De Wegloper - 1

Dio had het helemaal gehad met z’n ouders. Hij werd thuis strikt aan banden gelegd. Een avondje uit was voor hem niet weggelegd, hij mocht geen scooter rijden, op schoolresultaten onder de 7 stond huisarrest. Hij was verdomme al 16 en hij had niet eens een vriendin. TV kijken mocht alleen als de EO uitzond en z’n zondagen stonden geheel in het teken van kerk en bidden.

Hij besloot z’n biezen te pakken en deze isoleercel te verlaten. Op een maandag op school, meldde hij zich ’s morgens ziek en vertrok op de fiets richting station. De fiets zette hij tussen alle andere fietsen die daar stonden, z’n schooltas had hij onderweg al ergens in de struiken gegooid. Met z’n laatste spaarcenten zou hij proberen zo ver mogelijk te komen. Een enkele reis Antwerpen ging net en dan had hij nog 10 euro over om eten van te kopen.
In de trein voelde hij zich heerlijk, bevrijd van alle regels, wetten en gezeur. Deze eerste reis onderging hij voor het grootste deel slapend. Hij werd wakker toen er iemand bij hem in de coupé kwam zitten. Een oudere vrouw die blijkbaar haast had gehad, want ze was buiten adem. Op een bord zag hij dat hij in Breda was.

De vrouw had de trein langzaam het station zien binnenrollen en had Dio zien zitten. Wat ze in een flits had gezien beviel haar. Het koppie van een jonge knul was voor haar genoeg reden om een sprintje te trekken.
En ze had zich niet vergist; dit was een heerlijk jong, zeker toen ze de lichtblauwe spijkerbroek zag die z’n onderlichaam strak bedekte. Ze vroeg de jongen naar z’n naam en z’n reisdoel. Dio gaf haar z’n voornaam en zei dat hij naar een oom in België op weg was. “Zonder bagage?” vroeg de vrouw. Dio had echter geen zin in een verhoor en sloot z’n ogen weer, maar hij kon de slaap niet vatten en hij merkte hoe de vrouw naast hem was gaan zitten en met haar been tegen de zijne aankwam. Het leek Dio het beste te doen alsof hij sliep, maar toen de vrouw over z’n been ging wrijven deed hij z’n ogen toch maar weer open en keek haar verbaasd aan.

Ze ging echt onverstoorbaar verder met haar strelingen en hoewel die dame ouder dan z’n moeder was, vond hij het best geil. Ze gleed nu naar z’n kruis en voelde daar z’n gezwollen geslacht. Dio moest gaan verzitten om wat ruimte te scheppen onder z’n gulp, maar die ruimte was er niet meer. De vrouw legde haar sjaal over zijn schoot en knoopte z’n broek open, waarna ze met haar hand op zoek ging naar de verborgen schat. Die was snel gevonden en ze streelde nu z’n pik. Dio had het niet meer. Een vrouw was een vrouw en dat ze ouder was maakte hem niets uit.
Dio had z’n broek inmiddels op z’n knieën hangen en de vrouw pakte hem nu pas echt goed. Hij werd aangeraakt op de plaatsen die hij zelf ook elke avond opzocht en snel kwam hij klaar over haar handen. De dame nam een tissue en veegde zichzelf schoon, terwijl Dio met moeite z’n broek weer aantrok. Z’n pik was nog steeds stijf.

Ze zei: “Luister Dio, als dat verhaal over je oom echt waar is, nemen we straks afscheid. Als je het verzonnen hebt, kun je straks met me meegaan en dan zal ik je onderdak en nog veel meer geven.”
Dio nam z’n beslissing toen de trein in Antwerpen stopte en hij met haar het station uitliep. “Van huis weggelopen?”vroeg ze en Dio knikte.
“Meer zal ik niet vragen”zei ze. “’t Is jouw keuze en daar zal je best een goeie reden voor hebben.”

Met de taxi kwamen ze aan bij een statig pand in het oude centrum van de stad. Eenmaal binnen viel hij van de ene verbazing in de andere, overal zag hij schilderijen hangen en beelden staan. Het leek wel een museum. Dit moest een hele rijke ouwe muts zijn, dacht hij.
De grootste verrassing moest echter nog komen. Toen ze de woonkamer inliepen bleek daar een man te zitten, haar man blijkbaar want ze zoenden elkaar. “Dit is Dio en hij blijft slapen” zei ze slechts en de man stak zijn hand naar hem uit.
Na een heerlijke maaltijd en een paar glazen wijn voelde Dio zich loom worden. Dit was de eerste keer dat hij alcohol had gedronken.

Veel tijd om loom te zijn kreeg hij echter niet want er werd muziek aangezet en even later stond hij met die twee bejaarden in het midden van de kamer te dansen. Wat een stel idioten, dacht hij. Eerst dat gedoe in de trein, terwijl ze getrouwd is en nu dit? Maar langzamerhand nam hij hun houding over en voelde zich eigenlijk heel vrij en lekker. Wat een wereld van verschil met thuis.
De vrouw kreeg het blijkbaar warm van het gedans en gespring en trok haar blouse uit. De man volgde haar met z’n overhemd en Dio deed maar mee door z’n shirt uit te trekken. Toen z’n gastheer en –vrouw verder gingen met hun onderkleding moest Dio wel even slikken, maar als in een trance deed hij toch z’n spijkerbroek uit.
Zo bleven ze enige tijd doorgaan, totdat de man zei: “tijd voor een slaapmutsje” en Dio dacht: wat nu weer?

Halfnaakt namen ze plaats en even later zat hij met een glas bruin spul in z’n handen. ‘Konjak’ had de man gezegd. Dio die door z’n opvoeding tamelijk wereldvreemd was kon het allemaal niet meer volgen en liet zich maar meeslepen. Hij nam een slok van de cognac en proestte het meteen weer uit. “Gadverdamme, wat is dit voor rotzooi” zei hij. De man knielde naast hem neer en legde uit dat Dio dit niet moest drinken als limonade. “Je moet kleine slokjes nemen en eigenlijk hoor je er een sigaar bij te roken, maar of je daar oud genoeg voor bent?”
“Natuurlijk wel” zei de vrouw en bood hem een sigaar aan. De man liet hem zien hoe het ritueel in z’n werk ging en even later zat hij als een volwassene te genieten van het leven. “Hij is hij net zo groot als de jouwe” zei de vrouw. Dio schrok zich kapot, wat zou haar man daar wel niet van denken? Maar die keek slechts geïnteresseerd naar Dio. “Oh ja,” zei hij. “Heeft hij zo’n grote. Dat wil ik dan wel eens zien. Kom eens hier jongen.” Dio, die nu helemaal van ’t pad af was, stond op en wankelde naar de man. De man keek naar Dio’s slip, toen naar z’n sigaar en hield hem ernaast. “Ja” zei hij, “daar zou je weleens gelijk in kunnen hebben, maar we weten niet of hij stijf is. Doe je broekje eens uit, knul.”