Sinds Een Dag Of Twee... - 4

Rustig ging Alex aan het tafeltje zitten, terwijl Joris zijn koffie kwam brengen en direct weer wegliep. Onder het weg lopen gaf hij nog even snel een knipoog richting Alex, die hem met gefronste wenkbrauwen nakeek. Daarna richtte hij zijn aandacht op Lotte.

Vrijwel tegelijkertijd begonnen ze opeens te praten, waarop ze beiden ook meteen in de lach schoten.

“Ga jij maar eerst,” zei Lotte. Ze moest nog heel even bijkomen van dat momentje van zo even.

Normaal was ze niet van haar stuk te brengen en was ze ten alle tijden in staat om haar “cool” en professionaliteit te bewaren. Onder alle omstandigheden. Nu even niet. En dat gevoel was nieuw voor haar.

“Zoals je misschien weet,” begon Alex, “vier ik over ongeveer 6 maanden mijn 30e verjaardag.
Voor mij zijn 18, 30 en 50 jaar speciale mijlpalen. En dat wil ik niet ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom wil ik een klein feestje geven voor wat vrienden, familie, collega’s en relaties. En mijn sport vrienden natuurlijk.”.
“Over hoeveel personen praten we dan?” vroeg Lotte.
“Ik schat tegen de 200, 250 man. Ik ben al begonnen met een lijstje samen te stellen. Dat kan ik je, als we met elkaar in zee gaan, aan het eind van de week doen toekomen.”
“Dat noem jij een “feestje?” vroeg Lotte, waarbij ze zijn losse terloopse opmerking negeerde.

Even keek Alex haar recht in de ogen aan. Opnieuw was ze even van haar stuk gebracht. Deze man kon ze totaal niet lezen. Nog niet.

“Als ik iets doe, doe ik het goed,” ging Alex verder. “Ik wil dat iedereen een leuke tijd gaat beleven. Uiteraard is de aanhang dan ook uitgenodigd. En dan kom je al snel aan een grotere groep”.
“Maar voor dat we op de inhoud gaan zitten, wil ik graag weten wie jij bent en wat je doet en vooral waarom jij dit voor mij gaat of wilt regelen.”

Dit was zo een ander gesprek als waar Lotte zich op had ingesteld. Ze moest iets sneller gaan schakelen, wilde ze deze opdracht binnenhalen. Alex wist blijkbaar verdomd goed wat hij wilde en ze moest snel de regie gaan overnemen en niet als een figurant aan de zijlijn blijven staan.

Terwijl ze haar tablet erbij pakte, bestelde Alex nog 2 koffie voor hun beiden.

Kalm begon Lotte aan haar presentatie. Dit had ze al honderden keren gedaan, Bijna altijd met succes, want daarna was er weer een mooie opdracht binnen gehaald. De presentatie stak dan ook strak in elkaar, kort en krachtig, met de meest noodzakelijke informatie over haar bedrijf en, natuurlijk, haar succes story's.

Af en toe keek ze op en ontmoetten hun ogen elkaar. Ze moest haar koppie erbij houden, want op de een of andere manier raakte ze steeds meer in de ban van Alex. Wat is er toch met me aan de hand, bedacht ze zich. Toen ze weer op keek, keek Alex haar weer recht in de ogen aan. Het besef drong tot haar door dat hij nog geen enkele keer naar de presentatie had gekeken.

“Is er iets?” vroeg ze ietwat onzeker.
“Sorry,” antwoordde Alex. “Ik wil niet bot of als een hork overkomen, maar ik doe geen zaken met een tablet. Ik doe zaken met een persoon. Met jou in dit geval. Ik doe bijna altijd zaken op gevoel. Als dat gevoel goed is en de klik is er, dan maakt het mij niet uit welk bedrijf er achter de persoon schuil gaat. Dus nogmaals, sorry als ik je beledigd heb, maar ik wil graag weten wie jij bent, wat je motiveert, hoe je in het leven staat en ja, uiteindelijk ook hoe je voor mij hopelijk een leuk feestje gaat organiseren”.

Zwijgend keek Alex even naar zijn lege kopje. Hij hoopte maar dat hij niet te ver was gegaan.

Deze vrouw maakte gevoelens bij hem los, die hij nog nooit eerder had gehad. Ja, één keer was hem iets vergelijkbaars overkomen, met desastreuze gevolgen. Maar daar wilde hij nu, zeker nu, helemaal niet meer aan denken. Hij keek omhoog en zag een glimlachende Lotte naar hem staren.

Hij glimlachte terug en wist dat het goed zat. Eigenlijk had hij bij het schudden van de handen al besloten dat hij koste wat kost, Lotte zijn verjaardagsfeestje wilde laten regelen.

“Nee, je hebt me niet beledigd en eigenlijk begrijp ik je heel goed. Heel eerlijk zit zelf ook zo een beetje in elkaar. Als het niet goed voelt, moet je er eigenlijk niet aan beginnen.” En demonstratief stopte ze haar tablet terug in haar tas.
“Maar, eerlijk is eerlijk, dit werkt dan wel 2 kanten op. Ik wil nu ook weten wie Alex is!”
“Dat spreekt voor zich,” antwoordde Alex opgelucht.

Ietwat moeizaam kwam het gesprek op gang, maar gaandeweg werd het een geanimeerd, open en eerlijk gesprek. Voor ze het wisten was er al mee dan een uur voorbij gegaan, zonder dat ze ook maar iets inhoudelijks hadden besproken. Regelmatig voorzag Joris ze van een drankje en lekkere hapjes.

Beiden hadden ze het gevoel alsof ze elkaar al jaren kenden en genoten ze van elkaars gezelschap.
Van het ontstaan van hun bedrijven en de groei ervan tot welk restaurant de beste wijnkaart had. Van alles passeerde de revue. Ook bleken ze veel dezelfde hobby’s en interesses te hebben. Reizen, kennismaken met verschillende culturen, oude kunst en een enorme passie voor Italië bracht hun nog dichter bij elkaar. Maar net zo goed konden ze beiden zichzelf verliezen in een avondje helemaal niets doen en bingen tot in de late uurtjes.

Alex had al laten doorschemeren, dat hij verschillende huizen bezat op 3 verschillende continenten.
Hij koppelde dat geraffineerd aan de expansie drift van zijn bedrijf. Wat hij niet verteld had, was het feit dat hij verschrikkelijk rijk was. En ook niet hoe hij zo rijk was geworden. Dat hoefde Lotte niet te weten. Nog niet. Misschien nooit niet. Terwijl Lotte rustig aan het vertellen was, keek hij in haar mooie, blauwe ogen. Haar kuiltjes in de wangen als ze lachte. Alex was zich aan het verliezen in deze mooie, jonge vrouw. Die net als hij, binnenkort 30 jaar zou worden. Met een gevoel van weemoed bedacht hij zich ook dat Lotte waarschijnlijk niet alleen was. Dat ze in een relatie zat.
Misschien maar beter, dacht hij. Dat zou de zaken alleen maar gecompliceerd maken. ten slotte was hij opdrachtgever en zou zij voor hem werkzaamheden gaan verrichten. Nee, hij moest deze relatie strikt zakelijk houden. Voor zover dat kon. Als het al niet te laat was.

Lotte luisterde met meer dan gemiddelde interesse naar de verhalen van Alex. Hij was duidelijk een bereisd man die al veel van de wereld gezien had. Hij was tevens een succesvolle zakenman met hart voor de zaak en zijn medewerkers. Tussen de regels door, kon ze ook opmaken dat Alex rijk was. Hoe rijk? Dat wist ze niet en dat interesseerde haar ook niet. Het was de man, Alex, die haar interesseerde. Knap, jong, succesvol en met een duidelijke visie aangaande de toekomst. Alex intrigeerde haar mateloos. En voor het er eerst in haar leven ervoer ze iets wat normaal gesproken alleen mannen bij háár hadden. Deze man was onbereikbaar voor Lotte. De vrouw die aan zijn zijde stond, mocht zich gelukkig prijzen. Reden te meer om deze relatie zakelijk te houden. Voor zover dat mogelijk was. Maar waarschijnlijk was het al te laat.

Toen Joris weer wat hapjes kwam brengen, stokte heel even het gesprek.
“Zullen we het eens over jouw feestje gaan hebben?” vroeg Lotte. “Anders zitten we vanavond laat nog hier.”
“Daar zou ik anders geen moeite mee hebben,” antwoordde Alex gevat en direct begon hij hevig te blozen en wenste dat hij de woorden kon terug nemen.

Lotte deed net alsof ze hem niet gehoord had. Maar inwendig maakte haar hart een klein sprongetje, you and me both,
bedacht ze zich.

“Goed, je zei al dat je dacht aan ongeveer 200 personen. Heb je ook al een locatie op het oog voor een dergelijke groep? Want ik heb natuurlijk wel wat contacten her en der in Nederland.”
“Jazeker,” antwoordde Alex. “Toscane. En het moet zo’n 5 a 6 dagen gaan duren. Aankomst en vertrekdag. En de dagen er tussen in gaan we leuke dingen doen. Feesten en zo. Beetje cultuur happen.”
“Toscane. Toscane, Italië?” vroeg Lotte naar adem happend.
“Ken jij een ander Toscane dan?” lachte Alex haar toe. “Alle kosten zijn voor mij. Reiskosten van de gasten, verblijf, eten en drinken. Eventuele excursies. Alles. Ik wil dat het mijn gasten aan niets ontbreekt en dat ze hun geld en pinpas thuis moeten laten.”

Lotte moest even schakelen bij het horen van deze informatie. Enerzijds was dit een enorme kans die ze niet wilde laten schieten. Aan de andere was haar ervaring in het buitenland nogal beperkt. Zeker in Italië.

“Uhh, over welk budget praten we hier dan?” Want het rekenmachientje in haar hoofd was zojuist vast gelopen.
“Budget?” vroeg Alex. “Ik weet niet wat jij hebt doorgekregen, maar er is geen budget. Oftewel onbeperkt. Er gelden geen restricties. Als we er uit komen en jij wilt dit oppakken, zal ik straks alvast wat overmaken. Als start kapitaal, zeg maar.

Lotte besefte dat ze dit niet kon laten lopen. Een gouden kans, zeker om haar naam, ook al was het maar een beetje, in het buitenland te vestigen. En deze ervaring was fijn voor haar team.

“Ok, ik doe het!” zei ze dan ook volmondig. “Ik weet niet helemaal wat er allemaal op me af gaat komen en we moeten nog heel zaken en details gaan uitwerken, maar ik ga graag deze uitdaging aan!”
“Super,” zei Alex. “Ik had een dik uur geleden al besloten dat ik jou voor deze klus wilde hebben!”
“Oh, is dat zo? Dus dat beruchte gevoel van jou, had de beslissing al genomen.”
“Zo, kun je het wel stellen, Lotte. Nee, maar zonder gekheid. Ik had al wat informatie ingewonnen en jij bent gewoon de beste in je vakgebied. En nu ik je gezien en gesproken heb, kan ik alleen maar blij zijn dat jij dit wilt oppakken. Jij en je bedrijf natuurlijk.”

Nu was het Lotte’s beurt om te blozen en het compliment in ontvangst te nemen.
Daarom schakelde ze ook maar meteen snel door.

“Ik denk dat met name het regelen van de accommodaties de komende tijd een prioriteit moet zijn.
Ik zal dit direct met mijn team oppakken. De catering zal daarna volgen en ten slotte de verdere invulling van de dagen. Uiteraard in nauw overleg met jou.”
“Dat is prima,” zei Alex. “Ik zal mijn agenda de komende tijd wat leger houden, zodat we eventueel ook ter plaatse wat dingen kunnen gaan bekijken. En ter plekke knopen kunnen doorhakken en afspraken kunnen maken.”

Lotte had al meteen zin in deze opdracht. En het vooruitzicht om samen met Alex naar Italië te gaan gaf haar direct een klein warm gevoel van binnen. Alex ontging de opgetogenheid van Lotte bij zijn laatste woorden en ging gewoon verder.

“Zoals ik daarstraks al vertelde, kan iedereen zijn of haar partner meenemen. Dat geldt echt voor iedereen. Zelfs kinderen zijn welkom. Daar kunnen we vast ook wel iets voor regelen.
Dus jij mag ook je vriend of man meenemen, wel zo leuk voor hem! Maar ook je collega’s, die zich met het feestje bezighouden, mogen hun partner meenemen. Zie het als een mini vakantie voor de aanhang!”

Shit, Teun. Ze had al de hele dag niet meer aan hem gedacht. Dit zou hij wel leuk vinden. Maar ergens, diep van binnen zou ze het niet erg vinden als hij niet mee ging.

“Mijn vriend? Of man? Wie zegt dat ik die heb?” vroeg ze gekscherend.
“Een vrouw zoals jij, pfff. Ik kan me niet voorstellen dat jij over mannelijk gezelschap of aandacht te klagen hebt. Maar sorry, ik ging er vanuit dat je een relatie hebt.”
“Hahaha, ik zit je maar te fucken, Alex. Ik heb inderdaad een vriend, Teun. En ik denk dat hij dit heel leuk zal vinden.”

Even dacht ze een spoortje van teleurstelling op zijn gezicht af te lezen.

“En jij, ik neem aan dat jij je partner zeer zeker zal meenemen?”
“Ik heb geen relatie,” antwoordde Alex. “Nog nooit gehad ook, eigenlijk.”

Het was er uit voor hij er erg in had en hij kon zijn tong wel afbijten na deze opmerking.
Verbaasd staarde Lotte hem aan. Wijselijk besloot ze hier niet op in te gaan omdat het duidelijk was dat hij zich geneerde na deze spontane bekentenis. Misschien iets voor later.

Alex herpakte zich echter snel en keek haar even aan.

“Sorry, voor die “slip of the tongue”. Maar, ik heb echter nog 1 voorwaarde of eigenlijk vraag aan jou.”
“En dat is?” vroeg Lotte.
“Ik wil graag dat jij dit project of feestje persoonlijk oppakt. Ik snap dat je collega’s erbij wilt en moet betrekken. En dat is geen probleem, maar ik wil jou als eerste aanspreekpunt. Ik wil alles met jou bespreken en coördineren. En regelen. Zowel hier als in het buitenland.” voegde hij er nog aan toe.

Daar had hij wel een punt, besefte Lotte zich. Normaal gesproken deed zij de intake bij grote opdrachten en delegeerde vervolgens alles aan haar team. Ze zat al een tijdje niet meer in de dagelijkse operatie en hield zich meer bezig met de grote lijnen, strategie en het binnen halen van grote klanten. Echter was dit een uitzonderlijk evenement. Een eigenlijk als ze eerlijk was naar zichzelf toe, wilde ze deze kar ook trekken. Zeker met hem. Alleen met hem. Met Alex. Godverdomme, wat deed deze man met haar.

“Natuurlijk, met alle liefde van de wereld. Ik zie dit ook als een persoonlijke uitdaging en een kans om een voetje aan de grond te krijgen in het buitenland. Maar als je het niet erg vind, moet ik nu gaan afronden. Ik moet zo terug naar kantoor in verband met een interne meeting. Tevens kan ik niet wachten om dit met mijn team te delen!”
“Geen probleem, Lotte. Ik stel voor dat je wat dingetjes op papier zet en dat we voor de komende weken alvast wat afspraken inplannen om verder te praten en om inhoud te geven aan het feestje.”

En langzaam stonden ze allebei om afscheid te nemen.

“Oh, kun je me even je gegevens op mail zetten. Contact gegevens, collega’s die aan het project gaan werken en jullie bankrekening nummer. Dan stort ik er alvast € 500.000 op. Dan kunnen jullie alvast een beginnetje maken. De rest en de facturatie komt later wel. Daar heb ik alle vertrouwen in.”

Even duizelde het Lotte bij het horen van het bedrag. De commissie zou aanzienlijk worden!
Snel pakte ze een visitekaartje en schreef er iets op.

“Dit is mijn privé nummer, hier kun je me altijd op bereiken als er iets is.”

Opnieuw, net als in het begin van de middag, stonden ze tegenover elkaar. Alex stak zijn hand uit en heel even had Lotte de neiging om hem te kussen en te knuffelen. Zoals vrienden onder elkaar. Ze kon zich nog net inhouden. Alex had niks door.

Na het afscheid, liep Lotte naar de deur en riep: “Tot snel!”
“Graag!” zei Alex snel, te snel. Lotte keek hierop nog één keer achterom en stapte toen de buitenlucht in.


In gedachten verzonken, bleef Alex nog enkele minuten naar de deur staren.

“Zo, jij hebt het zwaar te pakken, Lexie!” Joris was bij hem komen zitten en keek hem lachend aan.
“Te pakken, wat bedoel je?” vroeg Alex. “Je bedoelt Lotte? Ja, te pakken in in die zin dat ik haar heb weten te strikken om mijn verjaardagsfeestje regelen.” Alex deed net of hij niet wist wat Joris bedoelde, maar stiekem was hij toch wel benieuwd naar de mening van zijn vriend. En zijn eerste indruk van Lotte.

“Jezus, man,” antwoordde Joris. “De hele zaak heeft de afgelopen uren aan een stuk door geknetterd. Door jullie. Het is een wonder dat de aardlek niet eruit is geknald.”
“Hahaha, ik weet het Joris. Wat een vrouw, he? We hebben zoveel gemeenschappelijk, dat is gewoon eng. Maar ze heeft een relatie, jongen. En dat respecteer ik ten zeerste. Daar ga ik niet in lopen porren. Maar ik prijs me gelukkig dat ik in ieder geval op zakelijk vlak met haar kan en mag samen werken. Nou ja zakelijk, samen een feestje op poten zetten. Dat is voor mij genoeg en dat is ook goed zo. Het is, wat het is.

Ietwat bedroefd, keek Joris naar Alex. Hij gunde hem zo graag een leuke vrouw. Eentje die niet op zijn centen uit was, maar die hem respecteerde om wie hij is. Hij kende het verleden van Alex en hij wist ook dat hij huiverig was om een relatie aan te gaan. Verschillende keren had hij Alex met leuke, knappe, interessante maar vooral intelligente vrouwen gezien. Want aan aandacht had Alex niet te klagen. Als hij zou willen, zou hij waarschijnlijk elke vrouw kunnen krijgen of veroveren. Zelfs zijn eigen vriendin was dan niet veilig voor zijn charmes, bedacht hij zich. Maar steeds als het contact met een vrouw serieuzer werd, kapte Alex het af en ging hij weer alleen verder, zich volop stortend op zijn sport en zijn bedrijf.

Maar wat hij vandaag had gezien, de chemie tussen Alex en Lotte? Dat had hij nog nooit gezien bij zijn vriend. En ergens gaf hem dat ook een klein beetje hoop. Voor Alex. En voor Lotte.

“Joris, als je het niet erg vind, ga ik er vandoor. Dit gesprek duurde langer dan ik had verwacht en ik wil nog even een uurtje gaan rennen. Daarna moet ik nog wat zaken thuis regelen.”
“Ok, ik dacht dat je nog iets met mij wilde bespreken?”
“Ja, dat klopt. Maar zou dat vanavond kunnen? Dan kom je samen met Laura bij mij een hapje eten. Gooi ik de grill aan, biertje en een wijntje erbij? Ik denk sowieso dat het handig is, dat Laura er ook bij is.”
“Nou heb je me nieuwsgierig gemaakt, Alex. Ik zal even overleggen, maar ik denk dat het geen probleem is. Dan zie je ons vanavond wel verschijnen.”
“Top, later!!!” En weg was Alex.


Lurkend aan een flesje water, stond Alex 2 uur later in zijn keuken uit te hijgen. Toen hij zijn adem weer onder controle had, bekeek hij nog even snel zijn berichten op de telefoon. Al vlot zag hij een berichtje van ene Mira.

Hi Alex,

Ik ga samen met Esther en Lotte natuurlijk, de voorbereidingen voor je verjaardag oppakken.
We hebben er al heel veel zin. En gaan graag deze uitdaging aan!
In de bijlage tref je de gevraagde informatie aan.
Mocht je verder nog vragen of opmerkingen hebben, hoor ik dat graag.

Met vriendelijke groet,
Mira
Project Manager

Hij opende de bijlage en trof daar inderdaad de gevraagde informatie aan. Een kort telefoontje naar zijn bank en 10 minuutjes later was de eerste aanbetaling al de deur uit. Normaal gesproken, zou hij nooit zo te werk gaan als het om geld ging. Maar hij had er alle vertrouwen in, dat hij de juiste keus had gemaakt. Zeker wat betreft Lotte.

Vervolgens liep hij naar boven om te gaan douchen voordat zijn vrienden kwamen om te eten. Hij trok zijn kleren uit en het visitekaartje van Lotte viel op de grond. Hij raapte het op en staarde even naar het kaartje en haar privé nummer. Hij vroeg zich af of ze dat zomaar aan iedereen gaf, althans aan haar grote klanten. Waarschijnlijk wel.

Hij stapte onder de douche en spoelde het zweet van zich af. Terwijl hij genoot van het warme water onder zijn regendouche, streek hij onwillekeurig over zijn kruis. Alles was nog heerlijk glad. Hij vond het fijn aanvoelen en ooit had hij zich laten wijs maken dat het vanuit hygiënisch oogpunt ook beter was. Hij hield alles altijd keurig bij. Alleen voor wie? vroeg hij zich af. Hij sloot zijn ogen en zijn gedachten gingen terug naar het gesprek van eerder die middag. Naar Lotte.

Hij moest erkennen dat hij behoorlijk onderste boven was van haar. Zij had gevoelens in hem los gemaakt, die hij nog nooit eerder had ervaren. Ja, hij was wel vaker verliefd geweest, maar dit, dit was iets anders. Van een ander level. Zij was feitelijk alles wat hij zocht in een vrouw. Intelligent, geestig, ad rem, sportief en heel erg knap. Net als Alex had zij haar bedrijf van de grond af opgebouwd en gemaakt tot een succesvolle onderneming. En dat respecteerde hij enorm. Dat ze daarnaast een plaatje was om te zien, kon natuurlijk ook geen kwaad.

Naast een mooi gezicht had ze een mooi lichaam, voor zover hij dat kon beoordelen. Heimelijk had hij af en toe een blik op haar borsten geworpen. Ferm en recht op staand, niet te groot, niet te klein. Perfect passend bij haar lichaam.

Onbewust had hij zijn lul vastgepakt en begon hij er langzaam aan te trekken. Hij werd harder en harder.

Bij het verlaten van de koffietent vanmiddag, had hij ook een mooi zicht gehad op haar achterkant. Een strakke spijkerbroek, waar haar fijne, maar stevige billen goed in uit kwamen. En daaronder een paar lange, elegante maar vooral sportieve benen.

Steeds sneller flitste nu zijn harde, maar vooral dikke lul door zijn vuist.

Hij zou er absoluut geen moeite mee hebben als Lotte nu bij hem onder de douche zou stappen. Hij zou haar beminnen, liefkozen en elke plekje van haar lichaam gaan ontdekken. Haar nek, haar rug en haar heerlijke billen zou hij kussen. Langzaam zou ze zich daarna omdraaien en haar voorkant zou een zelfde behandeling krijgen. Hij zou met haar borsten spelen en haar tepels in zijn mond nemen, haar laten genieten als nooit tevoren.

Met dit beeldende tafereel in zijn hoofd, hield hij het niet meer. En met een oerkreun kwam hij gigantisch klaar en spoot zijn zaad tegen de douche wand. “Fuck, Lotte!!!”schreeuwde hij uit.

Uitgeput liet hij zich op de vloer zakken. Zo snel als zijn orgasme en de daarbij horende euforische gevoelens waren gekomen, zo snel ebden ze ook weer weg.

Utopia was er niks bij, bedacht hij zich. Lotte was van iemand anders.