De Strafrechtbank

A.B. was het ettertje uit de buurt. Van kleine pesterijen gegroeid tot kleine criminaliteit en telkens de Politie hem oppakte, stond hij enkele uren later al terug op straat.

In die jaren was deze zuiderse knaap uitgegroeid tot een gespierd kereltje dat zich van zijn charme bewust was. De verhalen deden dan ook de ronde dat hij hier en daar al eens een meisje tegen haar zin had genomen.

Toen hij een eenvoudig buurmeisje te grazen nam en er van af kwam met een waarschuwing omdat hij verklaard had dat zij zijn lul uit zijn broek had gehaald, was de maat voor ons vol.

We hadden al enkele jaren een buurtclubje dat we hadden opgericht toen we twaalf jaar waren en dat de wereld ging verbeteren. Behalve wat losse acties en groene interventies, was onze activiteit beperkt gebleven tot een potje rukken, jongens onder elkaar. We waren geen adonissen, maar onze lijven mochten er best wel wezen en wat de inhoud van onze broeken betrof, hoefde geen van ons te klagen. Tijdens de laatste vakantie, hadden we zelfs ons record gebroken en elk vier maal na elkaar gespoten op èèn namiddag. Ons terrein was het verlaten elektriciteitsgebouw achter het park, waar we ons naar hartelust en veilig konden uitleven.

Alleen zouden we nooit wat hebben durven ondernemen tegen A.B. maar samen stonden we sterk. Sven was de meest atletische van ons en zijn broer Carl was maar èèn jaartje jonger maar al behoorlijk uitgebouwd. Zij woonden net over ons, Thomas en ik allebei in de dezelfde maand 16 geworden en sparringpartners.

A.B. moest eens tot de orde geroepen worden en we waren het er onmiddellijk over eens dat een zware vernedering daar het beste middel toe was. A.B. was zuiders en daar is mannelijke potentie een must.

We wisten dat hij 's woensdags langs het park liep om naar de stad te gaan en dat we daar het best zouden toeslaan. Hoe meer we er over spraken, hoe geiler we werden en uiteindelijk wisten we al niet meer of het om een strafexpeditie ging of om een bevrediging van onze verlangens.

Thomas had uit de apotheek van zijn vader een flesje chloroform kunnen overgieten en dat zou ons wapen worden om A.B.te overmeesteren en naar het oude gebouw te brengen.

De eerste woensdag na onze beslissing om het plan uit te voeren, regende het pijpenstelen en A.B. kwam niet opdagen. We waren zo geil om wat we gingen doen met deze kerel dat we met onze kletsnatte kleren naar de kelder van het gebouw trokken, onze lullen uithaalden en zowat samen klaarrukten.
De volgende woensdag leek het weer te gaan regenen, maar net na de middag klaarde het op en we zaten nog geen kwartiertje in onze uitkijkpost of A.B. daagde op.

Hij stapte nog arroganter dan ooit en had een nieuwe jeans aan met een knalrood T-shirt en witte Nikes. Toen hij net aan de bocht voor het oude gebouw was en we zeker waren dat er niemand in de buurt was, sloop Sven achter hem aan met de gedrenkte doek. Hij duwde hem in het gezicht van A.B. en we deden het bijna in onze broek van spanning omdat het zo lang duurde. Twee, drie, vier seconden maar het leek uren.

Je zag A.B. verslappen en hij schoof langs Sven naar beneden en lag op een hoopje aan zijn voeten. We schoten toe, namen elk een arm en een been en droegen de ballast het gebouw binnen, recht naar de tweede kelder. Dit was waarschijnlijk vroeger de verwarmingskelder want er liepen dikke buizen tegen het plafond waaraan we de handen van A.B. aan konden vastmaken.

We waren nog maar net in de kelder toegekomen of A.B. begon al te grommen. Lichte paniek en koude rillingen kwamen over ons heen, maar Thomas en ik beleven kalm genoeg om de armen van A.B. uit elk te trekken en zijn handen gespreid aan de zware buizen te binden met een dik touw. De knopen van bij jeugdbeweging kwamen ons van pas en Sven had een oude barkruk onder de kont van A.B. geschoven zodat hij wat ondersteuning had.

Een verduisteringsmasker werd over zijn ogen geplaatst zodat hij niet wist waar en met wie hij was. Snel trokken we nog zijn schoen uit maar lieten hem zijn witte sokken aan omdat de vloer nogal koud was. Sven deed A.B. zijn broek los en trok de jeans vloeiend van zijn kont. Een kot zwart slipje hield heel de handel bij elkaar. Nu trokken we zijn benen uit elkaar en maakten zijn enkels vast aan de buizen die langs de onderzijde van de muur liepen.

Ons speelgoedje was nu klaar om gebruikt te worden. We moesten ons bedwingen om niet onmiddellijk alle kruit te verschieten, maar toch konden we het niet laten om even aan de bobbel in de broek te voelen. Dat beloofde, net zoals de lekkere kont die gespannen in de witte slip stak.

A.B. gromde verder en kwam blijkbaar terug bij kennis. Hij rukte aan zijn armen en benen maar voelde dat hij gevangen zat. Wie is dat ? Wat gebeurt er ? Antwoordt !

We waren even verrast dat A.B. zo snel terug actief was, maar zijn gekronkel om los te komen maakte ons alleen maar geiler. Om onze stemmen onherkenbaar te maken, hadden we heliumballons gevuld en Thomas nam het eerste woord. A.B. reageerde verschrikt op het hoge onnatuurlijke stemmetje dat akelig galmde in de oude kelder.

Je hebt Annie verkracht en daar dacht je met weg te komen, maar we zullen je eens laten voelen wat het is om zo'n ding in je te krijgen zonder dat je dat wil. We gaan je filmen en als je ooit wat vertelt van wat er hier vanmiddag gebeurd, gaat het op internet en kan iedereen mee genieten van jouw lekkere lijf. A.B. begon te brullen, maar Sven die het dichtste bij hem stond, greep hem in de ballen en kneep even door. A.B. huilde van de pijn, maar zweeg dan onmiddellijk.

Nou je hebt de keuze, ofwel werk je mee ofwel niet en dan zal het behoorlijk pijn doen. Eigenlijk had hij de keuze helemaal niet want hij hing daar als een haring in de koorden en was volledig afhankelijk van onze speelzin.

Sven had zijn hand nog steeds in het kruis van A.B. en ging zwijgend voor hem staan. Hij greep zijn hoofd vast en kuste A.B. vlak op de mond die woedend zijn hoofd afwendde. Sven nam het T-shirt en gaf er een jaap in met zijn zakmes zodat hij het van lijf van A.B. kon scheuren. Hij had nu alleen nog zijn slipje aan en we konden ons bijna niet houden van het lachen.

Nu was het mijn beurt. Ik ging naar hem toe en stak mijn hand tussen het slipje en greep naar zijn ballen. A.B. probeerde tegen te wringen maar de koorden waren netjes aangespannen. Sven gaf me zijn zakmes en ik sneed de twee kanten door zodat het stukje textiel op de grond viel.

We konden onze ogen letterlijk de kost geven want de bobbel die nu onbedekt was, was een behoorlijk grote slappe dikke lul. A.B. had zich intiem geschoren wat de aanblik nog geiler maakte.

Stop, stop riep hij. Ik wil alles voor jullie doen, maar verkracht me niet.