Reyerra

H1: Grell.

Haar hand reikte naar het kruis van het wezentje. Zo op haar knieën keek ze naar hem op. Hiervoor was ze niet gekomen, maar toen ze zag dat de grell haar adoreerde en dat niet onopgemerkt kon blijven door de lange en harde paal die tussen zijn vachtje tevoorschijn kwam, was ze kansloos. Ze kreeg het meteen warm en gecharmeerd als dat ze was, zakte ze automatisch naar de grond. Het wezentje had geen idee wat er gebeurde en waarom hij zo opgewonden van haar werd. Blijkbaar was ze zo aantrekkelijk dat het voorbij haar eigen soort reikte. Het zei zo. Een rilling trok door haar lichaam toen ze voorzichtig met haar hand de eikel toucheerde en ze het groeiende gevaarte een sprongetje zag maken. Ze had geen idee dat een grell zo’n grote kon hebben. Hij keek neer op haar en haar glorieuze lichaam. Zij zou haar leven altijd zeker zijn, zo mooi was ze. Zelfs hier in het wilde bos ondergeworpen aan de dierlijke lusten en het wezentje zelf, liep ze geen enkel gevaar.
-
Met beide handen hield ze hem vast, en met gesloten ogen bewoog ze haar nek heen en weer. Voortreffelijk zoog ze hem smakelijk af. Zijn eikel lekte al voorvocht en haar handen combineerde het met haar eigen speeksel om de gehele lengte te bevredigen. Haar mond deed wat het kon. Haar lippen zacht en zwoel gleden haar tong voor en kwijlend en geilend zoog ze op de harde pulserende eikel. Net zo lang totdat ze het voelde vloeien. In overmaten stroomde het haar mondje in en het wezentje pufte al snel van vermoeidheid. Hij was zijn leven wellicht niet zeker. Want stoppen deed ze niet. En met dat hij achteroverviel van vermoeidheid, volgde ze hem en verliet de lul haar mond niet. Ze bleef hem aftrekken en afzuigen. Nog altijd met haar ogen gesloten en ze was haar omgeving helemaal verloren. Zo zag ze niet dat de grell ondertussen niet meer alleen was.
-
De wezentjes leefden in grote groepen en op het missen van hun kameraadje waren er een aantal terug gelopen en hadden ze toe gekeken hoe dit elfje zo geil hun maatje bleef bevredigen. Het liet ze niet onberoerd. Even schrok ze toen ze betrapt werd. Maar de smaak van geil in haar mond en het zicht op al die wezentjes met hun harde palen, bracht haar alweer snel terug in die hitsige roes die ze nodig had om ze allemaal een dezelfde ervaring te gunnen.
-
Het groepje kon en durfde meer dan een enkeling. En al snel drukte ze haar op haar rug en trokken ze nog voorzichtig haar kleren opzij. Dat terwijl zij al een pik in elke hand had en smullend had toegekeken hoe dit groepje ongeremd hun gang ging op haar. De wezentjes gingen op hun beurt door hun knieën. Ze lag immers plat in het gras. Al snel kreeg ze piemels rondom haar gezicht. Zelf had ze haar handen nog vol maar elk werden haar kant op geduwd en waar ze kon, likte ze er snel aan. Het duurde niet lang voordat een dan ook haar mond vond en achterover liggend liet ze zich door de enorme paal in haar keeltje nemen. Om de beurt vulden ze haar mondje. Soms kreeg ze er twee tegelijk. Ze kon meer hebben dan ze dacht. En haar handen trokken ondertussen gewoon door.
-
Men bleef komen. Op deze gebeurtenis af, en op haar. Elke keer als haar mondje vol gespoten werd zag ze er eentje plaats nemen voor nog twee anderen. Ze werden steeds hebberiger en haar geile gezichtje was niet meer genoeg. Er was al een op haar lijf gekropen en met zijn klauwtjes duwde hij haar stevige borstjes tegen elkaar en neukte hij het lijfje van haar. Van alle kanten ontving haar gezichtje hozen aan sperma en genoot ze van elke nieuwe pik die ze zag. Op haar armen was ook al gekomen, en blindelings greep ze dan naar een nieuwe om ook die af te trekken. Waarom ze hier ook alweer was, wist ze ondertussen niet meer. Hijgend en kreunend probeerde ze gewoon zoveel mogelijk van deze wezentjes te bevredigen. En dat lukte. Dat kon ze heel goed. Het hield ook niet op. Tot in de verre nacht kwamen er uit elk hoekje van het bos geile wezentjes op de geluiden af van de net zo geile nachtelf.
-
En zo gebeurde het dat in minder dan 24 uur een enkel mooi meisje het had gepresteerd om een heel bos aan grell leeg te zuigen en te trekken. Een prestatie, dat was het zeker. Iets om trots op te zijn. Iets om iets mee te gaan doen. Eenmaal alleen dacht ze alleen maar aan haar nieuw ontdekte gave. Nooit had ze geweten dat ze dit in zich zou hebben. Maar ze stond altijd al dicht bij de natuur, en na vandaag al helemaal.