Een Nieuw Begin - 6

‘En nu je straf nog’ zegt Esmee streng. ‘Zullen we die samen uitvoeren’ knipoogt Esmee lachend naar Stephanie. ‘Ja leuk’ antwoord deze, ‘ik heb nog nooit een man zo mogen straffen’.

Esmee en Stephanie gaan op de kleine bank zitten die ook in het kantoor aanwezig is. ‘Wil jij eerst Steef?’ vraagt Esmee. Stephanie knikt enthousiast. ‘Ga maar liggen over de knieën van Stephanie Joan’. Ik doe wat me gevraagd wordt. Ik voel dat mijn piemeltje zich gaat roeren. Stephanie is ook echt een knappe vrouw. Ze is een kop groter dan Esmee en heeft ook echt een mooi figuur. Niet de billen van Esmee, maar toch zeker grotere borsten. De kooi verhindert dat hij stijf kan worden wat pijn oplevert. De dames zien wat er gebeurt en beiden kunnen hun lachen niet inhouden. Gedwee lig ik over de knieën van Stephanie. ‘Hoeveel straf zullen we hem geven?’ vraagt Stephanie. ‘Ehm beiden twintig op iedere bil? Helemaal goed’ antwoord Esmee. Ik voel de angst voor de pijn al komen, maar weet dat ik het verdient heb. Stephanie begint met slaan. Ze slaat wat onwennig dus voel gelukkig niet zoveel. Esmee geeft haar wat tips wat de laatste vijf slagen toch wel pijnlijk maakt. Ik merk dat mijn billen toch al wat gloeien.

Nu is Esmee aan de beurt. Die trekt gelijk hard van leer. Een regen van slagen komt neer op mijn geteisterde billen. ‘Steef, geef die haarborstel eens van je bureau?’ vraagt Esmee. Stephanie staat op en pakt snel de borstel. Esmee slaat rustig door op mijn billen. ‘De laatste tien zijn met de borstel’. Ik knik de pijn verbijtend. Dat gaat erg lastig worden. De tranen staan nu al in m’n ogen. De eerste slag met de borstel is al teveel. De tranen beginnen te stromen. Esmee heeft geen kik en ik denk dat ze het niet eens merkt. Ze slaat door. Ik heb het idee dat m’n billen paars moeten zijn. Ik hoor Stephanie lachen wat mijn pijn enkel maar verergerd. Ik schok van de tranen dat moet Esmee wel voelen.

‘Zo dit was de laatste’ zegt ze lachend. ‘Ik merk dat je billetjes veel pijn doen’. Ik knik zachtjes en beweeg mijn hoofd op en neer. ‘Sta maar op Joan. Nu weet je weer wat de gevolgen zijn van je ongehoorzaamheid’.

‘Haha wat een mooie kleur hebben die bruine billen toch hè? Bruin, rood en paars. Dat zal hij vast nog wel even voelen denk ik’. Esmee knikt ijverig, ‘dat is ook zeker de bedoeling. Hij moet leren dat zulk gedrag onaanvaardbaar is’. En om de vernedering nog wat groter te maken hoor ik Stephanie nog zeggen: ‘haha die mythe dat donkere mannen grote piemels hebben is ook wel weg na dit kleine babypiemeltje’. Ze lacht gemeen.

‘Kom we gaan Joan’. Ik trek mijn broek omhoog en we vertrekken weer naar huis. Als je hem beu bent mag hij mij ook wel eens komen dienen hoor, hoor ik Stephanie lachend tegen Esmee zeggen terwijl ze afscheid nemen. Ik start de auto alvast en een paar minuutjes later komt Esmee naast me zitten. Ik doe mijn uiterste best om mijn billen te ontzien.

Esmee ziet me stuntelen, maar zegt niks.

Een half jaar later is de situatie in huis wel veranderd. Van de vriend van Esmee ben ik meer en meer getransformeerd naar een slaafje van Koningin Esmee. Ik geef haar zoveel mogelijk genot om haar vrolijk te stemmen. Stiekem ook zodat ik misschien ook weer eens genot zou kunnen krijgen. Dat is er nog één keer geweest, maar die teleurstelling voor haar was weer zo groot dat ik sindsdien haar enkel mocht bevredigen met een voorbinddildo, mond of vingers.

Ze vond dat als zij een koningin was dat ik dan ook wel voor haar zou kunnen kruipen. Dus kruip ik ook regelmatig door het huis. Ze is strenger geworden en de straffen harder. Ze lijkt er ook plezier in te hebben als ze mij kan straffen.

Ik kus haar voeten dagelijks en een massage of een likbeurt na het hardlopen of het sporten gebeurt vaker wel dan niet.

Ik heb moeten leren dat alles wat van haar is, lekker is. Ik moest haar zweet, haar geuren en sappen, alles moest ik proeven en waarderen. Één verkeerde blik en ik had gelijk een straf te pakken.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu een soort van verslaafd aan haar ben geworden.

Ik hunker naar haar. Elke dag opnieuw. Ik hunker naar haar smaak, naar haar geur. Ze heeft het door want ze laat me soms wachten terwijl ik voor haar op mijn knieën zit met mijn gezicht op centimeters van haar. Ik ruik haar wel, maar mag haar niet aanraken.

Waar ik vroeger droomde van de dominante rol in een relatie is dat nu het tegenover gestelde geworden. Ik vind het nu fijn om onderdanig aan Esmee te zijn. Haar te gehoorzamen en haar te (be)dienen. Dat had ik nooit verwacht.

Ons werk is wel hetzelfde gebleven. En ook sporten we allebei nog regelmatig in de sportschool. Vooral Esmee is er nog heel vaak te vinden om dat het een deel is van haar werk. Sporten met een kuishuidskooi ben ik ondertussen ook wel gewend.

Onze relatie is wel lastig als we beiden aan het sporten zijn. Gelukkig komt dat nog niet zo heel vaak voor. Meestal sport ik als zij nog aan het werk is.