Van Oude Mensen

Tot mijn grote geluk ligt er vlak bij mijn huis een mooi groot park. Op mooie dagen in de zomer zit ik er graag met een fles wijn in de zon, maar ook de rest van het jaar kom ik er graag. Het is een uitermate geschikt park voor wandelingen, want het is er boomrijk en rustig en zo wandel ik graag.

Bij een afgelegen vijver staat mijn favoriete bankje, waarop ik prima kan lezen of roken en aan niks denken. Eigenlijk vind ik, dat dat bankje van mij is, vandaar dat ik een beetje knorrig was, toen ik er een maand of wat geleden een oude man op aantrof. Ik had juist een goed boek bij me en deze man zag eruit alsof hij tegen me praten zou gaan. Maar omdat er ergere dingen zijn dan het maken van een praatje, ging ik toch naast hem zitten.

Hij wenste mij een recht goede middag toe, ik hem niet minder dan hetzelfde. Gelijk had ik wel, want nog geen kwartier later had ik zijn halve levensverhaal al gehoord, met alle klassieke symptomen; een leven lang gewerkt, vier kinderen grootgebracht, acht keer opa geworden, gepensioneerd en nu eenzaam. Vrouw overleden, kinderen druk en ver weg, kleinkinderen op school en net zo ver weg. Vijfenzeventig en uitgerangeerd, zo noemde hij dat. 'En dat is een rare gewaarwording, juffrouw, want in mijn hoofd voel ik mij nog steeds jong. Maar blijkbaar ben ik toch een oude man, want ik klets u de oren maar van het hoofd.'

Hij verontschuldigde zich en stond op. 'Prettig dat ik even met u kon praten. Ik hoop, dat ik u niet verveeld heb.'

Ik verzekerde hem dat dit niet het geval was, en dat ik vaker op dit bankje zat, mocht hij behoefte hebben aan een praatje. Hij bedankte mij en liep weg, nog fier rechtop.

In de weken die volgden trof ik hem vaker op mijn bankje. De eerste keren per toeval, dat wil zeggen, hij ging er zitten in de hoop dat ik langskomen zou, maar al snel op afspraak.

Zodoende zit ik nu naast hem in de prille voorjaarszon. Ik heb sympathie voor hem opgevat, want hij is welbespraakt en geestig, en ik kan vrijuit praten over mijn vriend, mijn werk en de dingen van alledag. De omgang met mij doet hem zichtbaar goed. Hij geniet van de aanspraak en van het feit dat ik een mooie jonge vrouw ben, ik zie hem wel eens gluren als hij denkt dat ik het niet zie. Ik noem hem 'Henk,' hij zegt 'Marije' of 'juffrouw.'

Voor zijn doen is Henk druk vandaag, hij praat veel en snel en springt van de hak op de tak.

'Gaat het wel goed, Henk?' vraag ik, 'je ratelt wel veel, maar je lijkt zo afwezig.'

Even kijkt hij zwijgend voor zich uit.

'Morgen is het zes jaar geleden dat mijn vrouw overleed,' zegt hij, 'en sindsdien heb ik niet meer zulk fijn gezelschap gehad als nu met jouw.' En met een droevig grijnsje: 'Je snapt wat ik bedoel; vrouwelijk gezelschap.'

Ik snap wat hij bedoelt en ik heb zeer met hem te doen. Ik heb zin om hem te knuffelen en te zeggen, dat het allemaal goed komt. Ik heb met hem te doen, en ik weet wat me te doen staat.

'Ik heb zin in koffie,' zeg ik, 'waarom nodig je me niet uit?'

Even later zit ik tegenover Henk aan zijn eettafel met een dampende mok koffie in mijn hand. Hij probeert het te verbergen, maar ik zie dat hij onrustig is. Hij vertelt leuke verhalen, maar ontwijkt steeds mijn blik en neemt snelle, nerveuze slokken van zijn koffie. Het duurt dan ook niet lang voor zijn mok leeg is.

'Ik haal wel nieuwe,' zeg ik en loop naar de keuken en schenk in. Ik zet de koffie voor hem op tafel en ga naast hem zitten. Henk staart strak voor zich uit, maar als ik mijn knie tegen de zijne duw kijkt hij op. Ik glimlach en begin langzaam mijn blouse open te knopen. Zijn blik volgt mijn vingers een tijdje, dan kijkt hij me aan. Hij haalt adem om iets te zeggen, maar ik schud nee en laat de blouse van mijn schouders glijden. Terwijl ik zijn blik vashoud, haak ik mijn behaatje los, laat het op de grond vallen en duw mijn tietjes trots vooruit.

Het duurt een paar seconden voordat Henk mijn blik loslaat en zijn ogen afdalen naar mijn tietjes. Nog één keer slaat hij zijn ogen naar me op, als om bevestiging te vragen of hem dit echt overkomt.

Dan grijpt hij met beide handen opeens mijn borstjes beet, zijn hoofd schiet naar voren en zijn mond hapt toe. Mijn mond hapt ook, maar dan naar adem, als ik de lippen van Henk zich om mijn tepel voel sluiten. Terwijl zijn tanden er zacht in bijten en zijn tong begint te likken, omvat zijn hand mijn andere borst. Het pincet van zijn duim en wijsvinger knijpt in mijn tepel, precies tot het punt waar pijn en genot in elkaar overgaan.

Zijn vrije hand klauwt in mijn haar, streelt over mijn rug, schuift van achter mijn rok in en knijpt in mijn dikke billen. Zijn tong likt zich via mijn hals een weg omhoog naar mijn lippen en dringt mijn mond binnen. Hij mag dan oud zijn, Henk zoent als een jonge god. Vijfenvijftig jaar ervaring balt zich samen in een tong die precies weet hoe de mijne te bewerken en hoe mijn lippen te plezieren.

Zijn hongerige handen zijn ondertussen overal. Ze kneden mijn tietjes, knijpen in mijn tepeltjes, strelen mijn buik en klauwen in mijn kont. Als Henk gaat staan, trekken ze me overeind en schuiven mijn rokje omhoog. Een vaardige vinger glijdt over mijn panty door mijn spleetje en eindigt precies op mijn clitje.

Haastig maak ik zijn broek los en steek een hand naar binnen. Zijn pik steekt hard en heet boven de rand van zijn onderbroek uit. Ik trek broek en onderbroek van zijn heupen en bevrijd steekt zijn erectie naar voren, maar als ik aanstalten maar door de knieën te zakken om hem te pijpen, houdt hij me tegen.

'Sorry, Marije, daar heb ik geen tijd voor,' zegt hij hees, 'het is te lang geleden en ik wil nu!' Met die woorden draait Henk me om, trekt mijn panty en string in een ruk naar beneden en duwt me voorover over zijn tafel. Zonder enige omhaal schuift hij zijn oudemannenlul in één keer bij me naar binnen in een woeste, rammende stoot.

Zijn handen knijpen in mijn brede heupen als Henk op me in begint te beuken. Ik voel mijn billen trillen onder zijn stoten en mijn tietjes zwaaien wild heen en weer. Henk neukt me alsof hij weer twintig is, een twintigjarige koning die kan doen met een vrouw wat hij wil. Hij neukt me lang en hij neukt me hard. Zes jaar weduwnaarsschap en vijftig jaar herinnering worden er bij me ingeramd zonder te vragen wat ik er van vind. Het is heerlijk. Ik kreun en ik gil onder zijn dreunende stoten, tot het bijna zwart voor mijn ogen wordt, ik door mijn knieën zak en explodeer in een zwaar en nat orgasme. Ik voel hoe mijn sap tegen Henk omhoogspuit en neerregent op mijn billen.

Henk blijft maar rammen, steeds harder en sneller en woester, tot de grom in zijn keel aankondigt dat ook hij gaat komen. Zijn stoten zijn alsof hij me in tweeën wil splijten, zo diep en hard duwt hij zich in me. Hij grijpt me bij de schouders en klemt me tegen zich aan. Ik zet me schrap en houd me vast aan de tafel als Henk zijn zaad grommend en kreunend in me laat stromen met korte, schokkende stoten.

Dan laat hij zich over mijn rug zakken en blijft bewegingloos staan. Ik voel zijn penis langzaam in me verslappen tot hij uit me glijdt. Zijn sperma druipt kriebelend langs mijn dijen naar beneden, en ik voel me goed..

Eenmaal weer aangekleed doet Henk weer ongemakkelijk, dus ik vraag maar wat er is.

Hij begint over mijn vriend, dat het wellicht niet goed was en dat 'ie zich misschien heeft laten gaan, maar ik kap hem af.

'Heb je plezier gehad?' zeg ik.

Dat heeft Henk zeker.

'Nou, anders ik wel,' zeg ik, 'als ik blij ben, en jij bent dat ook, dan is mijn vriend blij voor ons beiden. Kom snel maar eens eten.'