De Ommekeer - 5

Hij verwachte niemand, maar een raar gevoel maakte zich van hem meester. Zou het kunnen dat….?
Hij opende de deur en jawel, daar stond Rob in de deuropening.
Met dezelfde intimiderende blik als gisteren nam hij Jack in zich op. “Vort, naar binnen” drong hij met armgebaren aan.
Jack liep voor Rob uit de kamer binnen. Rob pakte de afstandsbediening en drukte op de uit-knop.

“Wilt u wat drinken” vroeg Jack bedeesd. “Een biertje gaat er wel in” antwoordde Rob vlot op de vraag.
Na het drinken te hebben gepakt en aangegeven nestelde Jack zich op de bank op zijn plekje, terwijl Rob schuin tegenover hem in een stoel plofte.
“Zo” startte Rob zijn relaas. “Hier zitten we dan. Hoe is gisteren bevallen? Ik begrijp dat dit je helemaal overvallen is, maar ik neem ook aan dat je er vandaag goed over hebt nagedacht” vervolgde Rob.
“Ja dat klopt” knikte Jack instemmend. “Wat zeg je?” vroeg Rob.
“Ja dat klopt Meester Rob” antwoordde Jack nu.
“Mooi zo” zei Rob, “je weet dat ik foto’s heb en je kan chanteren indien nodig, maar ik zie aan je blik dat dat niet nodig zal zijn”.
Het was even stil. “Inderdaad Meester Rob” zei Jack toen, “Ik heb er lang over nagedacht, maar ik geef mij over aan u. Ik wil u graag dienen”.
Met een enigszins gemene glimlach op zijn gezicht antwoordde Rob “Be careful what you wish for”.

“Hoe vaak draag je luiers?” vroeg Rob. “Ehm ‘s nachts ben ik deels incontinent Meester Rob. Ik draag ze namelijk al een jaar lang elke nacht. Overdag draag ik ze van maandag tot en met donderdag niet. In het weekend draag ik ze wel. En ik draag enkel deze Megamax luier Meester Rob”.
“Geeft die roze kleur nog een bepaald gevoel aan je mee?” vroeg Rob.
“Ja Meester Rob, het geeft mij een vrouwelijker gevoel op de een of andere manier. Dat kan ik voor mezelf nog niet helemaal duiden”.
“Haha” lachte Rob, “Maar ik wel”. Jack keek verbaasd, maar zei niks.

“Goed” vervolgde Rob, “Ik wil dat je vanaf nu ten allen tijde luiers gaat dragen. Ook op je werkdagen. Ik begrijp dat dit spannend is, maar anders kan ik ze ook nog foto’s laten zien. Net wat je liever hebt” sneerde Rob.
“Dus een luier, antilekbroekje en een romper is de standaard. Wat je daarover aantrekt mag je zelf weten. Je mag maximaal drie luiers per dag gebruiken. Als je, je verschoont wil ik het weten. We zullen zo onze nummers even uitwisselen. Je stuurt een foto van de luier met daarop aan de voorkant geschreven het nummer van de luier, dus nummer één, twee of drie en de datum van die dag. Zo kan ik zien of je niet gaat sjoemelen. Uiteraard kan je alsnog valsspelen, maar om dat te voorkomen ga je nu tellen en app je mij hoeveel je er nog hebt”.

Pffff dacht Jack, dat is wel heftig. Hij was vooral bang om luiers te dragen op zijn werk, maar hij kon nu niet meer terug.
Na de nummers te hebben uitgewisseld stond Rob weer op uit de stoel.
“We spreken elkaar volgende week en ik ben erg benieuwd hoe je deze week zult beleven. Ik zie de appjes tegemoet.”

Met een knal viel de deur weer in het slot.
Jack’s avond was geruïneerd door het korte bezoek van Rob.
Hij kon alleen maar denken aan maandag. Zijn eerste werkdag.
Hoe zou dat zijn?

Erg gespannen stapte hij die maandagmorgen in zijn auto. Hij had een extra tasje bij zich met daarin 2 extra luiers en een pakje billendoekjes. Het was niet in zijn hoofd opgekomen om niet te gehoorzamen. De intimiderende blik van Rob had genoeg indruk gemaakt.
Aangekomen bij zijn werk stapte hij uit de auto en deed het tasje in zijn werktas, waar gelukkig nog genoeg ruimte in was. Door de spanning voelde hij de druk op zijn blaas toenemen. En zonder moeite te hoeven doen liet hij automatisch de controle los en leegde zijn blaas in zijn luier.
Jack schrok enorm toen het eigenlijk zo automatisch gebeurde.
Word ik nu al helemaal incontinent? Is het waarschuwingslampje in mijn hersenen nu al uitgeschakeld? De gedachten vlogen door zijn hoofd.
Gelukkig absorbeerde de luier alle vocht die hij loosde.

Hij kwam boven, groette wat collega’s en haalde een bak koffie voordat hij achter zijn computer dook in zijn afgeschermde hokje.
Hij werkte al jaren hier op kantoor en was vertrouwd met al het personeel. Zelf verkocht hij verpakkingsmaterialen zoals kartonnen dozen. Hij werkte in een klein team van drie dames en een heer.
Vanuit het kantoor had hij vooral contact met de fabrieken waar de materialen geproduceerd werden. Meestal in Zweden of Finland.
Het was een leuke job waar hij helemaal zijn ei in kwijt kon.

Terwijl hij hard aan het doorwerken was gaf de klok ondertussen twaalf uur aan. Na diverse koppen thee en glazen water was ook ongemerkt de luier voller geraakt. Na de laatste plas voelde hij opeens wat nattigheid onder zijn billen. Een teken dat de luier verzadigd raakte.
Hij keek eens naar zijn kruis en tot zijn grote spijt en frustratie zag hij dat de luier inderdaad erg aan het hangen was en dat zelfs de romper hem niet meer tegenhield.
Hij moest nu ongezien de toiletten zien te bereiken, maar dat was lastig want hij moest minimaal langs drie collega’s. Het volgende probleem was natuurlijk de tas met de extra luiers meenemen en het omwisselen van de luiers.

Wachtend tot alle drie de collega’s aan het bellen waren slaagde hij er in om met de tas met luiers ongezien het toilet te bereiken. Hij dacht dat hij daar wel in geslaagd was….

Heeey wat leuk dat je dit deel gelezen hebt. Heb je genoten? Ik hoop het wel. Reacties en commentaar worden gewaardeerd. Ik zal reageren als je een mailadres zichtbaar hebt gemaakt. En contact zoeken mag altijd met mij.