Boswachter - 6

In mijn slaapkamer kleedde ik me snel uit en smeet de kleren in de hoek. Ik haalde mijn grote vriendje uit mijn nachtkastje en ging op mijn rug op bed liggen. Ik bekeek de vibrator van dichtbij en dacht: ‘nee, dat gaat echt niet lukken hoor, dat ding is veel en veel te groot’. Mijn poesje was voor de zoveelste keer in twee dagen alweer behoorlijk nat en ik stopte mijn grote vriendje eerst maar even in het ‘juiste gaatje’. Hij stond uit en het voelde weer heerlijk. Erin en eruit, erin en eruit, hmmmmm. Kids weg, huis voor mezelf en nog een kleine acht uur te gaan. Ik haalde hem eruit en ik zag dat ie glom van mijn vochtige poesje. Voorzichtig duwde ik mijn glibberige grote vriendje tegen mijn sterretje. Ik draaide wat en probeerde naar binnen te dringen, maar onwillekeurig kneep mijn sterretje alsof het wilde zeggen dat het toch echt alleen een uitgang was; eenrichtingsverkeer, Jennifer!

Na enkele minuten duwen en draaien lukte het me eindelijk om een beetje naar binnen te gaan, maar ik vond het helemaal geen prettig gevoel. Ja, die mannen begrijp ik wel, die krijgen een verschrikkelijk strak ‘kutje’ om te neuken, maar wat die vrouwen daar nou zo lekker aan vinden? Onbegrijpelijk. Ik haalde hem er meteen weer uit en legde hem op het bed. Ik had een branderig gevoel en wreef met mijn vingers over mijn sterretje in de hoop dat het wat zou afzakken. Ik wist het nu zeker: hier lag wat mij betreft de grens. Tom zou alles met me mogen doen, maar hier zou ik aan de noodrem trekken. Geen denken aan, ik vond het echt niet fijn. Nee, njente, nada. Het duurde meer dan een kwartier voordat ik me weer enigszins prettig voelde en ik stond op en liep met mijn grote vriendje naar de badkamer. Ik spoelde hem grondig af en legde hem op het dressoir. Ik bekeek mezelf in de spiegel en ging met mijn handen over mijn lijf. Ik was niet ontevreden met mezelf.

Hoewel ik het natuurlijk voor niemand hoefde te doen, hield ik wel mijn bikinilijn bij, maar niet meer dan dat. Ik vond het altijd een prettig gevoel om met mijn vingers door mijn schaamhaar te kriebelen en begreep dan ook niet waarom tegenwoordig iedere vrouw een compleet kale poes had. ten minste, als je de ‘bladen’ moest geloven, was je hopeloos ouderwets als je nog ergens op je lijf haar had, de schaamstreek in het bijzonder. Wat ik tijdens mijn relatie wel vaak deed was mijn schaamlippen scheren. Dat had het voordeel dat er bij het neuken niet af en toe een haartje mee naar binnen ging en pijnlijk ‘trok’, maar zoals bekend, was dat weer een tijdje terug. Maar ja, wat zou de Boswachter verwachten en geil vinden? Helemaal kaal? Kale lippen met een plukje erboven? Zo’n idioot klein streepje? Moeilijk, moeilijk.

Uiteindelijk besloot ik alleen mijn lippen te scheren, maar omdat ik dat al een tijdje niet meer had gedaan was ik best wel nerveus om me niet te snijden. Uiteindelijk ging het best wel ok en het was weer een apart gevoel om over een paar spiegelgladde lippen te wrijven. Ik stond op het punt mezelf weer te vingeren, maar zei tegen mezelf dat ik daar nu echt mee moest ophouden; bewaar al je geilheid voor straks, Jennifer. Ik liep terug naar de slaapkamer en ging voor de kledingkast staan. Ja, en dan komt het hè. Wat trek ik aan. In elk geval een rokje, dat had ik beloofd. Nou en zoals het bij denk ik alle vrouwen gaat, trok ik de halve kledingkast aan en uit, wat op zich wel handig was, want zo verstreek de tijd ook een beetje sneller. Uiteindelijk had ik het rokje, het shirt en de juiste BH gevonden. Ik legde de combinatie op de linkerhoek van mijn bed en trok voor de tussentijd mijn joggingbroek aan en een verwassen slobbershirt.

Tijdens de lunch kreeg ik niet veel meer dan een cracker met een plakje kaas en een glas melk door m’n keel en zo verstreken de uren. Wat kon ik doen om de tijd te doden. Het was inmiddels half twee en ik had nog vier uur. OK, half uurtje rijden, dus nog drie en een half. Hoe vaak ik op mijn klok heb gekeken weet ik niet meer, maar het leek een obsessie. Uiteindelijk was het dan half vijf en ik stapte opgewonden onder de douche en waste me heel grondig aan alle kanten. Na het afdrogen deed ik een luchtje op en trok de combinatie aan die op de hoek van mijn bed lag. Uit mijn behoorlijke schoenen-collectie koos ik een paar all-stars; zag ik er nog een beetje jonger uit. Ik pakte mijn jas van de kapstok en controleerde of ik nog geld bij me had.

Hij zou toch wel betalen hoopte ik, maar je weet het maar nooit. Als het niet klikte, kon ik heel brutaal om de rekening vragen, betalen en met opgeheven hoofd vertrekken. Ik stapte in mijn Mazda-tje en met trillende handen lukte het niet meteen om de sleutel in het contactslot te krijgen: ‘relax Jennifer, het is niet je eerste keer of zo?’ en eindelijk sloeg de motor aan en reed ik de straat uit. Gelukkig was het rustig op de weg en al snel bereikte ik de Ring van Alkmaar. Wachtend voor het stoplicht bedacht ik me ineens dat als het op neuken zou uitdraaien ik wel condooms wilde hebben, voor het geval Tom ze niet bij zich had. Dat was lang geleden zeg, dat ik een pakje condooms had gekocht. Even verderop was het Total tankstation en zenuwachtig stopte ik voor pomp 3.

‘Benzine genoeg, rubber te weinig’ dacht ik en ik liep de shop binnen. Waar hangen die eigenlijk? Toen Paul en ik elkaar leerden kennen gebruikten we de eerste maanden condooms en meestal haalde hij ze. Dat was meer dan 15 jaar geleden. Sindsdien altijd zonder gedaan; vind ik ook lekkerder hoor. Het is altijd zo’n irritante onderbreking als je er net helemaal klaar voor bent. Na mijn tweede bevalling had ik me voor de zekerheid laten steriliseren, want ik had genoeg verhalen gehoord over zwangerschappen en toch de pil hebben geslikt. Ok, met Aristoteles gebruikten we ook geen condooms, maar dat vond ik een hele domme fout. Thuis meteen naar de dokter, maar ik bleek geluk gehad te hebben.

Toen ik bij de balie was, stond er een grietje van nog geen 20 achter en ik vond het een hele gênante vertoning. Ik had bijna haar moeder kunnen zijn en ik ging condooms kopen. Maar ik geloof dat de jeugd van tegenwoordig nergens meer van op kijkt, want de pakte zonder blikken of blozen een pakje Durex. “Oh, doe er ook maar een rolletje pepermunt bij”. Ik rekende af en keek op mijn horloge. ‘Nu wel even de vaart erin houden Jennifer’ zei ik tegen mezelf en ik vervolgde mijn weg. Eenmaal in Bergen bleef ik almaar rechtdoor gaan, om dat altijd drukke centrum te vermijden. Einde links en daar zag ik Il Primo al, die enge borstelbaan, waar ik als kind een keer heel beroerd was gevallen. Ik sloeg linksaf en ik zag een man in een legergroene trui op het terras zitten.

‘Jezus, dat is ‘m’ schoot door m’n hoofd en ik reed vlug door in de hoop dat ie mij niet gezien had. Ik sloeg linksaf de Noorderlaan in en hield even stil. Ik keerde in de straat en besloot de gok te gaan wagen. Uiteindelijk draaide ik het parkeerterrein tegenover het terras op en parkeerde mijn auto. Even een pepermuntje en snel kauwen. Ik stapte uit en deed mijn rokje recht. In een combinatie van zenuwachtigheid en geilheid liep ik richting het terras en ik zag dat hij me gespot had. Ik zwaaide, stak de straat over en toen stond ik ineens oog in oog met mogelijk de warme pik die mijn obsessie zou doorbreken.

Het leek een eeuwigheid dat we elkaar aankeken, alsof het allemaal even in super slow-motion ging. Hij reikte mij zijn had en ik schudde die. We zoenden elkaar drie keer op de wang en een hele aangename tinteling ging door mijn lijf. Het werd warm tussen mijn benen en ik merkte dat ik stiekem naar beneden keek of ik een bobbel in zijn broek kon ontdekken. Helaas, helaas, het was een wijde afritsbroek en dan valt er weinig te zien. Galant bood hij mij een stoel aan en een serveerster stond als een duveltje uit een doosje voor onze neus: “Iets drinken, mevrouw?”. Ik vond het een heerlijke ijsbreker: “Doet u maar een Cola Light”. Toen ze wegliep zaten we dan eindelijk met z’n tweeën aan tafel. “Zo, daar zitten we dan” begon Tom, die mij van top tot teen leek te bestuderen. Gek genoeg deed ik hetzelfde. “Ik vind het heel dapper en stoer dat je bent gekomen, Jennifer” zei hij met een diepe warme stem. “Ik ben ook best wel zenuwachtig hoor!” voegde hij er aan toe en dat was de trigger voor mij om ineens te ontspannen en te giechelen.

Na talloze koetjes en kalfjes, het weer en de bestelling van de pizza’s kwamen we op het onderwerp van de dag aan: “Als we straks de duinen in gaan, ‘als’ zeg ik erbij, want jij moet het zelf willen”. Ik onderbrak zijn zin met een resoluut “ik heb mijn besluit genomen” en liet hem in spanning. Het kon twee dingen betekenen en ik keek hem schalks aan. “Je hoort het na de pizza, Tom, eerst even lekker eten nu we er toch zijn...” Onder tafel raakte ik per ongeluk met mijn knie zijn knie aan; we hadden contact en ik vond het heerlijk! Ik zat een beetje oncharmant en tegelijk ondeugend met mijn benen iets uit elkaar om m’n poesje een beetje verkoeling te geven. De pizza’s kwamen samen met twee glazen rode wijn. Nou, die kon ik wel gebruiken, want ik was niet meer te houden. Het liefste beklom ik hem hier, nu, op het terras. Toen we beiden onze pizza’s op hadden toostten we met de resterende wijn en dronken beiden de glazen in een keer leeg. “En dan nu je besluit, ik ben razend benieuwd, Jennifer” en ik antwoordde: “Ze hebben een goede kaart hier, maar ik kies voor een toetje in de duinen”.

Zo dat was er uit en ik zag dat Tom aangenaamd verrast was. Wat voor mij al een weet was, was tot net voor hem nog steeds een vraag. Hij vroeg om de rekening, betaalde zoals een heer dat betaamt en we liepen hand in had over het parkeerterrein richting de duinen. Ik voelde dat mijn handen best wel bezweet waren, maar gelukkig waren die van hem ook niet droog. Ik had geen flauw idee wat hij allemaal van plan was, maar ik was inwendig door het dolle heen van zenuwen, geilheid en van ‘nu, hier!’. We kwamen bij een lange trap die blijkbaar naar een duintop leidde en we beklommen de meer dan honderd treden, toen Tom bovenaan zei: “Kijk eens hoe mooi de duinen eruit zien” en hij had gelijk: in het licht van de ondergaande zon waren de frisse lentekleuren aan het fonkelen, net als mijn ogen. Hij gaf me zijn verrekijker en ik tuurde, maar zag niks toen ik zijn handen op mijn schouders voelde. Het gaat beginnen...

Zo, nu is het tijd voor het echte werk lezers, in deel 7 wordt het vlammen! Ik kan verklappen dat het einde een verhaal wordt van afwisselend Jennifer en mij...