Het Sollicitatiegesprek

De jonge vrouw in de lobby van het Ramadan-hotel, had kort, strak naar achteren gekamd zwart haar en donkere ogen, die een beetje schuin naar boven stonden. Ze namen elk detail op met een toch wel vriendelijke uitstraling.

Ze droeg een witte topje met spaghettibandjes en een korte blauwe rokje. Haar benen, waren zoals de rest van haar huid, door de zon bruin verbrand en haar voeten staken in witte suede schoentjes. Onder het witte topje, droeg ze een smaragdgroen behaatje, dat weinig of niets verhulde van haar toch wel grote borsten. Op een wit eiken ovalen tafel, stond een glas cava waar ze zo nu en dan van nipte. Ze was een jaar of dertig.

'Mevrouw Sijsma?'

De jonge vrouw draaide zich om en haar mond vertrok zich tot een stralende glimlach. Voor haar stond een wat oudere man met donkerblond blond haar dat tot zijn schouders reikte Aan zijn slapen, zo zag ze, vertoonde hij grijze strepen, maar dat maakte hem alleen maar mooier, vond ze. Hij droeg een champagne kleurig hemd onder een beige vest en bijpassende broek. Zijn lichaam was gespierd wat duidde op minstens één uur fitness per dag.

'Dunja,' antxoordde ze en stond recht.
De man lachte en keek haar aan.
'Dunja,' zei hij. 'Zullen we?'

Haastig dronk ze haar glas leeg en liep achter hem aan.
'Ik wil niet gestoord worden,' zei hij, terwijl ze eveneens wit eiken receptie voorbijliepen.
'Uiteraard niet,' kwam het antwoord van een jonge roodharige recptioniste, die haar met speelse blik aankeek.
'Hier is het,' zei hij en liep een ruim kantoor binnen. 'Neemt u maar plaats, Dunja,' zei hij.

Dunja Sijsma, ging zitten en zette haar tasje naast zich neer op de grond. Hij liep om het grote bureau heen en liet zich in een gemakkelijke stoel zakken.
'Vertel eens,' begon hij. 'Dunja? Een vreemde naam.'
'Mijn moeder is Turkse,' zei ze. 'Vader is Nederlander.'
'Ah. Dat verklaart natuurlijk veel.' Hij keek haar aan en sloeg een dossier open. 'Je wil hier komen werken als recptioniste?'
'Ja, mijnheer.'
'Je hebt ervaring staat hier... bij de Deutsche bank?'
'Ik was secretaresse van mijnheer Willemsen. Privé-secretaresse.'
'Nu niet meer?'
Dunja Sijsma schudde van nee.
'Mijnheer Willemsen is terug naar Duitsland gegaan.'
'En dat zag jij niet zitten?'
'Om eerlijk te zijn. Nee, mijnheer.'
De man lachte en knikte.
'Dat kan ik begrijpen, 'zei hij. 'Sorry, ik heb me nog niet voorgesteld. Ruud Moens, manager.'
'Aanagenaam,' zei ze en kruiste haar linkerbeen over haar rechter.
'Receptioniste met zo'n referenties? Wil je niet liever wat anders gaan doen?'
'Er was geloof ik maar één vacature voorradig?'
'Hm. Ja dat is wel zo,' zei hij. 'Maar wat niet is kan nog komen,' voegde hij eraan toe.
'Wat bedoelt u juist, mijnheer Moens?'
'Petra, dat is die rooie die je daarnet hebt gezien, doet zowel de receptie als het secretariaat. Dus misschien kan ze het secretariaatswerk wel aan iemand anders overlaten.' Hij keek haar aan en ging achterover leunen.
'U bedoelt...?'
'Ja,' knikte hij. 'Zou dat niet iets voor u zijn?'
Dunja Sijsma haalde haar schouders op.
'Ik weet niet. ik wil niemand...'
'Zijn job afnemen,' maakte hij de zin af. 'Dat begrijp ik,' zei hij. 'U heeft wel ervaring te over,' zei hij. 'U kunt met exell en word overweg. U spreekt vier talen. U heeft de perfecte referenties,' besloot hij en sloeg het dossier dicht.

Dunja Sijsma glimlachte en zette haar beide voeten terug op de grond.
'Bedankt,' zei ze.
'Niets te danken. Helemaal niets. Zo je het willen. De job bedoel ik.'
'Als secretaresse?'
'Als secretaresse,' knikte hij.
'En of,' zei ze.

Ruud Moens rolde zijn stoel achteruit en keek zijn nieuwe aanwinst aan.
'Kom eens dichter.'
Dunja boog zich voorover.'
'Neenee. Ik bedoel kom eens naar hier. Ik wil je wat beter bekijken.
Dunja Sijsma stond recht en liep naar hem toe.
'Mooi,' zei hij. 'Wat zou je ervoor over hebben?'

Dunja keek hem aan en glimlachte. Ze wist wat er ging komen. Hier had ze al rekening mee gehouden.
'Alles,' zei ze naar waarheid.
'Alles?'
Ze knikte en keek hem recht in de ogen. Hij had blauwe ogen, zag ze.
'Alles,' herhaalde ze en legde haar slanlk hand op zijn kruis. Handig maakte ze zijn riem los, en knoopte zijn broek open. Terwijl haar blik op de zijne was gericht, trok ze een cremekleurige short omlaag. Met een hand omklemde ze zijn penis, terwijl ze met de andere zijn enorme balllen masseerde. Ze glimlachte en keek omlaag.
'Die is in goede conditie lijkt me.'

Ruud Moens vierenvijftig jaar oud, dertig jaar gehuwd en vader van twee dochters, één van negentien en één van eenentwintig, keek hoe de jonge vrouw naast hem neerhurkte en voelde even later haar lippen over zijn eikel glijden. Hij zuchtte en voelde hoe zijn penis helemaal tot achterin haar keel verdween. Helemaal weg, mompelde hij. Hij had toch nog wel zo'n twintig cm. Toen hij even later voelde hoe haar lippen zijn balzak beroerde sloot hij zijn ogen en spoot met een geweldige kracht zijn zaad in haar mond.