Lang Verlangen

Het is al een jaar of 8 geleden, dat we heel veel contact hadden en ik enorm verliefd op je was. Jij was alles wat ik zocht in een man; krachtig, knap, stoer, grappig, lief, lekker. We belden veel, appten veel, mailden veel. We spraken over alles, echt van alles, over jouw scharrels, de mijne, dingen waar we mee zaten, we bespraken het weekend... alles.

Maar ja, ik was verlegen, durfde niet zo goed, was bang voor de afwijzing. Ik gaf wel hints, ging er vanuit dat jij ze snapte en daarmee hield het op. Jij ondernam geen actie, reageerde niet op mijn hints, dus het was mijn stellige overtuiging dat alles eenrichtingsverkeer was.

Jij kreeg een vaste relatie, ik enige tijd daarna ook. Maar ergens bleef het altijd nog wel wat sluimeren. Toch regelmatig nog de 'had ik maar', 'was er maar'. Maar ik had niet en er was niet.

Recent hadden we weer contact, gewoon zakelijk. We werkten samen aan hetgeen onze opdracht was. Maar dat betekende in ieder geval dat we weer meer contact met elkaar hadden en al snel ging het dan weer over 'van alles en nog wat'. De grapjes vlogen door de ether.

Ik ging met vakantie en ook daar appten we met regelmaat, gewoon onzin eigenlijk, meer omdat het fijn was om even contact met je te hebben. En toen liep daar die ober, echt een look-a-like van jou en ik kon het niet nalaten om jou te vragen naar je 'tweelingbroer'. Bijdehand als je was kwam al snel je reactie; ohw, hebben ze daar ook hele knappe mannen dan? leuk!

En tja, wat zeg je dan terug? Onder invloed van wat wijntjes bevestigde ik dat ik eerlijk moest bekennen dat deze ober dan wel de knapste was die er rond liep in heel het resort, maar dat ik dat, na jouw opmerking, nu een beetje vreemd vond om te zeggen... dat het een beetje voelde alsof ik door de mand viel.

En daar knalde ik ook nog achteraan: 'maar ja, ik geloof niet dat ik een jaar of 8 geleden niet al door de mand ben gevallen als het om jou gaat'.

Ik had het verstuurd en toen kwam de paniek: wat had ik nu weer gedaan...

Jij reageerde er niet echt op, praatte er wat overheen en dat bevestigde voor mij weer hoe het in elkaar stak.

Ik genoot van mijn vakantie en in de opvolgende week hadden we weer een afspraak staan om onze werkzaamheden verder af te ronden.

Ik stond niet meer zo stil bij ons 'gesprek' tijdens de vakantie en liep vrolijk je kantoor binnen.

We begroetten elkaar en al snel gingen we aan het werk.

Ergens in de middag waren we klaar met hetgeen we die dag moesten doen en klapten we onze laptops dicht. We namen nog wat te drinken en leunden achterover.

Je vroeg me nog naar mijn vakantie en ik vertelde enthousiast over al mijn belevenissen.

Toen ik klaar was viel het even stil en keek je me aan op een indringende manier. Ik voelde me tegelijkertijd wat ongemakkelijk worden en ik kreeg het er enorm warm van. Izzie, zei je toen... dat appje in de vakantie he... je weet wel... wat wilde je nu eigenlijk precies zeggen?

Ik werd een beetje rood, voelde me klem gezet en zag geen andere uitweg dan te vertellen over hoe het zat.

Langzaam begon ik te praten, over hoe leuk ik je in die tijd vond. Hoe bijzonder het was, de manier waarop we contact hadden en hoe erg ik er van baalde dat het allemaal niet wederzijds was. Maar dat ik blij was dat we nu allebei gelukkig waren met iemand.

Het was even stil en toen begon jij te praten, een stuk minder zelfverzekerd als dat ik je meestal zag. Je zei... Izzie, ik vind het zo raar, dat we nu dit gesprek hebben. ik had niet gedacht dat het ooit nog ter sprake zou komen. Maar eigenlijk denk ik dat we, toen 8 jaar geleden, allebei hetzelfde voelden voor elkaar. Ik dacht alleen dat ik veel te veel een losbol voor jou was, dat je nooit zou geloven dat ik je serieus echt leuk vond toen.

Nu baal ik er zo van dat ik dat dacht.

In de stilte die daarop volgde keken we elkaar lang aan, een beetje vol ongeloof. Een heel bizar moment. Waarbij we beiden niet zo goed wisten hoe we ons moesten herpakken.

Ik was de eerste die weer wat zei...

Ik begon een beetje te lachen, iets of wat van de zenuwen, maar met name ook omdat het zo'n bizar moment was. Tja zei ik, daar zitten we dan... allebei in een relatie, maar nu met de wetenschap dat we al die jaren allebei gek waren op elkaar.

Ik stond op en liep naar je toe en vroeg je of je me even vast wilde houden, dat ik je dan toch in ieder geval één keer in mijn leven zo dichtbij wilde voelen.

Je stond op en sloeg je armen om mee heen. En ik mijn armen om jou. Ik denk dat we zo een minuut of wat gestaan hebben. Bij mij schoot er van alles door me heen... van 'eindelijk' tot 'nee dit mag niet', van 'fijn' tot 'fout'. Maar één ding wist ik wel... zomaar loslaten vond ik erg lastig.

Toen kwam jij in beweging en verbrak je de omhelzing. Ik wilde ook een stap terug doen, maar daarin hield je me tegen. Je keek me aan en zei toen heel langzaam; lieve Izzie, ik weet dat we allebei gelukkig zijn in onze relatie, ik weet dat het niet verder mag gaan als dit, maar toch vind ik ook niet dat we dat gevoel van 8 jaar geleden nu weer gewoon over moeten slaan.

We hebben niet afgerond wat er was... Ik wil onze huidige partners niet bedriegen, niet kwetsen, maar ik wil ons ook niet voor de rest van ons leven spijt laten hebben.

En op dat moment bewoog je mijn kant op en vonden onze lippen elkaar, voor het eerst in al die jaren. Eindelijk... na al die jaren.

Ik sloot mijn ogen, wist niet wat ik moet voelen, maar ohw wat voelde het goed om je te zoenen. Je sterke armen om me heen, de geborgenheid, het enorme verlangen wat al die tijd onderdrukt was.

Onze zoen werd steeds intenser, heftiger, geiler. helemaal toen ik je handen over mijn lijf voelde gaan, onderzoekend, verlangend, doelbewust...

En ik kon geen tegengas geven, ik kon me alleen maar overgeven aan wat er gebeurde.

Ik voelde je handen op mijn borsten, mijn tepels reageerden meteen... je handen op mijn billen, die me tegen je aan drukten... ik voelde jou groeien, tegen me aan.

je drukte me nu tegen de muur, bleef me intens zoenen en begon mijn bloesje open te knopen, langzaam liet je het van mijn schouders glijden. ik zag je verlekkerd naar me kijken en ik werd er week van in mijn benen. Je schoof mijn bh opzij en zoog aan mijn tepel, ik kreunde geil, genoot er enorm van...

Je handen die afzakten, mijn rokje wat omhoog schoven. Je handen op mijn billen, je handen wat meer naar voren en op dat moment kreunde je in mijn oor; Izzie, ik ben echt zo geil, ik vind jou echt zo geil, ik ga me niet meer inhouden vandaag, nu, ik wil je... mag ik?

Ik kreunde bevestigend en op dat moment voelde ik hoe je met je hand mijn slipje opzij schoof... je vinger op mijn klitje, alles vochtig, je vinger die je langzaam bij me naar binnen liet glijden... ik kon niet ophouden met kreunen...

Je dirigeerde me naar de bank op je kantoor en duwde me er achterover op... je kwam tegen me aan liggen, maakte mijn bh los, verwende me, speelde met me en begon me toen weer geil te vingeren.

Ondertussen maakte ik je overhemd los, net als je riem... je gespierde borstkas, je strak zittende broek...ik wist niet waar ik het had.

Niet snel daarna waren we allebei naakt, verlekkerd kijkend naar elkaar.

Je kwam tussen mijn benen in, ik voelde je stijve hard tegen mijn buik drukken... weer heerlijk zoenend, jij die af en toe een beetje in mijn tepels kneep, plagend, vol verlangen.

Je sabbelde aan mijn oorlel en kreunde in mijn oor: Izzie, je weet niet hoe vaak ik je in mijn fantasie al genomen heb... en nu is het geen fantasie meer, maar de werkelijkheid... ik kan nu niet langer meer wachten, ik moet je voelen...

En op dat moment duwde je mijn benen verder uit elkaar en drong je harde lul diep bij me naar binnen. Je bleef me aankijken terwijl je jezelf in de volle lengte naar binnen schoof. Je zoende me weer en begon toen in me te bewegen. Eerst rustig, maar al snel steeds wilder, steeds geiler, steeds harde. We voelden elkaar precies aan en genoten, intens...

Je draaide me op mijn knieën en stootte jezelf weer naar binnen, hard...

Geilheid, frustratie, verlangen, lust, liefde... het was zo intens... wetende dat het een eenmalig iets was... we gingen helemaal in elkaar op.

Je neukte me, alsof je nooit meer zou mogen neuken na vandaag en we genoten.

Je dreef het tempo op, op weg naar jouw orgasme en het mijne... en niet lang daarna ontplofte de hele wereld.

En vielen we uitgeput, vol emotie, tegen elkaar aan...

Beiden niet wetend hoe het nu verder moest, zeiden we niets... we lagen alleen maar, te kijken naar elkaar... op het meest bijzondere moment uit mijn leven...