Stan Op Zoek - 20

Laatste deel, ja, het slot van deze serie.

Slotdeel is vanuit de ogen van Joeri

Starend kijk ik door de zijruit naar de auto’s die we op de snelweg passeren. Beide zijn we stil. Terwijl Stan rijdt dwalen mijn gedachtes af. Na afgelopen woensdag toen mijn ouders opeens voor de deur stonden is er iets tussen ons veranderd. Ja, ik had al contact gehad met mijn moeder en dat niet aan Stan verteld. Nee, ik had niet gezegd waar ik was dus hoe ze me hebben gevonden kan ik alleen naar gissen al heb ik wel een vermoeden. Aan Stan merk ik dat hij het er niet mee eens is, hij wil dat ik bij hem blijf maar misschien is het juist ook wel goed.

Stan betekend alles voor me. Al sinds de dag dat ik hem ontmoette in de burgklas. We waren echt altijd samen als vrienden en hij was en is voor mij altijd de rots in de branding geweest. Op hem heb ik altijd kunnen bouwen. Bij hem kon ik mijn hart luchten, dingen bespreken die me dwars zaten en met niemand anders kon delen.

Vanaf het eerste moment was ik verliefd op hem al wist ik toen niet dat wat ik toen voelde verliefdheid was.

Opeens voel ik zijn hand op mijn bovenbeen en ik kijk er kort naar en leg mijn hand op de zijne. Onze vingers verstrengelen in elkaar en even maken we oogcontact. Hij tovert zijn mooie glimlach tevoorschijn al verraden zijn ogen zijn echte gevoel. Stan zegt niks maar richt zijn aandacht weer op de weg en ik kijk weer naar de auto’s die we passeren. Onze handen blijven verstrengeld.

Stan, hij zit in een volkomen andere fase dan ik. Zelf ben ik nog student en heb dus amper inkomen. Maar hij werkt al jaren, heeft een eigen huis en een geweldige vriendengroep. We zijn ook zo verschillend. Stan, de stoere werkman, sterk, zelfverzekerd en een hart vol goud. Uiterlijk van een adonis, een hetero look. Hij is niet hetero maar bi en heeft een kinderwens. En ik? Met kinderen kan ik hem niet helpen, vrouwen vind ik niks aan op seksueel gebied en dan heb ik ook nog mijn geloof. Ik heb veel houvast aan mijn geloof, niet zoveel en streng als mijn ouders maar ik geloof wel degelijk. Dat Stan in helemaal niks geloofd vind ik lastig. Voor mijn part was hij Jood of Moslim of wat dan ook, dan kan heb je nog iets gemeen maar hij ziet het meer als grap. Toen ik er laatst over begon zei hij. “Zonder God geen duivel. Maar als ik af en toe je duiveltje mag zijn vind ik het allemaal best.” Wat kon ik daar nou mee? Ik werd er zelfs een beetje boos om.

Even zucht ik diep waarop hij kort knijpt met zijn hand.

Ik heb het echt goed bij hem gehad de afgelopen weken en ik hou van hem. Maar ik kan toch niet op de pof bij hem blijven leven? Dat maakt hem volgens mij niks uit maar het voelt voor mij niet goed. Stan is ook zo, hoe zal ik het noemen, zorgelijk? Hij zou alles voor me laten vallen als ik dat zou willen. Die donderdagochtend na het bezoek van mijn ouders wilde hij persé thuis blijven om voor mij te zorgen maar daar werd ik boos om en heb hem bijna zijn eigen huis uitgetrapt!

Ik zucht opnieuw, waar doe ik goed aan? Even sluit ik mijn ogen en leun tegen de ruit.

…

“Joeri, wakker worden, we zijn er denk ik.” Verschrikt kijk ik op en hij heeft pal voor de deur van mijn ouderlijk huis geparkeerd. “Eh, ja. Had je me niet iets eerder wakker kunnen maken?” zeg ik geïrriteerder dan ik bedoel. Zonder op antwoord te wachten open ik de deur en op dat moment komt mijn moeder al naar buiten. “Joeri! Lieverd! Je bent er!” Ze komt op me af en pakt me weer stevig beet. Als ze zich los heeft gemaakt staat Stan al naast ons. Ze pakt vriendelijk zijn hand en bedankt hem voor het brengen.

“Komen jullie naar binnen? Ik moet eigenlijk weg, naar je vader, want die is natuurlijk al lang naar de kerk. Maar ik kan wel thee of koffie maken?”

“Ach mam, je mag ook gaan hoor. Dan schenk ik wat te drinken in voor Stan.”

“Je bent een engel Joeri, maar kom je straks wel naar de dienst?” vraagt ze meer gebiedend dan dat het een vraag is. “Natuurlijk.”

“En jij Stan, kom jij ook?”

“Stan moet ook weer op tijd terug mam.” Zeg ik snel voordat Stan kan antwoorden.

Even later zijn we binnen en is mijn moeder vertrokken, ik bekijk Stan vanuit mijn ooghoeken om te zien hoe hij het huis in zich opneemt. Maar zijn gezicht staat neutraal. “Volgens mij is dit de eerste keer ooit dat ik bij jou thuis kom.” Zegt hij dan plots tussen twee slokken koffie door. “hm hm.”

“Mag ik straks een rondleiding of in ieder geval je kamer zien?”

“Natuurlijk” antwoord ik enthousiast.

Zodra Stan zijn koffie op heeft zet hij hem demonstratief neer. “Zo, ik ben er klaar voor. Ga maar voor want jij weet de weg!”

We lachen samen en dan gaan we naar boven waar ik hem alles laat zien. Als laatste mijn bescheiden kamer. Simpel ingericht. Bureau, kledingkast en een eenpersoonsbed. Verder niks aan de muren of zo. Maar Stan neemt het aandachtig in zich op. Ik word er wat ongemakkelijk bij en loop naar het raam en staar de straat in. Plots komt Stan achter me staan en slaat zijn armen om mijn middel. Zucht, die stevige armen om me heen… Zwijgend blijven we zo even staan maar dan maak ik me los en draai me om. Ik kus hem op zijn zachte lippen en hij kust terug. Even later vinden onze tongen elkaar en een rustige romantische zoen volgt. Mijn hemel, wat kan hij toch lekker zoenen en dit mag van mij nog wel even doorgaan. Maar hij maakt zich los en grijnst naar me. “Wacht hier schat, even wat uit de auto pakken.” Met een verbaasde en vragende blik kijk ik hem aan. Hij geeft een knipoog en dan rent hij op een drafje mijn kamer uit, de trap af en hoor ik de voordeur open gaan. Snel draai ik me naar het raam en hij loopt naar zijn auto waar hij een tasje uithaalt. Lachend zwaait hij even als hij me voor het raam ziet staan en even later gaat de voordeur weer dicht en hoor ik hem naar boven komen.

In mijn kamer aangekomen geeft hij de tas. “Netjes ingepakt in een tas.” Zegt hij grappend. Ik kijk en haal er een kledingstuk uit. Het tasje laat ik op de grond vallen en kijk verbaasd naar de hoodie in mijn hand. “Dat is je favoriete hoodie?” Ik ruik eraan. “Hij ruikt naar je!” zeg ik blij.

“Speciaal paar keer voor jou aangehad.” Zegt hij op zachte toon. Ik gooi de hoodie op mijn bed en pak Stan weer stevig vast en zoen hem als dankbaarheid. Onze tongen vinden elkaar weer en we zoenen nu met meer passie. Een voorbode op wat komen gaat. Even maak ik me los van hem, kijk op de wekkerradio op mijn nachtkastje om te kijken of er wel tijd is maar de beslissing heb ik eigenlijk al genomen. Speels duw ik hem naar achteren richting mijn bed.

Stan trekt zijn trui uit en zijn mooie torso komt tevoorschijn. Hij gaat op het bek zitten en leunt achterover met zijn rug tegen de muur. Ik grijns en trek ook mijn trui uit. Ik pak mijn riem en gesp hem open. Stan kijkt verlekkerd toe als mijn broek op mijn enkel valt. Ik stap eruit en laat hem naar me kijken. Met mijn duimen haak ik in de rand van mijn boxer en langzaam trek ik mijn boxer naar beneden. Mijn inmiddels half harde lul komt tevoorschijn en Stan likt zijn lippen af. Ik stap uit mijn broek en boxer en kniel voor Stan neer. Mijn handen glijden over zijn spijkerbroek naar boven terwijl ik hem diep in zijn ogen aankijk. Verwachtingsvol kijkt hij terug. Zijn opgewonden lid tekent al af in zijn spijkerbroek. O, wat is hij toch lekker en knap. Ik knoop zijn broek los en rits zijn gulp open. Stan lift zijn heupen en ongeduldig pak ik zijn broek en boxer in één keer vast en stroop deze naar beneden naar zijn enkels. Zijn machtige paal waar ik geen genoegen van krijgen schokt van verlangen. Zijn eikel half zichtbaar en al lekker vochtig. Ongeduldig pak ik hem vast en ontbloot die mooie harde eikel. Zonder verdere poespas zuig ik dat ding naar binnen en kijk hem ondertussen in zijn ogen wetende dat hij dat extra geil vind. Ik sabbel en lik en trek hem ondertussen zacht af. Stan kreunt goedkeurend en laat zijn sterke hand over mijn wang glijden. Dan glipt hij uit mijn mond en klim ik op het bed en zoen hem opnieuw. Achterlangs pak ik zijn keiharde staaf beet en laat hem door mijn naad heen glijden. Zijn voorvocht is een prachtig natuurlijk glijmiddel. Want ja, ik wil dat hij me neemt. Nu, in mijn kamer, op mijn bed! Normaal gesproken rekt hij me eerst op door te likken en te vingeren maar dat kan me nu niet schelen. Als zijn voorvocht rijkelijk op mijn ster zit richt ik me op.

Verbaasd kijk hij me aan en wil wat zeggen maar mijn vinger breng ik naar zijn lippen om hem stil te laten zijn. Ik zet zijn eikel tegen me ster en zak. Een verlossende kreun verlaat mijn lippen en voel ik hoe hij me vult. Een geweldig en gelukzaligmakend gevoel! Wanneer hij er inzit wacht ik een paar seconden en begin hem dan te bereiden. Mijn eigen knots is knetterhard en wipt op en neer. We kreunen allebei ingehouden om niet teveel lawaai te maken. Na een minuut of twee glijdt hij uit me en ga ik op mijn rug liggen op mijn bed. Stan duikt direct mijn kruis in en slurpt mijn paal naar binnen. Een klein gilletje van genot ontsnapt uit mijn mond maar dit is niet wat ik wil en pak zijn hoofd met beide handen vast en trek hem naar me toe. Gewillig laat hij zich leiden. “Neem me, neem me hard” fluister ik hem toe.

Hij duwt zijn mond op de mijne en tongt me kort maar hevig. Dan richt hij zich op, pakt mijn hoofdkussen, leg mijn benen over zijn schouders en duwt het kussen onder mijn rug. Ongeduldig zet hij zijn eikel tegen mijn hunkerende ster en duwt hem met gevoel naar binnen. Als hij zit begint hij te stoten. Elke keer als zijn lul naar binnen raast glijdt zijn eikel langs mijn prostaat. Ik word wild en geniet met volle teugen. Hij laat zich wat voorover vallen en blijft lekker pompen. Onverminderd gaat hij door en hij lijkt het tempo alleen nog maar te verhogen.

Zonder dat ik mezelf verder aanraak voel ik mijn orgasme borrelen, iets waar Stan een ster in is. “Oh Joeri… ik… ga… ko… men!” kreunt hij. En op het moment dat hij dat zegt kom ik zelf klaar. Ik voel mijn eigen sperma uit mijn ballen komen en dan spuit ik mezelf onder en dan ook Stan grommend klaar en spuit de ene na de andere lading van zijn witte goud mijn darmen in.

Wanneer hij leeg is glijdt hij langzaam uit me en laat zich half op me vallen en kust mijn wang. “Oh Joeri, dat was lekker.”

“Ja Stan, dat was het zeker!” Nog licht na hijgend zoenen we elkaar rustig en genieten nog heel even na. Ik verbreek de zoen en we kijken elkaar diep in de ogen en hoor mezelf plots zeggen. “Stan, ik hou van je.”

Een twinkeling verschijnt in zijn ogen. “Ik hou nog meer van jou Joeri.” Is zijn reactie. Dan volgt er opnieuw een zoen om onze woorden kracht bij te zetten.

Na een tweetal minuten maak ik me los. “We moeten ons gaan opfrissen Stan, ik moet zo weg.”

Met een diepe zucht laat hij me los en gaat zitten op de rand van mijn bed. “Beloof je me dat je vrijdag komt Joeri?” vraagt hij hoopvol zonder mij aan te kijken. Snel kom ik overeind en kus zijn wang. “Als er ook maar iets is bel je me oké? Dan kom ik je direct halen!”

Ik gniffel. “Komt goed Stan, komt goed.”

Dan sta ik op en ga naar de badkamer om me op te frissen.

…

Er hangt een beetje een vreemde spanning tussen ons als we bij de nog dichte voordeur staan. We weten ons moeilijk een houding aan te nemen. Dan zoent hij me en zegt opnieuw “Ik hou van je Joeri.”

“Ik meer van jou Stan.”

Hij opent de deur en stapt naar buiten. “We appen en bellen… Oké?”

“Ja, en app me als je veilig thuis bent Stan.”

Hij knikt en loopt dan naar zijn auto, nog één keer geeft hij een knipoog en stapt dan in zijn auto. Tien seconden later rijdt hij weg en kijk ik toe hoe hij de straat uitrijd.

“Tot vrijdag, duiveltje van me.” Zeg ik zacht.

Einde van een reeks van 20 delen. Ik vond het leuk om te schrijven en ik hoop dat jij hebt genoten van het lezen. Wie weet komt er een nieuw verhaal, maar dat kan nog even dure. Suggesties zijn welkom! Nog één leuk feitje. Een gemiddeld boek bestaat tussen de 50.000 en 80.000 woorden. Deze reeks bestaat uit ongeveer 58.000 woorden. Dus goed voor een boek van ongeveer 230-250 pagina’s.