooit zo gehad op donkere typjes.

Eveline vroeg hem binnen. Enige spanning vond haar. Ze zag hem kijken en dat deed haar goed. Ze had niks te doen en vond in deze man misschien wel een goede buur. En misschien wel meer... William ging gretig op de aanbieding in, en even later zaten de twee in de grote achtertuin met een glas rosé, en kwam er al snel een levendig gesprek op gang waarin Eveline eerst moest vertellen over haar leven en gezin, wat ze graag deed. Daarna vroeg ze nieuwsgierig terug naar het zijne. William was hier naartoe verhuisd en vertelde een sportschool te openen in het dorp. Hij was 44 jaar oud, en woonde samen met zijn vriendin Stella. Die moest ze ook maar een keer ontmoeten, vond hij. Er ging al snel een uurtje voorbij en er werd steeds vriendelijker tegen elkaar gedaan. Het klikte tussen de twee. William vertelde dat ze zijn pand nog aan het inrichten waren en nu nog tijd over had. Eveline speelde daaropin door te zeggen dat hij altijd welkom was voor een glaasje rosé. Daar ging hij haar aanhouden. Hij voelde zich ook al meteen enorm aangetrokken tot haar. Hij kon niet geloven dat deze vrouw moeder was van twee kinderen. Hij had haar geschat op 23. Iets wat hij baar ook zei, en waar de wangen van Eveline dezelfde kleur kregen als het drankje in haar glas. Zelf gaf ze hem geen compliment terug, maar vond ze ook wel het een en ander van hem. Niet verwacht toen ze de deur opendeed. Hij was aardig en grappig en gevat, en sprak ook keurig Nederlands. Dat laatste vond ze belangrijk. Ook zijn lichaam was complimenten waardig. Ze liet zo nu en dan haar ogen over de rondingen van zijn spieren gaan, en was erg onder de indruk. Dit was pas een echte man. Toen hij opstond om te gaan, kon ze het niet laten vlug naar die gezonde bobbel in zijn broek te kijken. Dat was ze niet vergeten en vond ze toch wel interessant. Ze liep met hem mee naar de gang en liet hem uit. Ze lachte van oor tot oor en toen hij uit beeld was, kon ze niet geloven dat ze zich zo voelde. Ze schaamde zich een beetje. Want ze had het stiekem leuk gehad met een andere man in haar huis. Zo zag ze het. En die kriebels in haar buik en de nieuwsgierig in haar mooie, blonde koppie baarden haar ook zorgen.

'Hoorde dat je de buurman had ontmoet? Van het hoekje?' Hij begon erover net nadar de kinderen op bed lagen. Ze was heel de avond al wat stil en met gemengde gevoelens dacht ze steeds maar terug naar eerder vandaag.

'Ja, klopt. Hij kwam zich voorstellen.' zei ze alsof ze het al vergeten was. 'Aardige man, hoor. Jij ook al dan?' vroeg ze snel terug.

'Nee, van een afstandje gezien.' Mark was niet zo'n held. 'Maar de buurvrouw zei het, van het hoekje.'

'Oh ja. Heet ze Stella?' dacht ze zich nog te kunnen herinneren.

'Klopt. Aardige meid.' noemde hij haar, en Mark leek even op te fleuren nu hij aan haar dacht. Het viel Eveline niet op. Zij dacht namelijk tegelijkertijd even aan William, en fleurde net zo op. De nieuwe buren hadden al een aardige indruk weten te maken. Maar of het wederzijds was, was nog maar de vraag.