Olivia & Paul

Op Oudejaarsavond hangt altijd iets in de lucht waar niemand ongevoelig voor is. Vannacht begint een nieuw jaar, een nieuwe levensfase vol toekomst.

Paul is alleen thuis. Hij viert oud & nieuw al jaren alleen. Hij gaat tegen middernacht wel op straat kijken naar het vuurwerk, maar verder vermaakt hij zich prima in zijn eentje, hij is niet anders gewend. Ook hij heeft zin in het nieuwe jaar en voelt zich allerminst eenzaam.

Op het kruispunt is het feest al in volle gang. Spookachtige schaduwen dansen als heksen rondom een brandje, maar de politie houdt een oogje in het zeil en alles lijkt naar wens te verlopen. Daar schieten ook de eerste vuurpijlen al omhoog, en Paul bewondert de felle, zilveren schittering die de rook van het vuur laat oplichten. Kijk, daar gaat er nog een, een lichtkogel die minutenlang blijft hangen… voordat hij ontploft en een bewonderend “Oooohh!” ontlokt aan de omstanders.

Een van de kogelfragmenten beschrijft een sierlijke boog langs de hemel in de richting van Paul. Hij stapt instinctief achteruit… maar de vuurbol lijkt hem te volgen. Door de wind misschien? Maar ook als Paul opzij gaat, verandert het projectiel van richting; hij zet een looppas in, slaat een hoek om, duikt zijn tuinpad in… en sluit met bonzend hart de deur achter zich.

Buiten klinken steeds meer doffe dreunen van de nu echt losbarstende jaarwisseling. Flitsen in alle kleuren van de regenboog schemeren door Paul’s huiskamerramen. Hij ruikt kruitdamp, luistert naar de knallen die steeds luider lijken te worden, luider dan andere jaren… en hoort dan een stem, een zwoele vrouwenstem die los staat van het overige straatrumoer. Het is alsof de wind in de schoorsteen loeit… en zijn naam roept: “Paul… Paauuulll…”

Opeens zet een flits Paul’s kamer in een feller en kleuriger licht dan alle andere – en dan een knal, zo luid… maar niet agressief, eerder groots, machtig en meeslepend… Paul schermt zijn gezicht af, hoewel hij eigenlijk niet weet waarvoor… en dan wordt het stil. Doodstil.

Paul blijft stokstijf staan, zijn ene arm voor zijn ogen en met zijn andere hand probeert hij vergeefs zijn oren af te schermen. Maar in het ene oor dat steeds overblijft, lijkt zijn naam te blijven rondgalmen, niet meer luid maar als een zachte, verleidelijke fluistering: “Kom… kom bij me… ik brand van verlangen…”

Langzaam laat Paul zijn armen zakken. Buiten flitsen geluidloze vuurpijlen, is hij doof geworden? Maar nee, hij hoort zichzelf ‘hallo’ zeggen – en de lieve stem antwoorden: “Hier, schat… kom maar…” hij kijkt om zich heen, maar ziet niets.

“Kom je…?” klinkt het nogmaals zangerig sexy, “ik wacht op je… ik ben bloot… helemaal bloot…”

Het komt van boven, uit de slaapkamer… langzaam beklimt Paul de trap, en hoe hoger hij komt, des te sensueler zucht de mysterieuze stem: “Neem me… neem me… neuk me…”

De flitsen van de vuurpijlen schemeren op de overloop als Paul boven komt. De slaapkamerdeur staat op een kier, en het gekreun is nu zo geil dat Paul zijn onderbuik voelt opengaan… voorzichtig gluurt hij om het hoekje…

Op zijn bed ligt een beeldschone vrouw wijdbeens te kronkelen van genot terwijl ze zichzelf in haar kruis streelt. Paul komt al bijna klaar als hij haar vingers volgt, haar heupen wippen op en neer, haar borsten deinen…

Ze kijkt hem aan met halfgesloten ogen, en haar blinkende mond lacht: “Daar ben je… oh Paul… neuk me, neuk me…” haar liefdesspagaat is uitdagend wijd, haar vingertoppen bewegen steeds sneller tussen haar soppende schaamlipjes, haar gekreun wordt geiler en geiler… totdat ze een holle rug maakt en met wilde schokgolven en wipstoten klaarkomt. Leunend tegen de deur kan Paul slechts machteloos toezien hoe ze steeds geiler en geiler wordt, haar orgasme lijkt bestemd om nooit meer op te houden, ze kreunt, ze kermt, ze gilt, ze krijst, Paul staat als aan de grond genageld… en ziet opeens dat het bed in brand vliegt. In alle kleuren van de regenboog likken vlammen aan haar heerlijke rondingen, ze is reddeloos verloren… maar lijkt er niet van te schrikken, integendeel: met kreten van pure wellust geeft ze haar lichaam over aan de streling van de vurige tongen, zwelgend in een bloedgeile naaktdans tussen de kolkende rookwolken die de slaapkamer vullen. Ze buigt, strekt, kronkelt en golft… en Paul schept een duister genoegen in de aanblik van het brandende bed waarop de sexbom hem onweerstaanbaar uitnodigt. Hij kruipt tussen haar benen, tongzoent hartstochtelijk haar wijd open kut… hij grijpt haar bij haar dijen, ze wordt steeds wilder, komt in zijn gezicht opnieuw klaar, wild kronkelend, spartelend van genot… tot hij hijgend overeind komt en toelaat hoe zij met soepele vingers zijn riem losmaakt. Zijn broek kleeft aan zijn kruis als ze hem uittrekt, hij komt hevig klaar, hij spuit zijn orgasme in haar gezicht, masseert haar fijne trekken die druipen van het schuim… ze hapt gulzig toe, streelt hem in zijn kruis, likt aan zijn ballen… hij spuit en spuit, ze verzwelgt hem, slikt, kokhalst, hij komt en hij komt… tot ze zich hijgend languit uitstrekt op het bed dat inmiddels in lichterlaaie staat.

Hij stort zich met ware doodsverachting bovenop haar, de vlammen zijn heet… maar niet pijnlijk. Haar lichaam is een warm bad waarin hij gewichtloos ronddrijft; ze verzwelgt hem in een druipende tongzoen, haar omhelzing is wild maar teder, en hijgend fluistert ze: “Ik ben Olivia… oh, Paul… ik sta in brand… voor jou… toe, blus het vuur… met het schuim van de liefde…” ze legt haar benen om hem heen, haar kruis kleeft aan het zijne vast… hij voelt hoe hij bij haar binnenglijdt… hun heupen beginnen te deinen in een zalig paringsritme, ze rollen spartelend over het bed, en terwijl ze allebei keer op keer woest klaarkomen laait het liefdesvuur om hen heen zo hoog op dat ze geen kant meer op kunnen.

Ze willen ook niets liever. Ze vrijen alsof dit de laatste nacht van hun leven is, hun kreten schieten als vuurpijlen door de nacht, orgasme na orgasme… Olivia voelt hoe haar borsten zwellen in Pauls handen, hij ziet hoe haar billen glimmen in de vuurgloed… en buiten zien feestende buren de schaduwen van het ongegeneerd neukende paar door de gordijnen schemeren. In het geweld van de knallende jaarwisseling heeft niemand in de gaten dat het huis van binnen staat uit te branden…

Olivia en Paul gaan volkomen in elkaar op. Hij neukt haar dieper en dieper, haar geilheid is onverzadigbaar; kruis aan kruis wippen ze steeds hoger op hun brandende bed, dan de een boven, dan de ander, tot het plafond aan toe… hun adem blaast de knetterende vlammen aan, hoger en hoger laait het vuur van de liefde… Olivia’s haar vat vlam, het zwiept en zwaait vonken door de rook terwijl ze Paul berijdt in vliegende galop, hij gooit haar omhoog als een dolle rodeostier… ze bedwelmt hem met liefdesparfum uit haar navel, ontvangt zijn orgasmen van haar kruis tot haar keel, kokhalzend golft haar lichaam op het steeds woestere oerritme van hun paringsdans… met uitgestoken tong braakt ze rookwolken uit haar wijd opengesperde, schreeuwende mond, blinkend, stralend in een bloedgeile waanzinlach die buiten tot in de wijde omtrek te horen is.

Het vuurwerk van de jaarwisseling wordt langzaam overstemd door het pompend orgasmenritme dat het huis van Olivia en Paul laat daveren op zijn grondvesten. Een opgewonden menigte dromt samen voor de deur die bol staat in zijn hengsels. Het vuur slaat uit de ramen die uit hun sponningen zijn gesprongen, en de brandweer komt met gillende sirenes aanscheuren. Maar de blusstralen verdampen tot dichte stoomwolken, zonder dat de vlammen terugwijken; het lijkt zelfs wel of Olivia en Paul alleen maar geiler worden van de douche die hun hete lichamen verkwikt. Ze zepen elkaars intiemste plekjes in met het schuim van de liefde dat in dikke vlokken om hen heen kloddert, in een tedere worsteling rollen ze soppend van hun bed, door de slaapkamerdeur, de overloop op, de trap af… en naar buiten door de voordeur, toegejuicht door de menigte die toekijkt hoe het huis tot de grond toe afbrandt. Als het onophoudelijk orgasme van het vrijende paar ten slotte explodeert in een hel van Bengaals vuur, zoekt zelfs de brandweer een goed heenkomen en blijft van Olivia en Paul niets over dan rook die oplost in de zinderende nieuwjaarsnacht…