Droom Of Werkelijkheid - 36

Ik voel hoe de spanning met elke stap toe neemt. Vince helpt me herinneren aan mijn ademhaling.

Ik begin met steeds kalmer te voelen en ben erg blij dat Vince met me mee is.

Eindelijk zijn we bij de stallen en zoals gevraagd staat Saffier nog steeds netjes in haar stal. Wel hoor ik haar tekeer gaan. Ik fluit mijn speciale fluitje voor haar en meteen is ze stil. Mijn hart maakt een sprongetje dat ze me herkent. Dan fluit ik nog een keer en hinnikt ze terug. “Jaa ze herkent met nog”, zeg ik vol blijdschap tegen Vince. “Ik hoor het”, zegt hij terug.

Eenmaal bij haar stal aangekomen staat ze al bij de deur. De bovendeur is nog dicht dit omdat ze anders helemaal gek word.

Ik open terwijl ik zachtjes tegen haar praat het bovenluik. Ze snuift eens en stampt met haar achterbeen als teken dat ze erg waakzaam is. Even schrik ik en dan bedenk ik me wie ze is.

Ik blijf rustig tegen haar praten en langzaam komt ze dichterbij. Ik draai me om zodat ik niet te bedreigend voor haar ben. Ik hoor haar snuiven en voorzichtig ruiken. Dan ineens is de herkenning er en duwt ze tegen mijn schouders. De tranen rollen langzaam over mijn wangen. Ik draai me naar haar om en aai haar voorzichtig. Ik vertel haar hoe zeer het me spijt dat ik haar zo heb achtergelaten.

Dan open ik voorzichtig de staldeur. Ze laat het allemaal toe en dat is dan ook het moment dat ik besluit haar mee te nemen naar de longeerkraal. Ik wil afsluiten wat we laatste keer niet af hebben kunnen sluiten. Ze laat zich netjes meenemen maar eenmaal bij de kraal begint ze toch erg nerveus te worden. Ik vraag aan Vince of hij me kan helpen. Voor alle zekerheid maak ik een tweede touw aan haar halster vast. Voor mij is dit een extra garantie dat er niets met haar kan gebeuren.

Ze kalmeert iets maar is nog steeds erg waakzaam en gespannen. Samen lopen we door naar de longeerkraal. Hoe dichter we in de buurt komen des te meer gespannen raakt ze. Ik blijf haar geruststellen waardoor ze toch verder mee loopt. De longeerkraal staat gelukkig al open.

Eenmaal in de kraal maak ik haar los en dan gaat ze als een gek tekeer in de kraal. Alle spanning en energie komt er bij haar uit. Ik laat haar lekker gaan en na enige tijd wordt ze rustig en begint ze netjes rond te stappen.

Voor vandaag laat ik het hier bij maar nu Vince me wilt helpen kan ik elke dag naar haar toe. Terug naar haar stal loopt ze netjes met me mee. Ik geef haar heerlijk eten en ze is tevreden. Ik laat haar bovenluik open en vraag aan de stalknecht daar of hij deze als het donker begint te worden wilt sluiten. En morgen als het licht is weer open wilt zetten. Hij schud heftig zijn hoofd van nee. Ik probeer hem over te halen maar hij weigert dit te doen. Dan vraag ik aan Vince of hij zijn telefoon bij hem heeft om Gabriel te bellen. Hij drukt het nummer van Gabriel in en geeft me zijn telefoon. Als ik Gabriel aan de lijn heb leg ik alles aan hem uit. Dan vraagt hij of hij de stalknecht even aan de lijn mag. Ik zie de jongen knikken en dan hangt hij op en geeft de telefoon terug aan Vince. Hij verteld me dat hij zal doen wat ik heb gevraagd nu Gabriel zijn akkoord heeft gegeven.

Ik bedank de jongen en zeg hem gedag. Ik begrijp maar al te goed dat hij alleen doet wat hem opgedragen is en ben dus verder niet boos. Samen lopen Vince en ik terug. Onderweg vraag ik hem of hij me bij de meiden langs wil brengen. Hij stuurt kort een berichtje en zegt me dan dat het oke is.

Ik kijk hem even boos aan wat is dit nu weer. “Ik heb ook zo mijn opdrachten”, verteld hij me.

Ik rol eens met mijn ogen en wordt door hem gewaarschuwd dat niet meer te doen.

Ik schiet eens in de lach maar dat vergaat me snel als hij me vastpakt. Verschrikt deins ik terug, maar Vince houd me stevig vast en kijkt me strak aan. “Uitlachen is helemaal uit den boze”, zegt hij boos.

Ik bied snel mijn excuses aan want ik weet dat het me anders duur kan komen te staan straks bij Stefan. Eenmaal terug gaan we naar de zaal van de meiden en word ik met veel gegil begroet.

Allemaal komen ze me een knuffel geven en dan besef ik hoe ik ze gemist heb. Ik vraag hen of Jasmine er ook is. Ze schudden nee en zeggen dat ze haar al even niet hebben gezien.

Ik ben alleen maar blij want haar kan ik missen als kiespijn. Na een uurtje of zo zegt Vince dat het tijd is om terug te gaan. Stefan wilt dat ik voldoende rust krijg.

Ik stap uit de douche en loop terug de kamer in. Er staat een heerlijke fruitsalade voor me klaar. Ik ga rustig zitten en lees wat in een boek. Vanuit het niets begin ik met huilen en kan niet meer stoppen.

Stefan stopt met werken en komt naar me toe. Hij probeert met gerust te stellen maar het werkt niet. Vol met tranen vertel ik hem wat er allemaal is voorgevallen. Hoe ik werd vernederd en hoe erg het was om in die zaal voor vreselijke mannen te staan. “Dat meisje”, roep ik ineens voluit.

Stefan schrikt er van. Ik vraag hem of ze haar nog hebben gevonden.

Hij zegt niets maar staat op en pakt zijn telefoon om Gabriel te bellen. “Het is tijd”, hoor ik hem zeggen.

Als ik hem vraag wat hij bedoeld zegt hij alleen maar dat ik dat wel zal zien. Er wordt op de deur geklopt en dan zie ik Gabriel met het meisje staan. Zodra het meisje me ziet vliegt ze vol in mijn armen en begint te huilen. Samen huilen we nog even verder.

Ze verteld me dat Gabriel haar heeft gered uit de handen van die akelige man en dat hij die man heeft gewaarschuwd om ver uit mijn buurt te blijven als hij nog wilt blijven leven. Bij een volgende poging zal hij het namelijk niet overleven. Ik vraag haar of ze het naar haar zin heeft hier. Volmondig en enthousiast zegt ze ja. Ik kijk Stefan aan en vraag dan ;“Mag ze alsjeblieft blijven”.

“Tuurlijk mag ze blijven meisje van me”. Ik zie Gabriel goedkeurend naar me kijken. Dan draait hij zich om en verlaat de kamer weer. Ik vraag aan haar of ze zelf ook zou willen blijven. Ze knikt meteen dat ze dit wilt.

Ik voel me gelijk een stuk beter en vraag aan Stefan of ik met haar naar de meiden mag. Ze kijkt me vol blijdschap aan. Ze heeft verder nog niemand gezien. De dagen dat ze hier was heeft ze eigenlijk alleen doorgebracht. Ze had een verzorgster maar die mocht de andere meiden niets zeggen.

Stefan zegt dat hij me eerst wilt spreken onder vier ogen. Verward en vragend kijk ik hem aan.

Maar dan loop ik met hem mee. We lopen naar een andere kamer die grenst aan de mijne.

Als we daar binnen zijn vraagt hij me of ik weet wat dit betekend. “Ik begrijp niet wat je bedoeld”, zeg ik hem. Hij legt me uit dat met het laten blijven van dit meisje bij ons dat ik instem met het feit dat ze toebehoort aan hem en zijn harem. Met grote ogen kijk ik hem aan. Zo heb ik het nog niet bekeken. Eigenlijk ben ik zo aan het geheel gewend dat ik het zo niet meer zie. Ik vind het geweldig met de meiden. Echter is dit Gabriels harem en niet die van Stefan.

“Hoe werkt dit ?““, vraag ik hem. “Betekend dit dat ik je moet delen?” en “Ga je ook seks met haar hebben?” Hij legt zijn vinger op mijn mond als teken dat ik moet stoppen met vragen stellen.

Hij verzekerd me dat alles in stappen zal gebeuren en er niets zal gebeuren waar ik niet aan toe ben.

Ik ben en blijf nummer 1. Echter ik behoor aan hem en hij zal uiteindelijk het laatste woord hebben.

Ik zal daar aan moeten wennen. Als ik dat niet wil dan moet ik dat nu zeggen. Echter houd dit wel in dat ze niet bij ons kan blijven. Ik knik dat ik het begrijp.

Ik vraag hem of ik er over na mag denken. “Ja , je mag hier over nadenken maar tot de tijd dat je besloten hebt mag zij niet naar de andere meiden”, is zijn antwoord.

“Waarom niet!”, vraag ik hem quasi boos. Dan staat hij ineens voor me met zijn armen over elkaar gekruist. “Jongedame, vergeet je niet tegen wie je het hebt”. “Ik heb begrip voor wat je is overkomen maar als het moet ga je alsnog over de knie”. Even schrik ik ervan maar dan besef ik ook wie er voor me staat en dat hij me geen kwaad zal doen.

Brutaal ga ik toch door en dan grijpt hij me bij me arm en draait me behendig om. Hij duwt me met zijn lichaam tegen de muur. Ik voel hoe zijn warme adem in mijn nek terecht komt.

“Ik hoor zijn zware ademhaling”. Hij is opgewonden en mijn lichaam reageert meteen op hem.

Ik krijg kippenvel en mijn zenuwen komen tot leven. “Je krijgt je gloed terug”, fluistert hij in mijn oor.

Dan draait hij me terug om en kijk ik hem recht in zijn ogen. Zijn ogen zijn zo intens dat ik de mijne automatisch neersla. Dan lift hij mijn kin met zijn vinger en dwingt me om hem aan te kijken.

“Je bent van mij en ik ben verdomd trots op je”. Deze worden zijn zo rauw en vol gevoel dat er tranen over mijn wangen glijden. “Hee, wat is er?”, vraagt hij bezorgt. “Ik ben zo ontzettend blij me je”. Hij zoent me vol passie en ik geef me over aan hem. Hij neemt bezit van mijn mond en laat me voelen dat hij nog steeds macht over me heeft. Een macht die ik hem graag geef.

Ik voel hoe opgewonden hij is. Hij staat zo dicht tegen me aan dat ik zijn hard geworden pik perfect kan voelen. Mijn hele lichaam reageert en verlangt naar hem echter geeft hij het me niet. Hij weet hoe kwetsbaar ik op dit moment ben en neemt dus zijn tijd. Dat is nog iets waarom ik hem zo respecteer en lief heb. Ondanks zijn eigen wensen laat hij de mijne heel vaak voor gaan.

Langzaam verbreekt hij de betovering en stapt naar achteren. “Wil je er nog steeds over nadenken?”, vraagt hij op een zachte toon. “Ja, ik wil graag een goed overwogen besluit maken”.

“Heel goed kleintje, ik had niets anders van je verwacht”. Stefan verteld me dat ze Naima heet.

In mijn slaapkamer leg ik aan Naima uit waar Stefan en ik het over hebben gehad. Ik bedenk me dan ook meteen dat het zo kan zijn dat ze helemaal niet aan Stefan wil behoren maar misschien wel aan Gabriel. Als ik haar vraag geeft ze aan dat ze graag bij mij zou willen zijn en dus aan Stefan toe zou willen behoren. Ik leg haar uit dat het voor mij een hele stap is omdat ik uit een heel ander cultuur kom. Ze zegt dat ze dit begrijpt en legt uit dat als het zo zou zijn ze het ook fijn zou vinden als bij Gabriel zou horen. Ze voelt zich goed hier maar is het liefst bij mij vanwege onze ervaring samen. Dat schept toch een band. Ze is me ook erg dankbaar dat ik haar uit de benarde situatie heb gehaald. Zonder mij zou ze nog in handen zijn van die vreselijke sadist. Ze begrijpt dat ze vandaag dus ook nog niet naar de andere meiden mag maar, onze slaapkamers grenzen aan elkaar dus is ze niet meer alleen. Stefan vind dat het niet te lang mag duren voor ik een besluit neem. Hij wilt uiterlijk over een week mijn antwoord. Het liefst eerder.