Het Verhaal Van Martha - 10

's Anderendaags stond ik op met het welbekende gevoel in mijn onderbuik: mijn regels gingen doorbreken. Ik ging plassen, veegde mijn spleetje proper en keek: jawel, een helderrode veeg. Omdat ik mijn regels af en toe maar één dag had, nam ik geen risico en stuurde direct een sms naar de dokter: 'Dringende consultatie nodig.' Een half uur later ontving ik zijn antwoord: 'Enige mogelijkheid vandaag om 12.15'. Ik zond terug: 'OK, dank u.'

Het was nog maar 9 uur, dus ik had nog alle tijd. De bus stopte om tien voor twaalf in de straat vlakbij het doktershuis. Ik had nog tijd om in het Kruidvat rond te lopen en kocht een doosje tampons. Eens op straat kwam er een man naast me lopen, ik schatte hem een jaar of 45, mooi, slank, goed in het pak, licht grijzende slapen en zwart haar dat kort geknipt was. Een beeld van een man, eigenlijk.

'Ben jij daar eigenlijk al aan toe, aan tampons? Of zijn het er voor je grote zus?'

Ik had eerst de neiging om weg te kijken of direct de straat over te steken, maar nu kwamen de wijze lessen van mijn dokter goed van pas. Ze hadden me al genoeg veranderd, me zelfvertrouwen gegeven en deze situatie zag ik als een test of ik zoiets aan kon of niet. Dus zette ik, tot mijn eigen verbazing, een grote mond op en zei:

'Bedankt dat je me jonger schat dan ik ben. Mijn dag is nu al goed. Maar wees gerust: ik het u niet nodig om ze in te brengen, dank u.'

Hij schoot in een hartelijke lach. 'Heb je zin in een terrasje? Het is er nu het weer wel voor.'

'Nog eens bedankt, maar ik heb een afspraak.'

Ik keek niet meer naar hem om en stak de straat over. In de wachtkamer was het heerlijk koel en fris. Na een minuut of vijf liet de dokter een patiënte buiten, een jonge vrouw met vuurrood haar en een even vuurrode jurk aan. Ik was jaloers op haar prachtige grote borsten.

'Welkom, Martha,' zei de arts, 'hoe zit het ermee?' Hij wees op mijn onderbuik.

'Vanochtend zijn ze doorgebroken, dokter. Meestal duurt het twee dagen, heel af en toe drie, maar soms ook maar één dag. Daarom heb ik je toch maar gebeld.'

'Dat is goed, Martha, heel goed. We moeten ervan profiteren, meisje. Morgen zou het misschien te laat geweest zijn of de bloedingen al te gering. Ik heb vandaag helaas weinig tijd, ik heb je tijdens mijn middagpauze laten komen omdat het echt niet anders kan. Maar ik heb het er graag voor over, heel graag zelfs. Doe maar snel je slipje uit, trek je jurk naar omhoog en ga op de behandeltafel liggen.'

Ondertussen ontdeed hij zich ook van zijn broek en onderbroek, trok zijn T-shirt over zijn hoofd en ging naakt tussen mijn benen staan. Hij legde een stapeltje kussen naast mijn linker dij, maakte zijn slappe lul stijf door overlangs over mijn spleetje te wrijven en kwam dan onverwacht en heel snel in een enkele stoot in mij. Terwijl hij daar stil bleef steken, hief hij mijn billen op om er de kussens onder te steken. Ik werkte mee en spande mijn rug op zodat de kussens goed op hun plaats kwamen liggen.

'Goed zo, Martha. Nu ga ik toch weer proberen in je baarmoederhals te komen. Wat vorige keer gelukt is, moet nu zeker kunnen omdat er tijdens de maandstonden iets meer opening kan zijn en omdat de baarmoederhals wat zwelt, zodat die dichter komt te zitten. Ja, ik voel hem...'

Hij trok even terug om daarna onmiddellijk weer hard en onverbiddelijk door te stoten. Ik voelde dat hij juist zat. Hij trok me zo dicht mogelijk tegen zich aan en perste zijn pik zo ver mogelijk in mij.

'Ik zit er met de top van mijn eikel in,' zuchtte hij als in trance, 'wat jammer dat ik niet dieper kan, mijn penis is te kort...'

De kleine bewegingen vanuit zijn heupen brachten nu weer het schrijnende gevoel teweeg dat me de eerste keer ook haast het bewustzijn deed verliezen. Ik sloot mijn ogen, ademde zo goed mogelijk diep in en uit. Een waas trok door me heen, maar ik kon me gelukkig blijven concentreren op dat ene plekje waar het hem om te doen was, waar het zalig pijn bleef doen. Al gauw voelde ik dat het gebeurd was, want hij bleef bewegingloos in mij geschroefd steken, al voelde ik zijn spieren tussen mijn dijen ontspannen.

Ik klemde mijn kutspieren zo hard mogelijk samen om hem in mij vast te houden. Dan nog even de scherpe pijn toen hij zijn eikel uit de nauwe opening trok. Hij was nog stijf toen hij uit mij kwam. Ik richtte me op en zag dat zijn paal helemaal onder klonterig bloed zat. Hij ging naar de badkamer, ik hoorde dat hij een douche nam. Toen hij terugkwam, kleedde hij zich haastig aan.

'Neem ook gauw een douche, Martha, en dan in je kleren en weg wezen. Ik ben heel blij dat je gekomen bent en ik ben je dankbaar voor wat ik mocht doen. Ik beloof je volgende keer alle tijd voor jou te nemen, maar nu moet ik echt nog een hapje kunnen eten - ik heb patiënten tot zeven uur. Volgende dinsdag om half twee, dan neem ik mijn volgende patiënte pas om vier uur. Is dat OK voor jou?'

'Zeker, dokter, Ook bedankt, het was heel leuk maar het ging een beetje te snel voor mij.'

'Voor mij ook, kind, voor mij ook.'

Hij kuste me vluchtig op de wang, dat was de eerste keer dat hij dat deed en gaf me in de deuropening nog een klapje op mijn achterwerk. Toen ik buiten kwam, zag ik dat het bijna 1 uur was. Ik overwoog wat ik zou kunnen doen en besloot een slaatje te gaan eten op het terras van de brasserie tegenover het doktershuis.

Alle tafeltjes waren bezet, maar de man die mij aangesproken had toen ik uit het Kruidvat kwam, zat alleen aan een tafel en wenkte me. Hij zat daar met een leeg bord en een kopje koffie voor zich.

'Kom hier maar zitten, het hindert niet en als je mijn gezelschap niet op prijs stelt, dan drink ik snel mijn koffie en ben ik weg.'

Het waren zijn donkerbruine ogen die glimlachten. Ze maakten me tegelijkertijd week en heet. Ook al had ik nog maar pas geneukt, opeens kreeg ik ontzettende zin om met een man als deze alleen te zijn, op dit eigenste moment, hem mijn kutje te tonen, zijn snikkel te zien en in de hand te nemen... Ik voelde hoe ik droop, daar beneden.

'Nee hoor, maakt niet uit,' antwoordde ik, 'ik wil alleen een slaatje en een bier. Daarna moet ik er ook vandoor.'

'Toen ik het Kruidvat binnenging, had ik je ook al opgemerkt. Je stapte uit die bus. Ben je van Voordegem, Smettezele, Loveringem of nog van verder?'

'Ik neem de bus in Smettezele, maar daar woon ik niet. Vandaar rij ik met de fiets verder naar huis. Bij ons passeren er geen bussen.'

'Ah, ik woon op de grens van Loveringem. Als je wilt, kan je straks met me meerijden. Ik heb daar een bedrijf en ik moet om twee uur naar een vergadering daar. Ik kan je aan de bushalte in Smettezele afzetten als je wilt.'

Ik was als gehypnotiseerd door zijn voorkomen en tegelijkertijd helder in mijn hoofd. Toen ik heb antwoordde dat het OK was, wist ik goed wat ik deed en nog beter wat ik eigenlijk wilde. De vraag was alleen of hij gewoon vriendelijk en behulpzaam wilde zijn of dat hij in mij hetzelfde zag als de dokter.

'Zie mij hier zitten,' dacht ik, 'geen borsten, geen haar op mijn kut, het lijf van een veertienjarig kind en toch al achttien en in de leer om de beste minnares ter wereld te worden. Zou deze kerel dat ook zien of is het mijn verbeelding?'

Terwijl ik at, bestelde hij nog een bier zonder alcohol. Dat kon ik waarderen. Mijn schotel was leeg en ik wenkte de ober.

'Geen sprake van,' wuifde de man, 'ik trakteer.'

Hij liet er stilletjes op volgen: 'Representatiekosten, ik heb er dit boekjaar nog veel tegoed.'

Toen we van het overdekte terras kwamen, was er een koel windje opgestoken dat mijn jurk deed opwaaien. Het was alsof de wind mijn benen streelde. Zijn auto stond om de hoek geparkeerd, een koolzwarte Audi, sportief model. Duur, duur! Echte leren zetels, airco, een geluidsinstallatie als ik nog nooit gehoord had met een CD van Norah Jones. Het leek de hemel wel.

'Oh ja, verdorie, nu heb ik me nog altijd niet voorgesteld,' zei de man terwijl hij de volumeknop lager draaide, 'ik ben Bartel. En jij?'

'Martha. Aangenaam, Bartel.'

'Luister Martha, ik hoef echt niets over jou te weten wat je niet kwijt wilt, waar je woont of wat je doet en of een een vriendje hebt en zo. Ik was alleen overdonderd toen ik je van de bus zag stappen. Normaal doen jonge meisjes mij niks, maar bij jou was het alsof er een aura van zilver en goud rond je hing toen ik je zag. Daarom heb ik ook niks gekocht, ik volgde jou en zorgde ervoor dat ik achter jou aan de kassa kwam te staan. Toen ik zag dat je tampons kocht, wist ik even niet hoe ik met jou in gesprek kon komen. Excuseer me voor mijn gestuntel. Ik was niet erg beleefd en voor een man ook niet erg voorkomend.'

Hij startte de auto en geluidloos gleden we de hoofdstraat in. Verdomme, binnen een kwartier zouden we al in Smettezele zijn, zelfs als hij even traag zo rijden als de bus. Ik wilde dat ik de tijd kon stil zetten en dat dit gesprek eeuwig zou blijven duren.

'Geen probleem,' zei ik, 'ik ben het gewoon erop aangekeken te worden voor een kind. Maar ik ben ondertussen al wel achttien.'

'Ah, vandaar je bezoek aan de gynaecoloog, misschien?'

'Heb je me bespioneerd?'

'Echt niet. Toen ik me op het terras had neergezet, zag ik je daar binnengaan. Ik heb me er geen vragen bij gesteld, vrouwen gaan nu eenmaal naar een gynaecoloog, gelukkig maar.'

Ik besloot toch maar niet op dit onderwerp in te gaan, maar wou het gesprek ook niet laten stilvallen.

'Woon je waar je werkt?' vroeg ik, nogal onnozel, om toch iets te zeggen.

'Ja, dat is wel zo handig. Ik woon alleen en doordat het woonhuis en het bedrijfje onder één dak zitten, kan ik gemakkelijk een werkster, een klusjesman en een tuinier betalen op kosten van de zaak. En verder wil ik mij zoveel mogelijk vrij voelen. Ik ben ooit wel getrouwd geweest, maar dat was niks voor mij. Ik ben onderhand al goed tien jaar gescheiden. Eigenlijk ben ik met mijn zaak getrouwd en die vindt het niet erg wanneer ik vreemd ga. Ik heb regelmatig een losse relatie met een of andere vriendin die ook vrij is of meer nodig heeft dan haar partner haar kan geven. Ach, van zodra er maar liefde is, ben ik snel tevreden. Maar wat zeg ik toch allemaal aan zo'n jong ding als jij? Blijf jij maar geloven in de eeuwige liefde, Martha, want die bestaat ook, al is ze niet voor mij weggelegd. En ik zorg wel dat ik aan mijn trekken kom, wees dus niet bang dat ik naar je hand ding...'

Weer die lachende ogen, die kwajongenstrek op zijn gelaat - aanstekelijk, warm, sexy, heet... Toen we in Smettezele aan de bushalte stopten, was ik stomverbaasd toen ik mezelf hoorde zeggen: 'Dat was heel vriendelijk, Bartel, om me tot hier te brengen en mijn eten te betalen, bedoel ik... Ik hoop dat ik je nog eens tegenkom.'

Hij tastte in zijn binnenzak, haalde zijn portefeuille tevoorschijn en stak me zijn visitekaartje toe.

'Je bent altijd welkom, Martha, mijn smartphone staat meestal aan. Wel thuis en ook van mijn kant: hopelijk tot nog eens. Bel gerust als je daar ooit zin in hebt.'

Geruisloos reed de auto weg. Ik had nog wat tijd nodig om op mijn fiets te stappen, mijn knieën knikten, mijn hoofd duizelde, mijn hart klopte wild.

Stel je voor, dacht ik, stel je toch maar eens voor...