Land Van Mijn Moeder - 1

Wat is dat voor een geluid. O, shit. De wekker. Ik sla dat rotding uit. Mij nu nog eens omdraaien is geen goed idee, want dan val ik weer in slaap. Ik dwing mijzelf om mijn ogen open te maken. De fel rode cijfers van mijn wekker schijnen fel in de donkere slaapkamer. Ze geven aan dat het één minuut over vijf is. Onder normale omstandigheden ben ik meestal al voor de wekker wakker. Ik hijs mijzelf uit bed. Je moet wat over hebben voor je werk. Ik moet later vandaag naar Tokyo. Om alvast te wennen aan het tijdverschil, sta ik wat vroeger op dan anders. Daardoor was het een korte nacht.

Honger heb ik nog niet. Ik drink een glas appelsap. Dan ga ik een stukje rennen. Zo vroeg in de morgen is het erg rustig op straat. Van het rennen word ik pas echt wakker. Een uurtje later ben ik weer thuis. Bezweet stap ik onder de douche. Daarna scheer ik mij en poets mijn tanden. Nog wat deodorant en ik dan kleed ik mij aan. Mijn toilet tas stop ik in het verder reeds gepakte koffer. Nu is het wel tijd voor het ontbijt. Ik hoef vandaag niet naar kantoor, omdat ik dus op zakenreis moet.

Ik werk voor een handelsonderneming. Dat komt erop neer dat we alles wat los en vast zit kopen en verkopen. Nee, dat klopt niet. We handelen in alles wat los zit. In vastgoed doen we juist niet. Onder onze onderneming vallen heel veel bedrijven, die verspreid zijn over heel Europa. Nu wil er een Japans bedrijf een vestiging starten in Nederland, als uitvalsbasis voor de rest van Europa. Ze willen hun kopieer machines ook in Nederland gaan produceren en op de Europese markt gaan slijten. Daarvoor hebben ze een partner nodig. Wij zijn de grootste speler op de Europese markt. Eigenlijk is er maar één echte concurrent. Dat is een Amerikaanse handelsonderneming, maar die kunnen niet hetzelfde bieden als wij. Wij zijn dus voor de Japanner veruit de beste keuze. De vraag is echter of het voor ons interessant is om met de Japanners in ze te gaan. Daarvoor ga ik naar Tokyo. De bedoeling is dat ik de fabriek ga bekijken en beoordelen. Dat geldt ook voor de specificaties. Als het geen goed product is, krijgen wij het ook niet verkocht. Daarnaast moet er over de details van de samenwerking gesproken worden. Voor dat alles heb ik een hele week.

Na de lunch stap ik in mijn auto en vertrek richting Schiphol. Het is twee uurtjes rijden. Tegen half drie parkeer ik mijn vehikel. De controle is streng, maar uiteindelijk ben ik er door. Het is wachten tot ik in kan checken. Dan kan ik naar het vliegtuig. Via een sluis kom ik in het vliegtuig van KLM. Ik stop mijn handbagage in het daarvoor bedoelde compartiment en neem mijn plekje in bij het raam. Precies om half vijf begint de KL0861 snelheid te maken en komen we los van de grond. Direct naast mij zit een jonge vrouw en daar weer naast een jonge man. Ze horen duidelijk bij elkaar. Zij heeft een heerlijk luchtje op. Dat is wel prettig. Ook prettig is dat ze dat ze een topje aan heeft. Het zwarte kledingstuk laat de aanzet van haar aanzienlijke borsten bloot. Natuurlijk zit er ook een nog een bh onder, maar daarvan zijn alleen de bandjes te zien. Eigenlijk is er niets te zien, maar het geeft de illusie dat er wel iets te zien is. Ik kan het dan ook niet laten om zo af en toe te gluren. Ik ben ten slotte een man. Het kan gewoonweg niet zo zijn dat ik niet kijk. Als vrijgezel sowieso. Zo nu en dan heb ik een one night stand, maar dat is ook niet zo vaak. En ook zo nu en dan bezoek ik wel eens een prostituee. Maar echt een druk seksleven heb ik niet. Natuurlijk had ik dat graag anders gezien, maar het is nu eenmaal zo. Daarom is vaak is mijn rechterhand mijn best vriend.

We zijn anderhalf uur in de lucht als we een maaltijd krijgen aangeboden. Het is dan zes uur Nederlandse tijd. Op mijn smartwatch kan ik ook de Japanse tijd zien. Daar is het nu al zaterdag, namelijk één uur ’s nachts. Na het eten probeer ik nog wat te lezen. Algemene informatie die ik over het Japanse bedrijf heb weten te verzamelen. Ik wil graag goed voorbereid zijn. Gelukkig heb ik het al eens doorgenomen, want nu kan ik mij niet goed concentreren. Ik begin te merken dat ik vanochtend vroeg opgestaan ben. Langzaam begin ik steeds vermoeider te raken. Om acht uur sluit ik mijn ogen. Na een kwartiertje val ik in slaap.

Ik word wakker van een zacht tikje op mijn schouder. De stewardess heeft daarvoor over mijn twee naaste medepassagier heen moeten bukken. Of ik zin heb in en ontbijt. Ja, natuurlijk. Het is nu half twee in de ochtend. Nederlandse tijd wil dat zeggen. Ik kan beter over gaan op de Japanse tijd. Daar is het nu half negen. Ik heb iets meer dan vijf uur geslapen. Dat is niet veel, maar volgens mij ben ik frisser dan de mensen om mij heen die niet of nauwelijks geslapen hebben. Het ontbijt smaakt prima. Na het ontbijt wordt de daling al ingezet. Dat betekent dat we over een half uurtje zullen landen. Het is niet de eerste keer dat ik naar Japan ga. Eigenlijk ben ik er best veel geweest. Mijn moeder is namelijk Japanse. Ze is namens een Japans bedrijf tijdelijk in Nederland komen werken. Daar werd ze echter verliefd op mijn vader. Ik heb overigens gewoon een Europees uiterlijk. Je moet heel goed kijken om te zien dat mijn jukbeenderen iets anders staan. Ik ben op school dan ook nooit uitgescholden voor stomme Chinees of zo.

Wel gingen minimaal één keer in de twee jaar op familie bezoek. Dat is de reden dat ik er vaker ben geweest. Dan kon ik weer volop Japans spreken. Ik ben eigenlijk drietalig opgevoed. Met mijn vader sprak ik Nederlands. Met mijn moeder Japans. In gezinsverband spraken we Engels. Mijn moeder spreek wel Nederlands, maar ze vindt het niet prettig. Ze is daar altijd onzeker in gebleven. Ook heeft mijn moeder mij veel meegegeven over de Japanse cultuur. Niet dat ik mij een expert durf te noemen, maar ik denk dat ik de Japanners beter begrijp dan veel andere westerlingen. Het logeren bij familie heeft daar ook bij geholpen. Ik hoop daar bij de onderhandelingen mijn voordeel mee te doen.

De grond onder het vliegtuig wordt steeds beter zichtbaar. Om tien over half elf landt het vliegtuig. Maar vijf minuten vetraging. De mensen om mij heen zijn doodmoe. Voor hen is het midden in de nacht. Voor mij ook, maar ik heb al een stukje van het tijdsverschil gecompenseerd. Gelukkig zie ik mijn koffer al snel op de transportband verschijnen. Het is altijd weer spannend of je bagage wel met het juiste vliegtuig is meegevlogen. Ik loop naar de vertrekhal. Zoekend naar de uitgang zie ik tot mijn verbazing een man staan. In zijn hand heeft hij een bord waarop mijn naam staat. Ik kan mij niet herinneren dat er een afspraak gemaakt is dat ik opgehaald zou worden. Als ik de man nader, begroet hij mij op traditionele wijze, namelijk met een lichte buiging. Daaruit concludeer ik dat hij iets hoogs is in het bedrijf. Een lager iemand zou dieper gebogen hebben. De man geeft mij ook een hand. Japanners onderling geven elkaar geen hand. Dat doet hij alleen omdat ik een westerling ben.

Hij stelt in zich in het Engels netjes voor als meneer Satou. Zoals gebruikelijk haalt hij uit zijn borstzak een kaartje met zijn gegevens. Zoals het hoort biedt hij mij deze met twee handen aan met de tekst leesbaar voor mij. Ík zie dat zijn volledige naam Satou Kenji is en dat hij onderdirecteur is. Hiërarchisch gezien zij we elkaars gelijken. Dat is ook de reden dat hij mij dit kaartje geeft. Hij wil weten hoe hij zich mij ten opzichte van mij moet plaatsen. Alle Japanse gebruiken negerend pak ik mijn businesskaartje en geef het hem achteloos met één hand. Nu we weten wat we aan elkaar hebben, nodigt meneer Satou mij uit om mee te lopen naar zijn auto. Hij brengt mij persoonlijk naar het hotel dat zijn bedrijf voor mij geregeld heeft. Ik had er ook zelf wel kunnen komen, maar uit dit gebaar blijkt al hoe belangrijk wij geacht worden als mogelijke zakenpartner. Dat bevestigt alleen maar mijn sterke onderhandelingspositie.

Meneer Satou blijkt een hele schappelijke man te zijn. Zijn Engelse uitspraak is behoorlijk goed. Zeker voor een Japanner. Hij zal mij vanaf maandag begeleiden in de fabriek en zal de onderhandelingen leiden. Ook kan ik met al mijn vragen bij hem terecht. Dat zal dan ook wel de reden zijn dat hij mij persoonlijk op is komen halen. Ik kijk mijn ogen uit tijdens de rit. Hoewel ik dus vaker in Japan ben geweest, is dit de eerste keer dat ik in Tokyo ben. Mijn familie woont in het stadje Otaru. Dat is op het noordelijke eiland Hokkaido, een stukje westelijk van Saporro. Satou parkeert voor een onooglijk hoge, vierkanten toren. Het Park Hyatt Tokyo. Mijn hotel voor de komende week. Satou nodigt mij uit om morgen avond bij hem thuis te komen dineren, samen met de rest van de directie. Natuurlijk accepteer ik die gastvrije uitnodiging. Het geeft maar weer eens aan hoe belangrijk mijn bedrijf is voor de Japanners.

Ik check in en ga naar mijn kamer. In Japan wil ik mij zover ik ze beheers ook aan de nationale gebruiken houden. Daarom trek ik mijn schoenen uit en mijn sloffen aan. Er staan overigens ook sloffen van het hotel, in alle maten. Speciaal voor Japanse gasten. Het is een grote, moderne tweepersoons kamer. Geen goedkope kamer overigens. Gelukkig zijn deze onkosten voor mijn baas. Ook de badkamer is westers, met een moderne douchcabine en een bad. Vanaf de zestiende verdieping heb ik een mooi uitzicht over de stad. Het gebouw is nog veel hoger. Misschien iets voor later om vanaf helemaal boven van het uitzicht te genieten.

Het is ondertussen kwart over twaalf en ik begin weer honger te krijgen. Dit is meteen een reden om de stad te verkennen. Ik trek eerst wat zomerse vrijetijdskleding aan. Vandaag ben ik gewoon een toerist. Eerst nog wat Japanse yen pinnen en dan ga ik met de metro van het stadsdeel Shinjuku naar het echte centrum. Ik kijk mijn ogen weer uit. Naast mij in de metro staat een man onbeschaamd in een pornoblaadje te bladeren. Hij kwijlt bijna bij de foto’s van naakte meisjes. Dit kan ook alleen maar in Japan. Het is hier ook heel normaal om naar een bordeel te gaan, ook voor getrouwde mannen. Op andere gebieden zijn ze dan weer heel conservatief. Op zoek naar een restaurant is mijn kennis van de Japanse taal is nu wel handig. Ik neem plaats op een klein terrasje en bestel mijn lunch. Ondertussen kijk ik naar de mensen die langs lopen. De mensen variëren van traditioneel tot heel provocerend. Sorry mam, maar het blijft een vreemd volkje.

Twee meiden komen op het terras folders uitdelen. Ik krijg er ook een. Het is een reclame voor joshi köshei. Vrij vertaald betekent dat ‘school meisjes.’ Ik heb hier al eens van gehoord. Je kunt met middelbare scholieren op een wandeldate. Althans, dat is het officieel. De bedoeling is dat de wandeling eindigt met betaalde seks. Hoewel veel van de meisjes minderjarig zijn, wordt deze vorm van prostitutie gedoogd. Uit onderzoek is gebleken dat wel dertien procent van de meisjes op middelbare scholen zo wat bijverdienen. Of dit klopt weet ik niet. Toch intrigeert het foldertje mij. Tijdens zo’n wandeldate kan ik de stad leren kennen. Zo’n meisje kan dan mijn gids zijn. De beoogde afsluiting kan dan achterwege blijven.

Google weet het bewuste adres snel te vinden. Het is nog geen vijf minuten lopen. Ik zie meteen waar ik moet zijn. Bij een bushalte staan een aantal meisjes. Hun schooluniform verraadt hen. Een witte blouse en een blauwe rok. Een jasje en een stropdas in dezelfde kleur als de rok. Zwarte sokken tot net onder de knie en zwarte, gelakte instappers. Aan het uniform te zien zitten ze allemaal op dezelfde school. Een van de meisjes loopt al naar mij toe als ze mij met het foldertje ziet naderen.
“Joshi köshei?” Ze ziet nu pas dat ik geen Japanner ben en ze denkt waarschijnlijk dat ik haar niet heb verstaan. Net zo waarschijnlijk denkt ze dat ik niet weet wat de folder inhoudt.
“O, sorry sir.” Ze buigt haar lichaam in en haakse hoek uit beleefdheid en verontschuldiging.
“Kan ik met jou op een wandeldate?” Haar verbazing is groot als ze mij goed Japans hoort spreken. Opnieuw buigt ze diep.
“Natuurlijk meneer.”

Ik vertel haar dat ik voor de eerste keer in Tokyo ben en wel een rondleiding zou willen. Ze kijkt bedenkelijk. Waarschijnlijk omdat ze nog steeds niet zeker weet of ik wel doorheb wat eigenlijk de bedoeling is. Toch beginnen we te wandelen. Ze laat mij wat specifieke plekken en gebouwen zien. We lopen door een waterrijk park en langs het centraal station. Ondertussen vraagt ze waar ik vandaan kom en ze vertelt ook wat over zichzelf. Ze heet Hana en ze zegt dat ze zestien is. Dat moet ik dan maar geloven. Ze oogt jonger, maar daar kan ik mij natuurlijk in vergissen. Nonchalant wijst ze mij op een tweetal bordelen. We eindigen in een wat obscure buurt voor een love hotel. Een hotel speciaal om met een prostituee of je maîtresse af te spreken. Ook nog thuis wonende jongeren spreken er af. Zelfs getrouwde stellen waarvan hun woning te gehorig is. Er zijn genoeg redenen om er een te bezoeken.

“Zullen we nog even een kamer huren?” Ze vraagt het nu weer met een onzekere stem. Nee, dat is niet de bedoeling. Ik realiseer mij ineens dat ze dan ook niets verdiend. Haar gewoon geld geven is geen optie. Dat zou ze als een fooi zien, en dat is in Japan not done. Een fooi zien de Japanners als een grove belediging. Dat had ik mij beter eerder kunnen realiseren. Om hier fatsoenlijk weg te komen moet ik met haar naar binnen. Bij de receptie huur ik voor een uur een kamer. Korter kan niet. De man was duidelijk niet verbaasd. De kamer is echt bijzonder. De ramen zijn geblindeerd en er is alleen roze sfeerverlichting. Bij de ingang staan pluizige, donzen slippers klaar. Er is een hottub en een oud bed. Wat nu? Ik pak mijn beurs en houdt deze open. Hana pakt er opgelucht wat geld uit. Ze gaat dus alsnog wat verdienen.

Hana trekt haar jasje uit. Ze maakt de knoopjes van haar blouse al los. Shit. Seks met minderjarigen wordt hier gedoogd, maar is wel bij wet verboden. Ze heeft gezegd dat ze zestien is, en dat is ook in Japan minderjarig. Hoewel het een heel mooi meisje is, voelt het niet goed om seks met haar te hebben. Toch moet er wat gebeuren om hier zonder gezichtsverlies weg te komen en haar niet in haar eer te kwetsen.
“Je hoeft mij alleen maar af te trekken,” zeg ik. Hana knikt ter bevestiging. Dit is misschien nog steeds fout, maar het is de minst slechte oplossing die ik kan verzinnen. Het meisje maakt wel nog de rest van knoopjes los. De blouse valt open. Ze heeft geen bh aan. Die heeft ze ook niet nodig. Hana heeft nauwelijks tieten, wat haar nog jonger laat lijken. Twee roze tepeltjes markeren het gebied waar haar borsten nog tot ontwikkeling moeten komen.

Hana komt naar mij toe en maakt mijn broek open. Handig grist ze mijn half stijve pik eruit. Jong of niet, het mooie meisje windt mij wel behoorlijk op. Ze sluit haar kleine handje om mijn stam en begint mij in een rustig tempo af te trekken. Ze doet het echt goed. Haar andere hand legt ze op mijn achterhoofd en trekt mijn hoofd naar beneden. Nu kan ze haar lippen op die van mij plaatsen. Hana kust echt goed met haar kleine zachte lippen op de mijne. Dit heeft ze duidelijk eerder gedaan. Ze is duidelijk meer ervaren dan ze er uit ziet. Ondertussen blijft haar handje rustig op en een neer gaan over mijn stam. Ze weet mijn eerdere scepsis te laten verdwijnen. Ik kan er niets aan doen, maar de lust neemt het over van mijn verstand. Ik open nu mijn mond en pers mijn tong tegen haar poezelige lipjes. Meteen opent ze ook haar mond, zodat we verwikkeld raken in een heftige Franse kus.

Ik geniet volop van dit jonge meisje. Plots stopt ze met kussen. Ze kijkt in mijn geile ogen. Zelf heeft ze ook een erotische uitstraling. Ze zakt door haar benen en gaat voor mij op haar hurken zitten. Nee! Dit hebben we niet afgesproken. Toch lukt het mij niet om weg te stappen. Ze legt haar handen op mijn bovenbenen. Zonder die handen verder te gebruiken, sluit ze haar lippen om mijn eikel. Dit meisje is echt goed. Maar waar ben ik in godsnaam mee bezig? Aftrekken was eigenlijk al over de grens, maar pijpen gaat gewoon veel te ver. Ze hoeft het niet eens te doen. Mijn gedachten verdwijnen als haar hoofdje begint te bewegen. Het voelt veel te goed. Haar dit te zien doen maakt het nog geiler. Haar donkerzwarte vlechten bungelen met haar bewegende hoofdje op en neer. Mijn pik verdwijnt diep in haar kwijlende mond. Ze gebruikt daarbij nog steeds niet haar handen. Zelden ben ik zo lekker gepijpt. Dit meisje is echt geweldig.

Ze likt nu op mijn bloot liggende eikel. Haar tongetje maakt mij helemaal gek. Verdomme. Als ze het zo wil spelen, dan kan ik dat ook. Dit is bepaald geen onschuldig meisje. Hana weet exact wat ze doet. Ze weet hoe ze mij moet bespelen.
What the f… Het kan mij ook niets meer schelen ook. Ik trek haar omhoog en duw haar voorzichtig op het bed. Ik trek mijn kleren uit. Hana trekt ondertussen haar rokje en slipje uit. Ze wacht geduldig tot ik ook zover ben. Het meisje is zo sexy met alleen een open hangende blouse en haar zwarte kousen. Uit haar jasje haalt ze een condoom. Ze weet precies wat ik wil. Hana brengt het rubbertje professioneel aan. Ook dit doet ze zeker niet voor de eerst keer. Ze draait zich om en gaat op handen en knieën zitten. Ze wil dat ik haar op z’n hondjes neem. Dat is geen enkel probleem. Ik ga achter haar zitten en plaats mijzelf in de juiste positie. Ik duw mijn harde pik in haar geschoren poesje. Ik denk althans dat ze zich al kan scheren.

Ongelooflijk. Wat een extreem strak kutje. Zo een lekker poesje heb ik nog nooit gehad. Stevig pak ik haar heupen vast. Ik kan mij niet meer bedwingen. Stevig begin ik het tengere meisje te neuken. Ze schreeuwt het uit. Met mijn rechterhand gris ik naar haar vlechten en trek haar hoofd ermee achterover. Ondertussen blijf ik haar hard penetreren. Ik hijg er onregelmatig bij. Hana kreunt enorm hard. Ik zit helemaal in mijn eigen wereld. Ik wil nog maar één ding en ik werk mij er in straf tempo naar toe. Dan voel ik mijn pik nog net wat harder worden en dan kom ik klaar. Met krachtige pulsen spuit ik het topje van het condoom vol. Ik hijg nog wat na en kom dan tot zinnen.

Wat heb ik in godsnaam gedaan? Ik heb net een minderjarig meisje geneukt. Weliswaar is ze met haar zestien jaar al zeer ervaren en deed ze het ook helemaal vrijwillig, maar toch heb ik er ineens geen goed gevoel meer bij. Hana heeft duidelijk het slechte in mij naar boven gehaald. Nu heb ik spijt dat ik mij zo heb laten gaan. Niet vanwege de heerlijke seks, want die zou ik zo over willen doen. Als Hana achttien was geweest, dan was ik morgen terug gekomen om haar weer voor mijn eigen plezier te neuken. Dat ik haar geen orgasme heb bezorgd, daar zit ik niet mee. Ik heb er ten slotte voor betaald. Dit was geen gelijkwaardige situatie. Op meerdere vlakken niet. Als ik ‘gewoon’ seks heb, probeer ik meer mijn best te doen om mijn partner ook te plezieren. Dat zal dan voor Nederland zijn, als ik daar weer een leuke vrouw tegen kom om er een gezellige avond mee door te brengen. Hier in Japan zal het wel niet meer gebeuren.