De Lusthof - 1

Onder de indruk van een Italiaan, die ze een paar keer aan de bar van de kantine gesproken heeft. Diane spreekt met hem af, nadat ze eerder de camper van binnen heeft laten zien.

'Niet zo slim, Di, om niet te vragen waar we heen gaan.' Misschien naar het strand, daar zou het lekker warm zijn. Naar het bos, daar zou het lekker koel zijn. Uit tijdverdrijf rommelde ik in mijn tasje, waarin alleen mijn mobieltje, een condoom, snoepjes en een zakdoek zaten. En honderd euro, zodat ik altijd met de taxi terug kon.

Een auto reed de parkeerplaats op. Alleen een bestuurder. Mijn hart ging sneller kloppen. Duits kenteken, mispoes. Reed onder de slagboom door. 'Die Italianen zijn altijd te laat', sprak ik me moed in.

Dik was met de kinderen naar een acquapark, dat ze ontdekt hadden toen ze naar het pretpark waren en ik Riccardo onze nieuwe camper had laten zien. En de vering had getest, hihi. Een paar dagen eerder had ik met hem aan de bar gezeten, met Dik in de buurt voor de veiligheid, nadat ik hem weer wat avonden daarvoor aan de bar ontmoet had.

Ik keek op mij horloge. Shit! Een kwartier! Weer reed een auto de parkeerplaats op. Drie inzittenden. Een gangbang kwam me voor de geest. Een man in mijn doos, en een pik in elke hand. Mondje vol. Parelsnoer om. Ze reden naar de slagboom.

Ik voelde me behoorlijk staan in mijn korte rok en gele top. Zonder beha of slip. Met mijn blote benen zonder sokken in mijn gympen. Een paar mannen had me al aangekeken, alsof ik te huur was.

Weer reed een auto de parkeerplaats op. Italiaans kenteken. Een cabrio met het dak open. Hij kwam mijn kant op.

De wagen stopte voor mij. De bestuurder boog naar het rechterportier en gooide dat open. Riccardo! Hij had een overhemd en een korte broek aan. De knoopjes tot halverwege zijn buik open, zodat zijn ketting en zijn borsthaar goed te zien waren. "Get in", zei hij. Ik smolt weg. We zoenden kort maar lang genoeg om zijn parfum te ruiken.

De hese stem klonk me als muziek in de oren. Net de Godfather, had ik na de eerste avond gedacht. "Where are we going?", vroeg ik. "My home", antwoordde hij. Na zijn Engels schakelde hij over op Italiaans, wat ik romantisch vond klinken maar waar ik niets van begreep. Blijkbaar was het vandaag niet de bedoeling dat ik veel zei.

We draaiden de weg op richting het dorp. 'Hij heeft vast een appartement daar. Een penthouse met zicht op zee. Ik zal straks wijn drinken met de golven op de achtergrond. Geneukt worden in het geruis van de branding', fantaseerde ik.

Na een paar kilometer draaiden we een zijweg in. Ik zag een kasteel, of eigenlijk een toren op een heuvel, omringd door bomen. 'Door de kasteelheer word ik in een kerker opgesloten, om er uitgehaald te worden om mijn diensten te verlenen'.

Weer na een paar kilometer sloegen we af naar een onverhard pad. We reden nu veel langzamer. Na verloop van tijd ging dat over in een zandpad. Stapvoets rijdend bereikten we een verlaten hoeve.

We reden door de poort en stopten op de binnenplaats. 'Mijn Italiaan heeft een mooi optrekje', dacht ik. Zag voor me dat ik een jonker geschaakt had, met veel land en vee. Er stonden enkele andere auto's. De binnenplaats was een lusthof. Planten, bloemen, en cipressen stonden langs de muren. Perziken, pruimen en sinaasappels groeiden aan bomen. Laaghangend fruit hing hier voor het grijpen. Een heel contrast met de buitenmuren waarlangs het onkruid welig getierd had.

Riccardo opende mijn portier, wees op een deur, en beval: "Go through that door". Wat kon ik anders doen? Ik liep de trap op, opende de deur, en ging er door. Terwijl ik in het donker staarde om iets te kunnen zien, hoorde ik het slot sluiten. Nadat we onze echte begroetingszoen achter de rug hadden, floepte, na wat een eeuwigheid leek, het licht aan.

Ik keek in een lange gang. Riccardo nam me bij de hand. Aan het eind was een trap naar beneden die ons in een andere gang bracht. Voor een deur bleef hij staan. Haalde zijn sleutelbos te voorschijn en draaide de deur van het slot. We kwamen in een ruimte vol van wat leek op middeleeuwse martelwerktuigen. Hij draaide de deur weer op het slot. Ik schrok en zag me al geradbraakt worden. Aan een haak bungelen. Riccardo zag de schrik in mijn ogen, en zei: "These are for display only." Daarna: "Undress."

Mijn hart klopte in mijn keel maar mijn schrik ebde weg. Ik kon niet doen alsof ik hem niet begreep want we hadden bij elke ontmoeting Engels gesproken. En hij had me al een keer bloot gezien. 'En me in zijn armen gewiegd.' Hij zag mijn aarzeling, keek me strak aan, en herhaalde: "Undress, please." Krachtiger dan de eerste keer.

Dwingender. 'Okay. Dit kan dus gebeuren als je met een man meegaat.' Ik zette mijn tas op de enige tafel. Gehoorzaamde en kleedde mij uit behalve mijn gympen. Hij wees daar naar, en zei: "these too." Ik trok die ook uit en stond naakt voor hem. Een groter contrast was niet mogelijk: de blote vrouw naast de geklede man.

Riccardo opende een kast en haalde er een rond ding uit. Voor dat ik het goed door had zat het om mijn nek. Hij haalde nog iets uit de kast. Boeien. Hij gebaarde dat ik mijn handen voor me omhoog moest houden, en klikte ze om mijn polsen. Daarna een ketting, waarvan hij in een oogwenk het ene eind aan de halsband vastmaakte. Het andere end hield hij vast. 'Diane in chains', dacht ik. Daarna pakte hij een hangslot en een sleutel aan een rood koord.

Met het hangslot verzekerde hij de ketting aan de band. Hing de sleutel om mijn hals. "You can open the lock whenever you want", zei hij. Hoe, vertelde hij er niet bij. Ik probeerde het te pakken, en dat lukte warempel. Het lukte me niet om me los te maken, maar het was me wel duidelijk geworden dat ik handen en mond daarvoor nodig zou hebben.

Dat alles was dus in een paar ogenblikken gebeurd. 'Daar sta je nou, Di. Zonder kleding met een ketting vast aan een muur. Tas te ver zodat ik geen alarm kan slaan.' De angst nam weer toe en ik begon te zweten.

Riccardo maakte de ketting los en liep via de gang naar een andere ruimte. Ik moest wel volgen omdat ik aan de ketting zat. Weer deed hij de deur op slot. De ruimte was heel anders dan de andere, die helemaal vol stond. Deze was leeg, op een stoel na. Riccardo wees me daarop te gaan zitten en maakte de ketting aan een haak in de muur vast. Daarbij moest hij op zijn tenen gaan staan. Ik zou daar nooit bij kunnen, of ik moest de stoel gebruiken.

Hij ging weer weg. Pas later begreep ik dat dat was om zijn vrienden te vertellen dat ik er was. Ik kalmeerde weer. Plotseling realiseerde ik me dat mijn tasje nog in de andere ruimte was. Toen Riccardo weer terug was, zei ik: "my bag". Hij draaide zich onmiddellijk om en zette even later mijn tas naast me meer. 'Nu kan ik er bij om mijn telefoon te pakken. Dik staat bij de contacten, dus moet ik hem kunnen bellen. Maar ik weet niet waar ik ben. Misschien kunnen ze het traceren.'

Riccardo maakte de ketting los van de muur, en bracht me naar weer een andere ruimte. Aan de raamloze muren hing een aantal spiegels. Er stonden behalve een stoel ook een tafel. Op de tafel een aantal kaasjes. Het water droop in mijn mond. Ik begon te kwijlen. Hij zag dat en veegde het weg met zijn zakdoek. Toen ik op de stoel zat, vast aan de muur, verliet hij de kamer.

'Locked up abroad', dacht ik.

Hij kwam terug met een mes. Een angstscheut ging door mij heen. Ik kreeg visioenen dat ik naakt uit een auto gegooid werd. Bebloed of nog erger in de goot lag. Misbruikt en verkracht. Ik kreeg spijt dat ik mee gegaan was. Zou Dik en de kinderen nooit meer zien. Ging huilen.