Meer Dan Collega’s?

Het begon zo’n 8 jaar geleden…
Jij kwam nieuw in dienst bij het bedrijf waar ik al langer werkte. Mijn eerste gedachte? Damn… wat is hij knap.
En je bleek ook nog leuk te zijn. Te leuk…
In een van die eerste weken ging jij trouwen. Dus tot zo ver de ‘leuk’… dacht ik.

Want wat begon met af en toe een appje, gewoon normaal, groeide in een rap tempo uit naar hele gesprekken via whatsapp. En van gewone gesprekken, veranderde het in soms wat spannende opmerkingen tussendoor, naar steeds intiemere en spannende gesprekken. Appen tot laat in de nacht werd opgevolgd doorheen veel bellen in de vroege ochtend wanneer jij al op pad was voor je werk.
De spanning spatte er vanaf…
En jij was duidelijk hoor: zorg er voor dat je me niet te leuk gaat vinden, want het kan niet en mag niet.

Maar ja, daarvoor was het een beetje aan de late kant.
En toen die beruchte avond… na een bbq van het werk gingen wij ongeveer tegelijkertijd naar huis. Ik zat net in mijn auto toen er een appje binnen kwam: heb je nog koffie?

De spanning en stress gingen bij mij het dak door. Want wat betekende dit?
Ja… was mijn antwoord en jij reed achter mij aan naar min huis waar ik braaf koffie voor je ging zetten. En jij, met zo braaf, op een stoel ging zitten in plaats van naast mij op de bank.
De spanning gierde door mijn lijf en ik had geen idee wat er allemaal gebeurde. En toen zei je: nou dan ga ik maar weer eens naar huis…

Huh? Ehh, oke… en ik stond op om voor je uit te lopen. In de deuropening naar de hal bleef ik echter staan. Je mocht er wel door, maar kon niet anders dan heel dicht bij me voorbij gaan.
En toen stopte je, ook in de deuropening en vonden onze lippen elkaar heel snel. Maar ook heel lekker en intiem… man man man wat had ik hier naar verlangd… je lippen, je tong, je handen op mijn billen, onder mijn shirt, over mijn bh… van mij hoefde dit niet meer te stoppen. Al was het ook fout… te fout.

En toen zei je: kom we gaan naar boven, want ik wil meer…
En daar lagen we, op mijn bed, verwikkeld in de lekkerste zien ever. Eindelijk dicht bij je, jouw lichaam voelen… de spanning, het foute… en ook die gedachte in mijn hoofd: is dit het moment of wil hij dit echt?
En daarmee durfde ik niet zo goed verder te gaan… al die onzekerheid, bovenop mijn onzekerheid… het resulteerde in: sorry Izzie, het is fout, ik kan dit niet… sorry.

En ik snapte het, had er vrede mee, maar ook wel spijt… want nu waren we nog niet echt samen geweest… iets wat ik heel graag wilde.
Mijn spijt wuifde jij weg met: dan had je maar meer actie moeten ondernemen. Als jij minder afwachtend was geweest, was ik niet gaan denken…

Toen ik je in de maanden daarna bezig zag, was ik wel een beetje opgelucht dat het was wat het was… in een rap tempo ‘versleet’ je een stuk of 3 andere vrouwelijke collega’s… dus tot zover onze bijzondere band en tot zover de ‘ik kan het niet’. Had dan gewoon gezegd dat je (me) toch niet wilde.

Nu is het 8 jaar later en app ik je hoe het met je gaat. We hebben nog altijd contact, maar dan heel anders, gewoon leuk, zonder spanning. We werken beiden ergens anders.
En appen gezellig over van alles. En dan kan ik me toch niet inhouden, gewoon omdat het al zo lang knaagt… en stel ik je de vraag. De vraag wat ik voor jou betekende toen 8 jaar geleden… hoe dat voor jou was, die avond dat je zei ‘ik kan het niet’… en wat dan maakte dat je het wel kon met die andere dames. Of mij dat niet ook net zo goed een scharrel maakte, terwijl het voor mij toch echt veel bijzonderder was dan dat.

En toen was het even stil…

Na wat aarzelingen kwam je echter wel over de brug. Met een nogal verrassende reactie…
Sorry, zeg je. Sorry dat dit het gevoel is dat je aan ons hebt overgehouden. Dat spijt me echt heel erg. Maar ik moest het echt stoppen. Ik zei je toch steeds: ga me niet te leuk vinden, wordt niet verliefd… maar met die zoen, man man wat ging ik de mist in met mijn eigen woorden. Wat vond ik je leuk, wat voelde ik veel voor je, wat wilde ik meer met je en wat wilde ik dat graag…
Het was niet dat ik vertrok omdat je niet genoeg initiatief nam, het is niet dat ik niet enorm veel spijt heb gehad dat ik vluchtte… het was gewoon too much en ik wist me even geen raad meer.
Maar wat heb ik nog veel gedacht aan je, aan hoe het was geweest met je…
En nee Izzie, je was niet zo’n scharrel… zo’n vlucht vanuit spanning. Zij waren er om jou uit mijn hoofd te krijgen… omdat het niet kon, niet mocht… maar ik jou zo graag wilde. Dus sorry… met name voor het gevoel waarmee ik jou heb achtergelaten. Dat is t laatste wat ik heb gewild…

Perplex staarde ik naar mijn scherm…
Want dit was het laatste wat ik had verwacht…

En nu zijn we 2 weken verder… rare weken, waar mijn gevoel voor jou weer is veranderd. Waarin ik steeds aan je moet denken. Waarin kk nieuwsgierig blijf naar hoe het zou zijn geweest met je… en waarin is gebleken dat jij dat ook hebt…
En dus ben ik nu onderweg. En giert de spanning door mijn lijf. Maar er moet iets… met deze unfinished business…

Ik kom aan bij het hotel… en zoek de kamer die je me door hebt gegeven. Doe ik hier wel goed aan?
Ja.. het moet… en ik klop zachtjes op de deur.
Jij doet open en even kijken we elkaar aan… intens.
Alle herinneringen komen weer terug…
Je laat me door de deur, met even weinig ruimte als in die deuropening bij mij thuis… en ik stop ook midden in de doorgang en onze lippen vinden elkaar.

Het voelt meteen weer vertrouwd, fout, spannend en geil.
Je lippen, je tong, je handen over mijn lichaam…
Je neemt me mee naar binnen en we belanden op het bed…
Deze keer ga ik niet vluchten Izzie… dat je dat maar vast weet…

Een voor een verdwijnen alle kledingstukken… terwijl we heil blijven zoenen…
Dan kreun je in mijn oor… lieverd, dadelijk ga ik je laten zien en voelen wat je allemaal waard bent voor mij..
Maar ik houd het niet meer nu… ik moet de enorme spanning kwijt die in me zit… dus eerst gaan we al onze frustraties wegneuken. Ik kan niet langer meer wachten hoor…

En terwijl je dat zegt druk je mijn benen uit elkaar en voel ik je eikel tussen mijn lipjes door glijden, op zoek naar de ingang van mijn kletsnatte kutje…
Mmmm wat ben je nat, hoor ik je kreunen… terwijl je je keiharde lul centimeter voor centimeter naar binnen schuift. Je blik strak op mij gericht, die enorme geilheid in je ogen…
Neem me, kreun ik… ik wil nu voelen wat ik de afgelopen 8 jaar gemist heb… laat me het goed voelen.

En dat laat je je geen 2 keer zeggen… je komt helemaal op me liggen. Ik voel je diep in me… mmm
We zoenen even, geil, intiem, vol lust… en dan richt je je op, om je tempo te kunnen verhogen… keer op keer stoot je je in me… steeds harder, steeds sneller, steeds dieper, steeds meer… en ik geniet.
Ik kan niet ophouden met kreunen.. damn wat ben je lekker, wat voelt dit goed…

Je draait me om en ik ga op mijn knieën voor je zitten. Je wacht geen moment af… pakt me bij mijn heupen en stoot jezelf hard naar binnen…
Zo werken we allebei toe naar onze explosie… eentje met een aanloop van8 jaar…
Eentje waarbij we uitgeput op het bed vallen, dicht tegen elkaar aan. Eentje waarvan we weten dat ronde 2 zo meteen nog intenser wordt, op een hele andere manier…