De Hut

Die dag lag een groen elastiekje klaar op het kastje dat onder de spiegel stond. Gisteren was het geel en morgen zou het rood zijn. Daimy, haar vijfjarig zoontje, hield zich ongewild vast aan zijn vaste stramien. Iedere dag een ander kleur, en telkens dezelfde kleur op dezelfde dag.

Sonja pakte het groene elastiekje vast en draaide het in haar zwarte haar. Ze schikte haar paardenstaart en bekeek zichzelf een laatste keer in de spiegel, alvorens ze een uurtje zou gaan joggen, terwijl haar man en zoontje boven in eenzelfde grote bed sliepen.

Al was ze de dertig drie jaar geleden gepasseerd, ze zag er nog steeds goed uit. Haar ronde gezicht was nog steeds vrij van rimpel. Haar borsten nog rond en stevig, haar tepels tekenden zich af tegen de dunne stof van haar witte topje met groene spaghettibandjes. Het rode korte rokje, was duidelijk te kort, stond haar beeldig en verborg perfect het feit dat ze slip loos was. Sonja duwde haar borsten omhoog met haar handen en grinnikte tevreden. Ja, ze was klaar voor een uurtje joggen. Ze ontsloot de deur, bracht het oortje van haar mp3 speler in en jogde in de richting van het bos.

De weg die ze volgde liep langs het meer en draaide aan de heuveltop rechtsaf, het eigenlijke bos in. Hier was geen sprake meer van een weg, alleen van een pad met bladeren en takken. Ze zette de volumeknop van haar mp3 spelen wat hoger en versnelde haar tempo. Ginder bij de bank had ze drie kilometer wist ze. Zelfzeker rende ze voorbij de bank, waar zoals iedere dag wel een of ander zwerver lag te slapen, op naar het volgende punt.

Het pad liep omhoog en Sonja begon te transpireren, maar ze zou de hut, het zes kilometer punt, halen zoveel was zeker.

'Nog even,' riep een stem. 'Je bent er bijna.'

Sonja trok met een laatste krachtinspanning een sprint en tikte een grote boom aan. 'Het is me gelukt,' zei ze. 'Weeral.'

'Goed gedaan meisje,' knikte de blonde man en applaudisseerde voor haar.

'Hoe lang sta je hier al?'

'Toen je die bocht nam, kreeg ik je in oog.'

Sonja leunde tegen de witte berk en hijgde uit. 'Ik dacht niet dat ik het zou halen,' zei ze.

'Tuurlijk wel,' zei hij. 'Ik wist het wel.' Jeroen Fisser keek haar aan. 'Je moet meer in jezelf geloven.'

'Als jij het zegt,' hijgde ze nog steeds en haalde het oortje uit haar oor.

Sonja keek de blonde man aan. Jeroen Fisser zag er nog steeds goed uit. Hoe oud was hij? Veertig? Hij had blonde haar en blauwe ogen en was gespierd. Sonja had altijd al een zwak gehad voor gespierde blonde mannen met blauwe ogen. Twee maanden geleden hadden ze elkaar voor het eerst ontmoet. Na een week, hadden ze elkaar voor het eerst gezoend op de mond. Na twee weken hadden ze elkaar getongzoend. Na drie weken hadden ze elkaar gestreeld en sinds een maand hadden ze seks met elkaar. Ongeremde seks. Altijd hier bij de hut, dat vroeger gebruikt werd door de boswachter, maar nu er geen boswachter meer was, leeg stond.

Jeroen greep Sonja bij de schouder en zoende haar vol op de mond. 'Is het de groene dag?'

'Het is de groene dag,' knikte Sonja en legde haar hand op zijn stevige borst.

'Heb je?'

'Voel maar,' grinnikte ze.

Jeroen ging met zijn grote had onder haar rokje en grijnsde. 'Jij bent ondeugend.'

'Ik weet het,' antwoordde ze en kreunde zacht wanneer een vinger naar binnen ging. 'Jij ook,' kreunde ze en gooide haar hoofd in haar nek.

'Kom,' zei hij en troonde haar de hut in, waar enkel een tafel en een bank tegen de muur stonden. Hij pakte haar vast en zette haar neer op tafel.

'Wat ben je van plan?' vroeg ze.

'Zal je wel merken,' antwoordde hij en trok zijn short uit.

Sonja keek toe vanop tafel en spreidde haar benen, waardoor het korte rokje omhoog kroop.

Langzaam kwam Jeroen op haar af en trok het topje uit. zijn handen verdwenen achter haar rug en haakten haar bh los. Hij legde zijn handen op haar borsten en duwde zijn ondertussen stijve geslacht in haar.

'Ooooocccchhh!!!' kreunde ze. 'Ooooocccchhh!!! Jjjjjjaaaaa!!!' Sonja sloot haar ogen en kreunde voluit. 'Mmmmeeeerrrr!!!' Ze voelde hoe hij met zijn enorme geslacht tegen haar baarmoeder bonkte. Telkens weer. Harder en harder. 'Jjjjjjaaaa!!!' Ze hield het bijna niet meer uit. 'Heerlijk!' riep ze uit. 'Jjjjjjaaaa!!! Jjjjjjaaaa!!!'

Met nog een luide gil van beiden, kwamen ze klaar.

Het was weer eens heerlijk geweest. Met nog een laatste zoen namen ze afscheid, hun gedachten al bij de volgende dag.

Sonja jogde langs het pad terug. De zwerver lag nog steeds te slapen. Morgen zou hij hier weer liggen. Of zou het iedere dag iemand anders zijn? Ze wist het niet.

Toen ze de bocht om was stond haar zoontje Daimy vol ongeduld op zijn moeder te wachten.