Mijn Mooie Dochter - 9

Op de een of andere manier schaamde ik mij toch voor mijn vrijpartij met Hans. Ik zei er de dagen erna niets over tegen Gerrit en ook niet tegen Ingrid. Als ik Hans tegenkwam bloosde hij, maar ook hij had zeker niets verteld aan Ingrid. Wel vertelde zij mij dat Hans nog steeds weigerde om haar te nemen en daar was ze boos over. "Meneer wil om de haverklap dat ik hem aftrek of afzuig, maar neuken wil hij niet. Ik word er gek van" zei ze boos en verdrietig. "Hij moet het zelf maar weten. Als het zo doorgaat dan ga ik van hem af." Maar dat wilde ze helemaal niet. Dat wist ik best. Ze wilde een bolle buik van hem. Ingrid aarzelde even. "Nou ben ik in staking gegaan. Hij sjort zichzelf maar suf. Hij mag me niet meer aanraken. Ik wil wel eens zien hoe lang hij dat volhoudt." Ik vroeg wat door, of ze hem uitdaagde en hoe dan, of ze nog wel bij hem sliep, of ze zelf niet tekort kwam. Mar ze was vastberaden. "Hij mag me weer aanraken als hij me echt wil neuken, punt uit." Mij leek dat moeilijk vol te houden. En aan de andere kant, als je dat lijfje zag, hoe kon een gezonde vent daar nou afblijven. Ingrid zat op dat moment naast me, in een ligstoel. Ze was naakt, goudbruin gekleurd door de Spaanse zo'n, streeploos. Ze kwam zelf niet tekort, zei ze glimlachend. "Daar zorg ik zelf wel voor. Maar hij mag er niet bij zijn. En ik wil hem ook niet bezig zien." Ik schrok. Zou ze ons gezien hebben? Ingrid ging er niet op door.

Na het zonnebad was het tijd om weer eens boodschappen te gaan doen. Ingrid vroeg wie er allemaal mee wilde. Niemand stak een vinger op. "Nou, dan ga ik wel alleen" pruilde ze. Ik keek haar aan en seinde dat ik wel begreep dat ze dat helemaal niet erg vond. Ingrid vertrok naar het dorp, erg zomers gekleed in een bloesje dat nog maar net om haar toetjes was geknopt en in een broekje dat die naam eigenlijk niet mocht hebben. "Ben je niet te warm gekleed" riep Gerrit haar nog na, plagend. Ze liep door, stak haar middelvinger op en verdween uit zicht. We hoorden de auto starten. Het had Gerrit, die nog bij het zwembad lag, zo te zien aangegrepen. Zijn slurf was half stijf en schokte van tijd tot tijd een beetje. Ik keek met een glimlach naar al die heerlijkheden. Zijn halfvolle pik, zijn kale ballen. God, wat was ik graag voor hem neergeknield om dat hele zaakje eens nauwkeurig te onderzoeken op stevigheid en smaak. Ik zou hem willen likken, zijn lange lul een stukje in mijn mond willen nemen, sabbelen aan dat topje, met mijn tong langs de rand gaan, oh zijn voorvocht proeven. En dan... Maar Hans zat er bij en dat hield mij tegen. Uren gingen voorbij. We lazen wat, sliepen wat, dronken wat en vroegen ons uiteindelijk af waar Ingrid toch bleef. Vooral Hans werd onrustig. "Ze blijft wel lang weg hè" klaagde hij. En even later: "er zal toch niets gebeurd zijn?" Gerrit keek hem aan. "Nou die redt zich wel hoor" bromde hij, en hij las verder. Hans keek mij vertwijfeld aan. "Moeten we haar niet gaan zoeken?" piepte hij. Ik ergerde me al een hele tijd aan hem en barstte uit: "ze is boodschappen aan het doen, dat weet je toch. En als ze daar een echte man tegenkomt dan blijft ze nog wel even weg, geloof dat maar. En dat heb je aan jezelf te danken Hans. Je verwaarloost haar, je wilt niks, zij komt tekort. Zie je dat dan niet, zak." Hans keek met grote schrikken naar mij. "Hoe bedoel je" stotterde hij. Ik werd razend. "Als je zoveel jaar bij elkaar bent zoals jullie, dan is het van tweeën een: of je begint aan kinderen of je gaat uit elkaar. En weet jij wel hoe je kindertjes moet maken, jongen. Doe er eens wat aan. Of donder op, dan kan Ingrid een normale vent zoeken." Ik ging te ver, dat voelde ik wel, maar alle opgekropte boosheid kwam er nu uit. Hans zat en beetje in elkaar gedoken in zijn strandstoel. Zijn lulletje was van schrik gekrompen tot babyformaat. Gerrit zat het vol verbazing aan te zien. "Waar gaat dit allemaal over?" vroeg hij nogal dringend. Ik legde hem uit dat Ingrid kinderen wilde en Hans niet en dat hij daar zo'n punt van maakte dat hij haar niet eens meer kon neuken. "Hij kan geen stijve meer krijgen als hij de buurt van haar pruimpje komt. Man, die vent moet naar een psychiater!" Gerrit keek ongelovig naar ons tweeën. "Hij had hem anders knap stijf toen mijn dochter hem aftrok laatst". Oei, daar had Gerrit zich versproken. 'En hij was ook knap stijf toen hij mij neukte laatst' dacht ik. Maar ik zei het niet hardop. Hans wist niet wat hij moest zeggen. "Moet ik het soms voordoen?" vroeg Gerrit lachend. Hans schudde zijn hoofd. Hij huilde bijna. Het was wel sneu om te zien, zo'n lange man, in z'n nakie, maar bijna huilend als een klein kind. "Ik durf dat niet, kinderen enzo, en het wordt steeds moeilijker om met Ingrid te vrijen." Ja ja. "Hoe moet dat nou verder" zuchtte hij. Op dat moment klonk het geknetter van een brommer.

Ingrid kwam binnen, ze liep gelijk door naar hun slaapkamer. Ze rommelde wat spullen in een tas en kwam op het terras staan. "Mam, pap, ik vertrek voor een paar dagen. Ik ga bij Felipe logeren. Een beetje kennis maken met het echte Spaanse familieleven." En weg was ze, de brommer werd weer gestart en we hoorden de brommer wegscheuren. Wij bleven verbijsterd achter. "Dat bedoel ik dus Hans. Nou is ze weg met die Spanjaard en reken maar die jongen haar volpompt. Wat dacht jij dan." Hans Huilebalk zat met zijn hoofd in zijn handen. Hij snikte het uit. "Dat wil ik helemaal niet" snotterde hij. "Dan weet je wat je moet doen" antwoordde ik hard. Toen hij weer wat tot rust was gekomen, overlegde hij met ons hoe hij het moest aanpakken. Hij zou naar het dorp gaan, uitzoeken waar die Felipe woonde, en hij zou Ingrid daar uit huis roven, in de auto zetten, naar een afgelegen plek gaan en haar daar voor straf keihard naaien. Kind of geen kind, Ingrid moest een lesje geleerd krijgen. Ik keek naar Gerrit. Die keek grijnzend terug.

Hans nam de reservesleutels. Hij moest wel eerst lopend naar het dorp, de auto zoeken en dan het huis van Felipe. Nog even probeerde hij ons mee te krijgen, maar dat weigerden wij. En daar ging hij, onze held op sokken, of beter gezegd, op slippers. Het zou een heel eind worden naar het dorp. Gerrit en ik hadden voorlopig rust. "Nou, we hebben het paard voor de wagen" zei Gerrit, toen Hans ons niet meer kon horen. "Ja, of de ezel voor de kar" antwoordde ik. "Wist jij daarvan?" ging Gerrit verder. Ik vertelde het hele verhaal, zoals Ingrid het mij had verteld. Gerrit luisterde aandachtig. "Zou die jongen zo gestoord zijn dat hij helemaal geen stijven meer kan krijgen?" vroeg hij zich af. "Oh nee hoor, hij kan best een erectie krijgen en neuken als de beste, reken maar" zei ik, en nu versprak ik mij natuurlijk. "Hoe weet jij dat?" vroeg Gerrit onmiddellijk. Nu moest ik wel voor de draad komen met mijn vrijpartij met Hans. Terwijl ik in geuren en kleuren vertelde hoe het was gegaan, zat Gerrit met open mond naar me te luisteren en al gauw groeide zijn pik in dikte en lengte. Hij masseerde zijn paal een beetje en kwam toen nar mij