De Turkse Lifter - 4

Donderdag.

Nog half in slaap zeg ik tegen Alie; houw op, nu nog niet, laat me slapen. Nee. zegt Alie de wekker is al twee keer afgegaan. Hij kruipt dicht tegen me aan, het voelt goed ondanks dat ik nog niet uitgeslapen ben. Ik trek hem tegen me aan en draai me op mijn rug. Alie drukt een kus op mijn wang en fluistert; ik vind je lief. Dan sla ik mijn benen om hem heen, en Alie drukt zijn onderlijf tegen het mijne. Hij begint op me te rijen, onze pikken staan allebei stijf. Alie, mijn geile Alie heeft niet veel tijd nodig om het hoogtepunt te bereiken. Hij spuit zijn zak leeg op mijn buik. Ga nog even door vraag ik. En dan spuit ook ik mijn kwak bij die van Alie. Onze lijven kleven tegen elkaar. Met keukenpapier maakt hij ons schoon, en dan staan we op.

Tegen Alie zeg ik nog dat hij best mag blijven liggen, en nog een poosje gaan slapen. Maar hij wil daar niet van horen. Ik blijf bij je om je de weg te wijzen. Lachend zeg ik dat ik hem daar aan ga houden vandaag.

Het weer lijkt perfect. We trekken beiden een korte broek aan, en begeven ons naar de struikjes. Daar doen we onze behoefte. Terug bij de truck poetsen we onze tanden, Alie zegt me dat ons water bijna op is. Ik had graag even willen douchen zeg ik, iedereen kan ruiken wat we gedaan hebben vannacht. Nou zegt Alie; dat kan bijna niet. Jou sperma stinkt niet, en dat van mij ruikt lekker. Maar een douche was wel fijn geweest.

Nadat ik de motor gestart heb controleer ik de combinatie, alles is oké zeg ik we vertrekken.

We stappen in en vervolgen onze weg.

Als we zo’n twee uur gereden hebben worden we ingehaald door een Nederlandse camper, De inzittenden zwaaien ons vriendelijk toe. Met mijn luchthoorn groet ik terug.

Na nog een uur is het mis. Alle verkeer mindert snelheid, en na nog een kwartier staan we stil. Een half uur later staan we nog op dezelfde plek. Iedereen heeft de motor uit gezet, en velen staan naast de auto. Ook wij zijn uitgestapt, en lopen wat rond.

Eindelijk komt er weer wat beweging in onze rij. Velen uit de rij naast ons willen ertussen drukken, maar daarvoor krijgen ze bij mij geen kans.

Dan zie ik de camper van eerder die morgen staan in de rij naast ons, hij heeft zijn knipperlicht aan, ik besluit hem er tussen te laten. Dankbaar neemt hij zijn kans.

Nu kan ik door de camper kijken en zie drie kinderen met een vader en een moeder. De kleinste zwaait nog maar eens.

Helaas is het na een kilometer uit met de pret. We staan weer stil.

De mevrouw in de camper is druk bij haar aanrecht bezig. een van haar kinderen (het zijn alle drie jongens,) vraagt ons of we ook een kop koffie lusten. Nu daar hebben we zin in, we hebben nog niets gegeten en gedronken vandaag. We nemen plaats op de vangrail die in de berm staat. De gastvrije Nederlanders hebben niet alleen koffie, maar ook nog een stuk heerlijke appeltaart. We kletsen gezellig, het zijn vriendelijke mensen. Maar we komen intussen geen meter verder. Ik baal vreselijk.

De kleinste jongen van het stel vraagt mij of hij even achter het stuur van mijn auto mag zitten. Hij is zes jaar en een echte autogek zegt zijn vader. Natuurlijk mag dat, en als ik hem wil helpen met instappen blijkt dat helemaal niet nodig. Glunderend zit hij achter het stuur, zijn moeder maakt foto’s. De oudste van de jongens zit intussen op de bijrijdersstoel, hij zegt zo een mooi uitzicht te hebben.

En dan mogen we weer een stukje rijden. Ik zeg de boys te blijven zitten, en klim zelf achter de kleine jongen. Moeders moet voor we gaan rijden ook hier nog een foto van maken. Met mijn voet druk ik op de knop van de luchthoorn. Alie springt van schrik aan de kant. We liggen dubbel van het lachen.

De kleine man voor me heeft de sleutel al vast, en als ik zeg dat hij mag starten draait hij resoluut de sleutel om. Dan zetten we nadat de anderen in de camper zijn gestapt ons weer in beweging. Er komt zelfs wat snelheid in onze rij, ik moet wel drie keer schakelen om ze bij te houden. Maar dan is het weer over. Iedereen stapt weer uit. De mensen om ons heen hebben gezien dat Henk (zo heet de kleine) achter het stuur zat, ze hebben er lol in. Er is één die een foto laat zien van Henk waar hij op staat met een smile van oor tot oor.

De man van de camper kijkt intussen bedenkelijk. Op mijn vraag, waarom, zegt hij bijna de diesel op te hebben. Dat probleem kan ik oplossen zeg ik. En loop naar de motorkast van de trailer, haal een 5 liter jerrycan er uit en geef die met de woorden; straks weer vol inleveren, aan onze buurman.

Met de camper mensen als buren is het best een gezellige middag geworden. We hebben gevoetbald op de vluchtstrook. Alie en ik hebben met de twee jongste, een paar potjes kwartet gedaan. De moeder van de jongens (Ineke) Heeft ons een warm maal aangeboden, Dat gaat ze koken als we straks een plaats voor de nacht hebben gevonden.

De middelste van de drie jongens, Bart is zijn naam, staat met zijn vader te smoezen. Deze zegt dat hij het aan mij moet vragen. Maar dat durft de negen jarige verlegen Bart niet. Als we wat aandringen zien we zijn gezicht betrekken. Ik sla een arm om zijn schouders en probeer het nogmaals. Dan knikt Pa naar mijn truck. Zal ik je helpen zeg ik. Zijn gezicht klaart weer op. Dan neem ik hem mee naar de auto en vraag of hij ook even achter het stuur wil. Een antwoord is niet meer nodig, hij glundert! En dan klimt hij naar boven, zit als een prins op de chauffeursstoel. Dan horen we voor ons weer auto’s starten, ook ik klim achter het stuur. Bart kijkt bedenkelijk, maar als grote broer Frans dan ook weer bij ons instapt vindt hij het prima. Alie is weer naar de camper verbannen.

Het is al over vijven als er eindelijk weer beweging komt in de lange rij auto’s. Bart zit tussen mijn benen, en heeft het stuur vast alsof hij al jaren chauffeur is.

We hebben met de camperaars afgesproken de eerst volgende parkeerplaats met tankstation te nemen, om daar te overnachten. Of we gaan twee afritten verder de snelweg af om op, of bij, een camping te blijven staan. Volgens een boekje van de buren zou er vlak bij de snelweg een camping moeten zijn.

We hopen beiden dat het laatste plan gaat lukken, Want we zijn echt aan een lekkere douche toe.

We krijgen echt snelheid, het is een beetje lastig nu deze jongen bij me zit. Vooral het schakelen wil niet zo best, mijn linker been is wat beperkt in zijn beweging. Maar het lukt wel. We halen 60 kilometer.

Een tankstation zien we niet. De eerste afrit laten we achter ons. Maar dan staat alles weer stil. In de verte zie ik iets dat op een wegbewijzering lijkt. En als ik dit aan Frans vraag kan deze het beamen.

Iedereen stapt weer uit. Tegen de mensen om me heen zeg ik de volgende afrit al te zien. Niemand ziet het, maar als Alie in onze auto gaat zitten zegt ook hij dat daar borden staan.

Dan gok ik het zeg ik tegen de camper familie. Laat mij maar voorop. En tegen Alie die weer uit wil stappen beduid ik dat hij moet blijven zitten.

De auto achter ons gaat een beetje achteruit, en de camper wat naar voren, zo krijg ik de ruimte om uit de rij te draaien. Op de vluchtstrook maak ik snelheid, 90 km staat eindelijk weer op de teller. De camper volgt me. En zonder problemen bereiken we de afrit.

Onder aan de afrit wordt de camping al aangegeven, en er is ook een tankstation. Buurman gooit zijn tank vol en ook ik vul de tank van de koelmotor. En mijn jerrycan komt weer vol op zijn plaats. Alie heeft voor vers drinkwater gezorgd.

We besluiten dat wij eerst blijven staan, en dat de camperaars even gaan kijken of wij er ook kunnen en mogen staan.

Het blijkt vlak bij te zijn want na enkele minuten zien we Frans op de fiets komen. Je moet van pa zelf maar even kijken, je mag er staan maar je kan er niet keren.

Frans blijft bij Alie en ik ga op zijn fiets naar de camping.

Er is een mooi plekje waar ik kan staan, maar zal er achteruit naar toe moeten. Met mijn eigen trailer zou het geen enkel probleem geven, maar hoe deze oude bak te sturen is moet ik afwachten.

Toch gok ik het er op zeg ik tegen me zelf.

Als jullie het verkeer tegen willen houden dan draai ik hem er achteruit in. En dan dat hele eind achteruit rijden zegt Ineke. Ja moet lukken geef ik als antwoord.

Inwendig knijp ik me wel een beetje, maar wie niet waagt die niet wint.

Zonder probleem draai ik achter uit het wegje in. Ik geloof dat het wel mee valt zeg ik tegen Alie. En dan begin ik aan de ca honderdvijftig meter lange inrit.

Met steeds een beetje meer gas bereik ik de maximum snelheid achteruit. De oude bak laat zich goed sturen.

Het lijkt wel of de camping leeg gelopen is, er staat een leger mensen te kijken.

En als ik de combinatie op zijn plekje manoeuvreer stijgt er een applaus op.

De auto staat hier prachtig, maar als de koelmotor aanslaat kan je elkaar niet meer verstaand We staan tussen twee loodsen en achter ons is en kapschuur. Het geluid komt van alle kanten op ons af.

We lopen naar de camper om daar wat te gaan drinken, de stoeltjes staan al onder de luifel.

Dan zie ik trekkers hutjes. Als daar een van vrij is gaan we die huren zeg ik tegen Alie. Meteen ga ik op onderzoek uit. We hebben geluk, vlak bij de camper is er één vrij. Met beddengoed onder mijn arm, en sleutels in mijn hand, kom ik terug lopen. Tot Maandag morgen tien uur is dit ons onderkomen. Iedereen moet de hut van binnen bewonderen. Er zijn twee bedden, twee stoelen, een tafel, en een klein kookplaatje. Erg simpel, maar het kost ook bijna niets.

Alie is intussen ook op onderzoek geweest. Hij heeft de wasserette gevonden en stelt voor onze was te doen. Dat is nu het eerste zinnige wat ik van jou hoor vandaag zeg ik. Ga je gang. Hij houdt zijn hand op. Ik geef hem de sleutels van de auto, maar hij blijft staan. Met zijn duim en vinger maakt hij het geld gebaar. Met een tientje is hij tevreden.

Het biertje smaakt ons lekker, en als Ineke vraagt of we er nog één lusten, zeggen we bijna in koor, graag!

En dan is het eten klaar, een grote pan Macaroni. We eten hem bijna helemaal leeg.

Na het eten, en de afwas die we gezamenlijk deden, gingen de jongste naar bed. Wij maakten ons hutje klaar voor de nacht, en Frans zette met zijn vader zijn tentje op.

Alie zei me dat hij zich niet lekker voelde. Even later verdween hij op een draf naar de toiletten. Toen hij na zo’n kwartiertje nog niet terug was ging ik maar eens even kijken. Het bleek dat mijn vriendje vreselijk aan de diaree was, en ook al een paar keer had moeten overgeven. Natuurlijk kon ik hem niet helpen, en zei hem naar de camper te gaan.

Toen ik daar mijn verhaal deed zei Ineke dat ze gezien had dat Alie water uit de jerrycan stond te drinken, en dat kan hier dus niet. We hebben wel tabletjes bij ons, vraag maar of hij daar van wil nemen.

Toen ik na een poosje weer eens bij de toiletten ging kijken zat Alie nog op dezelfde plek. Het probleem was wel iets beter geworden, maar hij durfde nog niet terug naar ons hutje. Op mijn vraag of hij tabletjes wilde hebben, antwoordde hij dat hij dat graag zou willen, maar niet wist hoe ze binnen te moeten krijgen.

Ineke wist er wel wat op en maakte een pot thee voor Alie klaar. Ik bracht een beker thee en twee pillen bij Alie.

Na een poosje knapte hij wel wat op, ik ging spullen halen voor hem zodat hij een douche kon nemen. En toen gingen we naar ons hutje, en Alie direct naar zijn bed.

Zelf zat ik nog aan een biertje bij Frans en zijn vader. Ineke ging nog even bij Alie kijken en gaf hem nog wat tips. En zei hem beslist niet weer water uit de kraan te drinken.

Het was bijna tien uur toen mijn telefoon piepte. Een smsje. Een kort berichtje. “De retour container komt Zaterdag met de eerste boot aan.”

Gezamenlijk raadpleegden we de kaart, en bekeken de route die we volgens de route planner moesten nemen. Het bleek nog ongeveer 4 uur rijden te zijn. Dan slaap ik morgen eens lekker uit, en rijd om twaalf uur vanhier.

Na nog een biertje van Ineke vertrok ik naar ons hutje waar Alie lekker lag te slapen. Van seks samen kwam natuurlijk niets, ik trok me zelf lekker klaar.

Wordt vervolgt...