Ransel - 2

John wist niet hoe lang hij daar al stond toen hij gekraak van takken hoorde en tenslotte gegrinnik. Hij keek om en zag een korte gedrongen man in een soort uniform, dat moest wel een boswachter wezen. "Moeilijkheden gehad jongen? Ja, er lopen hier wel eens ruige gasten rond" Hij hoefde niets uit te leggen. De man kon zijn lachen nauwelijks inhouden. Hij was kort en gedrongen en had een dichte zwarte snor. Hij pakte een mes van zijn gordel, kwam tegen hem aanstaan en moest zich een heel eind uitrekken om het touw boven zijn hoofd te kunnen lossnijden. "En wat doen we nou met jou? Heb je helemaal geen kleren bij je?" John had zo'n dof gevoel in zijn lijf dat hij was vergeten dat hij naakt was en onder de geilvlekken zat; hij schaamde zich dood nu. "Nee meneer, ik was aan het joggen in een shortje, maar dat is kapotgesneden." "Kom maar mee dan!" Het was nog een heel eindje lopen naar de dienstauto van bosbeheer. Er was verder niemand op het pad, maar het leek wel of hij in het openbaar liep. De boswachter bekeek hem inderdaad van top tot teen. Bij de auto aangekomen zag hij nog een tweede man, net zo gekleed, net zo sterk gebouwd ook, maar langer. De collega dus. Die moest gewoon ongegeneerd lachen toen hij de situatie begreep. "Eens kijken, boswandeling is dus uit de hand gelopen; ben je gewond, behalve die striemen?" Hij liep om hem heen en boog zich voorover om uitvoerig de striemen op zijn kont te bekijken. Zware verwondingen waren er niet, en hij kreeg een regenpak toegeworpen dat in de wagen lag om zich te bedekken. De stof daarvan schuurde pijnlijk tegen zijn lijf. Hij kreeg water aangeboden en een sigaret, die hij weigerde. "Zo, dan gaan we meneer maar eens thuisbezorgen. Woon je ver weg?" Hij gaf zijn adres, maar de auto werd niet gestart. Hij zag hoe de beide boswachters elkaar aankeken en enkele woorden fluisterden, die hij niet verstond. "Dat gaat zo maar niet, je denkt toch niet dat wij een taxibedrijf zijn?" "Uitstappen en dat pak weer uittrekken! Het staat je niet." Naakt stond hij voor hen en aan hun blikken begreep hij wat er ging gebeuren. "Kom op, jij eerst," zei die lange tegen zijn collega, "jij hebt hem gevonden." Die knoopte zijn broek open en haalde een korte, maar dikke en al keiharde pik tevoorschijn. De lange nam hem in een ijzeren klem en drukte hem naar onder, zodat hij gebukt kwam te staan. Zijn poten werden wat uit elkaar getrapt, hij voelde hoe er wat nattigheid werd aangebracht en daar ramde die dikke eikel al in zijn nog zere reet. Die liet er geen gras over groeien, dat werd gewoon een potje snelneuken, waar heel wat kracht achter zat. Als die andere hem niet vast had gehad was hij misschien omgevallen, maar zo stond hij klem in die sterke poten. Grommend en snuivend stootte die bonk zich klaar, aangemoedigd door zijn collega: "Fuck hem! Blaf hem vol, die geile hoer!" Toen dat inderdaad gebeurd was werden de rollen omgekeerd. De lange trok zijn broek helemaal uit om er meer van te genieten. Hij had flinke blonde behaarde poten en een paal om u tegen te zeggen, lang maar wat dunner dan die van de donkere. Deze kerel had er plezier in om er lang over te doen, en hij verstond het vak. Hij bracht ook John tot opperste geilheid, kneedde zijn kloten en greep zijn lul, die hij ferm maar genotvol afmolk. Intussen stootte hij steeds harder toe, maar John raakte nu door het dolle heen nu en riep: "Harder! Meer!" De spanning werd steeds meer opgevoerd, die knuppel stootte steeds dieper in zijn kont en zijn eigen lul stond voortdurend op het punt van spuiten. Toen die bosneuker zich krachtdadig leegspoot in Johns gehavende hol waren twee flinke trekken aan zijn lul genoeg om ook hem te laten spuiten. De boswachters namen hem nauwlettend op, maar hij keek verzaligd voor zich heen en liet graag toe dat ze zijn geile zaad een beetje uitsmeerden over zijn sportbuik en tepels. "Zo, nu heeft meneer gezien hoe mooi het kan zijn in het bos. Ik denk niet dat hij iets te klagen heeft gehad, of..?" zei die lange vriendelijk maar met een lichte ondertoon van dreiging. Nu werd hij weer in dat rare pak gehesen en naar huis gereden. Gaar maar gelukkig zat hij in de wagen. Vet grijnzend namen ze afscheid. Ze konden er eigenlijk wel zeker van zijn dat er geen klacht zou binnenkomen bij Staatsbosbeheer.