Ze Zijn Onder Ons - 1

Ik lag op mijn rug op het strand. Mijn reddingsunit had zijn werk gedaan en mij beschermd toen het schip in de dampkring ontplofte. Maar toen ik in zee dreef heeft het mij uitgeworpen en zichzelf vernietigd. Alles wat kon verwijzen naar mijn herkomst was verdwenen en nu was ik naakt. Alleen mijn systeemarmband zat nog om mijn pols.
Volgens de laatste gegevens moest dit het blauwe planeetje in het stelseltje zijn dat we moesten onderzoeken. Jammer van mijn schip. Het is volledig verbrand en de kans dat ik nog gevonden kan worden was daardoor wel verdwenen.

Opeens zag ik twee wezens aankomen. Ze zagen er zo’n beetje hetzelfde uit als ik wat de theorie bevestigt dat wij inderdaad zo’n tienduizend jaar geleden van hier zijn vertrokken voordat de grote vloed bezit zou nemen van de rest van het land. De wezens waren van het feminine type zag ik. Ze liepen naar me toe en keken naar me. Door de Babelvis vertaler in mijn gehoorsysteem kon ik ze verstaan. Het systeem heeft hun taal geanalyseerd en ik schakelde in mijn hoofd mijn polyglot in zodat ook met ze kon spreken.

“Kijk Dionne daar ligt een naakte man” zei de ene.
“Leeft hij nog?” vroeg de andere.
Ze liepen voorzichtig om me heen en ze zagen dat ik mijn hoofd optilde.
“Dag meneer, gaat het goed met u?” zei degene die Dionne genoemd werd.
“Ja, best wel, maar ik ben verongelukt met mijn eh… vliegtuig en hier aangespoeld” citeerde ik uit het standaard uitlegsysteem dat wij intergalactische onderzoekers ingebouwd hebben gekregen. Volgens de basis die mij had voorbereid moesten de meeste antwoorden wel werken voor de inboorlingen die we tegen zouden kunnen komen. Zeker als het humanoïden waren. En dit waren absoluut humanoïden.

Tijd voor actie: Ik projecteerde me op een van de wezentjes en beval in mijn gedachten ‘Breng me kleding’.
Ze draaide zich naar Dionne en zei. “Ik ga even wat kleren voor die meneer halen en ze liep weer terug in de richting waar ze vandaan gekomen waren.
“Goed” zei Dionne “Dan blijf ik hier bij hem.”
“Ze zijn heerlijk primitief deze wezentjes, dacht ik.
Ik observeerde haar. Ze was mooi, ze zou in mijn leefgemeenschap niet opvallen, kennelijk zijn onze evoluties in grote lijnen parallel verlopen. Op de technologische ontwikkeling na dan.

Even later kwam de ander terug met kleding. Ik vroeg haar in gedachten om me uit te leggen wat het was. “Dit is een joggingpak dat van mijn vader is geweest en deze schoenen waren ook van hem, die kunt u volgens mij ook wel aan” zei ze.
“Wie zijn jullie?” vroeg ik hardop want ik moest oppassen dat ik niet te veel mijn mind-control gebruik; dat kunnen sommige inboorlingen heel snel opmerken, en daar heftig op reageren. ten minste dat heb ik bij de voorbereiding meegekregen.
“Ik ben Dionne en dit is Mandy” zei ze. “We wonen hier dichtbij, gaat u maar mee, dan kijken we wat u nog verder nodig heeft.
Ik trok de kleding aan en ging met hun mee. Kennelijk is hun verblijfplaats dichtbij.
Even later kwamen we bij een constructie van een soort steen waar ze naar binnen gingen. Ik moest nu echt meer weten anders verraadde ik mezelf, maar daarvoor had ik huidcontact nodig. Maar dat loste zichzelf op. De ene, die Dionne genoemd werd pakte mijn hand en leidde me naar een zit-unit. In de tien seconden dat dit duurde onderzocht ik haar brein en nam bezit van de namen en begrippen die zich er in bevonden. Na een snelle conversie kon ik deze begrippen nu ook gebruiken. Ik ging op de bank zitten en keek met de nieuwe kennis om me heen. Deze soort noemt zichzelf mensen en de feminine soort zijn vrouwen of meisjes. Ik was benieuwd naar hun geslachtskenmerken, want ik had gezien dat Dionne al mijn uiterlijke gegevens die ze kon zien toen ik op het strand lag heeft opgenomen. Bovendien was ze heel geïnteresseerd in mijn geslachtsorgaan en had ze met de gedachte gespeeld hoe het zou zijn om met me te ‘neuken’, te paren dus. Dat bleek uit de informatie die ik in haar brein had gelezen.

Op de basis had men mij gewaarschuwd om daar terughoudend mee te zijn, want hoewel mijn procreum, mijn voortplantings sappen, steriel waren zodat we onze soort niet ongewild zouden verspreiden, waren de emoties van veel inboorlingen moeilijk voorspelbaar.
“Wil je een kop thee?” vroeg Mandy. Ze wachtte het antwoord niet af en schonk een bruine drank in een drinkbeker. Ik wist inmiddels dat dit een licht opwekkende vloeistof was die voornamelijk uit heet water bestond met een aftreksel van gefermenteerde bladtopjes. Ik dronk het en was verrast door de subtiele smaak.
Het meisje zat tegenover me en ik werd weer getroffen door de gelijkenis met de feminine variant van onze soort. Ook zij had dezelfde rondingen die deze mensen borsten of tieten noemden en ik had het vermoeden dat de rest er ook zo uit zou zien want ze had een heel strak kledingstuk aan dat een ‘legging’ heette en die vertoonde dezelfde bollingen en plooien als die van onze eigen ‘vrouwen’.

Omdat ik verwachtte dat ze nu met me wilde communiceren stelde ik mijn ‘tijdelijk geheugenverlies’ programma in werking zodat ik de juiste antwoorden zou geven zonder mijn herkomst prijs te geven. Ook koos ik een identiteit. Ik vertelde hun dat ik nog wist dat ik John Douglas heette maar dat ik me niet kon herinneren waar ik was opgestegen, of waar het vliegtuig precies was verongelukt.
En na een tijdje kwamen de vrouwen tot de slotsom dat ze me morgen mee zouden nemen om papieren te regelen, zoals ze dat noemden.

“Je wilt nu zeker wel even het zout van je afwassen?” vroeg Mandy
“Graag” zei ik. Ik verwachtte dat ze me naar een douche, zoals ze een watersproeier noemden, zouden brengen en ik had al een beetje last van het zout dat op mijn huid was opgedroogd.
Ik ging met haar mee en zij zette de watersproeier aan. Nadat ik de kleding had uitgedaan ging ik onder de straal staan. Het was aangenaam warm en spoelde effectief al het zeezout weg. Mandy was even blijven staan en ook zij had net als Dionne met grote ogen mijn voortplantingsorgaan aanschouwd. “Wow” had ze gemompeld.
Ik realiseerde me dat ik moest overschakelen naar de oer-voortplantings modus wanneer ze met me zou willen paren. Ik had een paar maal daarover instructie gehad en er werd verteld dat het een heel bijzondere ervaring was. Maar omdat je er makkelijk door kon worden meegesleept en het ook andere bijeffecten had, was het bijna bij iedereen op mijn thuisplaneet uitgeschakeld. Alleen intergalactische reizigers zoals ik konden het nog aanzetten wanneer ze gingen paren met inboorlingen op afgelegen planeten, en dan alleen nog wanneer ze het deden met humanoïden.
Ik schakelde in mijn hoofd de oer-paringsmodus in en tegelijk stroomde een warm gevoel door mijn onderlijf. Haar lichaam zag er plotseling heel aantrekkelijk uit en ik had de neiging om haar aan te raken. Ik zag Mandy naar mijn orgaan kijken en ze hijgde een beetje. “Jezus wat heb jij een geile pik” kreunde ze. Ik begreep dat ze rijp was om te paren. ‘Kleed je maar uit’ beval ik haar zwijgend. Als in een trance trok ze haar kleding uit en tilde haar borsten naar me op. Mijn orgaan leek een eigen wil te krijgen; hij werd dik en hard en klaar om bij haar binnen te dringen. Mandy stapte ook onder de watersproeier en draaide haar achterkant naar me toe en boog voorover waarbij ze tegen de muur steunde. Ze spreidde haar benen en ik kon haar geslachtsorgaan zien bewegen. Het ging open en dicht als een mondje en er liep een beetje vocht uit. Ik kende deze houding uit de opleiding en wist wat er verlangd werd. Maar toen ik mijn orgaan in contact bracht met het hare overviel een heftig gevoel me. Ik kon me maar nauwelijks beheersen en drukte mijn orgaan, dat ze ‘pik’ had genoemd diep in haar. Een heerlijke warme gloed omsloot me en ik besefte nu waarom de organisatie thuis dit hadden uitgezet bij de meesten. Een overweldigende sensatie trok door me heen en toen Mandy begon te kermen en te kreunen voelde ik haar orgaan samentrekken en ze gilde “ik kooommmmmm” en zonder dat ik het kon tegenhouden zwol mijn pik op en begon bonkend en kloppend mijn, gelukkig steriele, procreum in haar binnenste te spuiten. Het gevoel dat dat teweeg bracht was onbeschrijfelijk. Ik trok me uit haar terug en dikke klodders dropen langs haar dijen. Tot mijn verbazing draaide ze zich om en ging op haar knieën voor me zitten. Ze pakte mijn orgaan en sloot haar mond er omheen. Kennelijk vond ze dat niet onhygiënisch en het gaf me een heerlijke sensatie.
“Jemig, wat was dat lekker” zei ze even later. “Mijn kutje zindert nog helemaal, zo heerlijk heb je me genaaid.”
Tijdens het intense contact dat we hadden gehad had ik haar brein diep kunnen uitlezen en ik wist dat ze dol was op wat ze seks noemden; paring maar dan zonder de bedoeling zich voort te planten. En het genieten van de sensaties die dat teweeg bracht was het ultieme genot. Ook was ik nu bekend met allerlei termen die daarbij hoorden en de rituelen die tussen mensen gebruikelijk waren wanneer ze deze ‘seks’ wilden bedrijven.
De keren dat ik mij op mijn thuisplaneet had voortgeplant, was dat aangenaam geweest, lekker genoeg om het vaker te willen, maar niet meer dan dat.
Deze oer-paring was wel wat anders! En dan ook nog alleen maar recreatief.
Ik kon eigenlijk niet anders concluderen dan dat de mensen hier op aarde leuke gewoontes hadden.

Ik droogde me af met een doek die daar hing en trok het joggingpak weer aan.
Toen kwam Dionne naar me toe. Ze bracht me naar een kamer waar ik kon rusten. De kamer was vrij donker en ik vroeg haar of ze me alleen wilde laten.
Toen ze weg was activeerde ik de systeemarmband op mijn pols en stelde die in op het planeetje waar ik beland was. De data die ik uit de hoofden van de twee meisjes had gehaald werd gesynchroniseerd met alles wat er uit vroegere observaties van deze planeet bekend was en na een poosje wist ik voldoende van wat er over de planeet ‘aarde’ zoals ze die zelf noemden, te weten viel.
Ik wist nu ook dat ik aan geld moest zien te komen om dingen te kunnen verkrijgen, maar dat zou de volgende dag wel voor elkaar komen wist ik.

Ik schakelde de recovery modus in en zakte weg in een diepe trance. Zo lag ik daar uren lang tot ik de deur van de kamer hoorde open gaan.
Dionne kwam naar me toe en zei dat het ochtend was. Ik wist dat dat het begin van de dag was. Door de synchronisatie van gisteravond wist ik nu wat ik moest vragen en zeggen zonder op te vallen.

We vertrokken in een auto, een ongelofelijk primitief transportmiddel, naar een cluster constructies die ze dorp noemden. Ik herkende een apparaat als iets waaruit ik geld kon halen. Ik hield mijn systeem armband boven de plaat met cijfers en teksten en toetste toen het bedrag in dat het systeem mij had geadviseerd.
“Hoe deed je dat nou?” vroeg Mandy.
Ik liet haar de armband zien. “Geavanceerde computer met remote functie” zei ik, wetend dat ze dat toch niet zou snappen. “Maakt zelf verbinding. Maar is nog experimenteel.”
“Ah…” zei ze en nam me mee naar een plaats waar ik voor het geld kleding zou kunnen krijgen.

Samen kochten we een complete outfit. Broek, shirt, onderkleding en schoenen en een tas. De man die ons hielp lachte en zei “Het lijkt wel of je schipbreuk hebt geleden.” Ik lachte vriendelijk terug en zei “ja, zoiets…” en we verlieten snel zijn winkel.

Weer terug in de woning van Mandy en Dionne vertelde ik dat ik naar een grote plaats in de buurt wilde gaan om mijn ‘verloren papieren’ te regelen. De meisjes vonden dat wel jammer maar ik beloofde dat ik terug zou komen als het geregeld was. Daarna trok ik het joggingpak uit en gaf het aan hun terug. Maar omdat ik daardoor helemaal naakt was had ik nu de intense belangstelling van Dionne. “Mandy heeft me verteld dat je heerlijk kan neuken” fluisterde ze op hese toon. “Voordat je weg gaat wil ik je ook nog een keertje.” Ze trok me mee naar de rustkamer waar ik die nacht gelegen had en duwde me daar op het bed. Toen kleedde ze zich rustig uit. Haar borsten waren groter dan die van Mandy en ze begon meteen aan mijn pik te zuigen net zoals Mandy had gedaan. Ik had moeite om niet meteen tot uitbarsting te komen. Maar toen hij helemaal hard was ging ze gehurkt er boven zitten en liet haar geslachtsorgaan er overheen zakken. Daarna begon ze me te berijden. Ik stak mijn handen uit naar haar slingerende borsten en was verrast door het heerlijke gevoel dat daardoor via mijn handen werd overgebracht. Er waren een heleboel zaken die mij niet over de oer-parings modus waren verteld.
Maar toen keek Dionne me aan. Haar ogen waren half dicht en haar mond hing open. “Oohw… John.. ik koooomm” kreunde ze net zoals Mandy had gedaan, maar doordat ze in mijn ogen keek was het gevoel oneindig veel intenser en ik voelde mijn orgaan exploderen in haar buik en een hete golven procreum spoten in haar lichaam. Dionne gilde van genot en ik voelde een soort ontploffing in mijn hoofd. Ze zakte op me in elkaar en zo lagen we een hele tijd met elkaar verstrengeld totdat ze overeind kwam en tegen me fluisterde
“Jemig John, dit was buitenaards lekker..”
Toen ik haar aankeek voelde ik dat een van de bijwerkingen van de oer-parings modus bezit van me begon te nemen en wist dat ik niet meer terug zou komen als ik straks weg ging.