Stan Op Zoek - 19

Woensdag, vrolijk gestemd kom ik uit mijn werk. De afgelopen dagen waren geweldig! Samen met Joeri, het is een droom die uitkomt! Ook Joeri heeft de afgelopen dagen goede zin en dan bedoel ik niet alleen op seksgebied. We zijn gewoon beide vrolijk, alsof het hoge woord eruit is. Gewoon samen, gewoon gelukkig. Ook nu begroeten we elkaar vrolijk. Joeri is druk bezig met het avondeten. Dat is stiekem wel makkelijk want zelf ben ik geen keukenprins. Op mijn eentje leef ik van magnetronmaaltijden maar Joeri vindt koken leuk. Dus terwijl hij nog even bezig is spring ik snel onder de douche om mezelf weer op te frissen na een dag werken.

“Hoe was jou dag Joeri? Heb je Peter S laatst eigenlijk nog gesproken?” vraag ik zodra we samen aan tafel zitten. Joeri fronst even. “Toen jij zaterdag met Ties op pad ging hebben we video-gebeld. Maar daarna heb ik niks meer van hem gehoord. Hij reageert ook niet meer echt op appjes of zo.”

“Oh, dat is gek. Niks voor hem” zeg ik achteloos. “Heb je hem over ons verteld?”

“Ja, hij reageerde enthousiast!” zegt Joeri blij.

“Maar morgenavond zie ik hem met trainen. Misschien kom ik er dan wel achter.”

“Wat is zijn verhaal eigenlijk?” vraagt Joeri dan.

“Hoe bedoel je?”

“Nou gewoon, ik weet niet. Het is een vriend van je enzo maar toch merk ik ook weer afstand tussen jullie en volgens mij ligt hij verder ook niet helemaal lekker in de groep?”

Even haal ik mijn schouders op. Wat moet ik hiermee? Ik vind het oneerlijk tegenover Peter S om alle negatieve dingen te vertellen. ten slotte heeft hij ook positieve dingen. “Hij is wie hij is. Soms een beetje teveel zeg maar. Ik weet niet zo goed hoe en wat ik allemaal over hem zou moeten vertellen Joeri. Jullie zijn vrienden en ik wil niet daarin gaan zitten stoken of zo.”

“Nu maak je me alleen maar nieuwsgieriger Stan.” Zegt hij lachend waarop ik mee lach.

We laten het gespreksonderwerp even varen en zijn even stil.

“Ik zat te denken Stan, misschien kan ik binnenkort hier weer het zwemmen oppakken? Niet ver hiervandaan zit toch dat zwembad?”

“Ja, moet je echt doen!” reageer ik enthousiast, het is ten slotte belangrijk dat hij hier zijn eigen ding gaat doen, los van mij.

Na het eten wil Joeri even rustig douchen dus zodra hij naar boven is begin ik met het afruimen. Plots gaat de bel van de voordeur. Ik laat de keuken voor wat het is en loop de gang in. Ik doe open en zie en grote man met een vrouw. Verbaasd kijk ik naar de kleding. De man staat daar in driedelig pak en de vrouw met lange rok en haar in een knot. Sober gekleed. Zullen wel Jehova’s zijn. “Goedenavond” zeg ik vriendelijk tegen het stel. “Wat kan ik voor u doen?” Dan krijg ik oogcontact met de man en herken ik de ogen, ik slik. Fuck. Het zal… “We komen voor onze zoon.” Antwoord de man met norse stem. Direct sla ik dicht en weet ik even niet wat ik moet zeggen. Voor een paar seconden kijk ik van de vrouw naar de man en weer terug. Ik schraap mijn keel. “Jullie zijn de ouders van Joeri?”

“Ja, is hij hier?” klinkt de vrouw hoopvol.

Even knik ik ter bevestiging, steek me hand uit naar de vrouw welke zij aanneemt. “Welkom, ik ben Stan.” Dan steek ik de mijn hand uit naar Joeri zijn vader en hij pakt hem aan. Een stevige en ferme handdruk. Instinctief wacht ik tot hij degene is die loslaat, zo snel laat ik mij niet kennen. Dan laat ik ze binnen. “We hebben net gegeten en Joeri staat nu onder de douche. Kom verder dan schenk ik wat te drinken voor u in terwijl u wacht.” Uit de blik van zijn vader kan ik helaas niks opmaken maar zijn moeder kijkt me dankbaar aan terwijl ik haar jas aanpak en deze voor haar aan de kapstok hang. Ze volgen mij vervolgens mee naar de kamer waar ik ze plaats laat nemen aan de keukentafel. Hier en daar zitten nog wat etensresten op het blad waar ik me beleefd voor excuseer en ze snel even schoonmaak met een schoonmaakdoekje uit de keuken.

“Wat kan ik voor jullie inschenken? Koffie?”

“Lekker, dank u Stan.” Zegt zijn moeder. Zijn vader knikt alleen maar. Ik glimlach naar haar en verzoek haar vriendelijk om geen ‘u’ tegen me te zeggen. Terwijl de koffie uit het Nespresso apparaat loopt valt het me op hoe zwijgzaam het echtpaar is. Ze nemen duidelijk de omgeving in zich op. Zodra ik de koffie op tafel heb gezet excuseer ik me opnieuw en geef even aan dat ik Joeri zal vertellen dat ze er zijn.

Zonder op antwoord te wachten loop ik de gang in en vervolgens met knikkende knieën de trap op. Hoe moet ik dit aanpakken. Hoe gaat Joeri reageren? Hoe hebben ze me weten te vinden? Hoe nu verder? Wel honderd vragen komen in mij op. Voor de badkamer houd ik even stil. De douche loopt. Zacht klop ik op de deur. “Ja?” hoor ik Joeri zeggen.

Ik open de deur en schraap mijn keel. “Kom je me bewonderen?” grapt Joeri vanonder de douche. “Joeri”, klink ik ernstig. “Je ouders zitten beneden.”

“WAT!? Hij komt direct tevoorschijn maar ik heb geen oog voor zijn mooie naakte lichaam maar kijk hem diep in zijn reebruine ogen. Direct ziet hij aan me dat het geen grap is. Onzeker blijft hij me aankijken. “Luister Joeri, douche nog even verder. Wanneer je klaar bent kom je gewoon rustig naar beneden. Ik probeer ondertussen erachter te komen hoe of te wat. Maak je geen zorgen oké?”

Zijn blik is leeg, er zijn geen andere woorden voor. Zijn lichaamshouding is direct neerslachtig. Hij knikt ter bevestiging. Rustig ga ik weer naar beneden.

Terwijl de ogen van het echtpaar mij volgen loop ik zonder iets te zeggen naar de keuken om ook voor mezelf koffie te maken. “Hij komt er zo aan!” zeg ik op opgewekte toon. Paar tellen later ga ik tegenover ze zitten en kijk ze één voor één recht in de ogen aan.

Opmerkelijk hoe veel Joeri op zijn vader lijkt. Ja natuurlijk, zijn vader is veel ouder maar de gelaatstrekken zijn hetzelfde. “Het gaat goed met hem.” Zeg ik dan om het gesprek op gang te krijgen. Zijn moeder zucht even, zijn vader zijn blik blijft onveranderd. “Heb je gevraagd of hij direct zijn spullen pakt?” vraagt zijn vader nors. Verbaasd kijk ik hem aan. “Vanavond gaat hij mee terug.” Benadrukt hij nog even extra om zijn punt te maken. Nu, op mijn beurt kijk ik hem doordringend aan. “Joeri is een volwassen man, hij is vrij om te gaan of staan waar hij wilt. Als hij wil blijven dan mag hij hier blijven. Als hij besluit om met u mee te gaan mag dat ook. Maar die keuze is aan hem. Niet aan u. Laat dat duidelijk zijn.” Ik blijf hem in zijn ogen kijken tot hij even naar zijn vrouw kijkt en weer terug. Mijn blik zet ik weer op vriendelijk, dit spelletje kan ik wel spelen. Ik richt mijn aandacht tot zijn moeder. “Mag ik vragen hoe jullie weten dat Joeri hier is?” Zijn vader wil wat zeggen maar zijn moeder legt haar hand even op de zijne. “We zijn gebeld, door wie weet ik niet. We kregen alleen een adres. Maar het doet er verder ook niet toe. We waren zo ontzettend ongerust!” Zijn vader maakt even een grommend geluid. “Joeri is een goede jongen, een toffe vriend. Jullie hebben hem goed opgevoed is mijn mening.” Probeer ik ze een beetje te paaien.

“We zijn hier voor Joeri, niet voor een gezellig praatje.” Zegt zijn vader opnieuw nors.

Dan hoor ik de deur achter me en kijk over mijn schouder. Joeri komt tevoorschijn en heeft voor de gelegenheid zijn oude kleren aangetrokken. Zijn schouders hangen en de twinkeling in zijn ogen is verdwenen. Rustig loopt hij op ons af, zijn moeder staat direct op en vliegt om zijn nek. “O lieverd, wat hebben we je gemist. Gaat het goed met je?”

“Ja moeder” antwoord hij bedeesd en nadat hij los wordt gelaten loopt hij naar zijn vader en steekt zijn hand uit. Zijn vader pakt hem aan. “Dag jongen, het is tijd dat je mee naar huis komt.” Ik zie Joeri slikken en rustig aan tafel gaat zitten. Hij kijkt kort naar zijn moeder en dan naar het tafelblad. Plots begint zijn moeder te ratelen, een golf aan woorden over ongerust zijn, zijn school, zijn vrienden, het zwemmen en bovenal de kerk. Het duurt even voordat ze is uitgeraasd. Zijn vader zit ondertussen ongeduldig te wachten. Als zijn moeder eindelijk stil is wil hij wat zeggen maar snel neem ik het woord en richt me daarmee op Joeri. “Joeri, luister. Je ouders willen dat je mee terug gaat maar ik heb ze verteld dat jij hier mag blijven als je wilt. De keuze is gewoon aan jou. ten slotte ben je gewoon volwassen.” Zijn vader snuift, duidelijk dat hij het er niet mee eens is.

Opnieuw legt Joeri zijn moeder een hand op de arm van zijn vader. Zij voelt denk ik erg goed aan dat ze hem niet aan het woord moet laten als het niet uit hand moet gaan lopen.

“Stan, het is erg vriendelijk van je geweest om hem zo op te vangen maar Joeri moet zijn school afmaken. Hij zit in zijn laatste jaar en moet een scriptie maken en verdedigen. We weten dat hij op afstand gewoon verder gegaan is aan zijn studie maar zijn school ziet dat als iets tijdelijks. Als hij zijn studie wil afmaken zal hij ook naar college moeten en dat gaat vanuit hier nogal lastig worden.” Joeri schraapt zijn keel. “Weet ik mama, ik heb ook met school contact gehad.” Licht geschrokken kijk ik naar hem maar hij negeert mijn blik. “Dat is dan duidelijk, pak je spullen, da kunnen we gaan.” Zegt zijn vader plots. Opeens reageert Joeri. “Nee.” Alle drie kijken we verbaasd naar Joeri. ”Zondag kom ik naar huis. Maar er gaat ook het één en ander veranderen. Ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil dus in het weekend ga ik hierheen, naar Stan… Doordeweeks ben ik thuis voor school en na mijn studie vertrek ik uit huis…. Voorgoed…”

Een uur later liggen Joeri en ik in bed. Vlak nadat Joeri had beloofd zondag naar huis te komen zijn de ouders van hem vertrokken. Zijn vader was het er niet mee eens maar zijn moeder wist hem te sussen. Op het moment dat de voordeur sloot is Joeri gaan huilen. We zijn naar boven gegaan en in bed gaan liggen. Huilend en snikkend op mijn schouder. Wist alleen maar sorry te zeggen. Sorry voor alles. Zelf wist ik niks meer te zeggen, kon er alleen maar voor hem zijn nu. Hem proberen rustig te krijgen door over zijn rug te aaien. Hij viel, verrassend, genoeg vrij snel in slaap terwijl ik naar het plafond lig te staren…

Uiteindelijk maak ik me los van hem en ga naar beneden.

Hier zit ik dan, op mijn nieuwe bank in mijn nieuwe huis. Pakweg tien maanden geleden de sleutel bij de notaris opgehaald van dit twee-onder-één-kap klushuis. Zelf helemaal gestript en van onder tot boven helemaal opnieuw opgebouwd. Het meeste heb ik zelf gedaan met behulp van de connecties via mijn werk. Dit huis in mijn eentje, natuurlijk veel te groot voor mij alleen waar ik nu ongeveer een maand woon. Maar de kans om dit huis te kopen kwam en die heb ik genomen. Alvast klaar voor de toekomst. Maar wat gaat de toekomst brengen?

Mijn ultieme droom: Huis, boompje, beestje. Dus een vrouw, kinderen en een huisdier. Daarnaast zou ik ook een man willen. Dus Ja, ik ben biseksueel en daar maak ik sinds kort geen geheim meer van. Je zou zeggen dat als je van twee walletjes wilt eten dat de keuze reuze is maar dat valt vies tegen. Hoe vind je een vrouw die er voor open staat dat je er nog een man op bij houdt. Een man die er ook voor open staat dat je een vrouw hebt.

Daarnaast het feit dat ik nog nooit verliefd ben geweest maakt me soms helemaal gek. Misschien ben ik ook een te moeilijk persoon om een relatie mee te hebben?

Dus hier zit ik, op mijn nieuwe bank in mijn nieuwe huis. Een geweldige jongen slaapt boven in mijn bed. Toch voel ik me alleen en eenzaam.