Max En Jos - 38

“Nou kijk schatje jij weet dat ik gek ben op pinda’s, maar alleen als ze gezouten zijn de hagelslag doet me denken aan m&m’s, dus dan is mijn broodje belegt met chocolade m&m’s alleen zijn die pinda’s wel gezouten” is dat duidelijk nu?
“Ja, ja het is al goed zo, laten we nu maar voort maken”.
Iedereen gaat zijn werk doen, de vaatwasser was ingeruimd, met leedwezen kleden we ons aan Claus nam de weekendtas ons en Remco hielp Inn met de koelbox we waren net op tijd beneden en moesten nog maar paar minuten wachten op de bus.

In de bus werden we begroet door iedereen, Inn kreeg een spoedcursus koffie zetten van de chauffeur want dat was natuurlijk heel anders dan het koffie apparaat thuis ( Inn was in haar sas wat de chauffeur was inderdaad en leuk uitziende vrouw ).
Inn kwam even bij ons zitten om te praten en tevens de koelbox op te halen, Claus zei of eigenlijk vroeg hij het meer “en Inn is het wat voor jou”?
Ze stoot hem aan met een glimlachje en zegt met op getrokken ogen “blijft ze echt de hele week bij ons”?
Met een glimlach van oor tot oor knikt hij van ja “volgens de vader van Max wel, dus doe je best ze is wel een leuke vrouw ten minste zo op het eerste oog”.
“Ik ga de broodjes slijten, willen jullie er ook eentje hebben of zo”?
“Ja graag, twee met pinda als ze over zijn en twee koffie graag, misschien kan ik Claus laten proeven hoe die broodjes Pindakaas, zout en hagelslag smaken” zegt Remco.
Claus greep meteen naar het papieren kots(zakje) wat voor hem in het stoelvakje zat van de voor buren “die zal ik maar vast pakken, zeker als je mij wil vergiftigen” lacht hij.
Inn loopt lachend weg van ons en gaat naar de koffiemachine die voorin staat ze buigt voorover naar de buschauffeur en vraagt aan haar “of ze ook een kopje koffie lust en misschien ook een lekker broodje er bij”?
“Koffie ja, maar wat zit er op de broodjes”?
“Voor elk wat wils, we hebben Broodjes ham, ham – kaas en voor de jeugd broodje pindakaas met aardbeienjam en pindakas, zout en chocoladehagelslag”.
“Nou doe mij het laatste maar, dat doet me denken aan mijn jeugdjaren. Ik hoor mijn ouders nog zeggen kinderen doe eens rustig aan met dat zout, jullie weten dat het slecht is voor de nieren”!
“Wat dat meen je niet, die van mij zeiden altijd dat het te duur was dus enkel op onze verjaardag mochten we die maken”! lacht Inn en slaat haar zachtjes op haar schouder.
Terwijl Inn de microfoon neemt zegt ze nog snel even “dus jij of jullie waren net zo’n lekkerbekjes als ik met mijn broertjes”?
“Schijnbaar wel, ik en mijn tweelingzusje waren er echt gek op”.
Maar Inn zet de microfoon aan en zegt “ik kom zo langs met broodjes en neem gelijk de bestelling op voor koffie , thee en voor de jeugd als die dat liever een blikje frisdrank hebben, dus maak vast een keuze wat jullie willen hebben” en meteen verteld ze erbij uit welke broodjes ze konden kiezen.
Toen ze de broodjes met de pindavariaties had verteld klonk er een gejuich op in de bus door de kinderen. Zelfs de ouders klapte in hun handen voor de keus die Inn met de broodjes voor de kinderen had gemaakt, een moeder vroeg zelfs aan haar hoe ze op dat idee was gekomen met de broodjes pindakaas.
“Och als je al wat ouder word dan komen je eigen herringen uit je jeugd weer naar boven, ik was er zelf ook verzot op” lachte ze.
Bij het uitdelen van de broodjes na ze meteen de drankjes op, Karin de vrouw van de taxichauffeur vroeg “zal ik even helpen met de hete drankjes, ik heb dit vaker gedaan als vrijwilliger bij de Zonnebloem”?
“Ja graag, Karin dat zou fijn zijn”.
Toen ze bij Claus en Remco was zei ze “jullie geloven het niet maar ook de chauffeur wilde een broodje Pindakaas met zout en chocoladehagelslag dat is ook haar lievelingseten van vroegere jaren vertelde ze me”.
“Hè Inn, weet je nu nog steeds niet hoe ze heet, we zitten al ruim een half uur in de bus”? lacht Remco.
“Mispunt dat je bent, wil je echt twee broodjes pindakaas, want ik ben ze zo kwijt hoor”?
“Sorry Inn het was maar een grapje, maar als je twee broodjes kunt missen wil ik die graag hebben hoor”!
“Je hebt geluk, ik heb er namelijk al twee apart gelegd voor de chauffeur en mij en de kinderen hebben er ook allemaal eentje, sommige hebben gekozen voor een broodje pindakaas met aardbeienjam maar die weten natuurlijk niet wat ze missen” lacht ze naar Claus die er helemaal niet blij mee was dat ze er nog twee over had voor hun.
“Wat kijk je nu benauwd schat, je lust toch pindakaas en ook hagelslag en dat beetje zout kan ook geen kwaad. Geniet nu maar van die lekkere broodjes die Inn heeft gemaakt, vergeet niet dat ze met liefde zijn gemaakt” lach ik naar Claus.
“Gelukkig hebben mijn ouders een goeie verzekering af gesloten voor mij. Dus laat maar eens proeven, ik hou wel het zakje paraat hoor”.
Inn loopt lachend weer naar voren en begint aan het zetten van de koffie en thee, terwijl enkele jongens de frisdrank voor de jeugd verdeelde. Toen ze langs Tommy liepen trok deze aan Twan zijn broekje en die zijn billen flopte te voorschijn “hé, daar moeten we nog even mee wachten, we zijn nog niet op ‘Elzendorp’ daar mogen pas de kleren uit” riep Twan luidt door de bus hierop begon natuurlijk iedereen te lachen.
De Buschauffeur keek in haar achteruitspiegel en nam de microfoon in haar hand en zei “beste mensen mijn excuus dat ik me nog niet heb voorgesteld ik ben dus Nicolette en zal deze week jullie chauffeur zijn. Als we straks aankomen op het park ‘Elsendorp’ dan mogen de kleren eindelijk uit, op de receptie van het park worden we ontvangen door de gastgevers en de feestvarkens deze zullen jullie dan het chalet tonen. O ja, als de kinderen sorry ik bedoel natuurlijk de jongelui alvast willen beginnen hou jullie niet in lang leven de vrijheid”.
In de bus werd door iedereen geklapt en gejuicht en de jeugdige keken hun ouders aan alsof ze wilde vragen mag het echt? Maar ze wachten niet op antwoord en hun kleren vlogen al in het rond, alle inzittende lachte toen ze hun schroot in hun blootje zagen staan. Uit hun weekendtassen werd wel netjes een handdoek gehaald en voor ze gingen zitten in hun stoel gelegd.
“O ja, voor ik het vergeet, iedereen noemt me normaal gewoon Nicole dus heeft U een verzoek of vraag, vraag het Nicole. En Inn heb je nog zo’n heerlijk broodje pinda Allah Inn”?
Inn kreeg een kleurtje en fluistert in haar oor “ik heb er extra een apart gehouden voor jou, wil je er ook nog een kopje koffie bij”?
“Nou als dat zou kunnen dan graag” knipoogt ze naar haar.
Inn geeft haar het broodje en zet het bekertje koffie in de houder naast de chauffeur, meteen daarna gaat ze naar Claus en Remco ze zegt “ik weet helemaal niet meer met wie ik samen het chalet zou moeten delen, maar ik geloof dat ik wel een ander onderkomen heb gevonden Nicole gaf me zojuist een vette knipoog volgens mij ziet ze me wel zitten”? lacht ze naar de twee jongens.
“Dat is leuk voor jou, maar ik zit nog met een vraagje, vallen Claus en ik ook nog onder de jeugdigen”? vraagt Remco.
“Ik zal het even gaan vragen, hoewel ik haar liever niet wil afleiden tijdens het sturen” grinnikt ze.
“Ja, ja, ga nu maar gauw, mijn kleren verdrukken me ik wil vrijheid net als die pubers” en Remco begint al zijn shirt half uit te trekken.
Remco en ik hadden ondertussen onze hemden al los hangen en keken vol spanning naar voren waar Inn met Nicole aan het praten waren. Opeens draaide Inn zich om en stak haar duim omhoog en kwam weer onze kant uit gelopen.
Eenmaal bij ons zegt ze “Nicole heeft er niets op tegen mits jullie wel braaf blijven zitten op jullie plaats, want als jullie rond gaan lopen kunnen de mensen buiten zien dat jullie bloot zijn”.
Wij keken lachen naar het achteruitkijk spiegel en konden nog net zien hoe Nicole naar ons en Inn keek, ze stak haar hand omhoog en zwaaide eventjes.
Claus zat bij het gangpad en stond op om twee zitdoekjes uit de weekendtas te pakken en vroeg “ik neem aan dat jij er ook eentje wil hebben hé Rem”?
“Ja lieverd, ik wil nog niet bij jou op de schoot komen zitten, volgens mij is het daar echt te warm voor” grinnikt hij en kijkt er een beetje gespeeld verlegen bij.
Tommy die voor ons zat keek tussen de stoelen door en zegt “Remco, dan zit je wel goed vast”.
“Tommy! waar haal jij die wijsheid vandaan schaam jij je niet”? zegt zijn moeder Gerda.
“Waarom zou ik, dat zegen ze bij op school ook altijd wanneer kleine kindjes bij sinterklaas op de schoot gaan zitten, daar is nog nooit iemand van afgevallen” schatert hij het uit.
“Nou ja zeg, ik denk dat we als we terug zijn maar een andere school voor Tommy moeten gaan zoeken Albert”!
“Maar Mam, na de vakantie zit ik toch al op de middelbare school en vanaf dan mag U mij ook gerust Tom noemen, die tijd van Tommy is wel voorbij denk ik me zo”.
“Nou ja zeg Tommy sorry Tom, vanavond ga jij voorstraf met blote voeten naar bed heb jij dat begrepen Tom”.
“Ja mam, ik zal zelfs geen pyjama of onderbroek aan doen, bent U nu tevreden”?
“Ja snotneus dat was je geraden ook, denk eraan ik kom het controleren hoor manneke”.
“Goed dat ik dat weet, dan moet ik zorgen dat mijn vriendinnetje nog niet bij me is”.
Tijdens het gesprek tussen moeder en zoon zitten wij twee ons ondertussen kapot te lachen, maar we hadden ook in de tussen tijd onze kleren uitgedaan en opgeborgen in de weekendtas gelukkig was daar nog plaats voor omdat de zitdoekjes eruit waren.
“Vertel eens mannen, vinden jullie dat onze Tommy Tom zijn excuus aan jullie moet aanbieden”?
“Och weet U, eigenlijk heeft Tom gewoon gelijk Remco is inderdaad nog nooit van mijn schoot gevallen of geschoten dus waarom dan dat excuus en ik vindt ook dat hij gelijk heeft Tom klinkt veel beter dan Tommy” zegt Claus en geeft daarbij Tom een boks.
Nu kon de vader van Tom zich ook niet meer houden en proest het lachend uit, gelijk geeft hij zijn zoon een high five die begint natuurlijk ook te lachen en zijn moeder kijkt hun gespeeld boos aan. Iedereen in de bus moest natuurlijk toch even omkijken waarom er zo gelachen werd door hun. zo langzamerhand kwam het einde in zicht van de busreis de broodjes waren allemaal opgegaan en vooral de jeugd hadden ervan genoten maar vergeet de ouders niet hoor die hebben er ook goed van gegeten.
“Over een kwartiertje zijn we bij de receptie van het park ‘Elsendrorp’ vermoedelijk zullen Max, Jos en de vader van Max al op ons staan te wachten ik probeer zo dicht mogelijk bij de receptie te stoppen” zegt Nicole door de microfoon.
Claus staat op en loopt naar voren en begint te praten met Nicole hij vraagt “Nicole zou jij in het begin van de straat even kan stoppen, het lijkt me leuk als iedereen zijn kleren uitdoet en wij poedelnaakt uit de bus komen”? wat zullen die dan raar opkijken grinnikt hij.
Gelijk pakt ze de microfoon weer in de hand en verteld mijn plan aan de anderen gasten in de bus, mijn plan werd met een staande ovatie gejuicht want iedereen vond het een strak plan van mij.
Claus neemt de micro over en zegt “Remco ik blijf eventjes hier staan om Nicole te zeggen waar ze kan stoppen zodat iedereen zich kan uitkleden en een zitdoekje of handdoek kan neer leggen”.
Remco steekt zijn duim omhoog en roept meteen lachend “pas wel op dat er geen mensen van buitenaf jou kunnen zien staan in jou prachtig kostuumpje”!
Meteen ga ik door mijn knieën zodat ik zeker weet dat er niemand iets kan zien, wat ze dan al of niet willen zien.