Mark De Buurjongen - 14

Sjoerd verblijft na ziekenhuisbezoek bij Bas en Rob in huis. Ook is Mark voor zijn ouders uit de kast en weten zij ook van de verliefdheid tussen Sjoerd en Mark. Inmiddels is het zondagochtend en hebben Mark en Sjoerd elkaar weer gezien.

Toen Mark beneden kwam zaten Rob en Bas op de bank. Voordat hij kon besluiten wat hij zou doen wenkte Rob hem richting de bank en vroeg wat hij wilde drinken. “Een glas fris lijkt mij lekker”, zei Mark. Rob ging het halen.

Ondertussen vroeg ik aan Mark hoe zijn afgelopen dagen verlopen waren. Mark dacht even na en besloot te beginnen met vertellen vanaf zaterdag (gisterochtend), dat hij wakker werd. Mark werd een beetje roder en vertelde dat zijn moeder hem betrapt had bij het masturberen en dit tot een gesprek leidde. Rob en Bas luisterden zonder oordeel of zonder Mark zijn verhaal te onderbreken. Mark viel even stil en uiteindelijk kwam er een beetje bedremmeld uit dat zijn moeder ook wist dat er meer gebeurd was tussen Bas en Mark. Mark keek daarbij enigszins beschaamd naar Rob, maar die zei niks en gaf alleen een knipoog ten teken dat het geen probleem was.

“Gelukkig heb je er wat van geleerd. Bas is een hele goede leermeester, al zeg ik het zelf”, zei Rob uiteindelijk na een korte stilte. Bas was nu degene die wat roder dan Mark kleurde. Mark knikte en er brak een glimlach van ontspanning op zijn gezicht door. Met pretoogjes ging hij verder met zijn verhaal. Hij vertelde dat hij nogal emotioneel reageerde toen zijn moeder hem gistermiddag (zaterdag) vertelde dat Sjoerd thuis aangevallen was en in het ziekenhuis lag. Dat zorgde voor de tweede opening thuis, waarbij hij met enige moeite, maar toch opgelucht vertelde dat hij verliefd is op Sjoerd. Zijn ouders hadden daar geen problemen mee, maar wel moest Mark op dit moment rekening met Sjoerd zijn situatie houden.

“Daarom ben ik ook niet zo lang boven gebleven. Sjoerd was moe en ligt nu waarschijnlijk te slapen.” Plotseling ging de deur open en daar stond Sjoerd in een pyjama. Een beetje bedremmeld keek hij naar het tafereel. Mark was ditmaal de snelste en hij liep gauw op Sjoerd af en nam hem bij de hand mee naar de bank. “Ik kon niet meer slapen”, zei Sjoerd. “Ik heb honger en dorst.” Bas en Rob stonden direct op en gingen wat eten en drinken voor de jongens maken.

Ondertussen lag Sjoerd met zijn hoofd op de schoot van Mark, welke hem door zijn haren streek en liefdevol neerkeek op Sjoerd. Die lag stil te genieten van Mark zijn aaien. Plotseling, schoot hij rechtop en keek met angstige ogen naar Mark, Bas en Rob, welke net weer binnen kwamen lopen met broodjes en drinken. Een paar stille tranen stroomde over Sjoerd zijn wangen. Niemand zei wat, maar Mark trok zachtjes Sjoerd naar zich toe en streelde hem over zijn rug en hoofd. Sjoerd slikte en zei met een gebroken stem ”wwaar moet ik straks naartoe? Ik kan hier toch niet altijd blijven?”, vroeg hij met angst en tranen in zijn ogen. Rob en Bas keken elkaar even kort veelbetekenend aan en knielden tegelijkertijd naast elkaar en voor Mark en Sjoerd neer. Beiden pakten een hand van Sjoerd en Rob nam het woord.

“Lieve Sjoerd, we kennen je nog niet zo heel lang, maar dat is wel het laatste waar jij je nu druk over hoeft te maken. We hebben inmiddels met de politie en met de ouders van Mark gesproken en natuurlijk zullen er wat kleine praktische dingen geregeld en afgesproken moeten worden, maar dat komt wel goed. Voorlopig blijf je gewoon hier wonen en maken we een slaapkamer voor je gereed. Daarnaast willen we uiteindelijk gaan kijken naar wat het beste is voor je. Qua wonen, maar ook qua andere praktische zaken.” Sjoerd zuchtte opgelucht en viel Bas en Rob om de hals. Van opluchting en loslatende spanning vloeide er wat tranen. Gelukkig waren het tranen van geluk en ontspanning en niet van verdriet. Ook Mark werd in de groepsknuffel betrokken en na een paar minuten was Sjoerd gekalmeerd. Hij veegde de tranen van zijn gezicht en pakte vervolgens een broodje. Met een lach zat hij opgelucht naast Mark en samen aten ze gezellig kletsend over van alles hun brood en drinken op. Na het eten namen Mark en Sjoerd in de gang flink zoenend afscheid van elkaar. Bas bracht Sjoerd weer naar boven, naar bed. Hij moest zijn rust pakken.

Sonja, Sjoerd zijn moeder was hard aan het werk in Twente, waar zij sinds kort woonde en werkte bij een groot en rijk gezin. Zij bewoonden een groot landgoed met meerdere personeelsleden. Sonja was onder de hoede genomen van Anieska, de Poolse hulp in de huishouding.

Inmiddels had zij van haar oude buurvrouw Betty gehoord dat haar zoon in elkaar geslagen was door haar bijna ex-man. Ze vond het vreselijk, maar ondanks alles, kon ze nu niet naar hem toe. Ook had ze Mark zijn nummer tijdens de verhuizing verloren. Beschaamd wilde ze nu nog niet het nummer opnieuw aan Betty vragen. Uiteindelijk overwon ze haar schaamte en belde Betty op. Betty nam de telefoon direct op. Sonja vertelde dat ze graag het nummer van Sjoerd wilde hebben, omdat ze dat tijdens de verhuizing verloren was. Ook was haar oude mobiel kapot gegaan. Buurvrouw Betty gaf aan dat ze het directe nummer van Sjoerd niet had, maar wel contact met degene bij wie hij verbleef. Ze spraken af dat Betty contact op zou nemen met hen en dan Sonja weer terug zou bellen zodra ze nieuws had.

Ondertussen zat Sjaak, de vader van Sjoerd alleen in zijn cel op het politiebureau. Hij voelde zich vreselijk. Enerzijds omdat hij zijn dagelijkse portie alcohol nog niet had gehad, maar anderzijds ook omdat hij zich onder andere schaamde. Ook voelde hij zich boos, verdrietig en wist hij dat hij het waarschijnlijk voorgoed verknald had bij zijn jongste zoon.

Brigadier Van Dam had alle feiten op papier staan en goed voorbereid. Samen met twee collega’s haalde hij Sjaak Suykerberg uit zijn cel op om hem te verhoren. Toen Sjaak uit zijn cel gehaald werd, zei hij helemaal niks. Ook vond Van Dam hem er slecht uit zien. Hij stonk naar alcohol en oud zweet en hij kon wel een douche gebruiken. Helaas voor iedereen, eerst stond er een verhoor op het programma. Sjaak plofte neer op de stoel toen hij kon zitten.

Brigadier Van Dam begon het verhoor door het opnameapparaat in te schakelen. Eerst vermeldde hij de belangrijke gegevens zoals aanwezigen, tijd en de datum. “Zondag 23 oktober 2016, aanwezig zijn Brigadier Van Dam, wijkagent De Boer en hoofdagent Van Wijk. Het betreft verhoor 1 van verdacht Sjaak Suykerberg inzake dossiernummer 1058AS1281.”

Na een korte stilte en wat bladeren in aantekeningen begon Van Dam het echte verhoor. “Meneer Suykerberg, weet u waarvoor u hier op het politiebureau zit?” Sjaak knikte. Van Dam vroeg hem of hij met stem wilde antwoorden, daar het gesprek opgenomen werd en deze geen knikken van ja of nee kon aflezen. Sjaak antwoordde kort met “ja.” En na een korte stilte, waarbij Van Dam hem met een mengeling van streng en bezorgd aankeek ging Sjaak met enige twijfel verder. “Ik…ik heb mijn zoon mishandeld.” En direct hierna brak hij in snikken uit.

Van Dam en hoofdagent Van Wijk keken elkaar even aan. Ze hadden tevoren hun strategie besproken en afgesproken wat ze graag wilden en hoopten te bereiken. Zo snel hadden ze nog geen doorbraak verwacht, maar ervan opkijken deden ze ook niet. Ze wisten dat Sjaak uit zijn natuurlijke omgeving en uit zijn comfortzone gehaald was en al een flink aantal uren zonder zijn dagelijkse portie alcohol zat. Kortom, dat had ook zijn invloed op Sjaak.

Sjaak snikte en snufte nog wat na en vond zichzelf niet alleen heel zielig, maar ook oerstom. Hoe kon hij dit ooit rechtbreien. Bij zijn zoon en bijna ex-vrouw had hij het flink verbruid. Hij begon eerst wat onzeker en onvast te vertellen. Dat hij zijn werk verloren was, zijn gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen met de dag verder afnam en het prettige gevoel wat de alcohol hem gaf. Dat hij al gauw nadat hij zijn baan verloren was en een uitkering kreeg, de slaapkamer uit gewezen werd door zijn vrouw en dit onder andere het laatste zetje was voor zijn verder afglijden in de alcohol. Het feit dat zijn jongste zoon, Sjoerd, heel anders dan hijzelf was en Mick, zijn oudste zoon veel meer op hem leek en altijd meer zijn kant op trok. Dat hij zijn woede en verdriet richtte op zijn jongste zoon, omdat hij sterk de indruk had dat hij homo was.

Kortom, hij voelde zich hoe langer hoe erger schuldig. Hij wist diep van binnen dat hij fout zat en zijn zoon er niks aan kon doen dat hij was zoals hij was. Het was uiteindelijk een doodgoeie jongen die tot op het laatst voor zijn vader gezorgd had, ondanks alle negatieve aandacht die hij ervoor terug kreeg. Stank voor dank.

Al die tijd zwegen de politieagenten en af en toe schreef Van Wijk wat op papier. Ook vertelde Sjaak Suykerberg dat hij grote spijt had van hetgeen hij zijn gezin aangedaan had en dat hij alles het liefste terug wilde draaien. De agenten wisten dat dit soort spijtbetuigingen vaker voorkwamen en hoewel vaak ook echt gemeend, lieten ze een waardeoordeel achterwege. Daar was de rechter voor om te besluiten hoe nu verder. Na het verhaal van Sjaak en een korte pauze om wat water te drinken ging het verhoor verder.

Van Dam en Van Wijk vroegen Sjaak diverse zaken te verduidelijken en te verhelderen. Dat Sjaak veel en ernstig onder invloed van alcohol geweest was, hielp niet mee. Sjaak kreeg het er af en toe behoorlijk warm van en voelde zich ook behoorlijk onzeker tegenover twee grote heren, welke weinig emoties lieten blijken. Uiteindelijk, na een verhoor van ongeveer drie uur vonden de agenten het voor het moment genoeg. Ze hadden voorlopig genoeg informatie om hun verhaal completer te maken. Ook gelet op het feit dat Sjaak Suykerberg morgen, maandag 24 oktober aan de Officier van Justitie voorgeleid zou worden.