In The Mood - 7

Het was inmiddels een uur of negen en de avond voor de gasten was inmiddels aangebroken. We hoorden vaag de eerste auto op het grind komen aanrijden en zowel Monica als ikzelf stonden in onze ‘serveerster-outfit’ op de gasten te wachten zodat we hen konden ontvangen. Voor de gelegenheid hadden Erwin en John ons voorzien van passende kleding. Zo droegen we een kanten schortje - natuurlijk veel te kort - dat onze geschoren en glanzende kutjes keurig in het zicht liet. Daarnaast hadden we kousenbandjes om onze bovenbenen en daaraan bevestigd een stel prachtige netkousen met fraaie schoenen aan onze voeten om de onderzijde af te ronden. Onze borsten lagen in een speciale bustehouder die de tieten geheel vrijwel liet en deze alleen fier recht vooruit liet staan. Om het af te maken hadden de meesters onze tepels voorzien van venijnige klemmetjes met kleine - niet te zware, maar wel hinderlijke – gewichtjes.

Carla en Mathilde waren voor de gelegenheid als zakenvrouwen gekleed maar dan wel een sexy variant en beide dienden ook van buiten af binnen te komen alsof ze tot de gasten behoorden. Beide waren in een keurig mantelpakje gekleed met fraaie blouses daaronder, welke ver openstonden om te prikkelen, en beide hadden ook fraaie sieraden om armen en nek om de zaak af te maken. Ze leken wat warm gekleed voor de tijd van het jaar, maar daar zou ongetwijfeld snel iets aan gedaan worden.

Naast onze collega’s wandelden er uiteindelijk ook 12 gasten naar binnen van diverse pluimage. Onder hen was slechts (gelukkig) één bekende en dat was onze arts van vanmiddag. Wat de andere voor professie hadden konden we alleen maar raden, maar geld hadden ze allen ongetwijfeld om zich deze avond te kunnen veroorloven.

De eerste de beste die binnenkwam keek ons onmiddellijk uitdagend aan en, zoals ons was opgedragen, boden wij onszelf direct aan hem aan zoals ons was geleerd te doen bij onze meesters. Terwijl John - en ongetwijfeld nog diverse verborgen camera’s - de handelingen filmden, graaiden het eerste stel handen naar onze onderlijven en verdwenen de eerste vingers in kut en kont. Aangezien we nu weer werden geconfronteerd met ons onbekende heren was ook dit weer tamelijk vernederend en zeker toen Erwin een aantal gasten - die duidelijk voor het eerst waren - nog wat tekst en uitleg gaf terwijl wij daar met gespreide benen, opgerichte kont en open kut voor de heren geduldig stonden te wachten. Erwin liet zelf ook nog eens zien wat wel en niet bij ons mocht en graaide dus zelf ook nog even naar onze poesjes en perste een vinger in mijn sterretje. Uiteraard werd dit direct gevolgd door de nieuwkomers welke er geen gras over lieten groeien en zich niet onbetuigd lieten in het graai- en vingerspel.

Terwijl Monica en ik de heren gasten bedienden – tot dusver alleen met drank – was Erwin bezig een wel heel bijzonder spel uit te leggen aan de bezoekers. Men zou zodadelijk starten met een speciaal mens-erger-je-niet spel dat met 7 spelers gespeeld diende te worden en waarvoor twee glazen, en dus geheel transparante, tafels waren klaargezet. Aan beide tafels zouden zes spelers plaatsnemen tezamen met aan elke tafel één vrouwelijke speelster, zijnde onze beide zakenvrouwen Carla en Mathilde. De vrouwelijke “gaste” diende vanuit het midden te spelen en de overige gasten aan de buiten zijde van het speelbord. Het bord leek wel degelijk op een mens-erger-je-niet bord en had een ronde cirkel waarover de bekende rondjes moesten worden afgelegd. Aan de buitenzijde bevonden zich echter zes thuishonken voor spelers, maar centraal in het midden ook één. Allen dienden een vol rondje te lopen over de buitencirkel, waarna vervolgens men weer terug in het eigen ‘hok’ mocht en hij of zij die dat het eerste zou doen was uiteraard winnaar. Zoals later bleek was dit overigens volkomen ondergeschikt.

De “Gaste”, zo bleek, moest – vanuit het midden - altijd eerst twee stappen doen om op buitencirkel te komen en kwam dan in alle gevallen voor de startpositie uit van één van de andere zes spelers. De spelers aan de buitenring dienden voor de start van het spel eerst zes of drie te gooien voor ze op het bord mochten, maar de binnenspeelster mocht altijd direct weer het bord op,
nadat ze er was afgegooid. Iedere keer dat een speler of speelster een pion verliest - welke weer terug naar af moet - diende er een kledingstuk te worden uitgetrokken. Welk kledingstuk dit wordt is te bepalen door de persoon die betreffende pion eraf heeft gegooid. Als alle kledingstukken uit zijn dan zou de meester bepalen wat de volgende te nemen stappen zijn. Mochten de dames denken nog een eerlijke kans te maken dan kwamen ze van een koude kermis thuis.

Vooraf al werden de heren spelers verzocht zo veel mogelijk de dames van het bord te gooien teneinde de striptease zo vlug mogelijk tot een eind te brengen waarna de meesters de rest van het spel konden toelichten. Het spreekt voor zich dat dit niet tot dovemansoren was gericht en het spel kon beginnen.

Zoals te verwachten viel was het geen doen voor de meiden om stand te houden op dit speciale speelbord. Carla begon dapper aan haar eenzame strijd tegen de ‘ rest van de gasten’ en stapte met de eerste van haar vier pionnen het speelveld op. Ze hield het maar liefst drie rondjes vol voordat voor de eerste keer haar pion er werd afgegooid. Haar linkerschoen ging het eerst uit. Na weer twee verrassende rondjes was pas het tweede kledingstuk aan de beurt en niet nadat twee – verschillende – heren ook een schoen hadden moeten uitdoen. Nu waren de andere spelers echter allemaal op het bord en aan welke zijde van het speelbord ze ook op de buitenste ring verscheen, telkens weer wisten ze haar pionnen te vinden en in hetzelfde tempo waarin de buitenspelers om beurten een kledingstuk verloren raakte zij haar kleding kwijt.

Tijdens het bedienen zag ik dan ook dat Carla na haar schoenen, ook haar kousen kwijtraakte en ik kreeg opdracht ze te helpen ontdoen van achtereenvolgens haar jasje, blouse en kanten BH. Nog voordat zij ook haar rok en slip kwijtraakte echter werd ik door de steeds geiler wordende spelers voortdurend betast en van één van hen kreeg ik opdracht om de lege flesjes – welke zij voor mij op de grond plaatsten – met mijn gladde, natte kutje op te pakken en onder luid gejuich pakte ik dan ook een lege Corona op tussen mijn schaamlippen en voerde deze al waggelend en knijpend – om het flesje maar niet te laten vallen – af naar de bar. Met Carla speelden ze vervolgens verder en in de volgende beurten werd ze eerst ontdaan van haar rok, maar vervolgens waren eerst de sieraden aan de beurt zodat ze haar slip nog even behield. In plaats van met de laatste beurt haar slip te moeten uittrekken stelde Erwin voor haar even een rondje drank te laten halen, zodat de serveersters even de handen vrij hadden om wat versnaperingen te brengen.

Carla liep dus – uitsluitend gekleed in haar slip – al snel te gasten te bedienen en ik zag dat Mathilde hetzelfde lot inmiddels was beschoren, waardoor Monica en ik de versnaperingen konden halen.

In de keuken kregen wij beide en speciaal dienblad met kettinkjes om de nek gehangen en dit dienblad zat ook met kettinkjes en klemmetjes vast aan onze schaamlippen. Dit was om de stabiliteit te garanderen zo stelde John. Het dienblad duwt echter onze borsten omhoog, waardoor deze op dienblad komen te liggen. Bij Monica werden haar de borsten vervolgens besmeerd met mosterd, en lagen er de volgende hapjes op het dienblad; kaas, worst, knakworsten - frankfurters – en cocktailprikkertjes. Bij mij werd er een speciale saus op mijn tieten gesmeerd en lagen stukjes wortel, bloemkoolroosjes, rettich en peen op het dienblad, waarbij er van alles ook hele exemplaren op het blad beschikbaar waren.

Zo liepen wij uiterst omzichtig de bar weer in door de – nu hinderlijke – klapdeurtjes en waggelden naar onze tafels. Om beurten graaiden de heren een prikkertje, staken bij Monica de stukjes kaas, worst en dergelijke eraan en doopten deze in haar tietensausje. Dat het prikkertje wel eens in haar romige vlees terechtkwam mag voor zich spreken en éénmaal welde er zelfs een druppeltje bloed tussen de mosterd op. Toen zij echter een kreet van pijn slaakte werden de heren “boos” en graaiden de handen naar de frankfurters op het blad welke al ras in de mosterd werden gedoopt en vervolgens al glibberend in haar kut werden geperst. Die kut stond natuurlijk ook bij haar al deels open door de aangebrachte klemmen. Ook uit haar kont bengelden in no time enkele worsten en ze hield ze dan ook niet allemaal binnen of ze kneep met haar sterretje de knakworsten doormidden.

Mij was niet echt een beter lot beschoren en de wortelstukjes en bloemkoolroosjes werden – na over mijn tieten te zijn gehaald voor het sausje – gewoon door de heren genuttigd, echter de hele rettich werd langs achter al snel omhoog gedrukt in mijn toch al wel natte scheur. Verrassend makkelijk verdween kennelijk vrijwel heel de dikke knol in mijn kut en dat was aanleiding genoeg om een stevige winterpeen te pakken en door mij te laten aflikken alsof ik één van hun pikken pijpte. Na deze scène werd het kletsnatte ding tussen mijn billen geperst en langzaam in mijn aars geduwd. Ik moet zeggen dat ik het zeer vernederend vond maar tegelijk uiterst lekker om zo te worden behandeld. We waren niet meer dan geile gebruiksobjecten voor de mannen en de schuttingtaal die ze er bij gebruikten was ook niet voor de poes.