Aangenaam Verrast Door Robert - 5

Robert rolde me met de rolstoel naar mijn school, we waren toch nog op tijd.
Mijn klasgenoten keken vreemd op toen ik door Robert het schoolplein werd opgeduwd, ze kwamen bij me staan en vroegen wat er was gebeurd?
Robert zei, ‘dat verteld Ron jullie wel, ik moet maken dat ik naar mijn school kom’.
‘Jullie zorgen wel verder voor hem neem ik toch aan?’ vroeg hij hun.
‘Als een koor zeiden ze, ja natuurlijk doen we dat’.
Toe Robert weg ging zei hij nog, ‘om vier uur ben ik klaar met school, ik vind jou dan wel ergens op het plein, er zullen niet veel rolstoelen zijn denk ik’.
Geert een klasgenoot van mij zei, ’daar kon je wel eens gelijk in hebben, maar als het weer omslaat breng ik hem wel naar huis hoor, wij zijn al om drie uur klaar’.
‘Oké, daar hou ik jou aan’, zei Robert en bedankte zich.
Ik was net klaar met vertellen wat er was gebeurt, toen de zoemer ging.
De conciërge kwam naar me toe en gaf me een pasje waarmee ik de lift kon gebruiken, hij zei,’ik weet niet of je hem nodig heb, maar je heb er nu in ieder geval eentje’.
Van alle kanten werd ik geholpen door de jongens, de tijd rende weg en de proefwerken vielen gelukkig mee.
Geert bleef de hele tijd bij me in de buurt en rolde me van het ene klaslokaal naar het andere.
Ook bleef hij wachten als hij eerder klaar was dan ik, en rolde me dan of naar buiten of naar de volgende klas.
Geert kreeg gelijk, in de middagpauze begon het te regenen, we moesten snel naar binnen om niet door en door nat te worden.
Toen Geert met mij bij de deur aankwam, hielpen de anderen ons zodat ik sneller binnen was.
Om half drie uur was alles achter de rug en konden we naar huis, maar de regen viel met bakken uit de hemel.
We wachten nog een kwartier, maar er kwam geen verandering in het weer.
Geert zei, ‘er zit niets anders op, we moeten erdoorheen’.
Ik zei, ‘het schijnt inderdaad zo te zijn, gelukkig is het niet ver naar mijn huis’.
De klasgenoten hielpen Geert en mij weer met de rolstoel het trapje af, Geert zette er een behoorlijke vaart in, maar thuis aangekomen waren we toch drijfnat.
Ik voelde in mijn broekszak van mijn korte broek naar de sleutel van de keukendeur, nadat ik hem had gevonden maakte ik de deur open en konden we naar binnen.
Toen we binnen waren zei Geert ‘ik help je nog even naar boven, jij zult je natte kleren wel snel uit willen doen’.
Ik zei, ‘dat zou mooi zijn, dan kan ik gelijk de wasdroger aanzetten’.
Ik nam mijn kruk die daar stond, en samen met Geert en de kruk strompelde we naar boven.
Boven op de overloop zei ik, ‘Geert, op het einde van de overloop is de badkamer, daar kan ik me uitkleden en de spullen gelijk in de droger doen’. ‘Kan jij me daarna nog even helpen om op mijn kamer te komen?’ vroeg ik hem.
‘Natuurlijk doe ik dat’ zei hij.
Op de badkamer kleedde ik me uit tot op mijn boxer, ik deed alles in de droger, en wilde hem aanzetten.
Geert zei, ‘je boxer is ook drijfnat Ron, zou jij die ook niet uitdoen en in de droger stoppen’.
Ik dacht even na en zei, ‘ja, je heb gelijk, maar jou kleren zijn ook drijfnat, die moeten ook we ook even drogen’.
Geert kreeg een rood hoofd, en zei, ‘die worden dadelijk toch weer nat’.
Ik zei, ‘het is ondertussen opgehouden met regenen, dus wat let je, we hebben ons toch al vaker bloot gezien na het gymmen en het schoolzwemmen tijdens het douchen’.
Geert die bij ons in de klas bekent stond dat hij nog nooit iets had gehad met een meisje, trok hierop ook zijn kleren uit.
Ik nam uit de wasmand twee douchelakens een voor Geert en een voor mij zelf, wij droogde ons af. Terwijl de droger zijn werk deed, hielp hij me naar mijn zolderkamer.
Ik genoot nu van zijn naakte huid tegen die van mij, en moest meteen aan Robert zijn huid denken. Nog voor dat we boven waren voelde ik hoe mijn jongeheer iets overeind kwam, op mijn kamer ging ik op het bed liggen.
Geert ging naast me op het randje van het bed zitten, ik voelde quasi dat zijn blik op mijn piemel gericht was.
Ik vroeg, ‘Geert jij heb nog nooit een meisje gehad hé, dat wordt ten minste gezegd op school’.
‘Dat klopt zei hij, ik heb er nog geen behoefte aan’.
Ik zei, ‘ik weet niet hoe ik moet beginnen, tja, laat ik maar met de deur in huis vallen, val jij soms op jongens?’
Geert kreeg weer een rood hoofd en vroeg, ‘hoe kom je daar bij?’ ‘Geert zweer dat dit onder ons blijft, ik vertrouw jou voor honderd procent’ zei ik.
‘Dat is toch duidelijk, of denk jij dat ik op school ga vertellen dat we samen naakt op jou kamer hebben gezeten’ zei hij ‘maar hoe kom jij er eigenlijk bij?’ging hij verder.
‘Nou ik weet, het wil niet alles zeggen, maar aangezien jou piemel ook stijf word dacht ik dat’ zei ik.
‘Ik vraag dit in vertrouwen, alles blijft werkelijk onder ons Geert’ zei ik tegen hem.
‘En ik hoop dat jij ook je mond houdt over dit gesprek, niemand weet er van wat ik jou nu ga vertellen’ zei ik.
‘Nee Ron, wat je gaat zeggen blijft echt onder ons, geloof me maar, en ik val inderdaad op jongens’ zei Geert met een toch wel rood hoofd.
‘Nou, wat ik de laatste tijd heb weet ik niet, ik kijk steeds meer naar jongens als naar meisjes’ begon ik mijn verhaal.
‘Vooral tijdens het douche na het gymmen of handballen, eerst dacht ik dat het een puberfase was’.
‘Maar ik geniet er van als mijn huid tegen dat van een ander aankomt, net als daar net toen jij me naar boven hielp, dat was laatst ook het geval met Robert’.
‘Je weet dat Robert tijdelijk bij ons woont, hij helpt me waar hij maar kan’.
‘We slapen in een bed, laatst legde hij zijn hand over mijn heup, ik vermoed in zijn slaap’.
‘Maar ik ben daar niet zeker van, ik leg normaal zijn hand weg’.
‘De laatste tijd laat ik het gewoon gebeuren, volgens mij ben ik verliefd op hem’ zei ik.
‘Ron ik ga jou ook een geheim vertellen, ik heb een verhouding met Marcus de vriend van Martin weet je wel, hij zit bij jou op handballen’.
‘Mijn mond viel open en ik zei wat Marcus, dat had ik nooit verwacht van hem’.
‘Onderbreek me nu even niet, voor mij is het ook niet gemakkelijk om daar over te praten’ zei hij een beetje nerveus.
‘Ik heb hem namelijk beloofd om er met niemand over te praten, en nu doe ik dat dus toch’ eigenlijk zou ik eerst toestemming moeten vragen aan hem.
Ik wees naar mijn telefoon en zei, ‘ga je gang ik wel niet tussen jullie relatie komen, of nog erger dat het uit gaat tussen jullie ik verlang dat jij toestemming vraagt, punt uit! en dus geen discussie verder.
Hij nam de telefoon en drukte het nummer van Marcus, even later melde zich Marcus.
Nadat hij zijn verhaal had gedaan lag hij de hoorn neer en zei, ‘hij heeft er geen probleem mee dat ik het je vertel, maar je moet wel zweren er met niemand over te praten’.
‘Dat spreekt voor zich, ik wil ook niet dat jij het er met iemand over heb, buiten Marcus dan.
‘Ik weet niet hoe ik er achter kan komen of de gevoelens wederzijds zijn, ik kan het toch niet gewoon aan hem vragen’ zei ik.
‘Stel dat het niet zo is, ik ben bang dat onze vriendschap dan stuk gaat’ ging ik verder.
Geert zei, ‘ik weet ook niet hoe je erachter kan komen, ik zou het volgende doen Ron, als ik jou was’.
‘Als hij weer “ in de slaap” de arm op jou heup legt, draai jij je dit keer niet op je buik maar op je rug, zodat zijn hand op je piemel terecht komt’ stelde Geert voor.
‘Natuurlijk doe je dat pas na een paar minuten, het moet er op lijken dat je het in je slaap doet’.
‘Als hij zijn hand dan terug trekt, weet je dat hij het echt in zijn slaap heeft gedaan en is hij er van geschrokken’.
‘Laat hij echter zijn hand liggen, en gaat hij er voorzichtig mee spelen (zodat je er natuurlijk niet wakker van wordt) dan weet je wel genoeg denk ik’.
‘Als jou pik dan stijf is word je ineens wakker’ zei hij met een knipoogje.
Tot slot zei Geert, ‘en kijk dan eens hoe hij daarop reageert’.
Ik zei, ‘dat is een idee, ik probeer het vanavond gelijk uit’.
Geert keek op zijn horlogé, en zei, ‘zullen we eens kijken of de kleren al droog zijn, dadelijk komt Robert thuis en ik wil niet dat hij me zo naakt ziet zitten op jouw kamer?’
Ik lachte en zei, ‘dat is waar ook, wat moet hij er wel niet van denken’.
Hij hielp me de trap af naar de overloop, de droger was uit toen we de badkamer binnen kwamen.
Ik opende hem en haalde de kleren eruit, we zochten onze kleren uit.
Geert trok zich gelijk aan nadat hij zijn kleren had gevonden, hij keek me vragend aan toen ik me niet aankleedde en vroeg, ‘kleed jij je niet aan?’
Ik zei, ‘nee, in huis lopen we meestal naakt, sinds kort zijn we naturisten geworden’.
Geert trok zijn schouders op en zei er verder niets op, hij hielp me verder naar beneden, daar liet ik hem via de keukendeur naar buiten.
Ik liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten, er lag nog een handdoekje van gisteren op en daar ging ik op zitten.
Vijf minuten later kwamen Pieter en Robert binnen, en vroeg Robert gelijk aan mij, ‘hoe ging het op school met je proefwerken?’
‘Ik geloof dat het wel goed ging, ze kwamen nogal gemakkelijk bij me over’ zei ik.
Pieter was gelijk doorgelopen naar boven, we hoorde hoe de douche liep.
Robert zei, ‘ik ga ook eerst douchen, ik hoop dat Pieter zo klaar is’.
Toen Robert boven was kleedde hij zich uit op onze kamer en liep naar de douche, Pieter was nog niet klaar, en stond nog in de douchecel.
Robert trok de douchedeur open en vroeg, ‘moet ik je helpen met jouw rug?’
Verschrikt liet Pieter zijn piemel los en zei, ‘nee, ik ben zo klaar’.
Robert zag dat Pieter een stijve had, en zei lachend, ‘sorry, ik wilde je niet storen, maar ik denk toch dat je nog even moet wachten’.
Pieter kreeg een rood hoofd en ging gelijk uit de douchecel, Robert nam zijn plaats in.
Samen kwamen ze naar onderen gelopen met een handdoekje in hun hand, Pieter had nog steeds een beetje een rood hoofd.
Op de trap hield hij Robert vast en zei, ‘je gaat het toch tegen niemand vertellen hé wat je net heb gezien’.
‘Nee, natuurlijk niet zei Robert dit blijft ons geheimpje, dat beloof ik je’ en gaf hem een knip oogje.
Pieter liet een zucht van verlichting, en zei, ‘gelukkig’.
Ze kwamen bij mij op de bank zitten, Robert ging tussen Pieter en mij in zitten en zo keken ze naar de tv die ik ondertussen had aangezet.
Er werd geen woord gesproken, tot ik de stilte verbrak en aan Robert vroeg ga je vanavond weer naar Willem?’
‘Nee, vanavond kan ik niet, ik moet nog vier vakken overlezen, wat jij vandaag had heb ik morgen, namelijk vier proefwerken’ zei hij.
‘Leuk, zei ik, wij hebben er morgen gelukkig maar twee’.
‘Maar ik moet er dadelijk na het eten nog wel wat voor doen, het zijn vakken waar ik niet echt goed in ben’.
Robert keek me aan en vroeg, ‘en welke zijn dat dan, ik heb jou toch nog bijles gegeven?’
‘Ja, dat klopt wel, maar ik maak me er toch nog wel zorgen om’ zei ik.
Op dat moment kwamen ma en Freek binnen, ze waren wezen inkopen Freek had wat nieuwe kleren nodig.
Freek kwam de woonkamer binnen, hij keek naar ons en begon te tellen, toen hij bij drie was zei hij lachend, ‘ik zie dat de douche vrij is, tot dadelijk ik ben nat van de regen en het zweet’.
Ma wilde gelijk gaan koken, maar Pieter zei, ‘U zult wel moe zijn van het winkelen, kunnen we niet beter een pizza laten komen’. ‘Veel honger hebben we toch niet met dit warm weer, hé jongens knipoogde hij’.
Robert en ik knikten volmondig van ja, en ik zei, ‘pa kan straks wel iets in de kantine eten, die heeft ook nooit echt trek in eten bij zo een warm weer’.
Ma moest lachen en zei, ‘nou vooruit dan maar, de meeste stemmen tellen’.
Pieter sprong overeind en terwijl hij langs ma liep zei hij, ‘ik ga wel even vragen wat Freek wil hebben’.
Toen hij boven op de badkamer kwam was Freek net klaar met douchen en stond zich af te drogen, hij vroeg wat hij wilde hebben van de pizzaboer?
‘Ha, lekker pizza zei hij, hoe hebben jullie dat klaar gespeeld, dit is het laatste wat ma wil’.
‘Maar het geeft eigenlijk ook niets, doe mij maar een pizza Hawaï’ zei hij.
Pieter rende de trap af, beneden aangekomen zei hij, ‘Freek had graag een pizza Hawaï’.
Moeder belde de bestelling door, wij dekte ondertussen de tafel.
Pieter ging naar ma en pakte haar stevig vast en zei, ‘wat is het toch heerlijk om zo rond te lopen, dit hadden we veel eerder moeten doen’.
Moeder knuffelde hem eens en zei, ‘jongen als we eerder hadden geweten hoe jullie er tegenover stonden hadden we dat zeker gedaan’.
Een half uur later ging de deurbel, Pieter liep naar de deur en opende deze.
De bezorger van de pizzeria keek vreemd op toen Pieter de deur opende, en hij in adamskostuum was.
Vooral toen hij verder naar binnen kwam, en nog eens drie jongens in hun nakie zag zitten.
Alleen ma was nog gekleed, ze betaalde hem en gaf hem vijf euro fooi.
Hij bedankte haar en zei, ‘tot de volgende keer, eet smakelijk’.
De pizza’s werden verdeeld, en we konden aanvallen nadat we klaar waren ruimde we de tafel af.
Robert hielp me naar boven, en we begonnen met het leren.
Pieter en Freek deden de afwas, moeder ging voor de tv zitten en keek naar het nieuws.
Weer ging de deurbel, en weer was het Pieter die de deur opende, de ouders van Robert kwamen de kamer binnen.
Moeder vroeg meteen bezorgd, ‘er is toch niets met Willem hoop ik?’
Robert zijn moeder begon te huilen, ma pakte haar vast en keek de vader vragend aan.
De vader van Robert zei, ‘er is slecht nieuws, Willem is op gegeven hij heeft volgens de specialisten nog maar hooguit twee jaar te leven’.
En nu brak ook hij in tranen uit, mijn moeder sloeg haar hand voor de mond, met de andere hand kneep ze in de hand van Robert zijn moeder.
Freek stond in de deur en vroeg, ‘zal ik Robert even halen, of moet ik nog even wachten?’
Mijn moeder zei, ‘ik geloof dat het beter is dat ze eerst hun werk afmaken, zet jij even koffie voor Robert zijn ouders, Freek?’
‘Of willen jullie liever iets anders zoals een borrel of fris, zeg maar wat jullie liever is’ zei ze.
De moeder had liever koffie, nadat de vader aan zijn vrouw had gevraagd of ze straks naar huis kon rijden, had hij liever een borrel.
Freek maakte een kop koffie met de senseo, ondertussen schonk Pieter met trillende hand een glas cognac in voor Robert zijn vader.
‘Ze zijn er eindelijk achter wat Willem heeft’ zei Robert zijn moeder.
‘Ja, hij heeft een hersentumor, en daar kunnen ze niets aan doen’ zei de vader. Opeens zei de moeder, ‘Freek kan je onze Robert even gaan halen, hij moet het toch ook weten?’
Freek ging naar boven, we keken allebeide verwonderd op toen hij onze kamer binnen kwam.
‘Robert, je ouders zijn onder, en hadden graag dat jij even naar onder kwam’ zei hij.
Ik keek Robert verschrikt aan en zei, ‘er zal toch niets met Willem zijn?’
Freek zei, ‘kom nu maar even naar beneden Robert, je ouders vragen naar jou’.
Ik ging natuurlijk mee, onder aan gekomen zagen we Robert zijn ouders zitten met rood doorlopen ogen.
Robert vroeg meteen beangstigend, ‘er is toch niets met Willem?’
Hij kon aan de ogen van zijn ouders zien dat er iets ergs aan de hand was, hij vroeg, ‘hij is toch niet?’
De vader begon met het gesprek en zei, ‘Robert kom even hier, hij nam hem beet en drukte hem’. ‘Je moet nu sterk zijn jongen, hoe hard het ook is, Willem is opgegeven door de specialisten hij heeft nog hooguit twee jaar te leven’.
Robert trok zich los uit de armen van zijn vader, en zei huilend, ‘dit kan niet waar zijn, hij is nog zo jong hij is nog geen elf jaar, alstublieft zeg dat het niet waar is, toe pa zeg het’.
‘Helaas jongen ik wil het ook niet waar hebben, maar het is jammer genoeg zo’.
Robert verliet de kamer, en even later hoorde we hoe hij de trap op rende.
Ik stond op en zei, ‘ik ga wel kijken of ik hem troost kan geven’.
Freek kwam overeind en wilde me helpen, maar ik zei, ‘laat maar Freek, ik probeer het wel alleen met de kruk, het is volgens mij beter dat ik alleen onze kamer binnen kom’.
Ik strompelde zo goed als kwaad de trap op, op de overloop ruste ik even uit.
Nog een trap moest ik bedwingen om de zolderkamer te bereiken, toen ik binnen kwam lag Robert op zijn buik op bed, zijn hoofd was in het kussen gedrukt.
Ik ging naast hem op het bed zitten, en legde mijn hand op zijn rug, troostend streek ik over zijn rug.
Robert, vroeg ik, ‘gaat het een beetje jongen, dit is een harde slag voor jullie allemaal?’
Hij draaide zich om en ging rechtop zitten, hij greep me vast en drukte zich tegen me aan.
Robert zei huilend, ‘hij is nog zo jong, en dan is het eind al in zicht, dat is toch niet eerlijk’.
Ik zei, ‘huil je maar uit, dat zal je goed doen Robert’ weer gleed mijn hand over zijn rug.
‘let maar niet op mij en laat je gaan, dat geeft opluchting’ zei ik hem.
Hij ging weer liggen, ik zei, ‘probeer wat te slapen dat zal je hopelijk goed doen, ik kom ook zo naar bed’, en liet mijn hand weer over zijn rug glijden.
Ik stond op en liep de kamer uit, en ging weer naar beneden.
Onder in de kamer keken ze me alle aan, Robert zijn moeder vroeg, ‘en hoe is het nu met Robert?’
‘hij heeft veel gehuild, ik zei dat hij zich moest laten gaan, nu ligt hij op bed en probeert wat te slapen’.
Freek stond op en schonk me een glas limonade in, ik dronk het gelijk uit en zei, ‘ik denk dat het beter is, dat ik ook maar ga slapen’.