Mijn Overgave

Ik sta, u pakt mijn rechterarm, best hardhandig, maar dan streelt u zacht en teder mijn pols voordat u de boei bevestigt. U kijkt mij aan, uw ogen doen mij huiveren. Heerlijk, eng, wat bent u van plan? Terwijl u mij blijft aankijken doet u hetzelfde met mijn linkerarm, hard, opgevolgd door zacht en teder. Deze totale combinatie, hard, zacht, teder, indringende ogen, doen mijn knieën knikken en mijn kutje nog natter maken.
Dan verlaten uw ogen mijn gezicht. U zegt niets. Dat maakt mij me erg ongemakkelijk voelen.

Uw ogen gaan naar de stoel met de omgekeerde bierdoppen en weer naar mijn gezicht. Een klein knikje van uw hoofd maakt me duidelijk dat ik daarop plaats moet nemen. Woorden zijn niet nodig.
Ik neem direct plaats en voel de randen pijnlijk in mijn billen prikken. Ik probeer iets te gaan verzitten, maar u geeft mij daartoe weinig gelegenheid. Dan zegt u niet onvriendelijk, maar toch ook niet echt vriendelijk: 'rechterbeen'. 'Typisch hoe hij dat zegt', gaat door mij heen, terwijl ik mijn rechterbeen omhoog doe zodat mijn voet in uw hand komt. De doppen prikken extra. U buigt mijn been en gaat met uw lichaam naar voren. Eén hand houdt mijn voet vast. De andere hand gaat vanaf mijn knie strelend naar mijn kutje. Van de anticipatie word ik nog natter en djeez ik voel me ongemakkelijk.

Uw vingers gaan door mijn kutje en vervolgens steekt u uw slijmerige vingers in mijn mond. Ik lik ze schoon en zuig hard. Heerlijk. Ik voel samentrekkingen in mijn buik. Dan trekt u uw hand terug en het voelt leeg.
Uw handen bevestigen een boei om mijn enkel. U trekt express even hard aan mijn been zodat ik mijn kont en de doppen niet vergeet. Dan laat u mijn voet als het ware vallen en ik zet deze weer op de grond als ik zie dat uw ogen mij bevelen dat te doen. Vervolgens omvatten beide handen mijn andere enkel. U knijpt en streelt alsvorens ook deze enkel geboeid wordt. Mijn voet wordt door u terug op de grond gezet. U zet uw handen op mijn bovenbenen. Met uw handen daar geplaatst, kijkt u me diep in de ogen. Ik voel mijn billen, maar kijk u aan. Uw ogen komen bij me binnen. Zo staat u even en komt dan overeind, u zet zich zwaar af op mijn benen. AU! Dat doet verdomd zeer.

U zegt mij overeind te komen. Onhandig doe ik dit. Ik ga staan. U beveelt mij naar het andreaskruis te gaan. Uw stem noch vriendelijk, noch onvriendelijk. Mijn gezicht naar de muur. U bevestigt mijn boeien en daarnaast bevestigt u mijn middels met extra riemen vast aan het kruis. Ik sta nu vast. Kan mij amper nog bewegen. Alleen mijn hoofd heeft nog bewegingsruimte. U bent tevreden. Uw slavin geboeid en ter uwer beschikking. Ik sta daar in afwachting van wat gaat komen. Uw handen gaan over mijn naakte rug, mijn nog blanke billen en dan ... niets meer. Koud voelt het, verlaten. Ik hoor u rommelen en weer dichterbij komen. U schuift een hoofdtuig over mijn haren. Het is er één met mondgag. Gelaten onderga ik het. Ik houd hier niet van, maar ben inmiddels helemaal in de submodus. De gag gaat in mijn mond en ik slik onhandig. Hierom hou ik er niet van. Aan weerszijden van het tuigje zitten ringen. Met wat touw maakt u daarmee ook mijn hoofd vast. Mijn bewegingsruimte wordt nog kleiner. En dan doet u mij ook nog een oogmasker voor. Ik kom nog meer in mijn wereld. Donker en beperkt.

Als alles naar tevredenheid is bevestigd, komt u heel dicht tegen me aan staan. U als het ware ook in kruisstand. Uw armen langs mijn armen. Ik voel de haartjes op uw benen mijn huid beroeren. En ik voel uw buik tegen mijn rug. Ik kan voelen dat dit u niet onberoerd laat en duw mijn billen naar achteren om uw pik beter te voelen. U kust mij in mijn nek en uw handen kriebelen mijn handen en onderarmen. Ik laat mij veren in mijn armen en geniet van uw trage liefkozingen. Af en toe fluistert u in mijn oor dat u blij met me bent, dat u trots op me bent. Ik murmel terug dat ik de uwe ben, dat ik daar trots op ben. Dat ik van mijn Meester houd. U verstaat mij niet. De gag maakt het spreken onmogelijk. Maar u weet het.

Dan loopt u bij mij weg en ik hoor dat uw handen zacht over de zwepen gaan. De uitgebreide collectie die daar achter mijn rug aan de muur hangt. Ik huiver van verwachting. Ik verlang ernaar. Ik verlang naar uw hand verlengd in de door u te hanteren zweep. 'Cane' schiet door mijn hoofd, ik verlang zelfs naar de cane. Ik wil u laten zien dat ik u waard ben. Ik hoor een ander geluid. U heeft uw keuze gemaakt. Dan hoor ik uw mooie stem zachtjes vragen: 'Ben je er klaar voor mijn meisje'? En vervolgens voel ik een strokenzweep op mijn rug neer komen. 'O, ja Meester', denk ik, 'ik ben er meer dan klaar voor'. De stroken strelen mijn rug. Voor de verandering slaat hij deze keer niet meteen met volle kracht met deze zweep. Hij weet dat ik dit goed kan hebben, maar het is bijna aaien. Ik word er bijzonder onrustig van. Ik wil zo veel meer. In een traag cadans laat hij de zweep neerkomen. Mijn rug, tussen mijn schouderbladen, iets verder naar onderen en dan mijn billen. En daar slaat hij al snel harder en sneller. En verdomd, hij doet het weer, dan pakt hij iedere keer de zelfde plek. Dat vind ik zelfs met deze zweep gevoelig. Ik wil zoals altijd mijn kont wegdraaien, maar dat lukt niet, ik sta te stevig vastgebonden. Zelfs mijn hoofd kan ik niet goed heen en weer bewegen. Ik kreun, eigenlijk niet eens zozeer omdat het echt pijn doet, maar meer omdat ik iets moet doen. Ik moet bewegen, maar kan dat niet, ik moet iets zeggen, maar kan dat niet, dus ik kreun. Een machteloze kreun.

Mijn Meester ziet mij bewegen, hij herkent mijn strijd en geniet. Hij doet een stap naar voren en streelt mijn billen. Net dat stukje dat ik ze naar achteren kan duwen, duw ik ze naar achter. Ik hunker naar zijn aanraking, ik hunker naar hem. Zijn hand gaat van mijn billen naar mijn kutje en hij hoeft niet eens de hele weg af te leggen. De binnenkant van mijn bovenbenen zijn al nat. Ik weet het, het komt door hem. Hij maakt dit in mij los en toch, toch schaam ik me hier een soort van voor. En gelijktijdig ben ik zo trots, trots dat hij mijn Meester is, trots dat ik zijn slavin ben. Trots dat mijn lichaam zo op hem is afgesteld. Dit dubbele gevoel, zo herkenbaar.

Hij gaat weer dicht tegen me aan staan en fluistert opnieuw zacht in mijn oor 'Lief meisje, wat ben je nat'. Ik huiver, zijn stem fluisterend, bijna blazend op mijn oorschelp. Ik vind het heerlijk om zo vastgebonden te zijn, maar nu, nu zou ik wel in hem willen kruipen. De geborgenheid die hij mij kan geven. Zo bijzonder.

Maar natuurlijk is hij nog niet klaar. Hij is pas begonnen. Hij geeft me nog een lieve aai over mijn hoofd en stapt dan weer bij me weg. Ik hoor opnieuw geluiden en weet dat hij nu iets anders pakt. Ik voel korte tikjes op mijn billen en reageer schrikkerig. Dit is een zweep die ik minder aangenaam vind. Ik heb het niet zo op die venijnige dingen. En toch verlang ik er naar. Na vier korte tikjes komt de volgende tik hard aan. Ik beweeg naar voren, mijn buik nu echt tegen de muur. En de volgende tikjes volgen. Gelukkig op een ander plekje op mijn billen. Pets, weer een harde, ik probeer te kronkelen binnen de ruimte die ik heb. Zachte tikjes, pets, zachte tikjes, pets. Hij wisselt de plek af, maar ik voel de impact. Dan een paar op de zelfde plek. Au, dit doet echt zeer, maar ik kan mijn kont niet wegdraaien. Ik zeg 'au', maar de mondgag maakt er iets heel anders van. Als hij weer iets meer ruimte tussen de slagen laat, is het weer zo lekker. Dan voel ik het nagloeien, één van de lekkerste dingen die ik ken. En dan verlaat de zweep mijn kont en zijn mijn bovenbenen aan de beurt. Nu sta ik echt te dansen. Dit doet zeer. 'Zeer Meester', denk ik bozig. 'Dit is echt niet lekker', maar hij gaat door, zachte tikjes, pets, zachte tikjes, pets. Ik kwijl, ik beweeg, ik dans. Gelukkig hij stopt hiermee en met zijn zachte handen streelt hij nu mijn huid. 'oh zo lekker', denk ik. 'Als dit de beloning is, ga dan nog maar even door' denk ik. Hij kust mijn rug en ik geef me helemaal over. Hij zet weer een stap achter uit en opnieuw voel ik de zweep op mijn billen. Zachte tikjes, pets, zachte tikjes, pets. Ik weet niet hoeveel hij me nu geeft, ik zit in een cadans.