Mindplay - 5

Ik stuur je nog een foto van mijn gezicht, die er naar mijn idee toch echt wel heel vermoeid uitziet nu en direct daarop krijg ik weer een berichtje van je: “meisje, meisje.. hou je er echt zo van om gestraft te worden?”.
“Ik weet niet waar je dat op baseert hoor Roel, mijn gezicht ziet er toch vooral moe uit?” Stuur ik je terug.
“Je hebt echt nog een hoop te leren dame, pak maar een extra handje knijpers en loop maar weer naar beneden”. Direct besef ik me wat ik verkeerd heb gedaan. Voorzichtig sta ik op vanaf mijn bed en voel een snijdende en brandende pijn door mijn kutje heen gaan. Ik pak een handje knijpers en loop zo voorzichtig als ik kan naar beneden.
Het brandende gevoel lijkt door de knijpers nu nog langer aan te houden en ik weet dan ook wel zeker dat ik vanaf nu echt beter op ga letten.
Voorzichtig ga ik zitten op de bank en ik meld je dat ik weer beneden ben en vanaf nu echt goed op zal letten. “Mooi, vertel me dan nu maar hoeveel knijpers je hebt meegenomen dame en ook hoe je kutje nu aanvoelt”.
“Dat zijn er 8 Roel en mijn kutje brandt en snijdt bij iedere beweging die ik maak”, antwoord ik je. “Perfect aantal dame en oh als dat alleen zo is bij alle bewegingen, dan kan je nog wel wat extra knijpers gebruiken! Plaats eerst maar weer even 2 knijpers op je tepels en maak nog maar even een foto van dat lekkere snoetje van je”.
Voorzichtig plaats ik 1 voor 1 de knijpers op mijn tepels, maar oh wat zijn die nog gevoelig van zojuist. Ik hoop dan ook dat ze er niet al te lang op hoeven te blijven.
Ik stuur je een foto van mijn gezicht en daarop stuur je mij de volgende opdracht: “plaats de overige 6 knijpers maar erbij op je schaamlippen in een mooi rijtje naast elkaar en beschrijf maar wat je voelt”.
Ik doe wat je van mij vraagt, maar wat een verschrikkelijk scherp en snijdend gevoel geeft dit zeg! De plakjes gember van de knijpers die er al op zaten hielden nog iets van de druk van de knijpers op mijn schaamlippen tegen, maar dit is echt wel heel gevoelig!
Toch voel ik, dat ondanks de pijn, mijn kutje ontzettend nat is. Het scherpe gevoel windt me op en geeft me tegelijk weer nieuwe energie om door te gaan.
Ik beschrijf je precies wat ik heb gedaan, hoe het voelt en ik stuur uit mijzelf alvast een nieuwe foto van mijn gezicht.
“Hmm dat heb je heel goed gedaan dame en omdat je uit jezelf al de foto hebt gestuurd zal ik je belonen! Stop de vibo maar lekker in dat natte kutje van je en zorg dat je lekker klaarkomt. Je hebt 4 minuten”.
Voorzichtig stop ik de vibo in mijn kutje, zet hem op de middelste stand en beweeg hem lekker op en neer in mijn kutje. De knijpers bewegen flink mee en dat is gevoelig, maar het heerlijke trillende gevoel in mijn kutje haalt de scherpe randjes ervan af.
Mijn schaamlippen kloppen en zijn gezwollen en het duurt niet lang voordat ik met een luide kreun klaarkom. Netjes binnen de 4 minuten. Ik maak maar weer gelijk een foto van mijn gezicht en beschrijf je hoe nat de onderste knijpers zijn geworden.
“Goed zo dame! Trek nu maar zonder de knijper te openen in 1 ruk de knijper met het stukje gember van je klitje af”.
Au! Dat doet echt gemeen zeer!
“Om de pijn wat voor je te verzachten mag je de vibo nu op je klitje zetten, 3 minuten op de hardste stand en niet komen” verschijnt er op mijn scherm.
Dat laat ik mij natuurlijk geen 2 x zeggen, maar zodra ik de vibo aan zet voel ik hoe ontzettend gevoelig dit is. 3 minuten, hoe ga ik dat volhouden?
“Mag het a.u.b. iets korter zijn Roel? Dit is zo ontzettend gevoelig”.
“Nee natuurlijk niet dame, je gaat door en houdt hem op de hoogste stand. Weet je wat, doe er nog maar een minuutje extra bij!”.
Ik sluit mijn ogen en doe wat je van mij vraagt. Ondertussen vraag ik me af waar ik aan begonnen ben. Mijn nieuwsgierigheid is en blijft toch echt een valkuil van me.
Het gevoel wat ik nu heb is bijna niet meer te harden. Ik tel de laatste 30 seconden dan ook hardop af en ben blij als de vibo weer uit mag.
“Zo hoe voelde dat dame?”
“Het was heftig Roel en ik zou echt heel graag willen stoppen nu als dat mag, alles doet zeer en de knijpers snijden in mijn huid”.
“Hoe vaak ben je gekomen in totaal dame en wat was de afspraak?”
“Ik ben 4 keer gekomen Roel, de afspraak was 8, maar ik kan echt niet meer, dus alsjeblieft mag ik stoppen?”.
“Stuur me maar een foto van je gezicht en dan laat ik je weten of je wel of niet mag stoppen”.
Ik stuur je de foto en even blijft het stil... Net op het moment dat ik je een berichtje wil sturen, krijg ik het volgende berichtje binnen: “Ok vooruit... Je mag stoppen nu, maar onder 2 voorwaarden: 1. Je trekt alle knijpers eraf zonder ze te openen en je stuurt weer een foto van je gezicht. 2. Morgen als je wakker wordt meld je jezelf en stuur je mij 2 foto’s waarbij voor mij duidelijk is welke kledingstukken je precies aan hebt”.

Eventjes twijfel ik... maar ik ben zo moe en alles is zo gevoelig dat ik besluit hiermee akkoord te gaan.
Ik zie op tegen het gevoel van de knijpers weer van mijn tepels en schaamlippen te verwijderen, maar ik vraag me nog meer af wat je morgen met die foto’s wilt en dat geeft me een dubbel gevoel.
Het scherpe en pijnlijke gevoel van het verwijderen van de knijpers valt dan ook in het niet in vergelijking met de vraagtekens waar ik nu mee zit over morgen.
Ik ken je nog maar net, maar ik heb al door dat ik er nu beter geen vragen over kan stellen.
Na de foto wens ik je dan ook welterusten en val uitgeteld in slaap.