Man Wordt Slet - 8

Veel leesplezier!

Slot deel 7:

Als het al licht begint te worden word ik wakker en kan ik niet meer in slaap komen. Ik walg van de geur van de urine die nu wel sterk uit de bak komt. Zelf moet ik ook plassen en best wel nodig. Er zit niks anders op dan ook in de bak te pissen. Mijn piemeltje manoeuvrerend boven de bak laat ik de natuur zijn gang gaan.

De druk in mijn buik gaat gelukkig weg als ik mijn blaas heb geledigd. Ik weet zeker dat ik een helse straf zal krijgen als de bak niet leeg is voordat Joyce komt dus zet mij met veel tegenzin en walging aan mijn taak. Ik slobber wat van de vieze pisdrab op, maar veel verder kom ik niet. Met een ruw gebaar wordt de deur opengesmeten en staat Joyce met een woedend gezicht in de opening. “Gore slet, waarom heb jij je bak nog niet leeg? Ik gun jou mijn heerlijke drank en je waardeert het niet??... Als je het nu achter elkaar opdringt laat ik je niet castreren maar…” Ze is nog niet een uitgesproken of ik zet de bak aan mijn mond. Bang dat haar dreigement echt waarheid wordt. Ik moet bijna kokhalzen van de enorme geur die uit de bak komt, en de smaak is ook verschrikkelijk. Gelukkig weet ik toch mijn geurprikkels uit te schakelen en de bak helemaal leeg te slobberen.

Met een klap zet ik de lege bak voor me op de grond. Joyce doet de deur van mijn kooi open en klikt een riem aan mijn halsband en trekt mij uit de kooi.

Deel 8. Man wordt slet – de dokter

Terwijl ik door Joyce de kamer in word getrokken schieten mijn gedachten weer alle kanten op. Is dit echt wel wat ik wilde? Zou ik nog kunnen stoppen? Of is mijn leven nu voor altijd zo getekend?

Ik heb geen tijd om mijn gedachten verder te laten gaan. Ze worden onderbroken door Joyce. “Slet, rechtop staan nu. Handen in je nek en wijdbeens”. Snel luister ik en sta op uit mijn kruippositie en ga staan zoals mijn Meesteres het wil. Eindelijk kan ik mijn benen en armen weer eens strekken. In de kooi ging dat ook niet echt makkelijk. “Hm” mompelt Joyce “Er zit nog overal haar en dat kan ik niet gebruiken, daar gaan we wat aan doen”. Ze zegt het meer tegen haarzelf dan tegen mij. Ze verwacht ook geen echt antwoord want gebiedend vervolgt ze “Slet aankleden met de kleren die op de eetkamerstoel liggen”.

Gelukkig mag ik lopend de weg naar de stoel afleggen en hoef ik niet te kruipen. Ik zie een bundeltje kleren opgevouwen op de stoelzitting liggen. Ik pak het bundeltje en leg de kleren uitgespreid op tafel. Het bundeltje bestaat uit een lederen broek. Ik geloof dat het een damesbroek is, want hij is echt enorm dun. Voorzichtig trek ik hem aan en krijg hem maar net over mijn heupen. Ik moet mijn buik inhouden om de knoop dicht te kunnen doen. Dan volgt een dameshempje dat gelukkig makkelijk over mijn lichaam heen gaat. En daarover mag ik een vestje doen, wat er uiteraard ook niet echt mannelijk uitziet. Uiteraard heb ik ook mijn vaste onderdelen aan die ik standaard aan moet hebben. Mijn slipje, bh, ballstretcher en mijn nieuwe halsband.

Mijn vrouw pakt een lange leren jas van de kapstok en reikt me die aan. “Om het af te maken slet”. Ik trek deze ook en waag me aan een blik in de spiegel. Het ziet er op zich nog wel redelijk uit volgens mij. Echt een hele mannelijke bouw heb ik nou ook weer niet dus valt het niet echt op. Mijn vrouw ziet het glimlachend aan. “Kom slet we gaan, en jij rijdt”. Joyce toetst het adres in op de TomTom en ik zet koers naar het eindpunt.

Na zo’n drie kwartier te hebben gereden komen we op de plek van bestemming. Een gebouw met alleen de medische naam op de voorgevel vertelt me nog niks over wat we hier gaan doen. Het ziet er ook redelijk duister uit, maar uiteraard mag ik niks vragen en niks zeggen dus volg ik Joyce maar op weg naar de deur. Ik ben al lang blij dat ik nog niet aan de riem zit dus loop snel achter Joyce aan. Maar te vroeg gejuicht. Ze graait in haar tas en haalt de riem tevoorschijn. Ze klikt hem met alle gemak aan mijn halsband en trekt me zo mee totdat we voor de deur staan. De deur opent zich automatisch en we vervolgen onze weg verder naar binnen.

We komen bij een balie waar de mevrouw ons vriendelijk begroet. “We komen voor hem” gebaart Joyce naar de mevrouw “Een volledige behandeling voor hem”. “Komt helemaal goed, neemt u maar even plaats daar. Er komt zo iemand u ophalen”. We nemen plaats in de wachtruimte die gelukkig helemaal leeg is. Wat me opvalt is dat de mevrouw achter de balie helemaal niet raar kijkt terwijl ik toch echt met halsband en riem vastzit aan Joyce. Ik zie nog steeds niks wat er op duidt wat voor een kliniek dit is.

Plotsklaps kom er een grote en brede man de wachtruimte ingelopen. De man heeft een doktersjas aan en ik kijk hem dan ook verbaasd aan. Hij keurt mij geen blik waardig en vraagt aan Joyce met een diepe mannelijke stem “Mevrouw Joyce?” “Jazeker dokter dat ben ik”. “Volgt u mij maar”. We lopen achter de dokter aan en komen een grote ruimte binnen die helblauw verlicht is. Niet echt een sfeervolle, aangename ruimte. We mogen plaats nemen op de stoelen die tegenover het bureau van de dokter staan. Ik wil gaan zitten, maar voordat ik zit buldert de dokter “Heb ik tegen jou gezegd dat je mag gaan zitten mormel? Blijven staan met dat slettenlichaam van je”.

Ik schrik me een hoedje en spring op van de stoel en blijf netjes naast de stoel staan. “Slet, uitkleden nu!” gebiedt de dokter me met een barse stem. Ik kijk vragend naar Joyce, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Een oorvijg van Joyce is mijn deel. “Je luistert naar de dokter slet, en nu uitkleden en snel een beetje”. Mijn hoofd duizelt nog wat na van de tik van Joyce, maar ik kleed me nu dan toch wel snel uit, totdat ik in mijn slipje en bh sta. “Alles uit slet”. Snel ontdoe ik mijzelf nu ook van het slipje en de bh. Beschaamd staar ik naar de grond nu mijn ballstretcher zo voor het zicht hangt voor een onbekende man.

De dokter gebiedt me te gaan liggen op een soort van doktersstretcher. Hij reikt Joyce een loden schort aan en vertelt dat dit is ter bescherming van de omstanders, in verband met de felle lichtflitsen van de laser die gevaarlijk kunnen zijn. Nadat ik ben gaan liggen word ik middels een aantal banden vastgegespt aan de stretcher. Joyce maakt mijn ballstretcher en mijn halsband los want daaronder moet ook onthaard worden. De dokter pakt een laserapparaat en dan pas wordt mij vertelt wat ik hier kom doen.

“Zo slet” begint Joyce “Je vraagt je vast en zeker af wat je hier komt doen. Dit is onder andere een ontharingskliniek. Maar wel een heel speciale. De kliniek is er speciaal voor sletten en slaven zoals jij. Je bent al een beetje op weg naar een echt sissy, maar ik ga het hierdoor verder laten afmaken. Je wordt nu volledig onthaard. Nergens komt meer een haartje naar boven na deze behandeling. Bij de normale klinieken moet je altijd nog wat keren terugkomen, maar dat is bij deze niet nodig vanwege de sterkte van de laser. Die gebruiken ze dan ook enkel voor sletten en slaven want als er iets kapot gaat is dat niet zo erg”. Ik kijk wat angstig naar Joyce en de dokter, maar ze lachen me hard in mijn gezicht uit.

Een licht zoemend geluid maakt het apparaat als de dokter het inschakelt. Hij gaat van boven naar beneden over mijn lichaam en mijn gezicht, mijn oksels, mij liezen, mijn benen en mijn kruis. Alles wordt meegenomen en zorgvuldig gelaserd. Na een tijd word ik omgedraaid en is mijn achterkant aan de beurt en die wordt ook zorgvuldig gelaserd. Als de dokter klaar is veegt hij met een natte doek alle haren van mijn lichaam, en inderdaad ik ben zo glad als een biljartbal. Behalve mijn hoofdhaar is echt alles kaal…

Joyce staat glimlachend toe te kijken als ik mijn ‘’nieuwe’’ lichaam bevoel. Ik word losgemaakt en mag van de stretcher afkomen. Nu ik zo sta zonder ballstretcher zie ik dat mijn zak ook echt meer is gaan hangen en niet meer zo strak onder mijn lulletje zit. Dat was ook de bedoeling van Joyce. Ik mag me even stretchen en moet daarna weer op de stretcher gaan liggen. Ik word weer vastgegespt door de dokter. Deze keer ook wat strakker. Mijn benen worden wat gespreidt en ik krijg een ballgag in mijn mond. Ik voel nu wel de angst door mijn lichaam stromen want die ballgag zal de dokter niet voor niks in mijn mond doen.

Een karretje met doktersgereedschap rijdt hij naast de stretcher en de dokter neemt zelf plaats op de kruk. “Zo slet, nu komt het volgende onderdeel tot slet. Een echte slet heeft geen voorhuid. Het is ook nog eens hygiënischer, dus zal ik deze verwijderen. Ik vind dat een slet sowieso nooit een verdoving verdient dus hierbij ook niet. Je meesteres heeft daarin meebeslist en zij vond het ook onnodig. Vandaar de ballgag slaaf”. De angst is nu wel echt aanwezig. Het zweet begint ook te stromen onder mijn oksels, maar het zal weinig nut hebben want ze gaan gewoon door.

De dokter pakt zijn scalpen en maakt een incisie tot waar het velletje er af moet. Hij pakt nu een wat grotere scalpel en snijdt voorzichtig het velletje weg. De pijn is immens, maar bewegen kan ik niet omdat ik muurvast ben gesnoerd. Gillen en krijsen doe ik wel, maar er komt nauwelijks geluid door de ballgag die in mijn mond is gespannen. Het duurt maar enkele seconden en de dokter heeft het velletje er al afgehaald. De tranen staan in mijn ogen. Trots kijkt mijn vrouw de dokter aan. “Zo nu nog even ontsmetten”. De dokter pakt een wattenstaafje en een flesje ontsmettingsspul en spuit het op het staafje. Met het staafje gaat hij het randje langs. Weer gil ik zo hard ik kan. Het ontsmettingsspul geeft een prikkelende werking. Net alsof er naalden in mijn lul worden gestoken.

Gelukkig is dit ook weer zo voorbij. Ik word weer losgemaakt van de stretcher en ik mag weer op de grond gaan staan. Mijn halsband wordt gelijk weer om mijn nek gedaan en ik moet weer op handen en voeten kruipen. Gelijk trekt Joyce me mee, de dokter en haar achterna. We lopen de dokterskamer uit en gaan een andere donkere kamer in. “Zo we zullen dat slavenlichaam eens gaan testen” zegt de dokter lachend tegen Joyce. Joyce lacht met de dokter mee. Ik kijk wat aarzelend omdat ik wederom niet weet wat mij te wachten staat. Ik mag weer rechtop gaan staan van Joyce. Ik sta op een soort van mat die je ook wel in de gymzaal hebt. Ik moet mijn armen naar boven uitstrekken en de dokter maakt ze vast.

Mijn armen zijn nu wijd vast gemaakt aan haken. Ik kan nog wel gewoon op mijn voeten staan gelukkig. Er wordt een spreidstand gemonteerd onder aan mijn enkels. Nog steeds weet ik niet wat er staat te gebeuren. “Zo slet” bast de dokter “We gaan je uithoudingsvermogen eens testen. De ballgag heb je toch nog in, dus gillen zal niemand horen haha”. De dokter kleedt zich nu helemaal uit en ook Joyce gaat helemaal uit de kleren. Wat ik bij de dokter zie verbaast me eigenlijk niet meer. Zijn grote postuur is niet alleen. Zijn penis is echt groot en enorm dik. Qua lengte zal hij denk ik de 22cm wel halen, maar vooral de dikte maakt hem echt groot. Als ik die moet pijpen weet ik niet of hij in mijn smoeltje zal kunnen.

Zonder dat ik het in de gaten heb is Joyce achter mij gaan staan. “Ga je gang maar Joyce, test zijn zak maar eens”. Ik voel een helse pijn door mijn lichaam heen gaan. Vooral bij mijn zak. Joyce is hard aan mijn zak aan het trekken. Het lijkt wel of ze er met heel haar gewicht aan hangt. Mijn zak wordt echt uitgerekt op deze manier. Ze laat mijn zak weer even terug vieren, maar daarna voel ik weer een enorm gewicht eraan hangen. Ze trekt zo hard ze kan volgens mij. De pijn gaat mij echt door merg en been. Tranen stromen over mijn gezicht. Gillen kan ik niet door de ballgag. Alhoewel ik gil wel, maar je hoort het niet. Er komt geen geluid uit mijn mond.

De dokter is inmiddels ook naar mijn achterkant gelopen. “Laat mij maar even voordoen”. Stevig pakt de dokter mijn zak vast, maar hij pakt mijn zak boven mijn ballen vast zodat mijn ballen nu dus ook hard naar onder worden getrokken. Ze worden geplet onder de grove handen van de dokter. Hij zucht en trekt dan zo hard als hij kan heb ik het idee. Ik val bijna flauw van de pijn. Ik gil en krijs maar niets helpt, de dokter blijft trekken. Eindelijk laat hij los en op mijn gepijnigde zak zijn de vingerafdrukken van de dokter goed te zien.

“Nou hij kan wel wat hebben hoor” lacht de dokter naar Joyce. “Ik hoor hem helemaal niet” klinkt het spottend. Mijn gezicht is nat van de tranen die uit mijn ogen blijven komen. De napijn brandt nog steeds. Wel een voordeel is dat ik de pijn van het snijden van de voorhuid helemaal kwijt ben. Ik hoor de dokter achter me wat rommelen. Hij laat mijn armen wat vieren zodat ik helemaal ineen zak op de mat. Hij maakt de spreidstang ook vast aan een haak uit het plafond. Ik voel dat ik aan beide kanten omhoog wordt getakeld.

Ik voel mezelf bijna dubbelgevouwen worden. Mijn hielen raken mijn rug. In een ongemakkelijke positie stopt het takelen en hang ik stil in de lucht. “Zo nu gaan wij sporten Joyce” hoor ik de dokter tegen Joyce zeggen “Pak de handschoenen maar”. Ik kan nog net zien wat er gebeurt. Ik zie Joyce met bokshandschoenen lopen. Ook de dokter loopt met zulke handschoenen. Ze komen allebei ongeveer onder mij staan. Opeens voel ik een doffe knal en het lijkt net alsof mijn ballen mijn keel invliegen. Het schaterlachen van Joyce doet me beseffen wat er gebeurt. Mijn ballen en piemeltje worden gebruikt als bokszak.

“Daar gaan we” roept de dokter jolig naar Joyce “Een voor één”. Bafff, bammm, knal, achter elkaar volgen de stoten van Joyce en de dokter elkaar op. Ik heb echt het gevoel dat ik geen ballen meer overhoud. Allebei rammen ze er lekker op los. Mijn lulletje wordt ook niet ontzien en wordt ook goed geraakt. Ondanks alle pijnen krijg ik automatisch een stijve. Nu stelt dat bij mij niet zo veel voor, maar het wordt wel opgemerkt door de dokter en Joyce. Ze lachen hard om mijn verschrikkelijk kleine piemeltje. Mijn schaamte steekt de kop op, maar mijn lulletje blijft wel rechtop staan.

Na, ik denk wel een half uur , stoppen de klappen op mijn intieme delen. Ik word weer wat naar beneden getakeld. Mijn voeten raken de vloer. Mijn handen worden losgemaakt en ik moet gebukt blijven staan. Joyce maakt mijn handen vast op mijn rug en laat me zover bukken dat zij over mijn hoofd kan gaan staan. Met haar benen, elk aan een kant, klemt ze mijn hoofd tussen haar benen. Mijn kontje staat nu wel erg open voel ik. Ik denk ook al te weten wat er nu gaat gebeuren. De angst kruipt weer omhoog. Dat gaat nooit passen bedenk ik mij.

De dokter spuugt enkele klodders spuug op mijn aars en smeert die wat uit. Hij bevochtigt ook zijn eikel en ik voel het topje al tegen mijn aars aandrukken. Zonder een greintje medelijden stoot hij in een keer door in mijn aars. Ik ben natuurlijk wel al wat gewend maar deze stoot slaat alles. Het lijkt alsof mijn anus uitscheurt. Het maakt ze niet uit, ik ben voor hun maar een gebruiksvoorwerp. De dokter heeft de smaak goed te pakken en dreunt maar door in mijn hol. De pijn blijft, mijn anus is helemaal niet berekend op zo’n indringer. Ik voel me helemaal gebroken. Mijn ballen, mijn lulletje en mijn anus... alles doet zeer. Ik kan me ook niet bewegen omdat Joyce mijn hoofd hard afklemt. Ze lacht hardop, merkend dat ik veel pijn heb.

Ik kom er achter dat de dokter wel een erg goed uithoudingsvermogen heeft. Na echt een kwartier beuken kreunt hij een aantal keer en ik voel zijn pik pulseren. De zaadcellen vliegen hard mijn darmkanaal in. Het lijkt alsof hij maanden niet gespoten heeft want het blijft maar stromen. Met een plop haalt hij daarna zijn zwaard uit mijn schede, en houdt deze voor mijn gezicht. “Schoonlikken slet, je mag me wel eens bedanken dat ik de moeite heb genomen om jou te penetreren”. De pik stinkt en ziet er nou niet echt smakelijk uit. Ik heb natuurlijk vanochtend niet gespoeld, maar dat maakte de dokter niks uit volgens mij. De bruine kleur van mijn darmen zit over een deel van zijn verder erg mooie pik.

Vol afgrijzen neem ik de lul in mijn mond en zuig de sabel van onder naar boven schoon. Hij blijft nog steeds een beetje half stijf hangen. Joyce houdt snel een bak onder mijn anus en ik pers zoveel mogelijk van het witte goud uit mijn kontje in het bakje. Uiteraard komt er ook van mijn uitwerpselen wat mee naar buiten. Nadat mijn anus is uitgedruppeld wordt een buttplug in mijn aars gestopt. Het bakje wordt afgesloten met een deksel en meegenomen door Joyce. “Zo slet, aankleden want we gaan” hoor ik Joyce naar me roepen terwijl ze nog het een en ander met de dokter na bespreekt.

Nadat we weer thuis gekomen zijn word ik gedwongen mezelf weer uit te kleden, op de ballstretcher, halsband en buttplug na. Ik ben aan het eind van mijn latijn na deze enerverende en uitputtende dag. Hopend op een rustige zaterdag. Zou ik misschien toch een rustig weekend krijgen? Ik hoop het. Dan stapt Joyce de bijkeuken in met een bak voer. Ze zet de bak neer in mijn kooi. “Vanavond is de bak leeg slet! Zoals je gemerkt hebt maakt het me geen hol uit of je dat piemeltje nou houdt of niet. Geniet ervan” zegt ze met een spottende glimlach “Deze keer is het een extra maaltijd met wat lekkere ingrediënten voor je, na deze uitputtende dag. Je maal bestaat vandaag uit brood, rauw ei, mijn urine, de urine van de dokter en zijn sperma, met als extra jouw eigen uitwerpselen die je meeperste toen je zijn sperma uitperste. Geniet ervan slet hahaha…” en hard lachend loopt zij de bijkeuken uit, mij achterlatend met een ranzig stinkend bord eten.

Tips en suggesties altijd welkom!!

En reacties worden enorm gewaardeerd!!! (als reactie of per mail).

Zelf ook nog altijd op zoek.