Jolien En Ik - 6

Hoe lang ik zo in bed heb liggen nadenken en woelen, weet ik niet. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gesukkeld. Drie of vier keer werd ik wakker uit dromen waarin zowel Anneleen als Jolien en Natasha mij iets duidelijk wilden maken, al weet ik niet wat. Elke keer viel ik weer in een onrustige slaap.

Ik word wakker door een fluisterstemmetje in mijn oor: 'Wakker worden, papa, het is negen uur.' Ik heb moeite om mijn ogen te openen en voel me alsof ik een kater heb. Verdwaasd kijk ik op en zie Jolien geknield naast me zitten. Zij is blijkbaar ook nog maar pas wakker, want ze heeft alleen haar dunne, lichtblauwe slaapkleedje aan. Door het licht dat door het raam achter haar valt, zie ik de contouren van haar kleine, slanke lijfje en ook dat ze een wit slipje draagt. Ik kijk op naar haar gezicht dat een verwachtingvolle uitdrukking heeft. Ik voel de warmte van haar bovenbenen tegen mijn zij.

'Papa, we gingen deze voormiddag toch die fotoshoot doen? Straks is het te laat!'

'Zo'n vaart zal het wel niet lopen, lieverd,' kreun ik, 'we hebben alle tijd. Ik heb weinig geslapen en helemaal niet goed. Laat me een beetje wakker worden. Kom ook nog wat in bed, net als vroeger. Hoe lang is dat al geleden?'

'Dat moet je toch zelf wel weten,' antwoordt ze kortaf, 'vroeger, toen mama er nog was, kwam ik zo dikwijls bij jullie in bed omdat ik zo vroeg wakker werd. En toen mama... er niet meer was... toen ben ik zo dikwijls bij jou in bed gekropen omdat ik niet alleen wou zijn. Tot je op een keer zegde dat het niet paste voor zo'n grote meid als ik om bij haar papa in bed te liggen. Je hebt zelf gezegd dat het niet meer mocht!'

Wanneer ze uitgeraasd is, vleit ze zich toch naast me neer en trekt het laken over zich heen. 'Zal ik je zeggen waarom?' vraag ik haar, 'je bent nu groot genoeg om dat te begrijpen. Ik vond het echt heel fijn dat je 's ochtends bij mij in bed kroop, hoor, of dat je soms de hele nacht bij mij kwam slapen.'

'Ja, dat zou ik echt eens willen weten,' antwoordt ze alsof ze tekort gedaan wordt. Ik lig op mijn zij naar haar te kijken, terwijl ze op haar rug ligt en een met haar billen een putje in het matras lijkt te maken. Ze beweegt haar bekken tot ze een goede houding vindt.

'Wel, je moet onderhand toch weten hoe die dingen gaan,' begin ik aarzelend, 'je werd al wat groter en ik miste mama zo. Het gebeurde vaak dat we vrijden voor we opstonden en op een ochtend had ik zo'n zin in vrijen, dat ik mijn armen om je heen sloeg. Je sliep nog zalig en je voelde dat niet. Maar ik voelde wel wat er zou kunnen gebeuren... Daarom heb ik je toen gezegd dat je beter alleen zou slapen en 's ochtends ook niet meer bij mij in bed zou kruipen. Ik was bang dat ik niet van je af kon blijven, snap je dat?'

'Aha,' zegt ze met opgetrokken wenkbrauwen, 'je werd stijf, daar. Werd je echt stijf omdat ik naast jou lag, papa?'

'Jolien, elke man wordt wakker met een stijve piemel, dat zou je toch al moeten weten. En als dat niet zo is: dat is normaal. Dat heet ochtenderectie. En met zo'n erectie bij het wakker worden, is het altijd heerlijk om te vrijen. Dat is sterker dan jezelf, weet je. Dan is het alsof je piemel zegt: 'Vooruit, zoek een warm plekje voor mij' en ja, zolang mama er was, was er ook geen probleem. Want mama was ook iemand die graag vrijde na het wakker worden, met de slaap nog in de ogen.'

'En was je dan echt bang dat je met mij zou vrijen? Dat je je piemel in mijn warm plekje zou steken?' Ze kijkt verwonderd en tegelijk glimlacht ze een beetje ongelovig. Het idee alleen al schijnt haar raar.

'Dat niet direct, lieverd, maar die ochtend dat je nog sliep en ik mijn arm om je heen sloeg, dacht ik dat mama naast me lag. Ik had mijn ogen nog dicht, hé. Maar toen ik keek, zag ik dat jij het was. En toen kreeg ik wel schrik, ja, want ik had enorm veel zin en ik ben direct opgestaan om me met koud water te douchen en er niet meer aan te denken. Het was dus niet om jou, meid, maar om mij. Je zou wel raar opgekeken hebben als je wakker werd terwijl je papa je lag te strelen.'

'Tja, nu strelen we toch bijna elke avond en dat vind ik keitof,' besluit ze, 'maar staan we op, papa? Ik ben bang dat je geen tijd meer hebt om die foto's te nemen.' Ze springt uit bed en vliegt de kamer uit. Mijn stijve doet pijn en wil weer klein worden. Ik wacht tot ik Jolien uit de badkamer hoor komen en ga me dan douchen.

Na het ontbijt maken we samen mijn slaapkamer klaar voor de fotosessie. Ik leg haar uit waarom ik voor de foto's een witte achtergrond wil gebruiken, de muur tegenover het raam. Dat is voor de foto's waarop ze rechtop staat of zit. Dan nemen we alles van het bed, behalve het onderlaken. Dat mag gekreukeld blijven, zodat het net is alsof ze wakker wordt.

'Ik wil dat je eruit ziet als een bloem die 's ochtends opengaat,' zeg ik haar, 'dus kijk je met verwondering in de lens en naarmate ik meer foto's neem, is het alsof je elke keer een beetje meer wakker wordt. Dus de eerste foto's neem ik wanneer je nog zogezegd slaapt, in foetushouding. Dan wordt je langzaam wakker. Je rekt je uit. En van als je je ogen opent, komen dan de foto's waarop je rechtop gaat zitten. Daarna neem ik de foto's van jou tegen de muur. Het maakt niet uit welke houding je dan aanneemt. Ik neem alleen foto's van jou op het bed en tegen de witte muur omdat ik niet wil dat iemand ooit kan zien waar ze genomen zijn. En ik zet de foto's alleen op jouw PC, niet op de mijne.'

'Waarom niet? Je zult ze toch ook graag willen zien, net als de foto's van mama in bed?'

'Ik wil ze gewoon niet op mijn harde schijf, Jolien. Op die van jou zijn ze veilig, daar zal nooit iemand ze zoeken. En vroeg of laat wil je ze misschien wel met iemand delen, met een liefje of zo... Dat zou ik niet willen.'

'Oh, maar dat zal ik nooit doen, papa. Die fotoshoot, dat is echt alleen maar iets van mij en jou. Ik wil gewoon foto's van mij zoals die van mama.'

'Dat zullen we nog maar eens zien,' zeg ik streng, 'je hebt me gevraagd om foto's te nemen met je nieuwe setje aan. Niet zoals mama, in haar blootje.'

Ze kijkt even sip en dan zeg ik haar voort te maken. Alles is gereed in de kamer en mijn apparatuur is geïnstalleerd. Ze loopt naar haar kamer en tien minuten later komt ze binnen in haar setje. Ze ziet er betoverend uit. Alleen al door haar van de deur naar het bed te zien stappen, op bed te gaan liggen en een houding te vinden die ik goed vind voor de eerste foto, gaat mijn penis steigeren. Ik vraag me af of dit wel een goed idee was. Gelukkig heb ik een wijde linnen broek aan die mijn erectie verbergt.

Voor de eerste foto focus ik op haar voeten en onderbenen, waardoor alles daarachter steeds meer flou wordt. Het verwondert me hoe snel ze door heeft welke houding ik van haar verlang voor de volgende opnames. Ze doet het als een echt fotomodel, heel natuurlijk en zonder enige gêne. Ik vergeet er mijn erectie door en wanneer ik eraan denk, voel ik dat die afgenomen is. Ik ga er ook vol voor, net als zij.

Wanneer ze ettelijke foto's later op haar rug gaat liggen, streelt ze eerst vluchtig haar borst en vervolgens opent ze haar benen een beetje en laat haar hand op haar venusheuvel rusten, met haar vingers tegen het kruisje van haar slipje. Dat is precies zoals ze op de foto van Anneleen heeft gezien. Ze opent haar benen nog iets wijder. Ik zie hoe haar vingertoppen tegen de gevoerde stof van het kruisje drukken. Ik zoom in en zie wat een prachtig resultaat dit zal opleveren in close up. Waar ik niet op gerekend heb, is dat ze ineens de stof met haar vingers een beetje opzij trekt. Ik zie het blank-roze vlees opbollen tussen haar vingers en de binnenkant van haar dij.

'Hé, Jolien, niet zo,' zeg ik verontwaardigd, 'dat was de afspraak niet!'

Ze trekt het slipje weer recht en gaat zitten. Ze kijkt me verwonderd aan: 'Ik dacht dat we een echte fotoshoot zouden maken, papa.'

'Dat doen we, schat, dat doen we. Maar niet bloot. Bespaar me dat.'

'Ik wilde gewoon foto's hebben zoals die van mama. Ik heb ze wel niet gezien, maar ik weet dat ze er zijn. Helemaal bloot.'

'Natuurlijk zijn die er, meid. Maar ik heb je toch gezegd dat zoiets privé is. Die zijn alleen voor mijn ogen bestemd.'

'Die van mij ook, papa. Die mag jij alleen zien. Echt waar. Ik zou zo graag...'

'Stop met zeuren, Jolien. Dit is genoeg voor de foto's op het bed. Nu ga je tegen de muur staan of zitten. Je doet het echt even goed als een fotomodel, weet je? Dus neem gewoon een houding aan die je leuk vindt. Ik blijf de hele tijd lukraak foto's nemen. Achteraf kies je er dan de mooiste uit om te bewaren.'

'Ik weet nu al dat ik ze allemaal wil houden,' antwoordt ze snel, 'jij bent een goede fotograaf. Ze zullen allemaal mooi zijn.'

'Ja, dat geloof ik ook wel, met zo'n mooi model kan dat niet anders.'

Ze neemt verschillende houdingen aan, staat of zet zich in allerlei poses tot ze opeens haar topje losmaakt en het op de vloer laat vallen. Terwijl ze rechtop staat, zie ik de kegelvormige verhoging van haar borsten die bijna geheel ingenomen wordt door zacht-beige tepelhoven en donkerder tepeltjes die fier naar voor steken. Ik zucht. Het neemt een wending die ik liever niet had gezien, maar de schoonheid van deze ongerepte meisjesborst doet me smelten. Snel verandert ze voortdurend van houding en ik klik even snel de ene foto na de andere. Wanneer ze met de vingers van beide handen de rand van haar slipje raakt, alsof ze het naar beneden wil trekken, protesteer ik weer.

'Slipje aanhouden, schattebout, afspraak is afspraak.'

Ze kijkt sip en teleurgesteld, zeurt weer: 'Papa, dat zou pas echt mooi zijn... ik zou echt een foto van mij willen zonder kleren. Echt waar...'

'Meid, het kan niet en het mag niet. Dat begrijp je toch wel. Ik ben je papa, maar ik ben ook maar een man...Laat het hierbij, Jolientje, alsjeblief. Je lijkt zo erg op mama dat ik alleen maar zin zou hebben om je aan te raken, te strelen, met jou te doen wat ik duizend keer met mama heb gedaan.'

'Oké,' zegt ze kortaf en met opgeheven hoofd stapt ze de kamer uit en slaat ze de deur met een knal dicht. Ik weet niet of ik haar achterna moet gaan en haar uitleggen waarom het niet kan, maar besluit wijselijk het zo te laten en te wachten tot haar bui over is.

Ik berg mijn apparatuur op en dek het bed weer. Wanneer ik beneden kom, zit ze mokkend aan de keukentafel. Het is tijd voor de middagboterham, dus maak ik in een ijzige stilte alles klaar en dek de tafel. Ik ga tegenover haar zitten en kijk haar in de ogen.

'Bedoelde je dat je met mij had willen vrijen als ik bloot had geweest?' vraagt ze.

'Ja, precies, dat bedoelde ik. En dat zou ik nooit willen als je dat niet op voorhand wist en als je niet helemaal zeker was dat je dat ook wilde. En ik geloof niet dat je het zou willen, meid. En ik denk niet dat het een goed idee zou zijn op dit ogenblik.'

'Papa, ik zie je graag,' zegt ze op gedempte toon, 'en ik vind het zo leuk om 's avonds met jou te knuffelen. Maar aan echt vrijen heb ik nooit gedacht, brrr... Ik vind het leuk om te zien hoe je piemel een bult maakt in je broek en dat je hand op mijn bil en mijn been ligt. En ik geef je zo graag kusjes... Maar vrijen, dat is je piemel in mijn poesje steken, hé, dat kan ik me niet voorstellen hoe dat zou zijn, papa. Misschien zou ik het ook wel leuk vinden, hoor, maar daar moet ik eerst over nadenken. Ik vind het lastig voor jou als je piemel dan stijf wordt en je zin krijgt in dàt... maar ik zou het zo spijtig vinden als we niet gewoon kunnen blijven knuffelen... en daarna met mezelf gaan spelen, zoals jij dat ook doet. Dat kan toch, papa?'

Mijn droomwereld stort toch onverwachts in. Het flitst door mijn hoofd dat het had gekund, maar ze is er gewoonweg niet aan toe. Niet met mij, niet met iemand anders. Aan de andere kant ben ik blij dat ze voor zichzelf kan opkomen en me zonder schaamte kan zeggen waar het voor haar op staat. Dat maakt dat ik haar nog liever zie en dat maakt me ineens nog heter naar haar.

Ik vat moet en besluit helemaal openhartig te zijn tegenover haar: 'Lieve Jolien, ik verlang al heel lang naar jou. Dat geknuffel op de bank deed me nog meer zin in jou krijgen. Ik zou heel graag met jou vrijen, dat is waar. Maar om te vrijen moet je alle twee elkaar graag zien...'

'Oh, papa, ik zie je graag, echt waar!' verdedigt ze zich, 'maar aan echt vrijen, daar had ik nooit aan gedacht, geloof me toch. Dat is toch iets wat grote mensen doen en ik voel me nog helemaal niet groot...' Ze denkt even na, fronst haar voorhoofd en zegt dan: 'Ja, er zijn meisjes in mijn klas die het al echt gedaan hebben... met jongens van onze klas of van onze school of met hun liefje... maar met hun papa...'

'Jolien, het is alleen omdat je zo op mama lijkt,' probeer ik, 'je lijkt op haar, je spreekt zoals zij, je ruikt zoals zij, je windt me even hard op als zij. Ik houd evenveel van jou als van mama, dat is alles.'

'Maar je hebt Nathalie toch? Die ziet jou graag, papa, dat weet ik. En ik zou niet graag tussen Nathalie en jou komen, dat begrijp je toch wel?'

'Heeft Nathalie tegen jou gezegd dat ze me graag ziet?'

'Niet met die woorden, maar ik weet het gewoon. En toen ze dat setje voor me gekocht had, zegde ze in de auto dat jij nu ten minste iemand zou hebben om te bewonderen.' Nu denk ik dat ik weet dat ze daar mij mee bedoelde en dat zij graag door jou zou bewonderd worden. En, papa, als je met Nathalie zou gaan, dan zou ik dat fijn vinden hoor. Ik zou mama niet vergeten, maar ik weet zeker dat zij en ik dikke vrienden kunnen worden.'

'Terug naar af,' denk ik, 'zo is het dus beslist... al bestaat nog altijd de mogelijkheid dat Nathalie mij dichter bij Jolien kan brengen. Ik weet dat Nathalie bereid is om die prijs te betalen als ik een relatie met haar zou beginnen.

'Weet je schat, doe deze namiddag maar waar je echt zin in hebt. Ik kan ondertussen de foto's bekijken en ze op je PC zetten. Als je wilt, kunnen we ze vanavond samen bekijken en de mooiste op een geheugenstick zetten voor jou. En ik beloof je dat je ze altijd aan mij mag laten zien als je dat wilt. En nog iets: ik vind het oké als we blijven doen zoals we deden: jij speelt met jezelf en ik speel met mezelf. Dat is ook leuk.'

'En Nathalie dan?'

'Jij denkt na over wat ik gezegd heb en ik denk na over wat jij me zegde. Ik vind het wel leuk om te weten dat Nathalie me misschien wel graag ziet.'

'Ze houdt van jou, papa, ben je helemaal blind?'

Ze staat op en loopt naar boven. Even later komt ze terug de keuken in. 'Tot straks, papa, ik zal op tijd thuis zijn om samen eten te maken. Je mag Nathalie uitnodigen, hoor!'